ตอนที่81งานเลี้ยงไม่คาดฝัน
หวาเหวินได้แสดงความคิดเห็นไว้ว่า——ขอให้เธอได้ลิ้มรสอารมณ์ความรู้สึกหลากหลายในโลกนี้จนหมดแล้วพลันเกิดแสงสว่างประจักษ์ตรงหน้า
หวาเหวินเป็นคนพูดน้อยและจืดชืดดังนั้นบทความยาวๆแบบนี้จึงไม่ใช่นิสัยของเธอ
เมื่อเปรียบเทียบกันแล้วอ่อนกว่าคำพูดของพี่สาวคนอื่นๆมากซะอีก
หวาซวงได้เข้าไปแสดงความคิดเห็นว่า:อย่าทอดทิ้งป่าทั้งป่าเพื่อต้นไม้ต้นเดียว
หวาหรุงได้แสดงความคิดเห็นว่า:ก็แค่ตำรวจจนๆคนหนึ่งเท่านั้นเงินเดือนทั้งปียังเทียบไม่ได้กับเงินปันผลในหนึ่งเดือนของเธอเลยเธอจะมามัวนั่งเสียใจทำไม?
หวาผิงที่ค่อนข้างหนักแน่นพูดได้เพียงว่า:ทิ้งเธอเขาจะต้องเสียใจภายหลังเธอทิ้งเขาไปน่ะดีแล้ว
คำพูดเหล่านี้ไม่ได้มีความหมายอะไรกับหวาหลินเลยเธอไม่อยากตอบกลับไป
แต่ประโยคนั้นของหวาเหวินทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจ
ทั้งซาบซึ้งและทั้งสับสน
ใช่หลายปีมานี้เธอพยายามทำตัวเป็นคนธรรมดามาโดยตลอดพยายามที่จะสะลัดคำว่าความมั่งคั่งร่ำรวยออกไป
พยายามที่จะทำตัวเองให้กลายเป็นแบบที่ตัวเองชอบ
ดังนั้นถึงแม้ว่าจะได้ลิ้มรสอารมณ์ความรู้สึกนับร้อยในโลกใบนี้แล้วแต่ก็ยังไม่สามารถปล่อยวางทัศนคติในการใช้ชีวิตได้
แสงสว่างประจักษ์ขึ้นตรงหน้ายังไงในใจก็ต้องเสียใจอยู่ดี
ดังนั้นหวาฟ้านจึงไม่ตอบกลับไปเพื่อไม่ให้ให้พวกพี่ๆคนอื่นๆต้องคิดมากอีก
ถึงอย่างไรพี่ๆคนอื่นๆก็ไม่ได้ตอบกลับมาอีกอยู่แล้ว
แต่เธอกลับส่งวีแชทส่วนตัวไปหาหวาเหวินแทน
เธอพูดว่า:น้องห้าขอบคุณมากนะ
หวาเหวินตอบกลับสติ๊กเกอร์ยิ้มน้อยๆกลับมา
หวาฟ้านจึงเกิดตำหนิตัวเองต่อทัศนคติที่มีต่อหวาเหวินในวันนั้นขึ้นมาทันทีดังนั้นจึงเลยอยากถามเธอว่ายังต้องการให้อีกหรือไม่?
แต่ความรู้สึกจะพูดออกไปตอนนี้ก็คงไม่เหมาะสมเท่าไหร่
ความจริงแล้วหวาเหวินกลับไม่ได้คิดมากขนาดนั้นปลอบใจหวาฟ้านไม่ใช่เพื่อจะรบกวนเธอ
ถึงอย่างไรหวาฟ้านก็ไม่ได้เป็นคนน่าโปรดปรานในตระกูลหวามากขนาดนั้นถึงรบกวนไปก็ไม่มีประโยชน์
เพียงแค่รู้สึกว่าเธออกหักเสียใจมากและตัวเองต้องปลอบใจสักหน่อยเท่านั้น
ในช่วงพริบตาเดียวก็มาถึงวันศุกร์เจียงหยู่เลิกงานก่อนค่ำเลยโทรศัพท์หาหวาเหวิน
เพื่อจะถามเธอเรื่องงานเลี้ยงวันเกิดของกาวหนานที่จัดขึ้นblackRoseclubเพราะทุกคนอยากเจอเธอมาก
เจียงหยู่ได้เตรียมใจกับการถูกปฏิเสธมาอย่างดีแล้ว
แต่นึกไม่ถึงว่าหวาเหวินจะตอบตกลงซะงั้น
อีกทั้งยังดูอารมณ์ดีมากด้วย
นี่เป็นเรื่องที่เจียงหยู่คาดไม่ถึงจริงๆ
ดังนั้นเขาจึงอึ้งงันไม่ตอบกลับอยู่ราวครึ่งวันจนลืมตอบข้อความกลับของหวาเหวิน
หวาเหวิน:?
