เสียงกรีดร้องของวัวที่ขัดจังหวะการพูดของราชาฉื่อหยานในสามครั้งแรกนั้น เป็นสัตว์ต่อสู้วัวเพลิงที่มีชื่อเสียงในเมืองดาราแดง เพียงแต่เสียงแบบนี้จากด้านหลังก็ไม่ใช่แล้ว
ราชาฉื่อหยานก็ไม่สามารถปฏิเสธได้จริง ๆ เขาจะรู้ได้อย่างไร เขายังไม่ได้พูดอะไรซักคํา และสัตว์ร้ายของเขาทําพังยับเยิน
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธของราชาฉื่อหยานยกมือขึ้นและทาสทั้งสองที่อยู่ข้างกายเขาถอยออกไปอย่างรวดเร็ว เพื่อจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ของสัตว์ร้าย มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นที่นั่น
เมื่อเห็นว่าเจ้าของทาสใหญ่ทั้งสองคนของเมืองดาราแดงและเมืองฉื่อหยานรู้สึกเสียหน้า ใบหน้าของเจ้าเมืองหินขาวก็เริ่มดูมีความสดใสขึ้น และนายทาสของเมืองอื่นๆ ก็รู้สึกหัวใจเปรมปรีดิ์ ควรไหม! ให้สาบานเถอะ!
แต่พวกเขาไม่ได้ใช้เวลาสาบานนาน และในไม่ช้าเสียงสัตว์ร้ายก็ดังขึ้น ไม่เพียงแต่วัวในเมืองดาราแดงเท่านั้น แต่ยังเป็นสัตว์ของเมืองฉื่อหยาน ตามด้วยเสียงอื่นๆ สัตว์ร้ายเริ่มส่งเสียงดังขึ้นและดังขึ้นมากกว่าหนึ่ง
ทุกคนที่นี้ล้วนมีประสบการณ์ และมีความเข้าใจมากมายของสัตว์ร้าย ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้จักนิสัยส่วนตัวของพวกมัน พวกเขาสามารถรู้สึกถึงอารมณ์ที่พวกมันต้องการแสดงออกมา
และในขณะนี้เสียงของสัตว์ร้ายที่ร้องออกมาเรื่อยๆ เต็มไปด้วยความโกรธและอารมณ์ ราวกับว่าพวกมันกําลังอึดอัดใจ มาพร้อมกับยังมีการเกิดความผิดพลาด เหมือนสัตว์ต่อสู้กําลังชนกําแพงหินนี้ไม่ใช่สิ่งที่ดี
“เกิดอะไรขึ้น?” คราวนี้พวกเขานั่งเฉยไม่ได้ และไม่สนใจสนามรบอีกต่อไป
“มันเป็นจุดจบของสัตว์ร้ายหรือไม่”
“มีหลายเมืองของเราอยู่ทั่วนั่น!”
“รีบส่งใครไปดูสิ! รู้ไว้ว่า ถ้าเจ้าทําร้ายคนอื่นเจ้าจะไม่สามารถทําร้ายสัตว์ต่อสู้ในเมืองของเราเอง การต่อสู้ของสัตว์ร้ายยังไม่จบ! “
เจ้าของทาสใหญ่และเจ้าของทาสน้อยให้พวกทาสรอบตัวเขาตรวจสอบสถานการณ์
ราชาฉื่อหยานมองดูที่อัฒจันทร์ที่เกิดการจลาจลและสูดหายใจเข้าลึก ๆ
“ทุกคนสงบ !!”
เสียงนี้ที่แผดออกไป ดึงดูดความสนใจจากเจ้าของทาสได้สําเร็จฉากวุ่นวายก็สงบลง
เมื่อเห็นอย่างนี้ ราชาฉื่อหยานก็พอใจในใจของเขาเล็กน้อย เมื่อดูสถานการณ์ในสนามรบ เขายกมือขึ้นและพูดอย่างไม่เต็มใจ: “การต่อสู้ครั้งที่สี่ของสัตว์ร้ายสิ้นสุดลง เกมที่ห้าพร้อมแล้ว!”
