นี่เป็นครั้งแรกที่ฉาวซวนเปิดเผยเปลวไฟสีนำเงินในที่สาธารณะ
แม้ว่าจะไม่ใช่ความคิดที่ดี หลังจากที่เปลวไฟสีนำเงินถูกเปิดเผย มันจะตกเป็นเป้าหมายจากเจ้าของทาสมากขึ้นอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม มันเป็นวิธีที่ดีที่สุดเมื่อคิดเกี่ยวกับมัน
หลังจากเปลวไฟสีน้ำเงินปรากฎขึ้น เจ้าของทาสที่ตื่นเต้นในอัฒจันทร์ ก็เหมือนถูกจับที่ลำคอ และทุกคนก็มีอาการติดคอพูดไม่ออก
“นั่น … นั่นคือ!”
“เผ่านั้นไม่ใช่เผ่าหรือ? จะเป็นเจ้าของทาสได้อย่างไร? “
“ใช่ ใครคือคนนั้น!”
“สวมหมวกเห็นไม่ชัดเลย!”
ในฐานะเจ้าของทาส พวกเขารู้ดีว่าเปลวไฟสีน้ำเงินนั้นเป็นตัวแทนของบางสิ่งบางอย่าง หากพวกเขาไม่สามารถทำให้เกิดเปลวไฟสีน้ำเงินเช่นนั้น พวกเขาจะไม่ได้เป็นเจ้าของทาสที่แท้จริง
เปลวไฟสีน้ำเงิน นี่เป็นสัญลักษณ์ของการเป็นทาส! มันเป็นข้อพิสูจน์ของเจ้าของทาส!
ไม่เพียงแต่เจ้าของทาสหนุ่มสาวเท่านั้น แต่ยังมีเจ้าเมืองบางคน ที่อดตะลึงไม่ได้ต้องลุกขึ้นยืน เมื่อตะกี้คนที่นั่งเฉยๆ ใจเหมอลอยนั่งจิบไวน์คนนั้น คนที่อยู่ใกล้กับ “เหม่ยจี” ต่างพากันเพ่งสายตาไปในสนาม
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ซูกูยังมีความกังวลอยู่บ้าง แต่ตอนนี้มันน่าตกใจเช่นที่คางกำลังร่วงหล่นลงมา “เจ้าของทาส? เจ้าของทาสผายลม ! ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเขา ฉาวซวนเป็นชนเผ่า! เผ่าจริงแท้แน่นอน! ในโอเอซิสเขายังเห็นลวดลายสัญลักษณ์ของฉาวซวน จะเป็นเจ้าของทาสได้อย่างไร !
ในเวลานี้ ซูกูก็จำได้ทันทีว่าฉาวซวนเคยถามเขาว่า: ชนเผ่าเป็นทาสได้หรือไม่?
ในเวลานี้จะตอบตัวเองอย่างไร? เป็นไปไม่ได้? ซูกูเหยียดคอของเขา และมองที่เกิดเหตุบนพื้นทราย ถูตาของเขา มันเป็นเปลวไฟสีน้ำเงินอย่างแน่นอน!
ในอีกด้านหนึ่งของเมืองหินขาว เห็นการปรากฏตัวของฉาวซวนในสนามและยิ้มอยู่ในใจ เต่าหยูสามารถคิดถึงตอนจบที่น่าเศร้าของทั้งสามคน ในขณะนี้ ใบหน้าของเขาค่อยๆ เปลี่ยนไป เขารู้สึกเสียใจอย่างกระทันหัน เขาไม่สนใจคนแบบนี้ได้อย่างไร? เขาตัดสินใจว่าเด็กคนนั้นเป็นชนเผ่าที่แท้จริง ด้วยเหตุนี้ จิตใจของเขาจึงเป็นกังวลและหวาดกลัวเบา ๆ ถ้ารู้ก่อนนี้ แน่นอนเขาจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ เพื่อกำจัดภัยคุกคามอันใหญ่โตนี้!
