บทที่ 106 ปกป้องสายเลือดตระกูลโจว๋1
สิ่งที่รับสั่งก็คือ เจ้าแค่ติดตามที่โจว๋เจ้าสองพอ! เรื่องอื่นๆไม่ต้องสนใจ
มู่หรุงหยวนเป็นพระอนุชาของฝ่าบาท ย่อมฟังความหมายของฝ่าบาทออกอยู่แล้ว
“กระหม่อมน้อมรับพระบัญชา!”
โจว๋เส้าฉีมองฮ่องเต้อำมหิตและถางเปิ่นขุยด้วยความเย็นชา ในใจแอบคิดว่า ก็จิ้งจอกเฒ่าตัวหนึ่ง! ก็แค่ฮ่องเต้อำมหิตเหี้ยมโหด ที่แท้พวกเขามาแสดงละครคู่นี่เอง!
หัวหน้าองครักษ์คือถางเปิ่นจิ้ง!
ความหมายของถางเปิ่นขุย เดิมทีต้องการให้ถางเปิ่นจิ้งเฝ้าติดตามโจว๋เส้าฉีและโจว๋หวูนเฟิง
แต่ฮ่องเต้อำมหิตยิ่งเข้าใจกระจ่างขึ้น!
แม้ถางเปิ่นจิ้งไม่ใช่หัวหน้าองครักษ์ แต่ในสถานะคนของตระกูลถางเปิ่น สิ่งที่เขาต้องอยู่ในนามผลประโยชน์สูงสุดหรือในนามคนตระกูลถางเปิ่น!
ถ้าหากโจว๋เส้าฉีกับโจว๋หวูนเฟิงก่อเรื่องอะไรขึ้นมา จากวิชาวรยุทธของสองคนนี้……..
คนตัวเล็กๆอย่างถางเปิ่นจิ้งคงจะขัดขวางพวกเขาไว้ไม่ไหว!
แต่ฮ่องเต้อำมหิตตอบรับอัครเสนาบดีได้ทันเวลา จึงส่งมู่หรุงหยวนออกไป
มู่หรุงหยวนเป็นหัวหน้ารอง!
แต่เขาเป็นเชื้อพระวงศ์!
โจว๋เส้าฉีจะทำอะไรได้อีก คงไม่กล้าสังหารเชื้อพระวงศ์หรอกนะ?
ถางเปิ่นจิ้งเป็นหนึ่งวีรบุรุษของตระกูลถางเปิ่น
วรยุทธของมู่หรุงหยวนไม่เก่งกาจเท่าถางเปิ่นจิ้ง
แต่ว่า…….
สถานะของข้ากลับมีความสามารถพอที่จะหยุดยั้งแผนหลบหนีของโจว๋เส้าฉีได้!
โจว๋หวูนเฟิงหาใช่คนโง่……
เป็นชายหนุ่มผู้มีพรสวรรค์ของตระกูลโจว๋ เขาไม่ใช่คนดีอย่างที่ได้ยินชื่อเสียงมา
ตั้งแต่แรกแล้ว เขาสงสัยว่าทำไมนายท่านโจว๋ถึงสั่งแปลกๆ
แต่เมื่อเห็นปู่ พ่อ พวกฮ่องเต้และท่านเสนามีปฏิกิริยาแล้ว เขาเข้าใจแล้ว!
เรื่องไปเอากล่องเซิ้น เป็นแค่แผนตบตา!
สถานการณ์ของตระกูลโจว๋ในภายภาคหน้า…..ต้องตกอยู่ในสภาพจนตรอก!
ไม่มีกล่องเซิ้น!
คนตระกูลโจว๋ต้องตายทั้งหมด!
ไม่รอดแม้แต่คนเดียว!
นายท่านโจว๋เข้าใจทุกอย่างอย่างถ่องแท้!
ตัวเขาไม่กลัวตาย แต่หวังจะรักษาสายเลทอดตระกูลโจว๋เอาไว้!
แต่ตอนนี้…..
คงหนีไม่รอดแล้ว
กลัวว่าจะใช้วิธีอื่น
ทันใดนั้น……
โจว๋หวูนเฟิงคิดอุบายออก
โจว๋หวูนเฟิงพูดออกมาทันที “ฝ่าบาททรงปราดเปรื่อง ท่านแม่ทัพมีวรยุทธเก่งกาจถึงได้รับมอบหมายหน้าที่ให้เฝ้าติอตามไปส่ง แม่ทัพถางเปิ่น อื้ม วรยุทธท่านคงจะ….อ่อนลงไปบ้าง! วรยุทธของตระกูลถางเปิ่นก็คงไม่เท่าไหร่”
“เจ้าหนู! เจ้ากำลังพูดเหลวไหลอะไรน่ะ!”
ถางเปิ่นกางโกรธจนระเบิดออกมา
นายท่านโจว๋ขัดขวางหลานเอาไว้ หัวเราะเย็นชา “ข้าไม่ตายหรอก เจ้านี่ยิ่งโตยิ่งทำตัวขายหน้า คำพูดเด็กๆแบบนี้เจ้าก็พูดหรือ? เจ้าไม่ดูตัวเองบ้างหรือว่าอายุเท่าไหร่แล้ว?”
ถางเปิ่นหางโกรธเคือง “ใครบังอาจกล่าวหาวรยุทธตระกูลถางเปิ่นไม่แกร่งกล้า!”