สําหรับคนที่สวมหมวกคลุมที่สามารถทําให้เกิดไฟแห่งการเป็นทาส พวกเขาจะส่งคนไปทําความเข้าใจเป็นการเร่งด่วนในทันที จะเป็นการดีกว่าที่จะทําให้สนามมีเสถียรภาพ
ภายในสนาม ประตูใหญ่สองบานเปิดออก
เดิมที่คิดว่าหลังจากเข้าสู่สนามแล้ว จะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกต่อไป มองดูประตูหินหนักเปิดออกอย่างช้า ๆ มีความตื่นเต้นยินดีเหมือนได้ออกปล้นครั้งแรก ทาสทั้งสามก็รีบออกไปก่อน และสี่คนของเผ่าหยูและเผ่าเทียนซาน มองไปที่สามคนของเผ่าเขาเพลิงก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว
ฉาวชวนมองดูทาสที่แข็งแกร่งและสูงเกือบยี่สิบคนที่ถือเชื่อกอ้อยหนาไปที่กิ่งก่า แล้วดึงออกมา สามารถออกจากที่นี่ได้ สัตว์ยักษ์ดูมีความสุขมาก ดังนั้นจึงไม่ต่อต้านแต่มันเป็นความร่วมมือ
ตั้งแต่จุดเริ่มต้นของการต่อสู้ของสัตว์ร้าย แม้ว่าเจ้าจะออกจากการต่อสู้ของสัตว์ร้ายจากที่นี่ ก็ยังแขวนอยู่บนร่างกายและความแข็งแกร่งทางกายจะหมดลง มันเป็นเรื่องยากที่สัตว์ร้ายต่อสู้เกือบจะได้รับการบํารุงรักษาเมื่อเข้าไปในที่เกิดเหตุ ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือ มันมีเลือดซึ่งได้ถูกทุบอีกครั้ง
เมื่อรอให้กิ้งก่าออกไป ฉาวชวนหันไปหาเลนและถัวไปที่ประตูอื่น
เมื่อออกไปข้างนอกประตู ฉาวชวนกระซิบอย่างรวดเร็วกับเลนและถัวว่า: “ข้าจะให้เจ้าออกไปที่หลัง และในไม่ช้ามันก็จะเกิดเหตุการ์ณวุ่นวาย และไม่มีใครใส่ใจเราในเวลานั้น”
เลนและถัวมองไปที่ฉาวชวนด้วยความประหลาดใจ และไม่ค่อยเข้าใจความหมายในคำพูดของฉาวชวน แต่ตั้งแต่ฉาวชวนพูดเช่นนั้น พวกเขาทําตาม ฉากในสนามรบ ไม่เพียงทําให้เจ้าของทาสประหลาดใจ แต่พวกเขาทั้งสองยังประหลาดใจ พวกเขาได้ยินคนอื่นเดาว่าฉาวชวนเป็นเจ้าของทาส แต่พวกเขาไม่เชื่อ ฉาวชวนเป็นบุคคลที่หมอผีมีทัศนคติที่ดี นอกจากนี้ยังเป็นผู้อาวุโสของเผ่าเขาเพลิงได้รับการยอมรับจากบรรพบุรุษ! ไม่ว่าจะเป็นเจ้าของทาสหรือไม่ฉาวชวนคือเขาเพลิง!
เสียงของสัตว์ร้าย และเสียงกระแทก ยังคงไม่มีสัญญาณของการหยุด แต่ก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
ในเวลานี้ คอกขนาดใหญ่ที่มีวัวเพลิงถูกปิด
วัวเพลิงใช้กีบเท้ากระแทกลงกับพื้น
บัดซบจริงๆ แล้วแมลงตัวไหนที่เป็นภัยต่อวัว? มันหายไปจากพื้นดินได้อย่างไร?