ตอนนี้ราชาเมืองหินขาวต้องการวางถ้วย
พูดว่าเผ่าใช่หรือไม่? มันจะกลายเป็นเจ้าของทาสได้อย่างไร?
อะไรนะ บอกว่าเป็นชนเผ่าหรือ?
หา! เป็นข้าที่สายตาไม่ยาวไกล? ชนเผ่าสามารถเป็นทาสได้งั้นรึ? คนของเผ่าสามารถสร้างดวงไฟสีน้ำเงินเช่นนั้นได้หรือ? มารดามันเถอะ ดวงไฟนั้นใหญ่กว่าของข้าเสียอีก!
ราชาหินขาวคิดอยู่ในใจของเขาอย่างโกรธเกรี้ยว
ทาสหลายคนเห็นดวงตาของราชาหินขาว และอย่างเร่งรีบออกไป เพราะกลัวว่าจะทำให้โกรธ
อย่างไรก็ตาม ราชาหินขาวรักใบหน้าของเขา แม้ว่าข้อตกลงนี้จะออกนอกทาง ข้าต้องทนอยู่พักหนึ่ง และเขาไม่สามารถกังวลได้ในทันที ไม่เช่นนั้นเจ้าของเมืองคนอื่นๆ จะหัวเราะเยาะความสามารถของเขาในการควบคุมสถานการณ์ ดังนั้น ราชาหินขาวไม่เพียงแต่ไม่สามารถระบายได้ ณ ตอนนี้ แต่ยังต้องยืนบนหิ้ง ทำเหมือนทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของข้า
กลางสนามรบ
ฉาวซวนหันหน้าไปทางสัตว์ร้าย ยกแขนขึ้น เปลวไฟบนฝ่ามือพร้อมกับเม็ดทราย และการไหลของอากาศมุ่งไปทางสัตว์ร้าย เหมือนนักล่าที่ได้กลิ่นอาหาร พร้อมที่จะขยับ
กิ้งก่ายกขาหน้าที่ใหญ่โตขึ้น ในขณะที่เปลวไฟสีนำเงินปรากฎขึ้น มันก็แข็งชะงัก ส่งเสียงคำรามแล้วคำรามอีก ดูเหมือนจะส่งเสียงคำรามออกมาเรื่อยๆ แสดงให้ฉาวซวนเห็น
ผู้ที่สามารถทำให้สัตว์ร้ายทะเลทรายมีปฎิกิริยา มันจำแนกได้ว่าเป็นภัยคุกคราม เสียงคำรามไม่กี่ครั้งก่อนหน้านี้เป็นเพียงการระบายอารมณ์ และมันเป็นเสียงของการแสดงออกที่ถูกปล่อยออกมา
มันจ้องไปที่ฉาวซวน และมองดูเปลวไฟสีน้ำเงินที่ต้องห้าม
ฉาวซวนเงยหัวขึ้นเล็กน้อย เนื่องจากหมวกคลุมบนหัว คนที่ยืนอยู่บนที่สูงจึงไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของฉาวซวนได้ แต่กิ่งก่านั้นเห็น
ผิวของฉาวซวน ลวดลายสัญลักษณ์สีเข้มถูกเปิดเผยครั้งแรก มันจะกลายเป็นสีแดงเหมือนลาวา ถ้าไม่มีเสื้อผ้าปกคลุม เจ้าจะเห็นว่าลวดลายสัญลักษณ์ในส่วนอื่น ๆ ของฉาวซวนนั้นคล้ายกัน
หลังจากเสียงคำรามอย่างต่อเนื่อง ขาของสัตว์ร้ายก็ยกขึ้น
ผู้คนบนอัฒจันทร์คิดว่าสัตว์ร้ายตัวนี้จะดุร้ายเกรี้ยวกราด เมื่อเด็กกล้าที่จะแสดงไฟแห่งความเป็นทาสต่อหน้ามันจะถูกทำให้เป็นก้อนเนื้อ แต่ข้อเท็จจริง พบว่าไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาคิด
ขาหน้าที่ยกขึ้นของสัตว์ร้ายไม่เพียงแต่ไม่ได้พุ่งไปข้างหน้า แต่ตกไปข้างหลัง
มันถอยหลัง!
