งานแต่งพี่สาว แต่…ฉันกลับเป็นเจ้าสาว！ – ตอนที่ 444

บทที่444 เปลี่ยนเป้าหมาย

คำพูดของพ่อซือทำให้แม่ซือแทบบ้า “คุณหมายถึงอะไรเนี่ย！ถึงซือจิ้งสวนจะไม่ได้ดีเท่าไหร่！แต่ก็เป็นลูกของคุณนะ！”

แม่ซือปกป้องอย่างออกนอกหน้า และนิสัยต่างๆ ก็เข้ากันได้ดีกับซือจิ้งสวน เธอไม่ชอบซือเหม่ยหยวนเพราะคิดว่าเธอนั้นเสแสร้งมากเกินไป

“พ่อแม่ อย่ามาทะเลาะกันเลย เรื่องนี้เป็นเพราะเหม่ยหยวนไม่ดีเอง ฉันขอโทษ……” ซือเหม่ยหยวนพูดด้วยความทำเป็นน้อยใจ

“นี่ไม่ใช่เรื่องของคุณ！” พ่อซือไม่พอใจที่แม่ซือรักซือจิ้งสวนมากเกินไป ดังนั้นเลยดูแลซือเหม่ยหยวนดีหน่อย

“ซือเจิ้งหัวคุณนี่ไม่มีเหตุผลเลย！” แม่ซือพูดด้วยความโกรธ ก่อนจะเดินออกไป

“คุณ……” พ่อซือพูดอะไรไม่ออก แต่ก็ไม่ได้ไปขวาง

“พ่อ ขอโทษที่ฉันทำให้คุณกับแม่ต้องทะเลาะกัน……” ซือเหม่ยหยวนพูดด้วยความรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก

พ่อซือถอนหายใจก่อนจะพูด： “ไม่เป็นไรหรอก นิสัยช่วงหลายปีมานี้ของแม่คุณ จะไม่เข้าใจได้อีกเหรอ？จิ้งสวนเองก็เหมือนกับเธอเลย อย่าไปสนใจนักเลย จริงสิ หลังจากกินข้าวเสร็จตอนบ่ายนัดคนมาเจรจาการร่วมงานน่ะ คุณไปกับฉันสิ”

เมื่อได้ยินว่าไปเจรจาแบบนี้สามารถพาตัวเองไปได้ด้วย ในใจของซือเหม่ยหยวนก็ดีใจขึ้นมา แต่ภายนอกกลับทำเหมือนไม่มีความสามารถมากพอ “พ่อ ไม่ค่อยเหมาะมั้ง ฉันกลัว……”

“มีอะไรไม่เหมาะสมเหรอ？คุณถ่อมตัวจริงๆ เลย เดี๋ยวอีกสักพักฉันจะจัดการให้คุณเข้าไปทำงานในบริษัทของฉัน ก่อนหน้านี้แม่คุณห้ามเอาไว้ เลยทำอะไรไม่ได้ แต่ตอนนี้ไม่ว่าอย่างไรก็จะพาคุณเข้าไปทำงานในบริษัทให้ได้เลย！” พ่อซือพูดอย่างเด็ดขาด

ซือเหม่ยหยวนรู้สึกตกใจที่ได้รับความเอ็นดูขนาดนี้ เลยตอบตกลงไปอย่างอิดออดเล็กน้อย

เพื่อให้ได้รับความรู้สึกดีๆ เธอเลยจะลงมือทำอาหารเอง อาหารที่เธอเคยเรียนมาจากโจวซวงซวง อันที่จริงก็เพื่อเอาใจพ่อซือแม่ซือ

ตอนกินข้าวเที่ยงแม่ซือไม่ได้ออกมากินด้วย เลยมีเพียงแค่พ่อซือกับซือเหม่ยหยวนกินด้วยกันสองคน ตอนนี้พ่อซือพึงพอใจในตัวซือเหม่ยหยวนมากขึ้นไปอีก

กระทั่งเวลาประมาณบ่ายสอง พ่อซือก็พาซือเหม่ยหยวนไปที่ร้านกาแฟเหิงเหม่ยเพื่อคุยกับลูกค้า

