ตอนที่ 258 หน้าอกร้อนเป็นไฟ
เมื่อถูกเผยลี่เชินก่อกวนเกือบตลอดทั้งคืน ทันทีที่เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้นมาถึง ทั่วทั้งร่างกายของไป๋เสว่เอ๋อร์ก็รู้สึกอ่อนล้าและหมดเรี่ยวแรง เมื่อเธอไปถึงที่บริษัทแล้ว เธอก็อดไม่ได้ที่จะหาวชุดใหญ่ออกมา
ทันทีที่เธอเห็นว่าเอกสารที่เพิ่งได้รับมานั้นเริ่มกองสูงขึ้นบนโต๊ะของเธอแล้ว ไป๋เสว่เอ๋อร์ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่น
ภาระงานในวันนี้มากทีเดียว และดูจะหนักขึ้นมากกว่าเดิมเมื่อเทียบกับปริมาณงานในอดีต และเมื่อรวมกับภาระหน้าที่ในการดูแลรับผิดชอบทีมวางแผนเชิงกลยุทธ์เข้ามาด้วยแล้ว เธอก็ยุ่งจนตัวเป็นเกลียวทีเดียว
ในตอนนั้นเอง ทันใดนั้น ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา เสี่ยวจางผลักประตูเข้ามาหาเธอ “พี่คะ นี่เป็นงานที่ต้องจัดการให้เรียบร้อยภายในวันนี้นะคะ เดิมทีเป็นงานของพี่เยว่หรู แต่ว่าวันนี้พี่เขาขอลาป่วยค่ะ หนูก็เลยเอามาส่งให้พี่แทนค่ะ”
ไป๋เสว่เอ๋อร์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “เลขาสวี่ขอลาป่วยเหรอจ๊ะ”
เสี่ยวจางพยักหน้า “พี่เขาขอลาป่วย 1 วันค่ะ เห็นบอกว่ารู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไร”
ไป๋เสว่เอ๋อร์พยักหน้า และไม่ได้ถามอะไรอย่างอื่นอีก “จ้ะ ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพี่จัดการเอกสารพวกนี้เอง”
ตั้งแต่ที่เธอเข้ามาทำงานที่บริษัทเผยซื่อแห่งนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นว่าสวี่เยว่หรูขอลาป่วยแบบนี้ อีกอย่างช่วงนี้ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เห็นสวี่เยว่หรูเลย แม้แต่เงาของเธอก็ไม่เห็นเลยสักนิดเดียว
ระหว่างที่เธอกำลังส่งเอกสารให้เผยลี่เชิน ไป๋เสว่เอ๋อร์จึงใช้โอกาสนี้ในการเอ่ยปากถามเขาออกไปว่า “วันนี้ เลขาสวี่ลาป่วยเหรอคะ”
“อืม” เผยลี่เชินพยักหน้าเบาๆ “ช่วงนี้ เธอดูไม่ค่อยมีสมาธิกับการทำงานเท่าไร ไม่รู้ว่าเธอกำลังยุ่งอยู่กับอะไรกันแน่ ถ้าเกิดภาระงานมาตกอยู่ที่คุณมากเกินไป คุณก็จัดการส่วนหนึ่งไปก่อนก็ได้ ยังไม่สายที่จะค่อยมาจัดการส่วนที่เหลือวันหลัง”
“ค่ะ” ไป๋เสว่เอ๋อร์พยักหน้า แต่ภายในใจของเธอกลับมีความรู้สึกที่แตกต่างออกไป
และแล้วเวลาที่นัดหมายกับลู่เหย่าไว้เกี่ยวกับเรื่องทีมวางแผนเชิงกลยุทธ์ก็มาถึง ไป๋เสว่เอ๋อร์ไม่กล้าที่จะไปสาย เธอจึงรีบออกจากบริษัทล่วงหน้า และมุ่งตรงไปที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์หลินวู่