และเมื่อขณะที่มันกระแทกไม่หยุด ด้วงที่ทําให้เกิดอารมณ์โมโหและสร้างความคลุ้มคลั่งอย่างรวดเร็วก็ได้เจาะออกมาจากมุมห้องอย่างเงียบๆ จากนั้นก็บินไปเกาะหลังวัวเพลิงอย่างรวดเร็ว และจับไว้อย่างแน่นหนา ขึ้นไปแล้วก็กัด ยังใช้หนามขาหน้าที่แข็งแรงจิกลงไป
วัวเพลิงร้องตะโกนอีกครั้ง
“มอ”
วัวโกรธ และหยุดชะงัก!
สองเขาหนาบนหัววัวที่แกว่งไปมา กระแทกเข้ากับกําแพงหินที่อยู่ถัดจากมัน
กําแพงหินเหล่านั้นสามารถปิดกั้นได้เพียงระยะเวลาหนึ่ง แต่มันไม่สามารถทนความบ้าคลั่งของสัตว์ร้ายได้ นี่ไม่ใช่โคลอสเซียม
คนที่ถูกส่งไปที่นั่นเพื่อทําความเข้าใจกับสถานการณ์และแก้ปัญหา ได้ยินเสียงดุร้ายและเสียงกระทบกันอย่างดุเดือด ไม่กล้าเปิดประตูหินอย่างง่าย ๆ เช่นที่พวกเขาคิดว่าจะทําให้สัตว์ร้ายเหล่านี้สงบลงได้อย่างไร แต่ได้ยินเสียงจากที่ไหนสักแห่ง เสียงตกดังโครม ต้องสูญเสียมากมายทั้งแรงงานคนและเครื่องมือ ต้องฝังชีวิตทาสนับร้อยนับพันบนสิ่งปลูกสร้าง แต่ในที่สุดกําแพงก็พังลงมา
รอบกําแพงหินที่ถล่ม ผู้คนที่ยืนอยู่ที่นั่นเห็นมัน ดวงตาที่เผยออกมาจากข้างใน กลายเป็นวัวเพลิงสีแดงแปลกประหลาด สูดลมหายใจที่ร้อนระอุเข้าที่รูจมูกขนาดใหญ่ และทาสที่ยืนอยู่ข้างนอกจะมองเห็นลําธารสีขาวสองสายที่ขับออกมาได้อย่างชัดเจน
เจ้าของทาสเล็ก ๆ และทาสมากกว่าสิบคนรีบมาเพื่อปลอบใจวัวเพลิง ได้เห็นฉากนี้ และในเวลาเดียวกันในใจก็พูดว่า แย่มาก!
เกิดอะไรขึ้น ทําไมวัวตัวนี้จึงโกรธมาก
วัวเพลิงมีคุณสมบัติ คือลักษณะดวงตาเปลี่ยนสีจากอารมณ์ และเมื่อดวงตาเปลี่ยนเป็นสีแดง แสดงว่ามันโกรธอยู่แล้ว ยิ่งสีเข้มขึ้น อธิบายว่ามันโกรธมากขึ้น ณ จุดนี้ ดวงตาของวัวเพลิงนี้กลายเป็นสีแดงเลือดมันเหมือนก้อนหินสีแดงร้อนฉ่า ใครจะไปกล้าจับมัน
สภาพเช่นนี้ เหมาะมากสําหรับสัตว์ร้ายในสนามรบ แต่ที่นี่ไม่ใช่สนามรบ หรือเวลาของสัตว์ร้าย
เปลวไฟจากดวงตาสีแดงของวัวมองออกไปข้างนอกที่ผู้คน และกีบเท้ากระทบไปมาบนพื้น
ทันทีที่เห็นฉากนี้ ผู้คนในเมืองดาราแดงตกตะลึง
“มันต้องการโจมตี!”
