ตอนที่ 354 : เกิดที่ดินแดนด้านนอก
เมื่อเห็นกันและกัน และทั้งสองก็นิ่งเงียบ ฉาวซวนจึงเป็นผู้นําในการทําลายความเงียบ
“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”ฉาวซวนยิ้มให้ทั้งสองคน
แรงผลักดันที่ป่าเถื่อนและรุนแรงในการทําให้หนอนยักษ์ออกบินหายไปอย่างไร้ร่อง รอย และด้วยคําพูดของฉาวซวน ทําให้บรรยากาศผ่อนคลายลงอย่างมาก และความตึงเครียดระหว่างชายหนุ่มกับหญิงสาวก็ผ่อนคลายลง
“สวัสดี.. เอ่อ” แม้ว่าบรรยากาศจะผ่อนคลายลง ชายหนุ่มยังคงพูดติดอ่างและ ยังกังวลกับฉาวซวน อย่างไรก็ตาม เขาคิดว่าฉาวซวนช่วยพวกเขาและเผยรอยยิ้ม “ขอบคุณมาก”เรามาจากเผ่ามาคา ชื่อของข้าคือหว่านฟู่ เธอชื่อว่าฉุ่ยล้วย “
ตามการแนะนําของหว่านฟู่ พวกเขาทั้งสองเป็นสามีและภรรยาได้ไม่นานหลังจากแต่ งงาน เผ่านั้นอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ แต่มันก็ไม่ไกลเกินไป นอกจากนี้มีเผ่าเล็กๆ ไม่กี่เผ่าในที่ห่างไกล และแห้งแล้ง เผ่ามาคาของเขาอยู่ใกล้ที่นี้ที่สุด
เพราะฝนไม่ได้ตกมานาน ทั้งสองไม่มีน้ําที่บ้าน ชีวิตครอบครัวก็เป็นเรื่องยาก ดังนี้ นมาที่นี่และมองหาโอกาส พวกเขาไม่รู้ว่าหมอกจะปรากฏขึ้นเมื่อใด แต่เพื่อรอให้หมอกไหลมาเพื่อรวบรวมน้ํา พวกเขายินดีที่จะรอ สิ่งที่ดีคือโชคดีในสองวันมันมีหมอก เมื่อมาถึงสถานที่ที่มีหมอกหนาแน่นจะมีพืชที่กินได้ที่มีความชื้น และเก็บรวบรวมน้ําเพื่อนํากลับไป
“ใช่ เจ้าอยู่เผ่าอะไร?” หลังจากแนะนําเรื่องของตัวเอง หว่านฟู่ถามฉาวซวน
ชื่อของข้าคือฉาวซวน สําหรับเผ่าของข้า ข้าไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหนในดินแดนนี้ เพราะ ข้าเติบโตขึ้นมาจากข้างนอก และข้าไม่เคยเห็นชนเผ่า” พ่อ,แม่และปู่ ย่า ตา ยายของข้าเติบโตขึ้นมาจากภายนอก “
ฉาวซวนกล่าวว่านี่เป็นความจริง เขาเกิดนอกดินแดนนี้ หากมีอีกส่วนหนึ่งของเขาเพลิ งบนแผ่นดินนี้ เขาไม่รู้ว่าเผ่าอยู่ที่ไหนและไม่เคยเห็นใครเลย
เมื่อเขาได้ยินฉาวซวนพูดแบบนี้ ทั้งสองก็มองไปที่สีหน้าของฉาวซวน และเปลี่ยนไป ทันที สรุปเป็นคําสองคํา – “น่าเศร้า”
ฉาวซวน : ”….”
