มันกลัวไหม?
ฉาวซวนมองที่แมงป่อง แล้วมองไปรอบ ๆ
ภายในระยะสิบก้าว มีเพียงฉาวซวนอยู่คนเดียว ซูกูอยู่ห่างจากที่นี่มากกว่า 20 เมตร และทาสก็อยู่ห่างกันมากขึ้น
เพราะมันอยู่ไกล ซูกูจึงไม่ได้สังเกตเห็นความผันผวนของพลังรอบตัวเขา เต่าเป็นทาสตัวแรกที่เขากดขี่ แต่ความพยายามนั้นไม่ใช่สัตว์ร้าย ดังนั้นในสายตาของซูกู มันเป็นความพยายามที่ผิดมากกว่าความล้มเหลว ตอนนี้ในครั้งนี้นั้นคือความสำเร็จที่แท้จริง และเป็นทัศนคติที่แตกต่างกันตามธรรมชาติ ซูกูผู้ซึ่งหมกมุ่นอยู่กับความสุขที่ทำให้สัตว์ร้ายตัวแรกเป็นทาส ไม่ได้สนใจฉาวซวน
เมื่อสัมผัสเปลวไฟในมือของเขา ฉาวซวนก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของแมงป่อง
ต่อมาช่างน่าสนใจ ก้ามแมงป่องใหญ่ทั้งสองได้เปิดอ้าขึ้น ปรากฏอีกครั้งเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตี อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับจุดเริ่มต้น มันมีข้อห้ามบางอย่างเพิ่มขึ้น และอยู่ในทิศทางของฉาวซวน ใกล้เพียงก้าวเดียว
ใจของฉาวซวนเต้นระทึก เขาไม่รู้ว่าทำไม เขาจำได้อย่างรวดเร็วที่ชนเผ่าครั้งแรกตรงริมแม่น้ำ สิ่งที่แลงก้าพูด ในเวลานั้น ฉาวซวนเป็นเพียงเด็กชายตัวเล็กที่ยากจนที่ไม่สามารถพอใจกับอาหารในถ้ำ
ในเวลานั้นพวกของแลงก้าพูดคุยเกี่ยวกับไฟ เรียกได้ว่าที่ผ่านมาฉาวซวนฟังพวกเขาพูดคุยและหัวเราะ ฉาวซวนยังสงสัย : “ทำไมเผ่าไม่เห็นการบุกรุกของสัตว์ร้าย?”
เพราะคำถามนี้ของฉาวซวน พวกของแลงก้าจึงหัวเราะ แล้วมีคนชี้ไปที่ยอดเขา พูดว่า: “เพราะพวกมันกลัวไฟ”
ฉาวซวนรู้ว่าแลงกากล่าวว่า “ไฟ” หมายถึงเมล็ดเพลิงของหลุมไฟ และตอนนี้ ฉาวซวนคิดถึงคำพูดอย่างลับๆ ในตอนนั้น
เพื่อระดมพลังในร่างกาย มือของฉาวซวนก็ปรากฏเปลวไฟขึ้นอีกครั้ง
แมงป่องเตือนเดินถอยกลับไปอีกก้าวหนึ่ง ก่อนหน้านี้ ก้ามทั้งสองนั้นเป็นเกราะป้องกัน
ฉาวซวนก้าวไปข้างหน้า
แมงป่องถอยหลัง
ฉาวซวนไปข้างหน้า และแมงป่องถอยหลัง
ดับเปลวไฟ ฉาวซวนก็ก้าวไปข้างหน้า แมงป่องยังคงตื่นตัว แต่มันก็ไม่ได้ถอยหลังอีก
ด้วยมือของฉาวซวน เขาสามารถระบุได้ แมงป่องตัวนี้กลัวไฟที่อยู่ในมือของเขา แต่! เพียงแค่ซูกูในเวลานั้นจับกิ่งก้าไปเป็นทาส เพราะเหตุใดถึงไม่มีสถานการ์ณแบบนี้ให้เห็น?
