ในวันนี้ไม่มีหิมะตกและดวงอาทิตย์ก็หาปรากฎไม่
สถานที่ที่เจ้าของทาสใหญ่นั่ง ผ้าคลุมที่บังแดดและปักธงล้อมรอบซึ่งแสดงถึงสัญลักษณ์ของเมืองต่างๆ ท่ามกลางสายลมและเสียงกระพือดังไปทั่ว
ในสนาม ผู้คนที่มีแสงสีทองเหมือนดวงอาทิตย์ เหวี่ยงขวานในมืออย่างทรงพลัง หันหน้าไปทางสัตว์ร้ายทีละก้าวๆ การโจมตีทุกครั้งดูเหมือนจะทำให้พลังทั้งหมดของร่างกายหมดไป ในไม่กี่ก้าว แต่ละก้าวนั้นมีความแข็งแกร่งมาก
เสียงของเท้าที่เหยียบลงพื้นดินก็ตามมา และมีสัตว์ประหลาด แต่เป็นสัตว์ร้าย เหมือนกลองสร้างจังหวะ เพิ่มความหนาวเย็นและความตื่นเต้นในสนามรบนี้
แม้ว่าเมืองฉื่อหยานจะจัดการศึกครั้งนี้ แต่ก็มีข้อสงสัยในรายการการแสดง แต่จ้าวนายน้อยของเมืองฉื่อหยานนั้นมีความแข็งแกร่ง พละกำลังและรู้วิธีต่อสู้อย่างยืดหยุ่น หลบหลีกหลังจากการปะทะหลีกเลี่ยงการโต้กลับ เกราะคือสิ่งที่สำคัญสำหรับร่างกายก็คือมันช่วยปิดกั้นแรงกระแทกจากการโจมตี
เพราะสนามรบตรงกลางของโคลอสเซียมนั้นเป็นทรายทั้งหมด มันจึงเป็น “ทุ่งทราย” จากเจ้าของทาส ทรายในสนามรบถูกคัดเลือกแล้ว มันเป็นทรายที่มีขนาดเม็ดที่ค่อนข้างใหญ่ แม้แต่ในพายุทรายในทะเลทราย มันยังบินอยู่ใกล้พื้นดิน มันจะไม่ลอยเหมือนฝุ่นของหลุมสัตว์ร้าย มันจะรบกวนการรับชม
การต่อสู้ที่ “ ดีเยี่ยม ” ที่เจ้าของทาสคิด มันต้องเป็นสนามรบเปื้อนเลือดยิ่งไหลอาบย้อมมากเท่าไหร่ยิ่งดี มิฉะนั้นจะถือว่าเป็นการต่อสู้ที่ล้มเหลว
บนผืนทราย ทรายสั่นสะเทือน และชนกำแพงไปรอบ ๆ ทำให้เกิดเสียงเหมือนพายุฝน
ใบมีดขวานเฉือนไปที่สัตว์ยักษ์ทิ้งรอยแผลเป็นคราบเลือดสีแดงฉาด ร่างใหญ่มหึมาเลือดไหลเหมือนน้ำพุไหลลงอาบย้อมทรายบนโคลอสเซียม
ความบ้าคลั่งในโคลอสเซียมอันกว้างใหญ่นี้ และทาสบนอัฒจันทร์ตะโกน และร้องตะโกนให้กำลังใจ มีการปะทุขึ้น เป็นไปอย่างร้อนระอุ
สัตว์ยักษ์ในที่สุดก็กรีดร้อง และล้มลงไปที่พื้น
จ้าวนายน้อยเมืองฉื่อหยานแขนหลักยกขวานขึ้น แล้วตะโกนเดินไปรอบ ๆ โคลอสเซียม เกราะทองคำถูกย้อมด้วยสีแดงของเลือดสัตว์ร้าย ในสนามเข่นฆ่าเช่นอาชูร่า ปล่อยให้จ้าวนายน้อยเมืองฉื่อหยานดูค่อนข้างมีลักษณะของความรุนแรงและความเป็นอิสระปะปนกัน
