ตอนที่ 55 ไม่ต้องการเงินของคุณ
แซ่จื๋อจ้วนสำลักควันลม “หลงจนโงหัวไม่ขึ้นก็ดีสิ ฉันจะได้เรียนรู้ที่จะใจเดียว”
“ถุยยยยย พอละพี่ ไร้สาระละ ฉันไปเรียนแล้ว”
“เอ้ เอ้ เอ้ บอกฉัน บอกฉันหน่อย จะเอาใจผู้หญิงยังไงดี?”
แซ่จื๋อจ้วนไม่เคยมีเพื่อนสาว พอได้จังหวะ ก็ได้แต่นึกถึงน้องสาวไฮเปอร์คนนี้
“พี่เป็นไม่ใช่เหรอ? ทุ่มเงิน ให้รถให้บ้านให้มุก”
“ของพวกนี้ใช้ไม่ได้กับหวาเหวิน นิสัยเธอ…..ดูแล้วไม่ได้มองที่เงินทอง”
“อัยย๊า นี่พี่เจอคู่ต่อสู้แล้วล่ะ งั้นก็ค่อยๆขัดเกลาตัวเองไปละกัน นี่ถ้าพ่อรู้ว่าฉันมาไร้สาระกับเรื่องของพี่นะ เดาว่าคงโดนตีขาหักแน่ๆ”
พูดจบแซ่หลิงก็วางสายไป
และแซ่จื๋อจ้วนก็ยังคงมองแผลที่โดนแมวดำข่วนต่อ และนึกถึงภาพที่ยังคงวนเวียนในสมอง
อีกด้านนึง ช่วงที่หวาเหวินทานอาหารเช้า ถามถึงเลขบัญชีเขา
เจียงหยู่ตะลึงงัน “ทำไมเหรอ? อยู่ดีๆก็จะเอาเลขบัญชี?”
“ค่ารถสองคันนั้น ฉันจะให้นาย”
“ทำไมเราสองคนต้องแบ่งชัดเจนขนาดนั้นล่ะ?”
“ก็เราเพราะว่าเราสองคนไง ถึงต้องแบ่งให้ชัดเจน ถ้านายไม่บอก ฉันจะใช้บัญชีของบริษัทนายนะ?”
ยัยผู้หญิงคนนี้ตอนขู่เข็ญไม่น่ารักเลยสักนิด
เจียงหยู่เห็นท่าทีของเธอแล้วก็ทำอะไรไม่ถูก จึงได้แต่พูด “เจ้าของร้าน4sติดเงินที่บ้านของเรา เค้าก็เลยจำนองให้ฉัน ฉันเลยไม่ได้จ่ายเงินสด แต่ถ้าเธอจะให้เงินฉันให้ได้ ก็แค่เกรงใจเกรงใจฉันก็พอ”
“ฉันไม่สนเรื่องพวกนาย ในเมื่อเป็นรถใหม่ ฉันก็ให้ตามราคาตลาดละกัน” หวาเหวินยังคงดื้อดึง
“เลขอะไร?”
เจียงหยู่จำใจบอกเลขบัญชี
หวาเหวินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโอนเงินเข้าบัญชี
“เค โอนไปแล้ว”
“อืม”
“โอนให้นายทั้งหมด2.3ล้าน เท่านี้คงพอ”
“อาเหวิน เธอนี่เงินเยอะเนอะ เอาออกมาสองล้านโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไร เธอมีธุรกิจอื่นอีกมั้ย?” เจียงหยู่ตั้งใจหยอกเธอ
“ฉันมีหุ้นของตระกูลหวา ก็ถ้านับว่าไม่ไปทำงานหาเงิน ก็พอจะเลี้ยงชีวิตตัวเองได้ยันแก่” หวาเหวินพูดอย่างภาคภูมิ
“เอาเถอะคุณภรรยา ฉันรู้แล้วว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวย”
เมื่อเจียงหยู่เรียกเธอว่าภรรยา หวาเหวินมักจะรู้สึกเขินอยู่เป็นนิจหรือไม่ก็รู้สึกไม่ชิน
ซึ่งความจริงเธออายุเพียงแค่22ปีเท่านั้น ก็กลายเป็นคนมีพันธะเป็นภรรยาซะแล้ว มันก็นะ…พูดยาก
“ต่อไปถ้าหากบ้านเจียงล้มละลายแล้ว เธอจะเลี้ยงฉันมั้ย?” เจียงหยู่ได้ทีเอาใหญ่เลย
“หวาเหวินเหลือบมองเขาด้วยความเย็นชา “นายกังวลมากไปแล้ว ถ้าบ้านเจียงล้มละลาย ตระกูลหวาก็คงยากจะรักษา เหตุผลง่ายๆน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า ไม่รู้เหรอ?”
“ฮ่าๆ โอเค ไม่กวนละ ฉันไปทำงานก่อน”
หวาเหวินไม่พูดอะไร เจียงหยู่ลุกขึ้นออกไป
ขึ้นรถแล้วเขาได้ส่งวีแชทหาหวาเหวิน
พิมพ์ว่า—–เลขบัญชีที่บอกเธอเมื่อกี้เป็นเลขบัตรเครดิตที่แม่ให้อั่งเปาเธอคราวที่แล้ว เธอเก็บไว้เถอะ ฉันเป็นผู้ชายของเธอ ที่ซื้อรถให้เธอเพราะฉันตั้งใจซื้อให้ ยังไงๆฉันก็ไม่ต้องการเงินของเธอ
หวาเหวินดูเสร็จก็รีบเช็คจำนวนเงินในบัตรทันที
เบ็ดเสร็จอยู่ที่3.2ล้านแล้ว เดิมทีที่แม่เจียงหยู่ให้อั่งเปาหนึ่งล้าน ตอนนี้รวมกับเงินที่เธอโอนไปอีก2.3ล้านพอดี
นายคนนี้นี่…….
ใจหนึ่งก็ยินดี อีกใจหนึ่งก็เป็นทุกข์ ตัวเองอยู่ในความร่ำรวยถึงไม่เคยกังวลเรื่องเงินเลยสินะ
แต่คนส่วนใหญ่ทำไม่ได้อย่างนี้ คราวที่แล้วหลังหญิงสี่หวาฟ่านพาแฟนมาร่วมงานยินดีงานวันเกิดแม่ ก็เกิดการทะเลาะกัน
ป๋ายห้าวหลบหน้าเป็นเวลาหลายวัน ตอบวีแชทก็น้อย
หวาฟ่านทนไม่ไหวพอเลิกสอนจึงไปดักรอป๋ายห้าวที่หน้าสำนักงาน แล้วเธอก็กักตัวเขาได้
ป๋ายห้าวเพิ่งกลับมาจากปฏิบัติหน้าที่ พอลงรถก็เห็นหวาฟ่านอยู่ที่หน้าประตู
“ป๋ายห้าว เรามาคุยกันหน่อยดีมั้ย?” อารมณ์หวาฟ่านตอนนี้ดูค่อนข้างซับซ้อน