กิ่งก่าตัวนี้จริง ๆ แล้วมันถอย! !
ผู้ที่กดขี่สัตว์ร้ายต่างรู้ดี เมื่อทำให้พวกมันเป็นทาส พวกมันจะต่อต้าน เพราะฉะนั้นพวกเขาจะให้ทาสช่วย มีเพียงทาสเท่านั้นที่จะช่วยปกป้องพวกเขา แต่ว่า ตัวที่อยู่ในสนามล่ะ?
ทำไมมันจึงหนี?
นี้เป็นการประจันหน้าอย่างใกล้ชิดของกิ่งก่าและฉาวซวน
คนที่อยู่ห่างไกลไม่สามารถเข้าใจถึงพลัง แต่รู้สึกได้อย่างชัดเจน
ไม่สามารถ ผ่านไม่ได้!
ดังนั้นจึงเลือกที่จะล่าถอย ในขณะที่กรีดร้อง ในฐานะเช่นศัตรู
ถอยหนึ่งก้าว แสดงว่ามันขี้ขลาดและหวาดกลัว ในเวลานี้ ฉาวซวนก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง ยิ่งกว่านั้นตอนนี้พุ่งออกไป เด็ดขาดมากขึ้น เปลวไฟสีน้ำเงินในมือของเขา ลุกโชนลอยไปยังสัตว์ร้ายอีกครั้ง
ฉาวซวนรู้ กิ่งก่าตัวนี้เริ่มระวังตัว หลังจากถูกจับ และถูกกัดกินจากความพ่ายแพ้ และโดยธรรมชาติก็มีความระมัดระวังมากขึ้น ก้าวแรกหลังจากเข้าสู่สนามรบ คือการทดสอบความแข็งแรงของผู้คนบนสนาม และทดสอบความแข็งของผนังโดยรอบ ผู้คนที่นี่แน่นอนว่าดูเหมือนจะไม่แข็งแรง พวกเขาไม่มีภัยคุกคามมากนัก ยังทดสอบความแข็งของผนัง มันจ้องมองฉาวซวนและคนอื่น ๆ ชั่วคราว และต้องการระบายอะไรบางอย่าง
แต่ตอนนี้ ตระหนักถึงภัยคุกคาม แต่ทางด้านจิตใจไม่รู้สึกถึงความพ่ายแพ้
ในเวลานี้ เจ้าไม่สามารถแสดงความหวาดกลัวและความลังเล ฉาวซวนที่ทรงพลังมากขึ้น ก็ยิ่งสงสัยในพลังนี้มากขึ้น
ใช่ ซูกูกล่าวว่า สัตว์ร้ายตัวนี้ฉลาดมาก แต่ยิ่งฉลาดมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งคิดว่าไม่ใช่สัตว์ร้าย รูปแบบที่ความตรงไปตรงมา ไม่มีเล่ห์เหลียม แบบฉบับการต่อสู้ตรงๆ
เต่าหยูและเมืองหินขาวเกรงว่าจะไม่เคยคิดถึงมัน กิ่งก่าที่ซับซ้อนเช่นนี้ที่ถูกคัดเลือกมาเป็นพิเศษ เพื่อให้เป็นประโยชน์กับฉาวซวน
ฟังเสียงคำรามของสัตว์ร้ายตอนนี้ เมื่อเทียบกับความแข็งแกร่งในช่วงเริ่มต้นของเกม ฟังตอนนี้ ดูเหมือนเป็นเพียงความรู้สึกผิด
มองดูฉาวซวนอย่างร้อนรน ถอยหลังต่อไป หางชนกำแพง ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเปลี่ยนทิศทาง ถอยต่อไป
เสียงคำรามที่ดังต่อเนื่องยกเม็ดทรายบนผิวดินขึ้นมา มันเหมือนกับการจุดไฟบนฝ่ามือของฉาวซวน
อย่างไรก็ตาม พายุทรายล้อมรอบ แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะฝ่าฟันอุปสรรคนี้
ยิ่งกว่านั้น ไฟที่เกิดจากต้นกำเนิดของไฟ ลมพัดไม่ดับ ทรายนอนราบอยู่ตลอดเวลา มันจะดับได้อย่างไรเพียงเพราะเสียงคำรามของสัตว์ร้าย?
