บทที่ 108 พี่สาวจะคอยดูเจ้าเอง1
คนตระกูลโจว๋กระสับกระส่าย เลือดพลุ่งพล่าน อาวุธที่อยู่ในมือและหัวใจที่มันเจ็บแค้น กำลังจะระเบิดออกมาแล้ว…..
“หยุดนะ!”
นายท่านโจว๋กำชับเสียงหนักแน่น
โจว๋เส้ากางโกรธจนหน้าขึ้นเลือด ต่อให้พ่อขวางตรงหน้าแต่ก็ขวางความบ้าคลั่งครั้งนี้ไว้ไม่ได้
โจว๋เส้าฉีรีบออกมา ใช้พลังต้านให้พี่ใหญ่ถอยหลัง
“ใครขวางข้า!”
โจว๋เส้ากางร้องไห้ตะคอกใส่
โจว๋เส้าฉีพูด “พี่ใหญ่! ที่นี่ท่านพ่อเป็นนาย!”
ตาโจว๋เส้ากางแดงก่ำ มองไปทางนายท่านโจว๋ผู้เป็นบิดา
นายท่านโจว๋พยักหน้า
โจว๋เส้ากางทิ้งดาบในมือลง สายตาเคียดแค้น จ้องมองถางเปิ่นกาง!
ถางเปิ่นกางหัวเราะไม่รู้สึกผิด “เจ้าโจว๋ เจ้าถือดาบไม่ไหวแล้วหรือ? บุตรตายไปคนหนึ่งแล้ว ยังคิดจะส่งลูกเจ้ามาตายอีกหรือ?”
สีหน้านายท่านโจว๋ตึงเครียด
ถางเปิ่นกางพูดต่อ “หรือว่าเจ้าอยากให้หัวหงอกส่งหัวดำ? งั้นข้าจะสงเคราะห์ให้เจ้า ฆ่าลูกหลานของเจ้าให้หมด ดูซิเจ้ายังจะทนได้อีกไหม?”
ในสายตานายท่านโจว๋ซ่อนความเจ็บปวดและความเด็ดเดี่ยว พูดด้วยความขุ่นเคือง “ ข้าไม่ตาย! วันนี้ตระกูลโจว๋กับตระกูลถางเปิ่น ไม่เจ้าก็ข้าต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!”
นายท่านโจว๋พูดทันที “ลูกหลานตระกูลโจว๋!”
“ขอรับ!”
เหล่าตระกูลโจว๋ตอบรับพร้อมเพรียงกัน!
พลังยิ่งใหญ่มหาศาล!
นายท่านโจว๋พูดเสียงก้องกังวาน “วันนี้ตระกูลโจว๋และตระกูลถางเปิ่นเกิดศึกนองเลือด! ที่ผ่านมาบุตรตระกูลโจว๋มิเคยผ่านศึกในสนามรบ และตายในสนามรบ! วันนี้กลับต้องรับชะตากรรมเช่นนี้ ลูกหลานตระกูลโจว๋ก็พร้อมทำสงคราม จะฝ่าฟันจนเหลือคนสุดท้าย!”
“ใช่ รบถึงตายไม่เสียดายชีวิต!”
“ใช่ รบถึงตายไม่เสียดายชีวิต!”
“ใช่ รบถึงตายไม่เสียดายชีวิต!”
เหล่าตระกูลโจว๋ตะโกนดังกึกก้อง ยอมสู้จนตายไม่หันกลับ!
ถางเปิ่นหางพูดด้วยความโกรธ “ตาเฒ่าโจว๋ ที่เจ้าพูดนั้น ตระกูลเรามิใช่คู่ต่อของตระกูลเจ้ารึ? พวกเจ้าดูถูกมากไปแล้ว?”
นายท่านโจว๋กล่าว “ฮึ พูดอะไรให้มากความ! รบเลยซิ!!”
ถางเปิ่นกางหัวเราะ “ฮ่าๆๆ ตาเฒ่าโจว๋ สวรรค์จะทำลายตระกูลเจ้า! เดิมทีข้าก็กังวลกับตัวเจ้าอยู่ แต่ในเมื่อเจ้าบาดเจ็บภายใน เจ้าไม่ใช่คุ่ต่อสู้ของข้าอย่างแน่นอน! วันนี้ เจ้าปกป้องลูหลานเจ้าไว้ไม่ได้หรอก!”
นายท่านโจว๋หน้าสงบนิ่งมาโดยตลอด “ลูกหลานข้าจงฟังให้ดี! เจ้าพวกถางเปิ่นวรยุทธไร้ประโยชน์ แม้จะบาดเจ็บในร่างกาย ข้าก้ยังถือเป็นคู่ต่อสู้ของเจ้าอยู่!”
ถางเปิ่นกางหัวเราะฮ่าๆ “พูดท้าทำสงคราม! ข้าไม่อยากจะเถียงกับเจ้า วันนี้ข้าสังหารพวกเจ้าได้หมด ไม่ให้เหลือซักคนเดียว! ฮ่าๆๆ”
พูดอวดดี!