เมื่อซูกูทำการกดขี่ เปลวไฟสีน้ำเงินบนมือของเขาก็แข็งแกร่งมากเช่นกัน แต่สัตว์ร้ายทั้งสองตัว อย่างดีที่สุด มันไม่มีความสุขและตื่นตัว ห่างไกลจากระดับความกลัวตอนนี้
ฉาวซวนยังคงต้องการลองอีก แต่ซูกูกำลังวางแผนที่จะออกและเขาต้องหยุด ,
ซูกูกดขี่สัตว์ร้ายในวันนี้ ไม่มีพลังงานมากพอที่จะกดขี่ตัวอื่นให้เป็นทาส ต้องการหยุดพักผ่อน และกลับมาเริ่มทำใหม่
ระหว่างทางกลับบ้านพัก ฉาวซวนถามซูกู: “มีความแตกต่างระหว่างความเป็นทาสของคนและสัตว์ร้ายไหม?”
วันนี้อารมณ์ของซูกูดีมาก และเขาตอบคำถามของหุ้นส่วนเช่นฉาวซวนอย่างรวดเร็ว
“สัตว์ร้ายที่ไม่ปรากฏค่าความแข็งแกร่งใดๆ ส่วนใหญ่จะแข็งแกร่งกว่าทาสระดับล่างมาก ดังนั้น เมื่อเรากดขี่ เราจะไม่ใช้รูปแบบทาสที่ซับซ้อน แต่ใช้อีกรูปแบบหนึ่ง”
ซูกูบอกกับฉาวซวนว่าพวกเขากดขี่ให้สัตว์ร้ายเป็นทาส วัตถุประสงค์หลักเพียงเพื่อต่อสู้กับสัตว์ร้ายเท่านั้น ดังนั้นเมื่อกดขี่เป็นทาส เจ้าจะทำให้สัตว์ร้ายเกิดความรู้สึกของข้ารับใช้ เชื่อฟังมากขึ้นไม่มีอะไรเพิ่มเติม ความสามารถของตัวมันเองจะไม่ดีขึ้นและอ่อนแอลง สำหรับตัวที่มีความสามารถในการจัดการที่แข็งแกร่งขึ้น แต่อ่อนแอกว่าเจ้าของทาส ในขณะที่เจ้าของทาสกำลังจัดหาแหล่งพลังงานให้ ยังคงมีความต้องการเพิ่มขึ้น จำเป็นต้องใส่ใจจัดการ ดังนั้น กระบวนการของการเป็นทาสนั้นซับซ้อนกว่า
“เมื่อทาสถูกกดขี่ไม่มีการล่ามโซ่ตรวนหรือ?”ฉาวซวนยังจำทฤษฎีของการเป็นทาสและการปลดล็อคตรวนที่ซูกูบอกเขา
“มี แต่ไม่ใช่ทาสที่เป็นคน พูดโดยทั่วไปเมื่อคนเป็นทาส ในขณะที่ให้พลังแก่พวกเขา จะใส่กุญแจสามดอก ตรวนสามเส้น สิ่งเหล่านี้สามารถเห็นได้เมื่อทาสใช้ความสามารถของพวกเขา นอกจากนี้ การเผยออกมาแต่ละครั้ง จะเทียบเท่ากับเป็นการยกอุปสรรคในการเพิ่มความแข็งแกร่งของพวกเขา นี่คือวิธีการเป็นทาสของเจ้าของทาสของเรา! “
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซูกูมองไปที่ฉาวซวนอย่างภาคภูมิใจ เหมือนเจ้าของทาสคนอื่น ๆ สำหรับชนเผ่า พวกเขามีความรู้สึกเหนือกว่าเสมอ
“ ชนเผ่าสามารถเป็นทาสได้ด้วยหรือ?” ฉาวซวนถาม
“ไม่อย่างแน่นอน!” ซูกูคิดว่าฉาวซวนตาบอดหลังจากเห็นทาสของเขา และยิ่งเขายิ้มภูมิใจมากขึ้น “ชนเผ่าที่เชื่อในสัญลักษณ์ไม่สามารถทำสิ่งนี้!
ทำไม่ได้จริงเหรอ? นิ้วมือของฉาวซวนถูกปกคลุมด้วยแขนเสื้อ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ตอบคำถามนี้ แต่ถามว่า: “เต่าที่ทำให้เป็นทาสในตอนแรก ก็เป็นวิธีการของการเป็นทาสของสัตว์ร้ายเช่นกันหรือ?”