หนึ่งถอยหลัง หนึ่งเดินหน้า
ฉาวซวนไปหากิ่งก่า จากด้านข้างของสนามรบ ทีละก้าวจนถึงกลางสนามรบ ยังคงเดินหน้าต่อไป!
มันไม่ใช่แค่คนอื่นในสนามรบที่กำลังดูอยู่ แต่ยังรวมถึงเจ้าของทาสที่มีประสบการณ์มากมายที่เฝ้าดูการต่อสู้ ยังตกตะลึงเช่นกัน
สถานการณ์นี้มันอะไรกัน?
“นี่ นี่ นี่ … “
นี่เป็นการเผชิญหน้าที่หาได้ยากในหลายร้อยปีของเมืองสัตว์ร้าย!
“เด็กคนนั้นคือใคร?” มองไปเมื่อเทียบกับจ้าวนายน้อยฉื่อหยานดูหยิ่งกว่ามาก! “
“ มันเป็นข้อตกลงพิเศษสำหรับเมืองหินขาวไหม?”
“มันเป็นเมืองหินสีขาวเหรอ?”
“ใครเขาเป็นใคร รีบเร่งเร็วเข้า! สัตว์ร้ายตัวนั้น ไหนหละท่าทางที่ดูดุร้าย! “
เจ้าของทาสบนอัฒจรรย์ไม่รู้จะทำหน้าตาอย่างไร และแม้แต่ผู้คนก็ขว้างสิ่งของในมือ เครื่องปั้นดินเผา,เครื่องมือหินและอื่น ๆ ให้กับตัวละครในสนามรบ ต้องการที่จะกระตุ้นความโกรธของสัตว์ร้าย
อย่างไรก็ตาม พฤติกรรมของสัตว์ร้ายหลังจากถูกกระทำ ทำให้มันโกรธจริงๆ แต่มันไม่ได้ต่อต้านฉาวซวน แต่หันหน้าไปทางทิศนัั้น ส่งเสียงกรีดร้องดัง กระแสลมพุ่งไปที่อัฒจันทร์ เจ้าของทาสหนุ่มดึงทาสรอบตัวเขาไปด้านหน้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว
กิ่งก่าหลังจากที่จ้องมอง, หันหัวของมัน และถอยหลังต่อไป จนกว่าหางของมันจะสัมผัสกับกำแพงสนามรบ
ฉาวซวนได้ทำสิ่งนี้แล้ว จากด้านหนึ่งของสนาม บังคับให้ไปอีกด้านหนึ่งของสนาม
ไม่มีทางที่จะหนีไปได้ ดวงตาของสัตว์ร้ายกลอกสายตามองไปรอบๆ สีของดวงตาเริ่มจางลง
ฉาวซวนปิดกั้นสัตว์ยักษ์ตัวนี้เพื่อทำการโจมตีครั้งสุดท้าย
เห็นการเคลื่อนไหวรอบดวงตาของสัตว์ร้าย การเปลี่ยนแปลงเริ่มเด่นชัดขึ้น ความรู้สึกกดดันเริ่มรุนแรงขึ้น สีรอบดวงตาแดงขึ้นเรื่อยๆ
ติ๊ง!
