บทที่ 590 มิติที่เหมือนกัน
ฟังคำบรรยายของบอดี้การ์ดทั้งหลาย
เฉินเกอพูดในใจ ตัวเองถึงกับหมดสติมาหนึ่งเดือนครึ่ง ผลกระทบที่บุปผาผีนั้นมีต่อตัวเอง ดูเหมือนจะร้ายกาจกว่าที่จินตนาการไว้
ไม่เหมือนกันการโจมตีของยอดฝีมือเช่น โม่ชางหลง
บุปผาผีนี้ ทำหน้าที่เป็นสื่อกลาง ส่งผลกระทบให้คนคือ การทำร้ายจิตใจที่ยิ่งใหญ่
แม้ว่าร่างกายของตัวเอง จะได้รับการฝึกฝนจนถึงขั้นละเอียดอ่อนแล้ว แต่ว่า พลังทางจิตยังห่างไกลอยู่มาก ครั้งนี้ เกือบจะโดนบุปผาผีโจมตีสาหัสถึงแก่ความตาย
และ วังราชาสมุทร นั้น ภาพก่อนที่ตัวเองจะหมดสติไป ยังคงจำได้สดใหม่ไม่ลืม
โลงศพสีดำสนิทขนาดใหญ่นั้น ดูเหมือนจะเปิดออกแล้ว
แสงสีดำส่องออกมา ส่วนตัวเองกอดโลงศพอมตะไว้แน่น
ในเมื่อโลงศพอมตะยังอยู่ ยังจะมีเรื่องอะไร?
เฉินเกอลุกขึ้นมา มาถึงห้องในสวนหลังบ้าน ที่มีบอดี้การ์ดคุ้มกันเป็นพิเศษ
เปิดประตูออก โลงศพอมตะก็ถูกวางไว้ตรงกลาง
เฉินเกอดันฝาโลงออก ถึงได้พบว่า ข้างในโลงนั้นว่างเปล่า พี่สาวในชุดขาวหายไปแล้ว!
“คุณชายเฉิน ตอนที่เราช่วยคุณขึ้นมา โลงศพอมตะก็อยู่ข้างๆคุณ พวกเราก็กู้มันขึ้นมาพร้อมกัน ในตอนนั้น หญิงสาวชุดขาวในโลงยังอยู่ แต่เจ็ดวันหลังจากนั้น เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งหนึ่ง ผู้หญิงที่อยู่ข้างใน เพียงชั่วค่ำคืน ราวกับว่าได้ระเหยหายไปจากโลก เหลือเพียงโลงศพนี้ไว้!”
บอดี้การ์ดคนหนึ่งเดินขึ้นมาพูด
“นี่มันเหลือเชื่อมาก!”
ท่านปู่ทวดฟางก็อยู่ด้วย
ก่อนหน้านี้ พวกเขาได้ไปที่ ไห่เฉิง มาแล้ว ได้จัดการทุกอย่างเรียบร้อย
เมื่อตอนที่กำลังจะจากไป เตรียมกลับเมืองฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ บอดี้การ์ดก็มาตามหาโจ๋วจงทาวกะทันหัน บอกว่า คุณชายเฉิน ได้รับบาดเจ็บ และตกอยู่ในอาการหมดสติอย่างรุนแรง
ดังนั้นคนทั้งกลุ่มจึงไม่ได้จากไป มาเยี่ยมที่ เกาะโม่เต่า โดยตรง
แม้ว่าท่านปู่ทวดฟางอายุเกือบร้อยปี ก็รู้สึกเหลือเชื่อกับภาพตรงหน้า
เฉินเกอก็ตกตะลึงเช่นกัน หรือว่า เรื่องเล่าของคนแห่ศพในตอนนั้น จะเป็นเรื่องจริง หญิงสาวชุดขาวในโลงศพ ได้ฟื้นคืนชีพแล้วจริงๆ?
เฉินเกอมองดูโลงศพอมตะอย่างละเอียด
บุปผาผีที่วางอยู่ตรงกลาง ดึงดูดความสนใจของเฉินเกอ
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เฉินเกอก็อยากจะถอยกลับก้าวหนึ่งโดยอัตโนมัติ โดนสิ่งนี้ทำให้เจ็บปวดจนหลอนแล้วจริงๆ
มันถูกจัดวางอย่างเรียบร้อย ราวกับว่า มีใครทิ้งไว้ที่นี่โดยเฉพาะ
“ใช่ครับ คุณชายเฉิน เหลือไว้เพียงดอกไม้นิรนามดอกนี้เท่านั้น!”
บอดี้การ์ดพูดอย่างละอายใจ
เฉินเกอชะงักแล้วจ้องมองเขา “ทำไม นายรู้จักดอกไม้นิรนามหรือ?”