ตอนนั้นเป็นเวลาบ่ายสองครึ่งแล้ว โจวเฉิงมานั่งรออยู่แล้ว

“ใช่ประธานซือหรือเปล่า？” โจวเฉิงเข้าไปต้อนรับ ก่อนจะถาม

“ใช่แล้ว คุณคือประธานซูงั้นเหรอ？” พ่อซือถามด้วยความลองใจ

“ไม่ใช่ฉันๆ ฉันเป็นผู้ช่วยของประธานซูชื่อโจวเฉิง ตอนนี้ประธานซูยังติดธุระอยู่ เลยมาไม่ได้ ขอให้ประธานซือรอสักพักหนึ่ง”

พ่อซือมีใบหน้าที่ไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรพลางนั่งลงเพื่อรอกับซือเหม่ยหยวน

ซือเหม่ยหยวนมองดูโจวเฉิง ก็รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้รูปร่างหน้าตาไม่เลวเลย มาเป็นผู้ช่วยของบริษัทใหญ่ขนาดนี้ได้ เงินเดือนคงไม่น้อย ถ้าเกิดว่าหลอกมาคบได้คงจะไม่เลวเลยล่ะ

เมื่อถูกซือเหม่ยหยวนมองแบบนี้ โจวเฉิงก็รู้สึกไม่ชินมาก อันที่จริงหลายปีมานี้ มีผู้หญิงไม่น้อยที่มองเขา แต่ว่าหลังจากที่พวกเธอเห็นซูซีมู่ก็ไม่มองตัวเองอีกเลย

เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง ซูซีมู่ยังไม่มาอีก โจวเฉิงทนต่อไปไม่ไหวแล้ว จะมาคุยธุรกิจแต่ให้คนอื่นรอนานขนาดนี้ มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่

“ผู้ช่วยโจว ประธานของคุณล่ะ？” พ่อซือเก็บความโกรธเอาไว้ แต่ก็พูดออกมาด้วยความไม่พอใจ

โจวเฉิงรู้สึกทำตัวไม่ถูกเป็นอย่างมาก “ประธานซือคุณอย่ารีบไปเลย……ประธานซูน่าจะยังมีธุระอะไรอยู่อีกน่ะ”

ช่วยไม่ได้ ครั้งนี้ต้องขอร้องซูซีมู่ ถึงจะไม่พอใจแค่ไหนก็ต้องอดทน

ผ่านไปราวๆ ชั่วโมงซูซีมู่ถึงจะโผล่มา เมื่อโจวเฉิงเห็นซูซีมู่ก็คิดว่าอัศวินมาช่วยแล้ว！

ในเวลานี้ไม่รู้ว่าพ่อซือถามไปกี่รอบแล้ว โจวเฉิงจะรับมือไม่ไหวแล้ว

“รอนานเลยนะ” ซูซีมู่นั่งลง โดยไม่มีท่าทีรู้สึกผิดเลย

เมื่อเห็นซูซีมู่ ซือเหม่ยหยวนอยากจะเอาหน้าไปแนบกับซูซีมู่ เธอเจอผู้ชายมามากหน้าหลายตา แต่ผู้ชายแบบซูซีมู่นั้นเธอเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก

พ่อซือเจอผู้ชายที่ดูไม่ธรรมดาเลย แต่กลับปล่อยให้คนอื่นรอเก้อแบบนี้ก็หมดคำจะพูด

ยังไม่ทันจะรอให้พ่อซือพูดอะไร ซูซีมู่ก็พูดออกมาก่อน： “มีเรื่องทำให้สายมากแล้ว ดังนั้นอย่าเสียเวลาอีกเลย เริ่มคุยตอนนี้เลยเถอะ”

เข้าประเด็นเลยโดยไม่อ้อมค้อม ซูซีมู่ก็คือซูซีมู่จริงๆ ！

“เหอะๆ ประธานซู ฉันให้ผู้ช่วยส่งแผนการร่วมมือไปในอีเมลของบริษัทคุณแล้ว ได้ยินว่าประธานซูสนใจ ดังนั้น วันนี้เลยอยากมาคุยรายละเอียดเรื่องการร่วมมือ” พ่อซือพูดออกไปตรงๆ

“ฉันเห็นแผนแล้ว แต่ยังมีจุดตกหล่น แต่ฉันก็ได้แก้ไขไปแล้ว และให้โจวเฉิงส่งอีเมลให้คุณแล้ว เริ่มแผนการร่วมงานได้ ประธานซือเดี๋ยวจะให้ฉันลงทุนสักเท่าไหร่ดี？” ซูซีมู่พูดอย่างไม่อ้อมค้อม