ของเหลวสองหยด ไหลจากดวงตาของกิ่งก่า
มีกลิ่นแปลก ๆ กับกลิ่นเลือดบนผืนทราย ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้รู้สึกแย่มาก แต่มันไม่สามารถอธิบายได้ ทำให้ผู้คนท้องไส้รู้สึกปั่นป่วน ค่อนข้างอึดอัด
ไม่เพียงแต่ผู้คนในทุ่งทรายเท่านั้น ลมยังมีกลิ่นและยังลอยไปยังที่สูง
เจ้าของทาสที่กินและดื่มตลอดเวลาได้ถ่มน้ำลายออกมาทันที ถึงไม่อ้วก แต่ใบหน้ายังเป็นสีเขียว รอไม่ไหวแล้วหาสถานที่เพื่อหลีกเลี่ยง
แต่เป็นราชาผลัดใบ ซูหลุน ในเวลานี้ที่หัวเราะเสียงดัง และมองดูผู้คนในเมืองหินขาว เขามีความสุขมาก
“เจ้าไม่ต้องมองอีก นี่เป็นเกมที่สี่หยุดมันเสียเถอะ!”
ในทะเลทราย ถ้ากิ่งก่าพบสัตว์ร้ายที่ไม่สามารถต่อสู้ด้วยได้ มันจะขับเลือดออกจากดวงตาเพื่อขับไล่สัตว์ร้ายที่คุกคามชีวิตพวกมัน
กิ้งก่าตัวนี้ ขณะเมื่อถูกคนของเมืองหินขาวล้อมจับ ได้แสดงอาการเช่นนี้ เพราะมันอยู่ในอาการกลัวสุดขีด เมื่ออยู่บนสนามรอบดวงตาของมันมีร่องรอยสีแดง ที่มันได้ทิ้งไว้ในเวลานั้น ตอนนี้ เพียงแค่คนเดียวเท่านั้น ทำให้มันหลั่งเลือดออกจากตาอีกครั้ง
สิ่งนี้เป็นความกลัวในระดับไหน?
ในสนาม ใครเป็นคนที่นำสัตว์มาสู่สนามนี้ ใครกัน?
แม้แต่หัวใจของราชาผลัดใบก็ยังงุนงง เป็นชนเผ่าจริงเหรอ?
ไม่ว่าในกรณีใด เมื่อเจ้าเห็นดวงตาของกิ่งก่า คนที่มีประสบการณ์รู้ว่าการต่อสู้ของสัตว์ร้ายไม่สามารถดำเนินต่อไปได้ …
อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าจะเข้าใจแล้ว แต่ราชาฉื่อหยานสำหรับคนที่อยู่ในสนาม ชายนิรนามที่เก่งกว่าลูกชายของตน แลจะไม่ค่อยพอใจ ยกมือออกไป “สัตว์ร้ายไม่สามารถต่อสู้ได้ และมันสูญเสียความสนใจของทุกคน!”
คำพูดของราชาฉื่อหยานนั้นคือ * การตบไปที่หน้าของราชาหินขาว ขณะก่อนเริ่มเปิดสนาม ราชาหินขาวได้พูดขึ้นว่า จะทำให้ทุกคนที่ดูมีความสุข แต่สุดท้าย?
ประโยคนี้ “ปราศจากความสนใจของทุกคน” ตบสองครั้งอย่างไร้ไมตรีต่อหน้าเจ้าเมืองหินขาวโดยตรง อย่างไร้ความเมตตา
และอย่ามองว่าทุกคนเป็นศัตรูของราชาหินสีขาว ในฐานะบุคคลที่เป็นเจ้าภาพจัดการสถานการณ์โดยรวมของสัตว์ร้ายในปีนี้ ราชาฉื่อหยานคิดในใจว่า พวกเมืองหินขาวช่างเป็นผีที่น่าสงสาร คว้าขยะที่ไร้ประโยชน์แบบนี้มาได้อย่างไร น่าผิดหวัง! ถ้าอย่างนั้น ก็ให้พวกเจ้าได้เห็นพลังของเมืองฉื่อหยานของข้า ! เปลี่ยนสัตว์ร้ายในสนามเป็นสัตว์ของข้า!