แรงมาก!
แรงถึงขั้นสุด!
แม้กระทั่ง ค่อยๆมีความรู้สึกว่าเขากำลังเหยียดหยามประชาชน
ครุ่นคิดได้ว่าฝ่าบาททรงอยู่ในสนาม…..
อีกทั้งเหล่าทหารมากมายกำลังโอบล้อมอยู่
ถางเปิ่นกางพูดให้ปิดท้ายแทนอาตัวเอง “คนตระกูลโจว๋ฟังเอาไว้ รีบเอากล่องเซิ้นออกมา! ไม่เช่นนั้นจะจัดการโทษสถานหนัก! มีผู้ขัดขืน ต้องสังหารชั่วโครต!”
“ฮิๆ…..ฮิๆ…….”
ทันใดนั้น ยอดหลังคาห้องโถงที่กำลังตึงเครียดกัน มีเสียงหัวเราะใส
ถางเปิ่นกางหันมาถามด้วยความโกรธ “หนูที่ไหน? ออกมา!”
“เสี่ยวป๋าน พวกเราลงไปกันเถิด!”
เสียงพึ่งจบ ร่างเงาบอบบางกระโดดลงจากยอดหลังคา
แม้จะปิดหน้าเอาไว้ รูปร่างอรชรอ้อนแอ้น ที่ออกกำลังอุ้มสัตว์เลี้ยงสีขาวบริสุทธิ์…….
แม้ใบหน้าจะถูกปิดไว้ แต่ก็รู้ว่าเป็นหญิงงาม!
“นางขโมยชุดข้าไป นั่นมันชุดใหม่ของข้า! ชุดลายจักจั่นที่พึ่งซื้อกลับมาจากชายแดนซีวู่ ยังไม่ได้ใส่สักครั้งเลย!” พึ่งกลับมาได้ไม่นาน โจว๋ปี้หลัวก็โวยวายไม่พอใจกลางวง
คนๆนี้…..คือซินเหยา!
เดิมทีนางอยากจะใส่ชุดสีมืด ปรากฎตัวในฐานะกุหลาบสีดำ!
แต่นึกไม่ถึงว่าไปเห็นชุดลายจักจั่นที่เรือด้านหลัง นางก็ชอบในทันที ก็เลยใส่ออกมา!
ซินเหยามองคนทั้งสนาม หัวเราะครื้นเครง “ครึกครื้นดีจัง น่าสนุกจัง!”
ถางเปิ่นขุยพูด “เจ้าเป็นใครกัน?”
ซินเหยาลูบเสี่ยวป๋านในอ้อมอก หัวเราะฮิๆ เดินเข้ามาในเหตุการณ์ตึงเครียดด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้ม…..
ถางเปิ่นขุยตะคอก “เจ้าเป็นใครกันแน่?”
ซินเหยาพูด “เรียกว่าพี่สาว”
ถางเปิ่นขุยพูด “พี่สาว?”
ซินเหยาหัวเราะฮิๆพราวเสน่ห์ “อ่ะๆ เด็กดื้อ! รอพี่สาวก่อนพี่สาวจะเอาขนมมาให้กิน”
“ฮ่าๆ”
คนทั้งสนามหัวเราะ
ถางเปิ่นขุยเป็นอัครเสนาบดีอายุห้าสิบปี ถูกเด็กสาวใช้คำว่าพี่สาว มันน่าหัวเราะจริงๆ
ถางเปิ่นขุยรู้ว่าตัวเองถูกแกล้ง โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ!
“ถางเปิ่นจิ้ง! จัดการนาง!”
“ขอรับ ท่านเสนา!”
ถางเปิ่นจิ้งยกดาบเดินออกมา!
โจว๋หวูนเฟิงร่างกายบาดเจ็บ ยากจะยกดาบขึ้นมาอีกครั้ง แต่คิดจะรับศึกต่อ…….
ซินเหยาหันมายิ้ม “เจ้าไม่ต้องมาหรอก”
ดาบที่อยู่ด้านหลังพุ่งแทงเข้ามา
“ระวัง!”
ทุกคนเตือนพร้อมกัน!
ซินเหยาเกือบไม่รู้ตัวว่ามีดาบพุ่งมาทางด้นหลังเหมือนไม่มีความกังวลใดๆเลย
ถางเปิ่นจิ้งเขวี้ยงดาบออกมา แทงเข้าไปกลางหลังซินเหยา
“แกร๊ง!”
ทันใดนั้น ปลายคมดาบเหล็กกระทบพื้น
ซินเหยาไม่บาดเจ็บแม้แต่น้อย!
มือถางเปิ่นจิ้งเหมือนถูกแรงมหาศาลกดเอาไว้ ปากคำราม แม้แต่ดาบก็หล่นลงพื้น!