เพื่อเป็นการสร้างความมั่นใจด้านความปลอดภัย เธอจึงเสนอก่อนที่จะมีการจัดตั้งทีมวางแผนเชิงกลยุทธ์นี้ไว้ว่า ต้องตรวจสอบคุณสมบัติของสมาชิกแต่ละคนในทีมเสียก่อน ทางด้านลู่เหยาตกปากรับคำในเรื่องนี้ ไป๋เสว่เอ๋อร์จึงต้องไปที่บริษัทของเขาเพื่อติดตามดูสถานการณ์
โจ๋วฝันคอยรับส่งไป๋เสว่เอ๋ฮร์ระหว่างบริษัทเผยซื่อและบริษัทอสังหาริมทรัพย์หลินวู่ ระหว่างที่กำลังขับรถผ่านใจกลางเมืองอยู่นั้น การจราจรก็เกิดติดขัดขึ้นโดยไม่คาดคิด
ระหว่างที่นั่งอยู่บนรถนั้น ไป๋เสว่เอ๋อร์ก็รู้สึกเบื่อหน่ายอย่างมาก เธอจึงหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมากดเล่น ทันใดนั้น เสียงของโจ๋วฝันก็ดังขึ้นมาว่า “พี่ครับ พี่ดูนั่นสิ ผู้หญิงคนนั้นทำงานอยู่ที่บริษัทของเราหรือเปล่าครับ ผมว่าผมเคยเห็นเธอมาก่อนนะ”
เมื่อไป๋เสว่เอ๋อร์เงยหน้าขึ้นมา และมองตามไปยังทิศทางที่นิ้วมือของโจ๋วฝันชี้ไป และเมื่อเธอได้เห็นผู้หญิงคนนั้น เธอก็อดไม่ได้ที่จะอึ้งไปครู่หนึ่ง
นั่นมันสวี่เยว่หรูไม่ใช่เหรอ
ภายในหัวใจของไป๋เสว่เอ๋อร์รู้สึกบีบแน่นขึ้นมาในทันที เธอเห็นว่าสวี่เยว่หรูกำลังเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้ากับผู้ชายคนหนึ่ง และผู้ชายคนนั้นก็หันหลังให้เธอ เมื่อรวมกับระยะห่างที่ไกลขนาดนี้ ทำให้ไป๋เสว่เอ๋อร์ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของผู้ชายคนนั้นได้อย่างชัดเจน
สวี่เยว่หรูไม่ได้ขอลาป่วยเพราะว่าตัวเองไม่สบายหรอกเหรอ ทำไมถึงได้มาอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งที่ห้างสรรพสินค้าในเวลาแบบนี้ได้กันล่ะ
ไป๋เสว่เอ๋อร์ขมวดคิ้ว และยิ่งรู้สึกว่าเรื่องราวในครั้งนี้แปลกขึ้นเรื่อยๆ
รถยนต์ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากประตูห้างสรรพสินค้าอย่างช้าๆ ไป๋เสว่เอ๋อร์ได้แต่ถอนสายตากลับมา และไม่คิดมากอีกต่อไป
ในขณะเดียวกัน ที่หน้าเคาน์เตอร์ขายสินค้าหรูภายในห้างสรรพสินค้า เสิ่นหรูเฟิงกับสวี่เยว่หรูกำลังเดินช้อปปิ้งเลือกดูสินค้ากันอยู่
สวี่เยว่หรูหยิบกระเป๋าบัคเก็ตขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นให้เสิ่นหรูเฟิงดู พร้อมกับเอ่ยปากถามออกไปอย่างนุ่มนวลว่า “กระเป๋าใบนี้สวยไหมคะ”
เสิ่นหรูเฟิงยิ้มขึ้นที่มุมปาก “คุณสะพายใบไหนก็สวยหมดทั้งนั้นแหละ”
สวี่เยว่หรูอดไม่ได้ที่จะตำหนิเขาออกไปว่า “ปากหวานจังเลยนะคะ!” และตัวเธอนั้นก็อดไม่ได้ที่จะฉีกยิ้มออกมา