ดอกไม้ชนิดนี้หายากมาก ครั้งแรกที่เฉินเกอได้เห็น ก็ยังเป็นตอนที่อยู่บนเกาะของคุณปู่ แต่ในเวลานั้น เห็นเป็นเพียงดอกไม้ชนิดหนึ่งเท่านั้น ไม่ได้ใส่ใจอะไร
เฉินเกอก็ไม่เคยใส่ใจที่จะให้ความสำคัญกับดอกไม้นี้เลย
ดังนั้น บอดี้การ์ดของตระกูลตัวเอง ไม่ใช่คนของสำนักจิต แต่กลับสามารถรู้จักมัน ทำให้เฉินเกอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“ นี่…… คือท่านปู่ทวดฟางเป็นคนบอกฉัน!”
“อ๋อ ท่านปู่ทวดฟาง คุณรู้จักหรือ?”
เฉินเกอมองไปอีกทิศ
“ก็ต้องรู้จักแน่นอน ตอนที่ฉันยังหนุ่ม อายุเพียงสิบเก้าหรือยี่สิบปี มีความสัมพันธ์ที่ดีมากกับปู่ของคุณ ในปีนั้น ฉันกับปู่ของคุณเป็นสหายร่วมรบกัน เขาเคยให้ฉันดูดอกไม้ชนิดนี้! ยังบอกว่านี่เป็นตระกูลเฉินเท่านั้นถึงจะมี! ฉันถามเขาว่ามันเรียกว่าดอกไม้อะไร เขาบอกว่านี่คือดอกไม้นิรนาม! ดอกไม้ชนิดหนึ่ง ที่เต็มไปด้วยความแปลกและลึกลับ! ในตอนแรก เป็นดอกไม้เหมือนสัญลักษณ์ของประเทศลึกลับหนึ่ง ในภูมิภาคตะวันตก!”
“ในตอนนั้นปู่ของฉันก็มีดอกไม้ชนิดนี้ และเขารู้ว่าความแปลกประหลาดและความหมายลึกลับของมันหรือ?”
เมื่อเฉินเกอได้ยินประโยคนี้ รู้สึกใจกระตุกวูบ
เพราะเมื่อก่อนตอนที่อยู่บนเกาะ ตัวเองถามเกี่ยวกับดอกไม้ชนิดนี้ คำอธิบายของเวินโป๋คือ หลังจากที่คุณปู่ก่อตั้งสำนักจิต แล้วเดินทางไปยังดินแดนตะวันตก ซึ่งก็คือมืองฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือ แล้วได้เมล็ดพันธุ์มาโดยบังเอิญ และปลูกมันไว้เป็นผลงานศิลปะไม่รู้ความมหัศจรรย์ของมันเลย
แต่ตอนนี้ คำพูดของคุณปู่ฟาง ก็ได้ผลักเหตุการณ์ไปข้างหน้าสิบกว่าปี และตระกูลเฉินของเราเท่านั้นที่มี ?
นี่เป็นคำบอกเล่าสองแบบ ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
“แน่นอน ดอกไม้นิรนาม ดอกบานสองดอก หนึ่งบุปผาหนึ่งพิภพ นี่คือตาแก่คนนี้บอกกับฉันในเวลานั้น พูดจนฉันรู้สึกมึนงง!”
คุณปู่ฟางส่ายหัวแล้วยิ้มเยาะ
“ประโยคนี้อีกแล้ว!”
เฉินเกอเริ่มสงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ คำพูดของปู่ ทำไมเหมือนกับหญิงชราแปลกประหลาดคนนั้นเลย?
ในขณะนี้ เฉินเกอตั้งใจฟังคำบรรยายของท่านปู่ทวดฟาง
“ฉันถามเขาว่าประโยคนี้หมายถึงอะไร อะไรที่เรียกว่า หนึ่งบุปผาหนึ่งพิภพ เขาเลยบอกฉัน ว่ามิติหนึ่ง สามารถแบ่งออกเป็นสองมิติที่เหมือนกัน ตามรูปแบบของดอกไม้นิรนามนี้ คุณเข้าไปในมิติใดมิติหนึ่ง สิ่งที่คุณเห็น สิ่งที่ได้ยิน แม้แต่ความรู้สึกที่ให้คุณ ก็เหมือนกันหมด แต่ว่า นี่กลับเป็นสองมิติที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ด้วยเหตุนี้ ดอกบานสองดอก หนึ่งบุปผาหนึ่งพิภพ!”
“แต่ว่าคุณปู่ จะมีสองมิติที่เหมือนกัน แต่ก็แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงได้อย่างไร?”