เจียงหยู่：ว่า
หวาเหวิน:ฉันต้องเตรียมของขวัญอะไรให้เพื่อนนายไหม?
เจียงหยู่:ไม่ต้องๆฉันเตรียมไว้แล้วเธอไปร่วมงานกับฉันก็พอ
หวาเหวิน:อื้อ
เจียงหยู่:งั้นเดี๋ยวฉันไปรับเธอแล้วเราไปด้วยกัน
หวาเหวิน:ตกลง
ณบริษัทใหญ่เมื่อเจียงหยู่ตอบวีแชทเสร็จแล้วเขาก็เกิดความรู้สึกดีขึ้นมาทันใด
“วันนี้ผมขอตัวกลับก่อนนะครับพวกคุณมีเรื่องอะไรก็โทรหาผมได้ทุกเวลานะถ้ามีเรื่องด่วนมากจริงๆก็ไปหาพ่อของผมได้เลยนะครับ”
ผู้ช่วยชายยิ้ม“ครับประธานเจียงคุณจะรีบร้อนไปไหนครับ?”
“พาภรรยาไปทานข้าว”เมื่อทิ้งท้ายประโยคนี้เสร็จเจียงหยู่ก็หยิบเสื้อแล้วเดินออกไปอย่างเร่งรีบทันที
ที่บริษัทของเจียงหยู่มีผู้ช่วยสองคนชายคนหญิงคนผู้ชายชื่อว่าหลี่ฉ่างผู้หญิงชื่อว่าถานจิ้ง
ทั้งสองคนเป็นสามีภรรยากันล้วนเป็นเด็กนักเรียนจบนอกทั้งนั้นดังนั้นจึงไม่ได้สนใจกับสถานการณ์ที่ที่คลุมเครือระหว่างเจียงหยู่เท่าไหร่นัก
แบบนี้จึงสามารถหลบเลี่ยงได้นอกเหนือจากนี้หน้าประตูก็ยังมีห้องของเลขานุการอยู่ห้องหนึ่งด้วย
ในนั้นมีเลขาสาวอยู่2คนคนหนึ่งเป็นหัวหน้าเลขาและก็เป็นผู้ดูแลเรื่องราวต่างๆในบริษัท
หลายปีมานี้เจียงหยู่ในสายตาพวกเธอล้วนเป็นเจ้านายที่ดีขยันทำงานนิสัยดีมีเสน่ห์สุขุม
หลังจากที่เจียงหยู่ออกไปภายในห้องเลขานุการก็เริ่มซุบซิบนินทากันขึ้น
“เอ๊ะ?พวกเธอรู้สึกไหมว่าช่วงนี้ประธานเจียงของพวกเราหน้าตาสดใสขึ้นมาก?พอแต่งงานแล้วดูผิดหูผิดตาไปทันทีเลย”
“ใช่ๆได้ยินมาว่าประธานเจียงปฏิบัติตัวดีต่อภรรยามากเลยแหละกลับถึงบ้านตรงเวลาทุกคืนฉันว่านะใครได้แต่งงานกับประธานเจียงของพวกเราต้องมีความสุขไปทั้งชาติอย่างแน่นอน”
เวลา20.00น.ณblackRoseclub
เจียงหยู่จูงมือหวาเหวินเข้าไปในงานทำให้ทั้งงานต่างพากันฮือฮากันไปตามๆกัน