ลุกขึ้นยืน ราชาฉื่อหยานกระแอมในลำคอของเขา แม้ว่าโคลอสเซียมนั้นใหญ่ เขาสามารถเปล่งเสียงของเขาส่งผ่านไปยังทุกที่ในพื้นที่
“เนื่องจากสัตว์ร้ายของเมืองหินขาวเป็นเพียงขยะ ถ้าอย่างนั้นข้า ราชาฉื่อหยานจะช่วยสงเคราะห์พวกเขาเอง “มาเลย … “
ก่อนที่คำพูดของราชาฉื่อหยานจะเสร็จสิ้น เขาก็ได้ยินเสียงสัตว์ร้ายร้องเรียก
“มอ——”
ราชาฉื่อหยานที่ถูกขัดจังหวะโกรธมาก และใบหน้าของเขาแสดงออกอย่างไม่เป็นที่พอใจ เขาหยุดชะงัก และกล่าวต่อ: “มาจะ … “
“มอ——”
สัตว์ตัวอื่นที่ร้องเรียก คราวนี้ดังกว่าสัตว์ตัวก่อนหน้า
สีหน้าที่ไม่พึงประสงค์บนใบหน้าของราชาฉื่อหยานยิ่งแย่ลง เขาตะคอกอย่างไม่พอใจ และกล่าวต่อ: “เราจะ … “
“มอ——”
เสียงร้องที่สามนี้แทรกเสียงของราชาฉื่อหยาน
หลังจากถูกขัดจังหวะหลายครั้งติดต่อกัน ราชาฉื่อหยานโกรธจนคว่ำถ้วย และมองไปที่ด้านข้างของเมืองดาราแดง เสียงนี้คือวัวเพลิงที่อยู่ด้านข้างของเมืองดาราแดง!
แม้ว่าจะมีระยะทางที่ห่างไกล นอกจากนี้ยังมีทุ่งทรายอยู่ตรงกลาง เจ้าของเมือง-ราชาดาราแดงยังคงรู้สึกถึงสายตาที่แหลมคม คนของเมืองอื่น ๆ ก็มองไปที่ด้านข้างของเมืองดาราแดง
ด้วยอาการไอเบาๆ ราชาดาราแดงหันไปทางด้านขวามือเพื่อพูดสักสองสามคำ ให้พวกเขาไปดูแล แต่อย่าทำร้ายวัว
หันไปโดยปราศจากการพูดคุย ได้ยินเสียงคำรามของสัตว์ร้ายอย่างชัดเจน
คนอื่นๆ กำลังมองไปที่เมืองดาราแดง
ราชาเมืองดาราแดงกำลังเตรียมที่จะพูดประโยคหนึ่งว่า ” ได้ให้คนออกไปแล้ว ” แต่คำพูดกำลังจะหลุดออกจากปาก ก็ต้องหยุดชั่วคราว
หือ? ไม่ถูกต้อง!
“นี่ไม่ใช่เสียงของวัวเมืองเขา มันเหมือน … เสียงตัวหนึ่งของเมืองฉื่อหยาน”
ได้ยินเช่นนี้ ทุกคนกำลังไปทางเมืองฉื่อหยาน
ยืนอยู่ท่ามกลางสายลม ซึ่งเป็นราชาฉื่อหยานที่สวมเสื้อคลุมสีขาวที่เห็นได้ชัดเจน
เพราะคำพูดถูกขัดจังหวะ ทำให้ใบหน้าของราชาเริ่มเขียว เพียงครู่เดียวก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำ
