บทที่ 95 ความจริงในเล่ห์อุบาย（2）
เอกอัครเสนาบดีหลี่เหลียนคังเดินเข้ามา เห็นฮ่องเต้อำมหิตยิ้มเย็นชาใส่กระจก ก็ยืนด้านข้างเงียบๆ
หลี่เหลียนคางและโกวอันเป็นขุนทีที่ฮ่องเต้อำมหิตไว้วางใจมากที่สุด ทั้งสองคนต่างเข้าใจนิสัยของฮ่องเต้อำมหิตเป็นอย่างดี รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร และทั้งสองคนนี้มีวรยุทธไม่เลว เพราะฉะนั้นฮ่องเต้อำมหิตจึงเชื่อขันทีทั้งสองอย่างมาก
“เข้ามา”
ฮ่องเต้อำมหิตเห็นหลี่เหลียนคางผ่านกระจก
“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”
หลี่เหลียนคางเดินเข้ามาถวายบังคม “ถางเปิ่นขุยรอมานานเท่าไหร่แล้ว?”
“เกรงว่ารอมาสองชั่วยามแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“เขามีเรื่องอันใด?”
“เข้าเฝ้ากราบทูลว่า ตรวจสอบพบความจริงเบื้องหลังในแผนของ ไซอิ๋ว แล้ว”
“อื้ม”
ฮ่องเต้อำมหิตพยักหน้า
หลี่เหลียนคางกล่าว “ฝ่าบาทจะเสด็จตำหนักหลี่เด๋อหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”
ฮ่องเต้อำมหิตนึกถึงเรื่องนั้น ก็โบกมือ “รอก่อน!”
หลี่เหลียนคางพูด “ฝ่าบาททรงจะรับสั่งอะไรอีกหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”
ฮ่องเต้อำมหิตตรัส “หัวหน้าองครักษ์ในตำหนักมีนามว่าอะไร?”
หลี่เหลียนคางกล่าว “ถางเปิ่นจิ้งพ่ะย่ะค่ะ”
หลี่เหลียนคางอยู่ในวังหลวงมานับยี่สิบปี ย่อมรู้เรื่องทุกอย่างในวังหลวงละเอียด
ฮ่องเต้อำมหิตกล่าว “แต่ถางเปิ่นขุยนั้นเป็นศิษย์คนสนิทที่ฝีมือดีที่สุดใช่หรือไม่?”
หลี่เหลี่ยนคางกล่าว “พ่ะย่ะค่ะ เป็นเขาเอง! รายงานว่าวรยุทธหัวหน้าถางเปิ่นใกล้เคียงกับถางเปิ่นหลงและถางเปิ่นหู่ ชายชาตรีตระกูลถางเปิ่นสร้างยอดฝีมือมากที่สุด! ถางเปิ่นขุยตั้งใจใช้หลานคนนี้ เมื่อสามปีก่อนได้ให้เขาเลื่อนขั้นเป็นผู้บัญชาการองครักษ์ ระดับยศทหารยังสูงกว่าบุตรของเขาถึงสองขั้นพ่ะย่ะค่ะ!”
ฮ่องเต้อำมหิตตรัส “ตอนนี้ทหารองครักษ์มีผู้บัญชาการรองกี่คน?”
“สามคนพ่ะย่ะค่ะ”
ฮ่องเต้อำมหิตถาม “จำได้หรือไม่ว่าพวกเขาชื่ออะไร?” หลี่เหลียนคางพยักหน้า นับอย่างละเอียด “บัญชาการรองในทหารองครักษ์ มีนามว่าโจ๋วกวงเสีย โจว๋เหวินซี และมู่หรุงหยวนพ่ะย่ะค่ะ”
ฮ่องเต้ตรัสถาม “โจว๋เหวินซีเป็นน้องชายของโจว๋หวูนเฟิงหรือ?”
หลี่เหลียนคางกล่าว “พ่ะย่ะค่ะ”
ฮ่องเต้อำมหิตถามต่อ “คนตระกูลโจว๋ มีกี่คนที่เป็นทำหน้าที่ในเหล่าองครักษ์?”
หลี่เหลียนคางตอบ “มีคนเดียวพ่ะย่ะค่ะ”
ฮ่องเต้อำมหิตพยักหน้า หรี่ดวงตาครุ่นคิดสักพัก นึกขึ้นได้ในทันที ตรัสว่า “เบิกตัวจั่วหวางเสียเข้ามา ข้ามีคำสั่งลับจะให้เขาไปจัดการ ไปเรียกมาบัดเดี๋ยวนี้!”
หลี่เหลียนคางพูด “ฝ่าบาท หัวหน้ารองมู่หรงหยวนเป็นพระอนุชาของพระองค์ จะเรียก…….”
ฮ่องเต้อำมหิตตรัส “มิได้!เจ้าทำตามคำสั่งข้าก็พอ! ช้าก่อน ข้าจะประกาศราชโองการ เจ้าจงทำตามคำสั่ง! เรียกถางเปิ่นจิ้งและโจว๋เหวินซีไปจัดการหน้าที่ที่เมืองหยุนซี! ระยะนี้มีเรื่องอะไรบ้าง?”