“ไปหาราชา! ด่วน! “
วัวเพลิงนี้ถูกกดข่มให้เป็นทาสจากราชา และมีเพียงราชาเท่านั้นที่สามารถทําให้สงบสติอารมณ์ลงได้ คนอื่น ๆ ที่ต้องการหยุดมัน จะสามารถรวมตัวกันเพื่อฆ่าใต้เท่านั้น แต่ก่อนหน้านี้ ราชาเมืองดาราแดงกล่าวว่าอย่าทําร้ายวัวเพลิง ทางออกนั้นจะพบพระเจ้าได้
ในขณะที่วัวเพลิงกู่ร้องออกมา พร้อมกับหันหัวก้มลง เขาวัวหันไปข้างหน้า พร้อมกับกีบเท้าที่ตะกุยออกไป ต้นเหตุที่ทําให้วัวโกรธ ย้ายสถานที่เปลี่ยนไปแล้ว และเริ่มต้นทําสิ่งเดียวกันอีกครั้ง รอบๆ นี้มีสัตว์ร้ายอยู่มีอีกมากมาย
ภารกิจที่ฉาวชวนส่งถึงมันก่อนหน้านี้ คือเพื่อยั่วยุความโกรธของวัว
สองวันก่อนการเปิดโคลอสเซียม, ฉาวชวนเดินไปที่เมืองสัตว์ร้าย และเขาได้ยินเสียงวัวเพลิงของเมืองดาราแดง มันได้รับชนะห้าปีและมีอารมณ์หงุดหงิดมันได้ติดอยู่ในแผนการของฉาวชวน
เพื่อดูความเชื่อฟังและความสามารถในการแสดงของตัวด้วง ฉาวชวนได้ทําการตรวจสอบเป็นพิเศษ ในวันนั้นเขาเก็บตัวอยู่ในบ้าน แต่บางครั้งก็ออกไปหยิบสิ่งของและกลับไปที่บ้าน ครั้งนั่นคือการทดสอบด้วง เขาตัดกิ่งไม้ชิ้นเล็กๆ ที่พบได้ทั่วไปให้กับตัวด้วง ให้มันไปที่รังอยู่ด้านนอกใกล้กับหัวมุมพื้นดิน และด้วงก็ทําได้ดีในการทําภาระกิจได้สําเร็จ สามครั้งติดต่อกัน ล้วนสํา เร็จด้วยดี เมื่อเป็นเช่นนี้ทําให้ฉาวชวนเริ่มชื่นชมยินดีด้วงตัวนี้
เขาพูดกับ “ไพลิน” ว่า หลังจากเหตุการณ์จบลง จะปลดล็อคที่สองให้กับมัน ในความเป็นจริง ฉาวชวนยังต้องการที่จะปลดล็อคที่สองหลังจากกําหนดความสามารถของมัน แต่เวลาในการปลดห่วงโซ่ครั้งแรกนั้นสั้นเกินไป ตามที่ถูกล่าว หากช่วงเวลาระหว่างการปลดล็อกทาสสองครั้งนั้นสั้นเกินไป อาจไม่ใช่สิ่งที่ดี มีตัวอย่างของความตาย ดังนั้นฉาวชวนไม่ได้ปลดล็อก ในทันที แต่สัญญาว่าจะให้
ในความเป็นจริง นอกเหนือจากตัวงสีน้ําเงินขนาดใหญ่แล้ว ที่อื่น ๆ ที่สัตว์ร้ายต่อสู้เก็บตัว ยังมีด้วงจํานวนมากในที่อื่น ๆ แม้ว่าพวกมันจะไม่ก่อให้เกิดภัยคุกคามใด ๆ แต่จํานวนนั้นแตกต่างกันมาก นี่คือสาเหตุที่สัตว์ร้ายตัวอื่นๆ เริ่มวิตกกังวล
โคลอสเซียมจะเปิดสองถึงสามวันก่อนและหลังพระจันทร์เต็มดวง และทุกวันจะมีการต่อสู้ประมาณสิบครั้ง สัตว์ต่อสู้ส่วนใหญ่ที่ปรากฏในเกมเหล่านี้ จะอยู่ในสถานที่ถัดจากโคลอสเซียม หลังจากนั้นสัตว์ร้ายอาจมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยเกิดขึ้น และเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนสัตว์ร้ายชั่วคราว ดังนั้นจึงไม่เพียงแต่สัตว์ร้ายต่อสู้ที่ปรากฏในวันแรกเท่านั้น แต่ยังเป็นวันที่สองของเกมด้วย