เสิ่นหรูเฟิงเดินก้าวไปหาเธอ พร้อมกับกระซิบถามเบาๆ ว่า “ช่วงนี้เผยลี่เชินมีความเคลื่อนไหวอะไรบ้างไหม”
“จะเคลื่อนไหวได้ยังไงกันล่ะคะ เขาก็กำลังง่วนอยู่กับโครงการทางวิศวกรรมของรัฐวิสาหกิจโครงการนั้นอยู่นั่นแหละค่ะ เพิ่งจะได้ข้อสรุปในเรื่องหุ้นส่วนที่จะเข้ามาร่วมงานด้วย ช่วงนี้เขาก็เลยคอยติดต่อกับทางบริษัทอสังหาริมทรัพย์หลินวู่อยู่เสมอ”
เมื่อได้ยินดังนั้น เสิ่นฟรูเฟิงก็เลิกคิ้วขึ้น ความเย็นชาผุดขึ้นมาในสายตาของเขาทันที จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดออกมาว่า “ครั้งก่อน คุณเพิ่งบอกผมไปใช่ไหมว่าเกิดปัญหาระหว่างเผยลี่เชินกับเผยอี้ขึ้นภายในบริษัท ตอนนี้เรื่องราวเป็นอย่างไรบ้างแล้วล่ะ”
เมื่อได้ยินดังนั้น ทันใดนั้น สวี่เยว่หรูก็ชะงักไปครู่หนึ่ง เธอหันหน้ากลับไปมองเขา พร้อมกับยิ้มและพูดว่า “ช่วงนี้เผยอี้ไม่ได้มาทำงานที่บริษัทเลยค่ะ แล้วเรื่องที่จินจิงจิงถูกแฉทำให้เขาอารมณ์เสียยกใหญ่ที่บริษัทด้วย มีคนคาดการณ์ว่า เรื่องที่เธอถูกแฉนั้นจะต้องเกี่ยวข้องกับเผยลี่เชินแน่นอน แต่ก็ยังพิสูจน์ไม่ได้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่ แต่ว่าสำหรับการแข่งขันเพื่อประมูลโครงการทางวิศวกรรมนั้น กลับมีชื่อของเผยลี่เชินเพียงคนเดียวที่เข้าไปจับมือกับทางบริษัทหลินวู่ เพราะฉะนั้นข่าวลือที่ว่าก็มีสิทธิ์เป็นจริงสูงค่ะ”
เมื่อฟังสวี่เยว่หรูพูดแบบนี้แล้ว เสิ่นหรูเฟิงก็พอจะเดาคำตอบได้แล้วอยู่ภายในใจ
เผยลี่เชินกับเผยอี้กำลังแข่งขันกันเองอยู่ ไม่ว่าใครจะกลายเป็นผู้ชนะในสนามการประมูลโครงการนี้ สุดท้ายแล้วฝ่ายที่ได้รับผลประโยชน์มากที่สุดก็คือบริษัทเผยซื่ออยู่ดี ดูเหมือนว่านี่จะเป็นวิธีการบริหารจัดการบริษัทของคุณพ่อเผยอย่างแน่นอน สามารถทำให้พี่น้องร่วมสายเลือดเต็มใจมาแข่งขันกันเองแบบนี้ได้ เกรงว่าคนที่ทำแบบนี้ได้จะมีแต่เขาคนเดียวเท่านั้น
ปากของเขาฉีกยิ้มกว้าง ภายในใจของเขาสามารถคิดหาวิธีบางอย่างได้แล้ว เขาก้าวไปหาหญิงสาวด้วยความเบิกบานใจ พร้อมกับเอื้อมมือไปโอบไหล่ของสวี่เยว่หรูเอาไว้
ทันทีที่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอเดินเข้ามาใกล้เธออย่างกะทันหัน สวี่เยว่หรูก็ชะงักไปครู่หนึ่ง เธอไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย เธอมองเสิ่นหรูเฟิงที่อยู่ข้างๆ กลับไปด้วยสายตาที่เคร่งเครียดเล็กน้อย “คุณ……”
เสิ่นหรูเฟิงยิ้ม และโน้มตัวเข้าไปกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวว่า “เด็กดี ผมมองคุณไม่ผิดเลย”
