ฉาวซวนนั้นไม่ได้บอกคนอื่นถึงเรื่องที่ตัวเขาเองได้เลี้ยงทาสตัวด้วงไว้หนึ่งตัว ที่มุมห้อง บริเวณโพลงตัวด้วง ก็ไม่ได้ปิดผนึก
แต่เดิมฉาวซวนในใจตั้งใจจะทำลายหลักฐานการทำให้เป็นทาส ฉาวซวนเปลี่ยนใจ และปล่อยแมลงไปและไม่ใส่ใจมัน แต่ทว่าทุกวันแมลงจะปรากฏขึ้นให้เห็นอีกครั้ง ในแต่ละวัน มันก็ปั้นมูลก้อนกลมของมันไปที่เท้าของฉาวซวน
ฉาวซวนในเวลานี้ครุ่นคิดว่า ด้วงตัวนี้ปล่อยมันไว้แบบนี้ไม่ฆ่ามันหรือฆ่ามันดี?
อาจรับรู้ถึงอารมณ์ของฉาวซวน แมลงสะบัดขาของมันและผลักลูกบอลมูลกลับเข้าไปในหลุม ตั้งแต่นั้นมา มันไม่ได้ผลักลูกบอลมูลออกจากหลุม แต่ยังช่วยป้องกันศัตรูพืช
ทุกวันต้องมองดูตัวด้วงผลักมูลก้อนกลมต่อหน้าเขา ฉาวซวนเกือบจะฆ่ามัน โชคดีที่หลังจากข้อผิดพลาดนี้ไม่มีการวิ่งไปรอบ ๆ ในบ้าน ยกเว้นในเวลากลางวัน มันก็ไม่ปรากฏในบ้านอีก อย่างไรก็ตาม หลายต่อหลายครั้งที่ฉาวซวนเห็นมันในสถานที่ที่เห็นอูฐ
ในตอนแรกแมลงตัวนี้ไม่โดดเด่น ในเมืองสัตว์ร้าย มีแมลงหลายชนิดที่ออกมาในสภาพอากาศที่หนาวเย็น แมลงเหล่านี้ทานทนต่อสภาพแช่แข็งมากกว่าที่อื่นๆ พวกมันมักจะเห็นในสถานที่ที่สัตว์อยู่ จากด้วงหลายสิบตัว ฉาวซวนสามารถชี้ให้เห็นว่าตัวไหนที่เป็นทาสของเขา
เมื่อเวลาผ่านไป ฉาวซวนค้นพบว่าแมลงนั้นเติบโตเร็วมาก เร็วกว่าสหายของมัน ในเวลาน้อยกว่าห้าวัน มันเติบโตเร็วเป็นสองเท่า และมีแนวโน้มจะเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ
นอกจากขนาดของตัวแมลง รูปร่างก็เริ่มเปลี่ยนไป มันเป็นสีดำ แต่ตอนนี้มันกลายเป็นสีน้ำเงิน
ฉาวซวนยังคงต้องการปลดล็อกทาสตัวนี้ แต่ตอนนี้เขาไม่เข้าใจขั้นตอนการปลดล็อค และยังไม่เคยเห็นซูกูปลดล็อคทาสของเขา ดังนั้นหลังจากพิจารณาแล้ว เขาก็เลิกความคิดนี้
ห้าวันต่อมา สีน้ำเงินของแมลงปีกแข็งเข้มขึ้นและบริสุทธิ์ มันดูเหมือนเกราะสีน้ำเงินเข้มคู่หนึ่ง ภายใต้ดวงอาทิตย์แสงสีน้ำเงินจะสะท้อนออกมา และรูปร่างของมัน การเปลี่ยนแปลงของมันเกือบจะทุกวัน และเติบโตอย่างรวดเร็ว
จากความสำเร็จของการเป็นทาสของฉาวซวน จนถึงตอนนี้ สิบวันผ่านไปแล้วด้วงปีกแข็งขนาดเล็กตอนนี้เติบโตเร็วกว่ากำปั้นของฉาวซวน ขาทั้งหกเหมือนติดตะขอเอาไว้ ฉาวซวนเห็นกับตาถึงด้วงตัวนี้ที่โรงเลี้ยงอูฐ เมื่อมูลบอลถูกกลิ้งไปในโรงเก็บ กำจัดวัชพืชรอบๆ ใบหญ้าถูกกำจัดอย่างง่ายดาย
