บทที่ 885 เปลี่ยนวิธีเล่น
“เล่น ต้องเล่นต่อสิ ฉันแพ้ไปแค่พันเดียวเอง ไม่เป็นไร ต่อจากนี้ฉันต้องชนะอย่างแน่นอน!”
เพียงได้ยินฉีเซียวหยุนพูดอย่างมั่นใจมาก ยังคงเลือกที่จะเล่นกับเฉินเกอต่อ
เฉินเกอได้ฟัง ก็ดีใจมาก นายคนนี้ไม่เพียงแต่จะเอาเงินมาให้ตัวเอง ยังจะหาเรื่องใส่ตัว อย่างนี้จะมาโทษตัวเขาไม่ได้แล้วนะ
จัดการคนบางคน ต้องเด็ดขาดห้ามยั้งมือ
ต่อมาทั้งสองก็ได้หยิบลูกเต๋าขึ้นมาเขย่าอีกครั้ง
ฉีเซียวหยุนจับจ้องเฉินเกอ ก็ไม่เห็นความผิดปกติใดๆของเฉินเกอเลย เขาทำไมถึงรู้สึกว่าเฉินเกอนั้นต้องมีจุดที่ทำให้เขารู้สึกไม่เหมือนกัน แต่ก็พูดไม่ออกว่าไม่เหมือนกันตรงไหน
หลังจากที่เขย่าแล้ว ทั้งสองก็คว่ำลูกเต๋าพร้อมกัน
ตานี้ แต้มของเฉินเกอก็คือสองสี่ตัว หนึ่งหนึ่งตัว หรือที่เรียกกันว่าเสือดาว
ฝั่งตรงข้ามของฉีเซียวหยุนนั้นคือสามสี่ตัว สองหนึ่งตัว
แต้มของลูกเต๋านั้นไม่เลวกันทั้งคู่ เห็นแต้มลูกเต๋าของตัวเองนั้นทำให้ตัวของฉีเซียวหยุนจู่ๆก็ยิ้มอย่างมีความสุข ในรอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยความเชื่อมั่น
“มาครับ หัวหน้าห้อง ตาคุณก่อนละกัน!”
เฉินเกอมองไปที่ฉีเซียวหยุนก็กล่าวไปหนึ่งประโยค
ฉีเซียวหยุนก็เรียกโดยไม่คิด: “สองสี่ตัว!”
ยังคงเหมือนใช้ลูกเล่นก่อนหน้านี้ ฉีเซียวหยุนก็ยังคงเรียกแต้มอื่นมาวางกับดักเฉินเกอ แต่ว่าน่าเสียดายตานี้ยังไงเขาก็ต้องแพ้ให้กับเฉินเกออยู่แล้ว
“สามสี่ตัว!”
เพียงแต่เฉินเกอไม่มีทางที่จะหลงกล และได้เรียกแต้มลูกเต๋าของฉีเซียวหยุนออกมา
หลังจากที่ฉีเซียวหยุนได้ฟัง ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย
เขากำลังคิดทำไมเฉินเกอจึงรู้แต้มลูกเต๋าของตัวเอง เพียงแต่ไม่นานเขาก็ลบล้างความคิดนี้ออกไป คิดว่าเฉินเกอต้องเรียกไปมั่วๆอย่างแน่นอน
“สองห้าตัว!”
ต่อมา ฉีเซียวหยุนก็ได้เรียกอีกครั้ง
“เพิ่มอีกหนึ่งตัว สองหกตัว!”
เฉินเกอก็รีบเรียกทันที
ฉีเซียวหยุนได้ฟังแล้วนั้น ก็อึ้งไปทันที เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะรวดเร็วขนาดนี้ คิดก็ยังไม่ได้คิดเลย
ทั้งสองคน ตอนนี้ได้เรียกถึงแต้มหกตัวแล้ว สามารถพูดได้ว่ายิ่งอยู่ยิ่งอันตรายแล้ว หากว่าเขาเรียกต่อไปเกรงว่าจะถึงขั้นตอนที่เฉินเกอขอเปิดแน่นอน
ดังนั้น ฉีเซียวหยุนทำได้เพียงเลือกไปเปิดของเฉินเกอ
“ได้ ฉันเปิดของนาย ฉันไม่เชื่อว่านายมีสองหกตัว!”
ฉีเซียวหยุนเปิดลูกเต๋าของตัวเองโชว์ทันที จ้องมองเฉินเกอแล้วกล่าวอย่างมั่งใจ
เพียงแต่น่าเสียดาย ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่ฉีเซียวหยุนหวังเอาไว้เลย
“ขอโทษจริงๆ หัวหน้าห้อง ผมมีสองหกตัวจริงๆ และไม่เพียงแต่มีหกอัน ของผมเป็นเสือดาว!”