หลี่เหลียนคางครุ่นคิด พูดว่า “ได้ยินว่าระยะนี้เมืองหยุนซีมีเรื่องแปลก ว่ากันว่า……”
“พอแล้ว! เรื่องนั้นไม่ต้องบอกข้า ไม่ต้องสั่งลงไป! เจ้าส่งคำสั่งข้าให้สองคนนั้นทำตามหน้าที่ก็พอ! นำเรื่องไปตรวจสอบแล้วค่อยกลับมาเมืองหลวง!”
“ฝ่าบาททรงตั้งพระทัยจะเปิดโปงพวกเขาสองคน?”
“เจ้าจงรีบไป”
“กระหม่อมเข้าใจแล้ว จะไม่ทำให้พระองค์ทรงผิดหวัง เพียงแต่ กระหม่อมมีเรื่องถามหนึ่งเรื่อง ไม่ทราบว่าควรมิควรทูลถาม?”
“ว่ามา”
ฮ่องเต้อำมหิตตรัสเสียงเย็นชา
เขารู้ว่าหลี่เหลียนคางคนนี้มีจิตใจซื่อสัตย์ภักดีต่อเขา ถ้าเป็นคนอื่นมาขัดเช่นนี้ คงจะถูกประหารชีวิตไปแล้ว!
หลี่เหลียนคางกล่าวว่า “ฝ่าบาท ถ้าหากพระองค์ต้องการปกครองแผ่นดินใต้หล้า ทรงอย่ามองข้ามวังหลังนะพ่ะย่ะค่ะ! มหาอำนาจผู้ปกครองทั้งสามประทับในวังหลัง โดยเฉพาะไทเฮา…..”
เขาพูดมาถึงตรงนี้ ก็ไม่พูดอะไรอีก
เขาเป็นคนฉลาด
และรู้ว่าฮ่องเต้อำมหิตทรงเป็นผู้เฉลียวฉลาดเช่นเดียวกัน
บางคำพูด พูดแต่พอควร
ไม่ต้องพูดอะไรมากก็เข้าใจกันแล้ว!
ฮ่องเตอำมหิตโบกมืออย่างเย็นชา “ข้าเข้าใจอยู่แล้ว เจ้ารีบไปจัดการเถิด”
“กระหม่อมรับราชโองการ”
หลี่เหลียนคางถวายบังคมแล้วถอยออกไป
ความหมายของหลี่เหลียนคาง ฮ่องเต้อำมหิตเข้าใจดี……
เป็นผู้สืบทอดอำนาจในรัชการต่อไป ปัญหาวังหลังยังเป็นปัญหาที่น่าปวดหัวมากที่สุดมาโดยตลอด
ฮ่องเต้เป็นความมั่นคงของแผ่นดิน วิธีที่ใช้เป็นหลักคือ ปกครองผู้ยิ่งใหญ่ตามแนวเขตแดนชนเผ่าและสร้างอำนาจตำแหน่งจากการสมรสระหว่างราชวงศ์และขุนนาง
ตั้งแต่โบราณมาการสมรสก็เป็นขั้นตอนการเมืองที่ใช้ได้และน่าชื่นชอบมากที่สุด
แต่ฮ่องเต้แห่งราชวงศ์ซ่งเทียน
อภิเษกกับสตรีทะนงตัวมามากมาย แต่หาใช่คนที่เขาโปรดปรานไม่
ที่ผ่านมาราชวงศ์ซ่งมีอายุนับร้อยปี สิ่งที่ฉกฉวยแย่งชิงกันมากที่สุดคือผลประโยชน์ของแผ่นดิน!
โดยเฉพาะโจว๋อี้เฉินที่สร้างความสงบ รวมแผ่นดินเป็นปึกแผ่น!
ผลประโยชน์ทางการเมืองยิ่งแจ่มชัด
แผ่นดินจะย่อยยับ!
ราชสำนักไม่ต้องการทหารกระหายสงครามและการเตรียมพร้อมสู้รบมานานหลายปี แต่ต้องยอมจำนนหรือทำตามความต้องการกลุ่มชนเผ่าตามเขตแดน กษัตริย์ถึงจะรักษาความสงบสุขของแผ่นดินให้มั่นคงไว้ได้ แต่ทว่าสิ่งสำคัญมากที่สุดคือต้องควบคุมอำนาจขุนนางใหญ่สามตระกูลนั้นไว้ให้ได้!
ราชสำนักต้องการผลประโยชน์…….
นี่แสดงให้เห็นว่า ที่ฮ่องเต้ทรงอภิเษก หาใช่โปรดปรานสตรีพวกนั้น ซ้ำยังจะลงโทษสตรีพวกนั้นอีกด้วย!
ในประวัติศาสตร์ฮ่องเต้แห่งราชวงศ์เทียนซ่งล้วนเจ็บปวดที่วังหลังต่างแย่งชิงความรักความโปรดปราน!
ตอนนี้ไทเฮาเป็นคนมุทะลุดุดันมาก เป็นคนของตระกูลป๋านผู้ปกครองฝ่ายใต้ ไทเฮาเข้าวังหลวงมานับสี่สิบปี ตอนวัยสาวความโหดร้ายขึ้นชื่อ ตอนนี้ได้รับแต่งตั้งเป็นไทเฮา ย่อมโหดร้ายรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม!