ตอนนี้ สัตว์ต่อสู้เหล่านี้ซึ่งเคยได้รับความสงบ และถูกขังอยู่นั้น บ้าไปแล้วอย่างบ้าคลั่ง
ในตอนแรกมันเป็นเพียงหนึ่งหรือสอง แต่มันก็เหมือนเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ ซึ่งนําไปสู่อารมณ์ความรู้สึกของสัตว์ต่อสู้ตัวอื่น ๆ สัตว์ต่อสู้ซึ่งมีอารมณ์ไม่ดี ก็ยิ่งเลวร้ายลงยิ่งไปกว่านั้น ในเวลานี้มีปัจจัยที่จุดประกายความโกรธของพวกมัน
ตู้มม –
กําแพงหินอีกก้อนหล่นลง
และสิ่งนี้ก็ดูเหมือนจะเปิดการโหมโรง หลังจากนั้นกําแพงหินถูกล้มลง และประตูหินก็เปิดออก
ภายใต้ความโกรธของสัตว์ร้ายทุกตัว มีสติน้อยกว่าหนึ่งในสิบส่วน แต่ก่อนที่จะทนทานต่อความโกรธของพวกมัน นอกเหนือจากการปกป้องของพวกทาส ที่นี่คือโคลอสเซียม แต่ในโคลอสเซียมนั้นมีการป้องกันมากกว่า นอกจากนี้ยังมีกําแพงกั้นสูง และพวกมันไม่สามารถโจมตีได้ และหันไปทางอื่น ในเมืองสัตว์ร้ายความโกรธและกระหายเลือดที่ได้สะสมจะถูกระบายออกมา
ทหารดูแลเมืองสัตว์ร้าย นั้นประกอบไปด้วยผู้คนจากสามเมือง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่ามีความกลมกลืนอย่างแท้จริง นอกจากนี้ช่องโหว่ตามลําดับที่ไม่ปลอดภัยจะขยายออกไปในเวลานี้ยุ่งเหยิงทันที
เกมในโคลอสเซียมไม่สามารถทําได้ด้วยเช่นกัน เพราะสัตว์ต่อสู้ที่ดุร้ายโกลาหลอยู่ด้านนอก เจ้าของทาสที่ยังตื่นตกใจไม่กล้าออกจากที่นี่ เพียงแต่อยู่ที่นี่ก่อน รอให้ราชาและทาสจัดการกับสัตว์ร้ายด้านนอก
จนกระทั่งถึงยามบ่าย สถานการณ์ด้านนอกยังคงโกลาหล เจ้าของทาสตัวเล็ก ๆ ที่หวาดกลัวในสนามของโคลอสเซียมไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะมองดูสัตว์ร้ายอีกต่อไป กลับไปที่สถานที่พักของตนภายใต้การคุ้มกันของทาส
ฉาวชวนทั้งสามคนไม่ได้ติดตามการกลับไปยังฐานที่ตั้งของเมืองผลัดใบ หลังจากให้คนส่งข้อความไปให้กับซูก เพียงแค่หาสถานที่พักผ่อนก่อน
“ฉาวชวน พวกเราไม่ไปสถานที่ของเมืองผลัดใบเหรอ? “ ถั่วถาม
“ไม่ไปในตอนนี้” ฉาวชวนกล่าว
“ทําไมหละ? เป็นกังวลกับราชาผลัดใบหรือ? “
“ยิ่งกว่านั้น ข้ากังวลว่าจะมีบางอย่างที่ยิ่งใหญ่เกิดขึ้น ถ้ามันเกิดขึ้นมันเป็นโอกาสที่ดีที่จะจากไป “ ฉาวชวนมองไปที่ดวงจันทร์บนท้องฟ้าแล้วพูดออกมา