เฉินเกอกล่าวกับฉีเซียวหยุนอย่างได้ใจ
เออ!
ตอนนี้มันทำให้ฉีเซียวหยุนนั้นอึ้งไปทันที
เขาคิดไม่ถึงว่าของเฉินเกอนั้นจะเป็นเสือดาว มิน่าล่ะเฉินเกอถึงได้มั่นใจจนรีบเรียกออกมา ที่แท้เขาได้คำนวณไว้นานแล้ว
นี่มันทำให้ฉีเซียวหยุนเสียเปรียบอย่างมาก
“ได้ กล้าเล่นก็กล้าเสีย!”
ฉีเซียวหยุนทำได้เพียงยอมรับ จากนั้นก็ได้ควักเงินอีกห้าร้อยหยวนจากกระเป๋าตัวตัวเองยื่นให้กับเฉินเกอ
เฉินเกอรับเงินห้าร้อยหยวนมา ก็ได้ยื่นให้กับเจินจีที่อยู่ด้านหลัง
“เอา เจินจี เธอช่วยฉันเก็บไว้หน่อย ไม่ง่ายเลยที่หัวหน้าห้องจะใจกว้างเพียงนี้!”
เฉินเกอยิ้มมองไปที่เจินจีแล้วกล่าว
ได้ยินคำพูดนี้ของเฉินเกอ เกือบจะทำให้ฉีเซียวหยุนโมโหจนจะกระอักเลือกออกมา
ในใจของเขาโกรธอย่างมาก แต่ใครใช้ให้เขาแพ้ล่ะ หากโมโห เกรงว่าคนอื่นจะว่าตัวเองไม่มีปัญญาเล่น เขาไม่สามารถที่จะทำเรื่องขายหน้าเช่นนี้
ก็แค่เสียเงินไปหนึ่งพันห้าร้อยหยวนเอง สำหรับเขาแล้วเงินแค่นี้ไม่ถือว่าหนักหนาอะไร
ยังต่อมั้ย? หัวหน้าห้อง?
จากนั้นเฉินเกอก็มองไปที่ฉีเซียวหยุนแล้วถาม เขาไม่เชื่อว่าแบบนี้แล้วฉีเซียวหยุนยังจะเล่นกับตัวเองต่อ
“แน่นอนสิ เล่นต่อเลย!”
ฉีเซียวหยุนมีนิสัยของนักพนัน ดูเหมือนหากเขาไม่ชนะเฉินเกอเขาจะไม่มีทางสบายใจได้
แบบนี้ก็ดี เฉินเกอก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าฉีเซียวหยุนจะสามารถทนได้นานแค่ไหน
“ได้ หัวหน้าห้องเพียงแต่ว่าเมื่อกี้คุณเป็นคนเสนอเกมนี้ ตอนนี้ผมขอเป็นคนเสนอวิธีการเล่นแบบใหม่นะ เราต้องเปลี่ยนกันเล่นนะ คุณว่ามั้ย?”
เฉินเกอจ้องมองฉีเซียวหยุนแล้วเสนอ
“ได้สิ น้องเฉิน ว่ามาสิ นายอยากจะเล่นยังไงล่ะ?”
ฉีเซียวหยุนก็ตอบตกลงอย่างอารมณ์ดี ไม่ว่าเฉินเกอจะเล่นยังไง เขาก็ต้องชนะเฉินเกอให้ได้
“อย่างนี้ เรามาเล่นแบบทายแต้มเป็นไง”
“กติกานั้นง่ายมาก พวกเราต่างมีลูกเต๋าคนละห้าอัน ให้ทายจำนวนแต้มที่อยู่ตรงหน้า หากแต้มที่คุณทายใกล้เคียงกับแต้มของผม ก็ถือว่าคุณเป็นคนชนะ ในทางกลับกัน หากว่าแพ้แล้ว งั้นก็ต้องจ่ายค่าแต้มของฝ่ายตรงข้ามและค่าแต้มระหว่างแต้มที่ทาย แต้มละหนึ่งร้อยหยวน เป็นไง?”
เฉินเกอรีบอธิบายกฎกติกาการเล่นเกมให้กับฉีเซียวหยุน
ฉีเซียวหยุนฟังแล้วก็รู้สึกว่าน่าสนใจมาก คิดยังไม่ทันได้คิดก็ตอบตกลงทันที
“ได้สิ ไม่มีปัญหา!”