ฟางเจี่ยนนันยืนอยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น
“ใช่เลย ตอนนั้นฉันก็ถามเขาด้วย เขาเลยยกตัวอย่างให้ฉัน เช่นห้องนี้ที่เรายืนอยู่ ดอกไม้นิรนามมีผลที่น่าอัศจรรย์อย่างหนึ่ง นั่นก็คือสามารถปรับเปลี่ยนจิตใจและความรู้สึกของคนได้ สิ่งที่คุณคิดว่าแตกต่าง ดอกไม้นิรนามจะใช้การควบคุมจิตใจที่น่าอัศจรรย์ของมัน ทำให้คุณรู้สึกว่าเหมือนกัน สิ่งที่คุณเห็นคือห้องนี้ เมื่อคุณยืนอยู่อีกห้องหนึ่ง ดอกไม้นิรนามก็สามารถทำให้คุณรู้สึกว่า อีกห้องหนึ่งเหมือนกันกับห้องนี้เลย!”
“พูดอย่างนี้ พวกคุณน่าจะเข้าใจแล้วนะ อย่างไรก็ตาม ตอนนั้นฉันไม่เข้าใจ ยังเหมือนล้อเล่น ที่มองว่าเตี๋ยนชาง เป็นเทพเจ้าบ้าระห่ำ โต้เถียงกันใหญ่!”
ฟางปู้ถงส่ายหัวยิ้มเยาะ ราวกับกำลังระลึกถึงวันวาน แต่ตอนนี้เป็นคนที่หัวก็กำลังจะเข้าโลงแล้ว
แต่หลังจากพูดจบ ฟางปู้ถงและฟางเจี่ยนนันก็พบว่า สีสีหน้าของ เฉินเกอ ก็ขาวซีดลงอย่างกะทันหัน
ดูแย่ยิ่งกว่าตอนหมดสติ
“เสี่ยวเกอ นายเป็นอะไรไป?”
ฟางปู้ถงถามพร้อมกับฟางเจี่ยนนัน
เฉินเกอขมวดคิ้ว
“ที่แท้ นี่ถึงเป็นความหมายที่แท้จริงของหนึ่งบุปผาหนึ่งพิภพ ในเวลานั้น ทั้งๆที่หญิงชรานั่นได้เข้าไปในถ้ำแล้ว เธอไม่มีตีนหางปลาทองไม่มีเหตุผลที่จะสามารถออกจากอีกด้านหนึ่งของวังราชาสมุทร
ตัวเองได้สกัดเธอไว้ตรงปากถ้ำแล้วจริงๆ”
และตื่นขึ้นมาอีกครั้งหลังจากหมดสติไป
ตัวเองกับเถียเฉิงเข้าไปใน วังราชาสมุทร ข้างในไม่มีร่องรอยของหญิงชราเลยสักนิด
นอกจากนี้ ยังมีโลงศพสีดำขนาดใหญ่เพิ่มขึ้นอีกใบ
ใช่แล้ว ตอนนั้นตัวเองก็สงสัยว่า ทำไมไม่เห็นกระดูกของมังกรยักษ์เลย และสำหรับโลงศพสีดำสนิทสั้น ไม่มีคำอธิบายตามภาพจิตรกรรมฝาผนังเลย
ทุกอย่างทำให้เฉินเกอรู้สึกแปลกประหลาด
แต่ตอนนั้นเฉินเกอคิดเพียงว่า ต้องการเอาหญิงสาวชุดขาวและโลงศพอมตะออกไป
แต่เมื่อเปิดประตูสุสานตามขั้นตอนที่กำหนด
กลับฟ้าดินแตกสลาย
ไม่เหมือนกับภาพบนจิตรกรรมฝาผนัง
ตอนนั้นตัวเองทำไมใจร้อนได้ขนาดนี้? เหมือนว่ามีพลังหนึ่ง กำลังจับจุดอ่อน และความกระตือรือร้นของตัวเองไว้ เหมือนกำลังคอยผสมโรง
เฉินเกอกำลังครุ่นคิด
แน่นอนว่า นี่ยังไม่ใช่ประเด็น
สิ่งที่อันตรายที่สุด ตอนนี้เฉินเกอเป็นห่วงและกังวลมาก
ที่ตัวเองเข้าไป คือวังราชาสมุทรตัวจริงหรือเปล่า ที่ได้เจอเป็นหญิงสาวชุดขาวตัวจริงหรือเปล่า?
หากหนึ่งบุปผาหนึ่งพิภพจริงๆ?
ตัวเองได้เข้าไปในอีกมิติหนึ่ง
แล้ว…… คนที่ตัวเองช่วยออกมา คือใครกัน?