เจ้าของทาสใหญ่ของเมืองฉื่อหยานได้เห็นฉากนี้ และยิ้มด้วยความพึงพอใจ ในอนาคตผู้ที่สืบทอดบัลลังก์ของเขาจะไม่มีความแข็งแกร่งใด ๆ ได้อย่างไร? การต่อสู้ในวันนี้ คือการให้ทุกคนมองไปที่ราชาเมืองฉื่อหยานคนต่อไปในอนาคต
ไม่สนว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร ราชาเมืองฉื่อหยานคิดว่าลูก ๆ ของเขามีความสามารถมากกว่าคนอื่นๆ และความไม่พอใจบนใบหน้ายังคงปรากฎต่อไป จนกว่าการต่อสู้กับสัตว์ร้ายครั้งต่อไปจะเริ่มขึ้น และยังคงไม่หายไป
เมื่อทุกคนพูดคุยเกี่ยวกับอนาคตของราชาเมืองฉื่อหยานที่พึ่งเสร็จสิ้นการต่อสู้กับสัตว์ร้ายบนอัฒจันทร์ของเมืองเหยียนหลิง ซื่อซูถือแก้วไวน์ชั้นดีและค่อย ๆ ลิ้มรสมัน เขาได้ยินเสียงคนข้างๆ คุยกัน เขาไม่ได้แสดงความคิดเห็นของเขาออกมา ได้เพียงแต่ยิ้มและยิ้ม ดูเหมือนจะไม่สนใจคนที่ชอบเป็นจุดเด่น
เกมแรกจบลงอย่างสมบูรณ์แบบ และหลังจากทำความสะอาดสนามเล็กน้อย เกมที่สองก็เริ่มต้นขึ้น
เจ้าของทาสหนุ่มส่วนใหญ่ชอบดูการแข่งขันระหว่างสัตว์ร้ายกับสัตว์ร้าย น่าสนใจ แต่มันเก่า อย่างไรก็ตามหลายคนชอบดูการต่อสู้ระหว่างมนุษย์กับสัตว์ร้าย ดังนั้น มีไม่น้อยที่ทะเยอทะยานคิดจะปีนขึ้นไปพวกทาสก็เริ่มที่จะทำสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตนเอง ยืนขึ้นและแสดงความตั้งใจที่จะลงเล่น
นี่เป็นการเปิดเกมครั้งที่สอง สัตว์ร้ายที่อยู่ในสนาม “ไม่มีให้เห็นอีกต่อไป”
หากเจ้าเริ่มการต่อสู้จริงๆ เจ้าจะเห็นว่านี่เป็นการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้นและโหดร้าย มันแตกต่างจากการแสดงที่งดงามของการต่อสู้แบบเปิด แต่ตอบสนองความต้องการของเจ้าของทาสเพื่อความสนุกสนานภาพของกิจกรรมที่โหดร้ายของสัตว์ร้ายที่นองเลือด
เจ้าของทาสมักจะเลี้ยงอาหารสัตว์ร้ายจำนวนมาก แต่ในวันก่อนที่จะเปิดโคลอสเซียม พวกเขาจะระงับการให้อาหารหรือลดการให้อาหารลง โดยเจตนาปล่อยให้พวกมันหิวเล็กน้อยเพราะสิ่งนี้จะช่วยเพิ่มความดุร้ายของสัตว์ร้ายที่จะต่อสู้
เมื่อสัตว์ต่อสู้ตามสัญชาติญาณเหล่านี้ ถูกพาไปที่ช่องทางเข้า เมื่อเปิดประตูหินหนาทึบเดินเข้าไปยังสนามทราย เป้าหมาย**เหล่านี้ กับสัตว์ร้ายเหล่านี้ที่ถูกขังไว้อยู่ในที่เดียวเป็นเวลานาน ในที่สุดก็ได้รับการปลดปล่อย กรงเล็บและเขี้ยว เสียงร้องดัง กระหึ่มกึกก้อง ทำให้ทั่วทั้งโคลอสเซียมทั้งหมดดูเหมือนจะสั่นคลอน ให้คนดูมีความรู้สึกที่น่าทึ่ง