เมื่อเขาพูดจบ เขาก็ปล่อยมือ และเดินต่อไปยังข้างหน้า พร้อมกับพูดต่อไปอย่างสบายๆ ว่า “ชอบใบนั้นก็ซื้อใบนั้นแล้วกัน ไม่ต้องมัวลังเล ผมไปเข้าห้องน้ำสักครู่ เดี๋ยวผมจะกลับมาจ่ายให้คุณเอง”
สวี่เยว่หรูยังคงยืนอยู่ที่เดิม และมองไปที่แผ่นหลังของเสิ่นหรูเฟิง หัวใจของเธอดังตึกตักและเต้นแรงมาก ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อโดยไม่รู้ตัว
หรือว่า……เธอจะชอบเสิ่นหรูเฟิงเข้าให้แล้วล่ะ
ขณะที่เสิ่นหรูเฟิงเดินเข้าไปในห้องน้ำ เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และกดโทรออกไปยังเบอร์เบอร์หนึ่ง “ไง ช่วยตรวจสอบอะไรให้ฉันหน่อยสิ ช่วงนี้มีข่าวซุบซิบยอดฮิตของจินจิงจิงว่อนอยู่ทั่วโลกออนไลน์ใช่ไหม ตรวจสอบสิว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวเรื่องนี้ งานนี้ขอเร็วที่สุด และยิ่งละเอียดก็ยิ่งดี!”
เมื่อวางสายเรียบร้อยแล้ว เสิ่นหรูเฟิงก็ยิ้มขึ้นมาที่มุมปาก พร้อมกับเริ่มคิดคำนวณอะไรบางอย่างขึ้นภายในใจ
ในเมื่อทั้งเผยลี่เชินและเผยอี้ต่างไม่ลงรอยกัน เขาก็สามารถที่จะใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้ได้
พายเรือเพื่อไปยืมลูกธนู หรือการอาศัยความเก่งกาจของอีกฝ่ายเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง นั่นคือเรื่องที่เขาได้ชื่อว่าถนัดที่สุดไม่ใช่เหรอ
“หลังจากตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว ผมรู้สึกพอใจกับคุณสมบัติและประสบการณ์การทำงานของสมาชิกทีมวางแผนเชิงกลยุทธ์ของทางบริษัทคุณมาก ถ้าเกิดประธานลู่มีเวลาว่างล่ะก็ คุณสามารถนัดหมายเพื่อเข้ามาตรวจสอบสมาชิกทีมวางแผนของทางฝั่งบริษัทเผยซื่อได้นะคะ” ไป๋เสว่เอ๋อร์เดินเคียงข้างคู่กับลู่เหยา พร้อมกับพูดเบาๆ ว่า “สมาชิกทีมวางแผนของทางบริษัทของเราได้เตรียมข้อมูลที่เกี่ยวข้องทั้งหมดเอาไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“ผมเชื่อมั่นในตัวคุณครับ ไม่ต้องตรวจสอบหรอก พรุ่งนี้เรานัดให้สมาชิกทีมวางแผนของทั้งสองฝ่ายมาพบกันดีกว่าครับ พวกเราจะได้เริ่มต้นทำงานกันเสียที” ใบหน้าของลู่เหยาปรากฏรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นออกมา “แล้วก็ เสว่เอ๋อร์ งานนี้ก็คนกันเองทั้งนั้น คุณเรียกผมว่าประธานลู่แล้ว ดูห่างเหินกันไปหน่อยนะ”
เมื่อได้ยินดังนั้น ไป๋เสว่เอ๋อร์ก็ยิ้มขึ้นมาที่มุมปาก “ค่ะ ดิฉันเข้าใจแล้วค่ะ รุ่นพี่ลู่”