เดิมที่ฉาวซวนยังคงคิด คําที่กล่าวออกไปนี้จะทําให้ทั้งสองเชื่อสักเท่าไหร่ หากพูดใน อีกฝากหนึ่งของทะเล ผู้ที่ได้ยินแบบนี้จะรู้สึกไร้สาระอย่างแน่นอน คนที่อาศัยอยู่ข้างนอกไม่เคยเห็นคนอื่น ๆ ในเผ่า นั่นไม่ใช่นักเดินทางหรอกหรือ? นักเดินทางมีพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้หรือ? นักเดินทางสามารถไปถึงนักรบสัญลักษณ์ขั้นสูงได้หรือ? เรื่องไร้สาระก็ยังหาข้อแก้ตัวที่ดี
อย่างไรก็ตาม ที่นี่ คนหนุ่มสาวสองคนเชื่อในคําพูดของฉาวซวนจริง ๆ และก็ไม่มี ความสงสัยแต่อย่างใด นี่ทําให้ฉาวชวนสงสัย ทั้งสองไม่ได้โง่ การป้องกันขั้นต่ํายังคงอยู่ แต่ไม่ได้สงสัยคําพูดของฉาวซวนกล่าวคือ ที่นี่ สถานการณ์อาจไม่เหมือนกับอีกฝั่งของทะเล ตอนนี้ฉาวซวนเห็นลวดลายสัญลักษณ์ของนักรบหนุ่ม ลายในร่างกายของเขาสว่างขึ้นแม้ว่าจะเป็นเพียงสีเหลืองอมเทา แต่มองดูไม่จืดชืด ให้ความรู้สึกมีชีวิตชีวา สิ่งนี้แตกต่างจากประสบการณ์ก่อนหน้าของฉาวซวน
ในเผ่าเขาเพลิง นอกเหนือจากฉาวซวน เมื่อคนอื่นใช้พลังสัญลักษณ์ ลายสัญลักษณ์ในร่างกายก็เข้มเช่นกัน
ดินแดนแปลก ๆ ค่อยข้างมาก
“เจ้าเคยได้ยินคําว่า “เขาเพลิง” หรือไม่?” ฉาวซวนสังเกตปฏิกิริยาของทั้งสองอย่าง ละเอียด ที่นี่เป็นสถานที่ใหม่ ถ้ามีคนเขาเพลิงเขาไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นอย่างไรสําหรับเผ่าเขาเพลิง
เมื่อฉาวซวนไปจากฝั่งตรงข้ามของแม่น้ําไปยังอีกฝั่งหนึ่งเพื่อค้นหาสถานที่เก่า มีราย ละเอียดค่อนข้างสูง อย่างไม่ปิดบัง เนื่องจากจุดประสงค์คือเผยตัวตนที่ยิ่งใหญ่ หมอผีขอให้เขาเอ่ยชื่อเขาเพลิงออกไป แต่ที่นี่ ฉาวซวนจะต้องระมัดระวัง และมีสถานที่แปลก ๆ มากมายเกินไป
หว่านฟู่และนุ่ยด้วยค่อนข้างอึดอัดใจกับคําว่า ”เขาเพลิง” ซึ่งเป็นคําที่ค่อนข้างใหม่สํา หรับพวกเขา
” “เขาเพลิง” เป็นตระกูลของบรรพบุรุษของเจ้าหรือ? ยังมีอะไรอีกไหม? “หว่านฟู่ถาม
เมื่อเห็นว่าปฏิกิริยาของทั้งสองนั้นไม่มีการป้องกันและไม่เป็นปรปักษ์ ฉาวซวนพยักหน้า: “ใช่”
เขาคิดเกี่ยวกับมัน หว่านปู่จับหัวของเขา ขอโทษฉาวซวน : “ดูเหมือนว่าจะเคยได้ยิน แต่จําไม่ได้”
“ช่างมัน ข้าจะตามหาที่หลัง” ฉาวซวนรู้สึกผิดหวัง
หว่านฟู่และนุ่ยล้วยมองฉาวซวน รู้สึกอีกครั้งในใจ: ชายผู้น่าสงสาร!