การปรากฏตัวครั้งที่สองคือทาสอาวุโสสองคนของเมืองฮั่วเชี๊ยว
ทุกการต่อสู้ไม่ได้จำกัดจำนวนคนที่เข้าร่วม ดังนั้น บางครั้งก็มีหลายคนที่เข้าร่วมการต่อสู้ บางครั้งก็มีคนน้อยลง
ทาสสองคน หนึ่งดูร่างกายอ่อนแอ แต่เผยให้เห็นถึงความหมายของการหลอกลวงที่ชาญฉลาดและมีความคล่องตัวเมื่อต้องต่อสู้ อีกคนหนึ่งเป็นทาสที่ทรงพลัง การโจมตีทุกครั้งนั้นแข็งแกร่งเพียงพอ ความร่วมมือระหว่างคนทั้งสองนี้ เพิ่มความเพลิดเพลินของการต่อสู้ อย่างน้อยก็เพื่อความพึงพอใจของเจ้าเมือง
สัตว์ร้ายไม่ต้องการให้ใครหยอกล้อ สัตว์ร้ายที่ถูกปล่อยออกมาในที่สุดก็จำเป็นต้องรีบสังหาร คนฆ่าสัตว์ สัตว์ฆ่าคน กระตุ้นให้น่าตื่นเต้นสั่นประสาท
ในโคลอสเซียม เสียงกู้ร้องตะโกน เสียงคำราม เสียงครวญคราง เสียงอุทานและเสียงเชียร ์ทั้งหมดในที่เดียว เกิดเป็นวังวนในโคลอสเซียมนี้ส่งเสริมอารมณ์ของทุกคน เกือบจะฉีกขาดสติความคิดเบี่ยงเบนความสนใจอื่น ๆ ทั้งหมดเป็นเพียงความบ้าคลั่ง
ในตอนท้ายของการต่อสู้ครั้งที่สองของสัตว์ร้าย ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ร้ายหรือทาสทั้งสอง พวกเขาทั้งสองได้รับบาดเจ็บสาหัสทั้งสองฝ่าย สูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไป ในที่สุดเจ้าเมืองฉื่อหยานก็ตัดสินใจที่จะจบเกมที่สองสำหรับผู้ชนะและผู้ที่แพ้ นั้นไม่สำคัญอะไร สิ่งสำคัญคือพวกเขาสนุกกับการต่อสู้ ส่วนที่เหลือ เป็นปัญหาของคนเมืองฮั่วเชี๊ยว ถึงอย่างไรทาสที่เล่นในเกมที่สองคือผู้คนในเมืองของพวกเขา ที่หายไปคือใบหน้าของเมืองฮั่วเชี๊ยว
ดูใบหน้าของเจ้าเมืองฮั่วเชี๊ยวด้วยความโกรธ เจ้าเมืองฉื่อหยานอยู่ในอารมณ์ที่ดีขึ้น
เกมที่สามคือการแข่งขันระหว่างสัตว์ร้ายทั้งสองต่อสู้กันจากเมืองช่าฉีและเมืองเทียนหลุน
ในช่วงพักก่อนเริ่มเกมที่สาม ราชาผลัดใบ ซูหลุนให้พวกทาสที่รายล้อมตัวเขาส่งข้อความถึงซูกู
“พ่อขอให้เจ้าเตรียมพร้อมสำหรับเกมที่สี่”ใบหน้าของซูกูแสดงความรู้สึกซับซ้อน หากหุ้นส่วนต่อสู้กับสัตว์ร้ายและเขาตาย เขาจะสูญเสียประโยชน์ไปไม่น้อย
จากที่ได้ยินทำให้ฉาวซวนแปลกใจเล็กน้อย เขาพูดว่า หากเลนและถัวถูกบังคับให้จบเกม เขาจะสานเกมต่อ แต่ตอนนี้ เกมที่สามเพิ่งเริ่มต้นขึ้น เกมที่สี่ยังไม่ปรากฏ และซูหลุนรู้ได้อย่างไร?