ทั้งสองคนมองหน้ากันและยิ้มให้กัน พร้อมกับพูดคุยอย่างออกรสชาติกันไปตลอดทาง ระหว่างนั้นก็มีผู้หญิงผมสั้นคนหนึ่งเดินสวนพวกเขาทั้งสองคน ขณะที่พวกเธอทั้งสองคนกำลังจะเดินผ่านกันไป ทันใดนั้น เท้าของผู้หญิงคนนั้นก็เกิดเซขึ้นมาเล็กน้อย และทำท่าจะล้มไปทางไป๋เสว่เอ๋อร์
ไป๋เสว่เอ๋อร์รีบเอื้อมมือออกมาประคองตัวของผู้หญิงคนนั้นเอาไว้อย่างรวดเร็ว แต่ทว่าเธอกลับรู้สึกว่าบริเวณหน้าอกของเธอแสบร้อนราวกับโดนไฟลวก และจู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาในทันที
“ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ…..” ผู้หญิงคนนั้นรีบลุกขึ้นยืน และขอโทษอย่างสุภาพในทันที “ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ”
ลู่เหยาขมวดคิ้วและเอ่ยปากถามออกไปว่า “เสว่เอ๋อร์ คุณไม่เป็นไรนะ”
ขณะที่ไป๋เสว่เอ๋อร์กำลังจะส่ายศีรษะเพื่อปฏิเสธ แต่เมื่อเธอก้มลงไปดู เธอก็เห็นว่าบริเวณหน้าอกของเธอเปียกไปทั่ว และรู้สึกแสบร้อนและปวดเล็กน้อย
สิ่งที่หกรดบนเสื้อผ้าของเธอนั้นคือน้ำร้อน ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงรู้สึกแสบร้อนได้มากขนาดนั้น
ทันทีที่ลู่เหยาเห็นว่าที่คอของไป๋เสว่เอ๋อร์เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงขึ้นมา เขาก็รีบหันกลับไปมองที่ผู้หญิงคนนั้น พร้อมกับถามออกไปว่า “นั่นน้ำร้อนใช่ไหม”
ผู้หญิงผมสั้นคนนั้นพยักหน้า และตอบกลับไปเบาๆ ว่า “ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะคะ……”
ลู่เหยายิ่งขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม เขาคิดที่จะเอื้อมมือออกไปและช่วยปัดให้กับเธอ แต่ก็คิดได้ว่าคงไม่เหมาะสมเท่าไรนัก เขาจึงรีบชักมือกลับคืนมา และเอื้อมไปคว้าข้อมือของไป๋เสว่เอ๋อร์แทน “ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล แผลจากการโดนน้ำร้อนลวกไม่ใช่เรื่องเล็กนะครับ!”
และยิ่งบริเวณที่โดนน้ำร้อนลวกนั้นคือหน้าอก ถึงแม้ว่าจะเอาน้ำแข็งมาประคบบริเวณแผล ก็คงจะไม่สะดวกเสียเท่าไหร่ด้วย
เมื่อความเจ็บปวดดูท่าจะไม่ทุเลาลง ไป๋เสว่เอ๋อร์ก็รู้ได้ในทันทีว่าแผลน้ำร้อนลวกนี้ไม่เบาทีเดียว และมันก็ดูจะไม่ดีขึ้นเลยด้วย เธอจึงพยักหน้าตอบรับ
โจ๋วฝันกำลังนั่งรอไป๋เสว่เอ๋อร์อยู่บนโซฟาในบริเวณที่รับรองของบริษัท เมื่อเขาบังเอิญเงยหน้าขึ้นมา ทันใดนั้น เขาก็มองเห็นลู่เหยากับไป๋เสว่เอ๋อร์รีบเดินออกไปข้างนอกด้วยกัน และที่ยิ่งไปกว่านั้นคือ พวกเขาทั้งคู่กำลังจับมือของกันและกันด้วย!
เมื่อเขานึกไปถึงสิ่งที่เผยลี่เชินสั่งกำชับเขามา โจ๋วฝันจึงไม่ลังเล และรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และกดโทรออกในทันที