“หือ……” ก่อนหน้านี้เวลาคุยเรื่องการร่วมมือกันคุยอยู่นานมาก คิดไม่ถึงเลยว่าซูซีมู่ จะคุยได้อย่างง่ายได้ขนาดนี้

“เอิ่ม ร้อยล้าน……” พ่อซือพูดอย่างไม่มั่นใจ

เพราะถึงอย่างไรร้อยล้านก็ไม่ใช่ตัวเลขน้อยๆ

“ดี โจวเฉิงติดต่อให้แผนกการเงินโอนเงินด้วย เรื่องนี้ให้คุณจัดการก็แล้วกัน” เมื่อเขาพูดจบก็เตรียมลุกเดินไป

โจวเฉิงเอาเบอร์ติดต่อให้ ก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า： “ประธานซือพวกเราร่วมงานกันแล้ว！”

เมื่อพูดจบ เขาก็รีบเดินตามออกไป

การร่วมมือด้วยเงินร้อยล้านมันคุยกันอย่างง่ายได้ขนาดนี้เลยหรอ？พ่อซืออึ้งไปเล็กน้อย

แต่ใจของซือเหม่ยหยวนเหมือนสั่นครืน ท่าทีที่ไม่เหมือนใคร ผู้ชายที่ใจใหญ่ขนาดนี้เป็นคนที่ตรงใจเธอมากที่สุด！

“พ่อ！ฉันขอล่ะ โปรเจ็คนี้ให้ฉันเป็นคนทำเถอะ！” ซือเหม่ยหยวนไม่ได้สนใจอะไรแล้ว รู้เพียงแค่ว่าถ้าเกิดว่าเธอทำโปรเจ็คนี้เธอจะมีโอกาสได้เข้าใกล้ซูซีมู่！

พ่อซือลังเลใจ เพราะการเอางานที่มีมูลค่ามากให้กับคนที่เพิ่งเข้ามาทำงานใหม่รับผิดชอบนั้น เขาไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่

“พ่อ เชื่อฉัน！นี่เป็นโอกาสดีในการให้ฉันฝึกไม่ใช่หรอ？ให้ฉันลองเถอะ！” ซือเหม่ยหยวนพูดอย่างจริงใจ

เมื่อเห็นว่าซือเหม่ยหยวนมีความตั้งใจมากขนาดนี้ พ่อซือก็ลังเลอยู่สักพักก่อนจะพูดว่า： “ก็ได้……เรื่องนี้ให้คุณรับผิดชอบ ฉันให้ผู้ช่วยหวงช่วยคุณอยู่ข้างๆ ก็แล้วกัน”

“ได้！ขอบคุณค่ะพ่อ！ฉันจะทำออกมาให้โดดเด่นที่สุด！” ซือเหม่ยหยวนรับประกันด้วยความมั่นใจ

ข้างนอกมีฝนตกปรอยๆ อยู่ โจวเฉิงตามซูซีมู่

“ประธานซู รีบขนาดนี้กลับไปค่อยคุยกันไม่ได้เหรอ？” โจวเฉิงถาม

“ไม่ เฟยเอ๋อกับฉิงฉิงยังรอฉันอยู่” ซูซีมู่พูดอย่างดุดัน

โจวเฉิงเต็มไปด้วยความหนักใจ ตอนนี้ประธานซูไม่อยากจะจัดการกับบริษัทของบ้านกู้แล้ว……

“ถ้ามีเวลาคุณก็มาอยู่เป็นเพื่อนซูยุ่นหน่อยละกัน” ซูซีมู่เองไม่ลืมที่จะเตือนโจวเฉิง

ความน้อยใจของโจวเฉิงยิ่ง ทำให้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ของบริษัทก็ไม่ได้ให้เขาเป็นคนจัดการแล้ว！จะยังมีเวลามาสนใจซูยุ่นได้อย่างไร！

หลังจากส่งซูซีมู่กลับบ้านโจวเฉิงก็รีบกลับไปที่บริษัท ถึงอย่างไรการร่วมงานในครั้งนี้ก็ต้องให้เขาเป็นคนจัดการ

บนถนน ซูยุ่นโทรไปพูดออดอ้อน： “เฉิงเฉิง คุณจะกลับมาเมื่อไหร่？”

“หือ……ขอโทษนะยุ่นเอ๋อ คืนนี้ฉันไม่กลับไป…