พูดจบ ทั้งสองคนก็เริ่มหยิบลูกเต๋าขึ้นมาเขย่า
พูดตามจริง หากเป็นคนที่มีนิสัยของนักพนัน เล่นเกมพวกนี้ก็จะติดได้ง่าย และบังเอิญฉีเซียวหยุนก็เป็นคนประเภทนี้
ทั้งสองคนเขย่าไปสักพัก ก็คว่ำลูกเต๋าลง
“คุณทายก่อนเลย!”
เฉินเกอบอกกับฉีเซียวหยุน
“ฉันทายว่าจำนวนแต้มของนายคือยี่สิบห้าแต้ม!”
ฉีเซียวหยุนรีบอ้าปากทายทันที ทายแต้มสูงๆเข้าไว้
เฉินเกอก็ทาย: “งั้นผมทายแต้มของคุณคือสิบเก้าแต้ม!”
เฉินเกอแม้ว่าจะฟังจำนวนแต้มของฉีเซียวหยุนออก แต่ว่าเฉินเกอไม่สามารถที่จะพูดตัวเลขที่ตรงๆออกมา ต้องให้มันมากหรือน้อยหน่อย แต่ยังไงก็ต้องชนะฉีเซียวหยุนให้ได้
หลังจากที่ทายแล้ว ทั้งสองก็เปิดลูกเต๋าออกมาพร้อมกัน
เปิดแล้วมองดู ลูกเต๋าของเฉินเกอคือยี่สิบแต้ม และลูกเต๋าของฉีเซียวหยุนนั้นคือสิบหกแต้ม
แบบนี้ก็ต้องมานับตามระยะห่างของจำนวนแต้มที่ทาย ก็เท่ากับเฉินเกอเป็นผู้ชนะ เพราะว่าเฉินเกอห่างกันแค่สามแต้มเท่านั้น แต่ที่ฉีเซียวหยุนทายนั้นห่างกันถึงห้าแต้ม
“หัวหน้าห้อง ดูเหมือนว่าตอนนี้ตาคุณต้องจ่ายเรียนแล้วนะ!”
เฉินเกอก็เผยรอยยิ้มมองไปทางฉีเซียวหยุนแล้วกล่าว
ในใจของฉีเซียวหยุนนั้นมืดมนอย่างมาก เขารู้ว่าเฉินเกอเล่นเกมนี้ต้องมีประสบการณ์อย่างแน่นอน ดังนั้นจึงได้จงใจเล่นเกมนี้กับตัวเอง
แต่ว่าตอนนี้ได้เล่นไปแล้ว เขาก็ไม่มีทางที่จะบอกว่าไม่เล่น อย่างนี้มันจะเสียหน้ามากเกินไป สำหรับฉีเซียวหยุนแล้ว หน้าตาเป็นสิ่งที่สำคัญมาก
ฉีเซียวหยุนรีบควักเงินออกมาจากกระเป๋าเสื้อของตัวเองห้าร้อยหยวนยื่นให้เฉินเกอทันที
เสียไปห้าร้อยหยวนอีกแล้ว เริ่มทำให้ฉีเซียวหยุนนั้นเสียดายขึ้นมาบ้างแล้ว เขาไม่ได้รับเงินแม้แต่แดงเดียว มีแต่จ่ายออกไปตลอด ต่อให้เขามีเงิน แพ้แบบนี้ก็ทำให้เขารู้สึกเสียดายเหมือนกัน
อันนี้ไม่สามารถมาโทษเฉินเกอ ใครใช้ให้เขาอยากที่จะเล่นกับเฉินเกอเอง พูดได้เพียงแต่ว่าฉีเซียวหยุนนั้นทำตัวเองทั้งนั้น หาเรื่องใส่ตัวเอง จะหาเรื่องใครไม่หาเจาะจงมาหาเรื่องเฉินเกอ
“หัวหน้าห้อง จะเล่นอีกมั้ย?”
เพียงแค่ได้ยินเฉินเกอถามฉีเซียวหยุนอีกครั้ง
เสียเปรียบไปสองครั้ง ฉีเซียวหยุนไม่กล้าที่จะเล่นต่อแล้ว
เขารู้ว่าเฉินเกอต้องมีความสามารถที่ตัวเขานั้นไม่รู้อย่างแน่นอน ในที่สุดเขาก็มองออกแล้ว และก็รู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเฉินเกอนั้นแกล้งทำตัวอ่อนแอ ดังนั้นจึงทำให้เขามองเฉินเกอต่ำไป ถึงได้เจอกับผลลัพธ์แบบนี้