สําหรับชายหนุ่มผู้นี้ที่ช่วยเขาและชีวิตของเขาช่างน่าสงสาร ฉุ่ยล้วยได้แต่แสดงความ เห็นอกเห็นใจและดึงเสื้อของหว่านฟู
หว่านฟู่รู้ว่าฉัยล้วยมีความคิดอะไร ตัวเขาเองมีความคิดเดียวกัน เขาพูดกับฉาวซวนว่า : ตอนนี้ เจ้ามีที่พักไหม? ถ้าไม่ กลับไปที่เผ่ามาคากับเรา เราอยากจะขอบคุณ ”
ฉาวซวนคิด “เช่นนั่นก็ดี ต้องขอรบกวน “ เขาต้องการสถานที่เพื่อทําความรู้จักกับ ดินแดนแปลกประหลาด เพื่อหาข่าวเพิ่มเติมและสวมเสื้อผ้าที่ดีกว่านี้
ฉาวซวนติดตามไปด้วย, หว่านฟู่และฉุ่ยล้วยนั้นง่ายกว่ามาก เพราะรู้ว่าจุดแข็งของ ฉาวชวนนั้นคือความแข็งแกร่ง ไม่จําเป็นต้องกังวล ที่นี้สัตว์คุกคามมีไม่มาก ส่วนใหญ่พวกเขาสามารถแก้ไขได้ด้วยตนเอง มิฉะนั้นพวกเขาจะไม่มาที่นี่ มันเป็นความโชคร้ายที่พบหนอนยักษ์
สนทนาเพิ่มเติมกับฉาวซวน, หว่านฟู่ก็ปล่อยตัวตามสบาย และพูดมาก
“ เราออกมาพร้อมกับคนอื่น ๆ ในเผ่า เมื่อเรามาที่นี่เราก็แยกย้ายลงมือทําหน้าที่ของ เรา เมื่อถึงเวลาเราก็ไปที่ที่นัดพบ ไม่มีหนทางอื่น มันไม่ได้ฝนตกมานาน นําน้ําพุบนภูเขาก็เดือดแห้ง ชีวิตของทุกคนเป็นเรื่องยาก เว้นแต่เราจะไปในที่ห่างไกลออกไปเพื่อหาแหล่งน้ํา เราไม่อยากไปต่อจึงมาที่นี่เพื่อลองเสี่ยงโชค ”
ฉาวซวนเฝ้าดูขณะที่พวกเขาบีบน้ําที่ดูดซับจากดอกกระบอกเพชรลงในหม้อดิน ดอกกระบองเพชรไม่ถูกทิ้งไป หลังจากที่นถูกบีบออก พวกมันถูกโยนกลับเข้าไปในตะกร้า ดอกกระบองเพชรนั้นสามารถกินได้
การติดตามหว่านฟูและนุ่ยล้วย, ฉาวซวนยังได้เรียนรู้วิธีการเอาชีวิตรอดบางอย่างที่นี่ สิ่งที่กินได้และสิ่งที่ไม่สามารถสัมผัสได้
“ถ้าฝนตก เราก็ไม่ต้องวิ่งไปหาน้ําค้าง” หว่านฟู่พูดอย่างมีอารมณ์
แม้ว่าปากจะพูดอย่างมีอารมณ์ แต่เขาก็ไม่ได้บ่นอะไรมาก อาศัยอยู่ในที่แห้งแล้ง เขา คุ้นเคยกับมัน ในความทรงจําของเขา มีความแห้งแล้งยาวนานกว่าเดิม แต่พวกเขาทั้งหมดรอดชีวิตมาได้ วิธีการทั้งหมดถูกค้นพบด้วยตัวเอง ไม่ต้องคิดอะไรให้มาก และผู้ใดที่ไม่เต็มใจที่จะทําจะกระหายน้ํา
เมื่อเห็นการปรากฏตัวของหว่านฟูและนุ่ยล้วย, ฉาวซวนก็กวาดเถาวัลย์ล้อมรอบต้น ไม้หนาทึบด้านข้างสายตาของเขา กิ่งก้านบาง ๆ บนเถาวัลย์เที่ยวเฉา เนื่องจากความแห้งแล้งของวันก่อนๆ ที่ผ่านมา
เขาดึงมันไปซักพัก แล้วก็ขยับมือ
กําลังเก็บรวบรวมน้ําค้างและหว่านฟูกําลังพูดถึงตัวเขาเอง ไม่ได้สังเกตการเคลื่อนไหวของฉาวซวน
หลังจากนั้นไม่นาน ปมของฉาวซวนก็เสร็จ ดูข้อสรุปแล้วโยนเชือกปมออกไป
” หลังจากสิบวัน ตอนเที่ยง ฝนจะตก” ฉาวซวนกล่าว
หว่านฟู่และฉุ่ยล้วยที่เก็บรวบรวมน้ําไปหยุดชะงักเพราะประโยคนี้ และพวกเขาทั้งส องมองไปที่ฉาวซวนอย่างแปลกประหลาด ”เจ้าสามารถดูสภาพอากาศได้?”