นายท่านโจว๋หันมายิ้มเย็นชา “เด็กไม่รู้ความ พูดตามใจปากเท่านั้นเอง ยิ่งกว่านั้น แม้เจ้าจะไม่ยอมรับ ก็ควรสั่งสอนลูกหลานเสียบ้างก็ดี! เจ้าเป็นปรมาจารย์แต่คิดมากกับคำพูดของเด็ก ต่อหน้าพระพักตร์ฝ่าบาท ลืมสถานะตัวเองไปแล้วหรือไร?”
คำพูดนายท่านโจว๋ในครั้งนี้ สมเหตุสมผล
ถางเปิ่นกางเป็นปรมาจารย์ มีชื่อเสียงอันดับหนึ่งในแผ่นดิน จะตำหนิเด็กตัวเล็กๆอย่างโจว๋หวูนเฟิง นับว่าใช้ความเป็นใหญ่ข่มเหงผู้น้อย!
ถางเปิ่นกางเก็บกลั้นความขุ่นเคืองเอาไว้ มองไปที่กลุ่มทหารของตัวเอง พูดว่า “ถางเปิ่นจิ้ง! เจ้าไปสั่งสอนสักหน่อยซิ! ให้พวกตระกูลโจว๋เห็นว่าวรุยทธของเราเหนือกว่าเราหรือไม่!”
ฮ่องเต้อำมหิตพูด “พวกตาเฒ่าไร้สมอง! วรยุทธใครแกร่งกว่ามันสำคัญหรือ? ถูกครอบครัวปลุกปั่นให้ใช้อารมณ์กันชัดๆ เลื่อนเวลาตายให้ชักช้าอยู่ใย? รีบจัดการลงโทษตระกูลโจว๋สิถึงจะถูก! ยิ่งปล่อยไว้นานยิ่งเกิดปัญหา! ไม่ลงมือเดี๋ยวก็เกิดเรื่องอื่นซ้อนขึ้นมาอีก!”
ในใจเขาไม่เต็มใจที่จะทำเช่นนี้ แต่ต้องแสร้งทำเป็นร้อนใจ
อย่างไรเสีย วันนี้คนที่ทำให้ตระกูลโจว๋เกิดปัญหาก็คือ ถางเปิ่นขุย!
แต่ไม่ใช่เขา!
เขาอยากจะฆ่าคน แต่ก็ยังเป็นคนดีได้!
ขอแค่อดทนเอาไว้เท่านั้น!
ถางเปิ่นขุยยืดเวลาให้อาตัวเองจนเกิดปัญหาแทรกซ้อนก็คงไม่เหมาะ ในใจคิดจะถ่วงเวลาให้ตระกูลโจว๋ชนะ
แต่ถางเปิ่นกางพูดแล้ว เขามิกล้าเสนอแนะอะไร
คนตระกูลโจว๋แทบอยากจะถ่วงเวลาให้นานอีกหน่อย เลื่อนเวลาไปอีกสักนิด ให้ที่นี่เกิดความวุ่นวายปั่นป่วนก็ยิ่งดี!
ความโกลาหลกำลังจะเกิดขึ้น!
โจว๋เส้าฉีหัวเราะ “หวูนเฟิง! เจ้าก็ไปสั่งสอนถางเปิ่นกางหัวหน้าทหารเล็กๆเสียนั้น แต่ระวังสักหน่อย แม่ทัพถางเปิ่นเป็นยอดปรมาจารย์ในบรรดาคนตระกูลโจว๋เชียวนา! ดูถูกศัตรูไม่ได้!”
โจว๋หวูนเฟิงตอบเสียงใส “ขอรับ ท่านอาสอง สำหรับพวกตระกูลถางเปิ่นอ่อนหัด หลานเอาอยู่อยู่แล้ว!”
เขาตั้งใจพูดดูถูกเหยียดหยาม
ตอนนี้ ยิ่งหยิ่งผยองมากเท่าไหร่ ยิ่งดูถูกฝ่ายตรงข้าม ก็ยิ่งทำให้ฝ่ายตรงข้ามโกรธแค้น!
เป็นไปตามคาด ถางเปิ่นจิ้งโกรธแล้ว ชักกระบี่ออกมา “โจว๋หวูนเฟิง! เจ้ามันสามหาว! ข้ามองออกนานแล้วว่าเจ้าไม่ใช่คนธรรมดา!”
โจว๋หวูนเฟิงสำแดงค่ายกลอย่างห้าวหาญ และชักกระบี่ออกมา “งั้นก็ลองดูซิ! ยังไงพวกเจ้าสองคนกับถางเปิ่นเป้าก็ต้องศิโรราบแก่ข้า! แพ้ข้าก็อย่าอายแล้วกัน!”
“ฮึ! สารภาพออกมาแล้ว!”
ถางเปิ่นจิ้งจะยอมให้ตระกูลตัวเองขายหน้าได้ยังไงกัน?
กระบี่ฟาดแสงสีรุ้งพาดยาว แสงอัสนีบาตนับหมื่นจู่โจมเข้ามา!
ถางเปิ่นจิ้งเป็นยอดฝีมือในตระกูลที่ไม่เป็นสองรองใคร! วรยุทธของเขาไม่แพ้ถางเปิ่นหลงและถางเปิ่นหู่อย่างแน่นอน!