ทันทีที่ฉาวซวนพูดถึงเต่า ซูกูมองไปรอบ ๆ อย่างรวดเร็วและไม่เห็นคนอื่น ซูกูก็โล่งใจ นั่นคือเป็นประวัติศาสตร์อันด่างพร้อยของเขา
“แน่นอน มันเป็นกฎของการเป็นทาส! หรือเจ้าคิดว่าข้าจะเป็นเหมือนทาสอาหารที่ไร้ความคิด,ไร้กำลังต่อต้านตัวหนึ่งใช่ไหม? !ข้าจะทำอะไรโง่ๆ ได้อย่างไร! ” ซูกูค่อนข้างจะเป็นบ้ากับเรื่องนี้
สิ่งที่เขาใช้จริง ๆ ในขณะนั้นคือกฎของการเป็นทาส ในเวลาต่อมายิ่งนานเท่าไหร่เขาก็ยิ่งเสียใจมากขึ้น จากนั้น จับมันลงในหม้อ อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครรู้ว่ามันเป็นทาสเต่าได้อย่างไร พูดถึงอีกครั้ง เขาเพียงต้องการที่จะปฏิเสธมัน
ฉาวซวนมองที่ซูกู และเขาไม่ได้พูดอะไรเลย แต่เขาหยุดพูด เขาคิดถึงตัวด้วงอีกครั้ง เขาไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับการเป็นทาสของเหล่าทาส เขาแค่ลองมัน เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะทำให้ด้วงเป็นทาส โดยไม่ใช้วิธีที่จะทำให้สัตว์เป็นทาส
เมื่อนึกถึงกุญแจทั้งสามที่ซูกูกล่าว ฉาวซวนมองด้วงอย่างระมัดระวัง หลังจากกลับไปยังมุมบ้าน แต่ตอนนี้ บนตัวด้วงนั้นมีล็อคมากกว่าสาม แต่เป็นห้า !
ฉาวซวนไม่รู้ว่าทำไมสิ่งนี้จึงเกิดขึ้น อะไรคือล็อคอีกสองอันที่ปรากฎออกมา แต่เขาเดาว่ามันอาจเกี่ยวข้องกับพลังพิเศษในร่างกายของเขามันเหมือนกับชนเผ่าอื่น ๆ ที่ไม่สามารถทำให้เป็นทาสได้ แต่เขาทำได้
ฉาวซวนเป็นกรณีพิเศษ!
สำหรับการปลดล็อค ฉาวซวนเห็นซูกูทำการปลดล็อก
ในช่วงเวลานี้ หลังจากซูกูเห็นทาสของเขาประมาณสิบสองหรือมากกว่า ซูกูก็เลือกปลดล็อคคนที่ดีที่สุดสองคน ฉาวซวนอยู่ที่นั่นกับเขา
ฉาวซวนมองด้วงอย่างเงียบ ๆ ในชุดเกราะสีน้ำเงินที่เท้าของเขา เขาไม่เหมือนกับซูกู ทาสที่เกิดจากความผิดพลาดและถูกจำกัด นึกถึงการเปลี่ยนแปลงของตัวด้วง ฉาวซวนคิด เขาจะลองพยายามปลดล็อคหรือไม่?
แต่ทว่า ความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับความเป็นทาสของเจ้าของทาสนั้นมีจำกัด ความยากลำบากคือ มันจะทำให้เกิดปัญหาที่ไม่สามารถควบคุมได้มากกว่านี้ ควรจะทำเช่นไร?
เพื่อให้อยู่ในด้านที่ปลอดภัย ฉาวซวนยังคงวางแผนที่จะรออีกเล็กน้อย จากนั้นเรียนรู้เพิ่มเติม แล้วลงมือ
ในขณะนี้ ด้วงที่อยู่ที่เท้าของฉาวซวนไม่รู้ถึงความคิดของเจ้านาย เมื่อวานนี้มันผลักลูกบอลมูลที่ห่อร่างของมดทรายไว้กลับไปที่หลุม เจ้านายบอกว่าให้มันเล่นสนุก แต่โดยปกติแล้วมันจะไม่กินมดทราย หากเจ้านายสามารถพูดได้ก็ไม่ดีที่จะฟัง เพียงวันเดียวที่กินมดทรายเหล่านั้น หลังจากกินไป มันรู้สึก … โอ้ รสชาติไม่เลวเลย