เดิมฉาวซวนยังคงกังวลว่าด้วงที่เห็นหลังจากนั้นในสถานที่ดังกล่าว ด้วงขนาดใหญ่นั้นพิเศษเกินไป ไม่คิดว่า ตัวนี้ค่อนข้างฉลาด เมื่อมีคนผ่านไป มันซ่อนตัวเร็ว เมื่อพวกมันแอบเข้าไปในกอหญ้า และทิ้งลูกบอลมูลที่ใหญ่กว่าตัวอื่นอย่างเห็นได้ชัด โชคดีที่ทาสที่ดูแลอูฐไม่ได้สังเกต
ในวันธรรมดา ด้วงตัวนี้จะปรากฏในห้องของฉาวซวน และมันก็อยู่ในบริเวณหลุมที่มุมห้อง มันจะไม่วิ่งไปรอบ ๆ นี่คือสิ่งที่ฉาวซวนต้องการ สำหรับความประหลาดใจของฉาวซวน ด้วงนี้ค่อนข้างเชื่อฟังและสามารถเข้าใจคำแนะนำที่ซับซ้อนได้มากขึ้นเรื่อย ๆ
นอกจากฉาวซวนแล้ว เลนและถัวในห้องเดียวกันก็รู้ว่าด้วงตัวนี้มีอยู่จริง แต่เขาไม่รู้ว่ามันเป็นทาสของฉาวซวน
เลนและถัวได้รับการบอกกล่าวจากฉาวซวนที่จะไม่ฆ่าตัวด้วง ทั้งสองยังเฝ้าดูทุกครั้ง การเปลี่ยนแปลงของแมลงนั้นมองดูเป็นธรรมชาติในสายตาของพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะมีข้อสงสัย แต่เนื่องจากฉาวซวนไม่เต็มใจพูดมากกว่านี้ พวกเขาจะไม่ถาม ในใจของพวกเขาเดาว่าแมลงนั้นได้รับการเลี้ยงดูจากฉาวซวน
เมื่อแมลงมันไม่ขยับเคลื่อนไหว ด้วงนั้นจะดูเหมือนไพลิน
“ไม่อยากจะพูดว่า ค่อนข้างชอบมัน” เลนกล่าว
พวกเขาเห็นการเดิมพันของเจ้าของทาสเมื่อสองวันก่อน และเห็นอัญมณีสีฟ้า มันไม่ได้เป็นชนิดโปร่งแสงเช่นหินไฟและผลึกเพลิง ตอนนี้ด้วงมองดูเหมือนไพลิน
ดังนั้นเมื่อไม่มีใครอื่น เลนและถัวจึงเรียกด้วงนี้ว่า “ไพลิน” ซึ่งด้วยการเรียกและเรียก มันจะได้จำได้ ไม่ว่าจะเป็นการผลักดันมูลสัตว์สำหรับเลนและถัว ไม่เป็นไร มันเป็นเพียงความรู้สึกที่มีต่อด้วงที่น่าสนใจมาก มีบางเวลาที่น่าเบื่อ มันจะไปกัดกิ่งไม้เป็นท่อนๆ ดูแล้วตลก มองไปที่บรรดากิ่งไม้เล็กๆ ที่ถูกตัดเป็นชิ้น ๆ
ในวันนี้ ซูกูและเจ้าของทาสของเมืองหินขาวแข่งขันกัน และฉาวซวนก็ติดตามไปเช่นกัน
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา มีการแข่งขันกันระหว่างซูกูและเจ้าของทาสหลายคนของเมืองหินขาว มีชนะและแพ้ เมื่อวานนี้พวกเขายังได้รับรางวัลพิเศษมาจากทะเลทรายและสมุนไพรรักษาหายาก หลังจากซูกูนำมันกลับมา เขามอบให้กับฉาวซวน ฉาวซวนช่วยเขาได้มากเมื่อเขาทายของเดิมพัน ดังนั้นการที่ซูกูชนะ เขาจะมอบให้กับฉาวซวน
ยานั้นฉาวซวนเอาไปกับเขาเล็กน้อย ไม่ได้เอาไปทั้งหมด และพวกมันทั้งหมดอยู่ในห้อง