จากมุมมองนี้ สำหรับซูหลุนการจัดเตรียมทางด้านเมืองหินขาวก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เข้าใจ เขามีวิธีการที่สามารถรู้ได้
“ข้ารู้แล้ว”ฉาวซวนพยักหน้า เขาได้เตรียมใจ และไม่แปลกใจ
“นอกจากนี้” ซูกูลดเสียงของเขาลงและพูดกับฉาวซวนว่า: “เมืองหินขาวกำลังเตรียมสัตว์ร้ายที่มีเขาซึ่งเขาเพิ่งจะจับได้ไม่นานมานี้ ไม่ได้ทำการกดขี่ให้เป็นทาส ยิ่งไปกว่านั้น กิ้งก่าที่มีเขาไม่ได้ดีไปกว่าสัตว์อื่น ๆ สัตว์ร้ายนั้นหงุดหงิดง่าย พวกเขาเข้าใจสถานการณ์ดีมาก หากเจ้าตั้งใจจะใช้กลยุทธ์ใด ๆ เพื่อชักจูงให้มันบ้า จากนั้นมองหาช่องทางที่จะลงมือ มันอาจไม่สำเร็จ “
ซูกูบอกฉาวซวนพูดเกี่ยวกับนิสัยและรูปแบบการต่อสู้ของกิ้งก่าที่มีเขาในทะเลทราย กิ้งก่ามีเขามักไม่ค่อยถูกขังโดยผู้คน และวิธีการล่อลวงด้วยอาหาร ก็มีผลจำกัดกับพวกมัน ในเวลาเดียวกัน กิ้งก่ามีเขาก็น่ารังเกียจอย่างมากต่อสัตว์อื่น หากพบสิ่งมีชีวิตอื่นใดในสนามรบเดียวกัน กิ้งก่ามีเขาจะฆ่าคนเหล่านี้ทั้งหมดอย่างแน่นอน …
“มีการกล่าวกันว่า เมืองหินขาวบอกเจ้าเมืองหลายเมืองว่า การต่อสู้ครั้งนี้จะทำให้ทุกคนพึงพอใจอย่างแน่นอน” ซูกูกล่าว
โดยทั่วไป สัตว์ร้ายเป็นการแข่งขันระหว่างหลาย ๆ เมือง ตัวอย่างเช่นเกมที่สองและสาม แต่บางครั้ง มันเป็นข้อตกลงของเมือง เช่นเกมเปิดตัวของเกมแรก อีกตัวอย่างหนึ่งคือ เกมที่สี่ที่กำหนดโดยเมืองหินขาว
“เจ้าทำนายตัวเองได้มั้ย?” ซูกูถาม
“ไม่สามารถ” ฉาวซวนตอบ เขายังคงพยายามทำนาย และไม่ได้สิ่งบ่งชี้ที่แน่นอน แต่เขาคิดว่าสิ่งที่ยิ่งใหญ่กำลังเกิดขึ้น
“เจ้าต้องระวัง ถ้าเจ้าไม่สามารถเอาชนะได้ ให้มองหาโอกาสที่จะหลีกเลี่ยงมัน ให้ตายเถอะ!”ซูกูไม่ได้มองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับฉาวซวน แม้ว่าทั้งสามคนของเผ่าเขาเพลิงจะเล่นในเวลาเดียวกัน แม้ว่าพวกเขาจะสามารถสร้างความแข็งแกร่งในระดับสูงสุด แต่ที่นี่ไม่ใช่ป่า ไม่มีที่ให้หลบซ่อน ที่ได้คือกระโหลกกับหนังศีรษะจากการต่อสู้ นอกจากนี้ ความแข็งแกร่งของพวกฉาวซวนทั้งสามคนยังไม่ดีเช่นกัน หากปล่อยให้ไปในสถานที่อื่นย่อมได้ แต่ในโคลอสเซียม ในสถานที่นี้ที่ซึ่งแข็งแกร่ง เบาบางดุเมฆหมอก คงไม่เพียงพอ
ฉาวซวนบุกทะลวงเลื่อนระดับเป็นนักรบอาวุโส และไม่ได้บอกคนอื่น ดังนั้นซูกูจึงไม่รู้ว่าความแข็งแกร่งของฉาวซวนนั้นได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้น แม้ว่าเขาจะรู้ก็ตาม เขายังคงมองในแง่ดีไม่ได้
“ตกลง ข้าจะลงไปก่อน”
ฉาวซวนดึงหมวกคลุมผมลงบนเสื้อคลุมของเขา แล้วออกไปยืนกับชื่อฉี มีบันไดด้านหลังอัฒจันทร์ที่ทอดไปสู่ด้านล่างของโคลอสเซียม ซึ่งเจ้าสามารถไปถึงเส้นทางลงสู่สนามรบ