”เพียงเล็กน้อย” ฉาวซวนไม่ได้พูดมาก
หว่านฟูและฉุ่ยล้วยมองหน้ากัน และไม่รู้ว่าพวกเขาควรเชื่อคําพูดของฉาวซวนหรือไม่ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเขาจะต้องเก็บน้ําค้าง แม้จะมีฝนตกหลังจากผ่านไปสิบวัน พวกเขาจะต้องอยู่รอดในสิบวันนี้
หลังจากไหและตะกร้าเต็มไปด้วยน้ํา คนทั้งสองก็จากไป และไปยังสถานที่ที่พวกเขา นัดรวมตัวกับชนเผ่า
ยิ่งเจ้าเดินไปข้างหน้ามากเท่าไหร่ หมอกก็ยิ่งเบาบางลง อากาศก็ร้อนจัด เมื่อเจ้ารู้สึกถึงคลื่นลมร้อนอีกครั้ง บริเวณโดยรอบยังคงแห้งแล้งและไม่ดี ห่างไกลจากหมอกสถานที่แห่งนั้น เต็มไปด้วยชีวิต
เมื่อไปถึงสถานที่นัดพบ หว่านฟูตามล่าสัตว์ ฉาวซวนยังล่าสองตัว แม้ว่าจะไม่ใช่ระดับ เดียวกับหนอนยักษ์ แต่ชัยชนะจะเป็นเนื้อที่มากขึ้น หนอนยักษ์เป็นสัตว์ร้าย มีเนื้อไม่มากที่สามารถกินได้ ฉาวซวนผู้ซึ่งกินมังสวิรัติมาเป็นเวลานาน ก็ไม่รู้จี้จุกจิก
สัตว์สองตัว ตัวหนึ่งฉาวซวนตั้งใจจะกินเอง อีกตัวเมื่อผ่านเผ่ามาคาแล้วส่งไปให้หว่านฟู่ เขาตั้งใจที่จะอยู่ในเผ่ามาคาสักพักหนึ่ง และโดยธรรมดาแล้วเขาต้องการนําของขวัญบางอย่างมาให้ไม่สามารถรับภาระนี้ช่วยชีวิตคนได้ทั้งหมด
รอจนดวงอาทิตย์ตก ฉาวซวนก็เห็นคนอื่นจากเผ่ามาคาที่ออกมาพร้อมกับคู่หว่านฟู่ พวกเขาหลายคนได้รับบาดเจ็บ โชคดีที่ไม่มีใครตาย นี่เป็นสถานการณ์ที่ยังดีอยู่
หว่านฟู่แนะนําฉาวซวน ผู้คนซึ่งได้เห็นผ้าขี้ริ้วของฉาวซวนและบางคนที่มีท่าทีรังเกียจมากเกินไป เมื่อเขาเห็นสัตว์ร้ายสองตัวของฉาวซวนที่ล่ามา ใบหน้าของเขาก็ผ่อนคลายลงมาก บางคนก็ล่าสัตว์ด้วยเช่นกัน แต่ก็ไม่ดีเท่าการล่าสัตว์ของฉาวซวน และปริมาณก็ไม่อาจเทียบเคียง
เมื่อกลับไปที่เผ่ามาคา คนอื่นเห็นสัตว์สองตัวของฉาวซวนและพูดคุยกับหว่านฟู่ได้อ ย่างง่ายดาย พวกเขากลั้นหายใจ และพวกเขาได้แต่เปิดเผยความตกใจ พวกเขาพูดกับคู่รักหวานที่พวกเขาได้เห็นเหตุการ์ณ เขาบอกถึงสิ่งที่เห็นว่าฉาวซวนหลังจากเอาหินขว้างหนอนยักษ์และ เตะหนอนยักษ์บินไป มันก็ไม่น่าแปลกใจ