เมื่อฉาวซวนและคนของเขาไปที่เมืองสัตว์ร้าย สถานที่อื่นไม่ไกลจากเมืองสัตว์ร้าย เป็นฐานที่ตั้งของเมืองหินขาว อยู่ในบ้านหิน
ปิดประตูและหน้าต่าง มีหินก้อนเล็ก ๆ เพียงไม่กี่ก้อนเท่านั้นที่ให้แสงสลัว ๆ ในห้องมีกลิ่นแปลก ๆ แต่ทั้งสามคนไม่สนใจ
“ได้อย่างไรกัน?” ชายหนุ่มคนหนึ่งถามโดยมีหินอัญมณีมากมายอยู่ข้างๆ
ชายหนุ่มอีกคนนั่งอยู่บนหนังสัตว์ คอของชายคนนี้มีกระดูกที่แกะสลักเป็นกะโหลกหลายอัน หน้าตาดูร้ายกาจ เมื่อได้ยินคำถามของคนที่อยู่ถัดจากเขา เขาดูชะงักเล็กน้อย แล้วพูดว่า: “จ้าวนายน้อยใจเย็นและวางใจได้”
เมื่อพูดถึงได้ยกมือขึ้นเปิดขวดที่ทำจากเปลือกหอย และเผยสิ่งต่างๆ ออกมา
เห็นมดตัวหนึ่งที่มีหัวโตเหมือนถั่วเหลืองคลานออกมาจากขวด รวมเป็นเก้าตัว มีสีน้ำตาลและสีดำทั้งหมด
หลังจากมดสองสามตัวออกมา พวกมันเข้าไปในรูในบ้าน และในไม่ช้าพวกมันก็หายไป
เมื่อเขาเห็นมัน ชายหนุ่มนั่งลงข้างๆ “ซูกูควรไปที่เมืองสัตว์ร้ายในเวลานี้ แน่นอนไม่ได้อยู่ในบ้าน ข้าไม่รู้ว่าเมื่อเขากลับมา เขาพบว่าหินไฟหายไปจะมีสีหน้าอย่างไร ฮ่าฮ่าฮ่า! “
หลายคนรู้จักซูกูเนื่องจากเขาได้รับรางวัลก้อนหินไฟจากเมืองฮั่วเชี๊ยวของตี๋เชิ้ง และด้วยคนจำนวนมาก ประกอบกับเวลานี้เพื่อสัมผัสความรู้สึกของการดำรงอยู่เสมอในแวดวงของนายทาสหนุ่ม หลายครั้งต้องพูดถึงซูกู สิ่งนี้ทำให้หลายคนรู้สึกไม่สบายใจ รวมถึงเจ้าของทาสของเมืองหินขาวที่บ่นถึงซูกู
เป็นเรื่องน่าเสียดาย ซูกูไม่ได้นำหินไฟออกมาพนัน
เพื่อให้บทเรียนแก่ซูกู เจ้าของทาสหนุ่มเรียกคนสองคนมาเพื่อหาทางแก้ไข ในเวลาเดียวกัน เขายังได้รับข่าว ซูกูไม่ชอบให้ทาสอยู่ในห้องของเขา ดังนั้น ตอนนี้วันนี้เท่านั้น
หลังจากคิดถึงการสูญเสียหินไฟจากเมืองฮั่วเชี๊ยวของซูกู ที่เป็นไปได้ที่สุด จ้าวนายน้อยเมืองหินขาวหัวเราะอีกครั้ง การสูญเสียหินเช่นนี้ ซูกูในฐานะเจ้าของทาสจะต้องเผชิญกับการเสียหน้าอย่างแน่นอน!
สำหรับเจ้าของทาสหนุ่มเหล่านี้ หน้าตาเป็นสิ่งสำคัญมาก
ในห้อง นอกเหนือจากคนสองคนนี้ มีบุคคลที่สาม แต่เขาไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่ต้นจนจบ เพียงแค่ฟังการสนทนาของอีกสองคนอย่างเงียบ ๆ
ใต้พื้นดิน ทีมมดเก้าตัวกำลังเคลื่อนย้ายจากฐานที่ตั้งของเมืองหินขาวไปยังเมืองผลัดใบ
