บทที่ 134 มารดาแห่งแผ่นดิน1
ฮ่องเต้อำมหิตพูด “เจ้าเป็นผู้หญิงมุทะลุ จะรักษาภาพลักษณ์ฮองเฮาได้อย่างไร? ถ้าไม่เข้าวังหลวงสั่งสอนให้เร็ว กลัวว่า…..ถึงเวลานั้นวังหลวงคงจะวุ่นวายกับเจ้า!”
ซินเหยาถามด้วยความแปลกใจ “เป็นฮองเฮาต้องได้รับการอบรมด้วยหรือเพคะ?”
ฮ่องเต้อำมหิตพูด “เจ้าไปถามพ่อเจ้าได้”
ซินเหยาหันไปมองโจว๋จ้าวฉี
โจว๋จ้าวฉีพยักหน้าอย่างจำใจ สีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก พูดว่า “พี่สาวสี่จะเข้าวังหลวงแล้วสินะ! เหล่าพระสนมที่เข้าวังใหม่ต้องเข้าปรนนิบัติที่ตำหนักไทเฮาช่วงหนึ่ง เพื่อให้คุ้นชินชีวิตในวังหลวง แต่….แต่ว่า….ไทเฮา…..”
ไทเฮา?
พูดถึงไทเฮา สีหน้าทุกคนก็ดูลำบากใจมาก
ซินเหยาตกใจ “อะไรนะ? ปรนนิบัติไทเฮา?”
ฮ่องเต้อำมหิตยิ้มเจ้าเล่ห์ “ใช่! สตรีที่เข้าวังใหม่จะต้องเข้าปรนนิบัติรับใช้ไทเฮา! อีกอย่าง ไทเฮาทรงเอาพระทัยยาก! แตต่เจ้าไม่ต้องห่วง พี่สาวสี่ของเจ้าจะช่วยเจ้าอย่างแน่นอน! อย่างน้อย เจ้าก็มีคนที่อยู่กับเจ้าได้ อีกอย่างคนอย่างเจ้า ข้าไม่ยอมให้เจ้าถูกเอาเปรียบแน่นอน!”
ซินเหยาพูดค้าน “คอยดูเถอะ! ถึงเวลานั้นไม่รู้ว่าไทเฮาทรงสั่งสอนข้าหรือข้าเองที่สั่งสอนไทเฮา!”
ไทเฮา…..
เป็นคนยังไงกันแน่นะ?
ซินเหยาแปลกใจมาก ทำไมเมื่อคนพูดถึงไทเฮา สีหน้าทุกคนถึงเปลี่ยนไปกันหมด?
ตำหนักอ๋องโจว๋กลับมาเงียบสงัดอีกครั้ง!
เวลาอันแสนวุ่นวายได้ผ่านพ้นไปแล้ว นอกจากจะทำให้ทุกคนสภาพจิตใจดีขึ้นจากเรื่องที่โจว๋ตี๋ตาย ผลสุดท้ายก็มีเรื่องน่ายินดีเข้ามา!
โดยเฉพาะเรื่องซินเหยาจะปรากฏตัวต่อสาธารณชน!
ทำให้คนตระกูลโจว๋ตกใจไปตามๆกัน
ซินเหยาอยู่เรือนลั่วหวี่มานาน จะมาเปิดเผยต่อหน้าสาธารณะที่มีผู้คนมากมาย!
พวกศิษย์ที่รายล้อมซินเหยาเอาไว้ ซุบซิบด้วยความอัศจจรย์ใจและเลื่อมใสซินเหยา
แม้แต่พวกอาวุโสอย่างโจว๋หย่วนไห่ โจว๋จ้าวฉียังแปลกใจกับซินเหยามาก และเคารพเลื่อมใสนาง!
ซินเหยากลายเป็นวีรบุรุษของคนตระกูลโจว๋ทุกคน!
นางเป็นวีรบุรุษโดยแท้จริง!
อย่างน้อยก็ช่วยตระกูลโจว๋เอาไว้!
ด้วยกำลังของตัวเอง นางเป็นสตรีบอบบางคนหนึ่ง แต่สามารถช่วยตระกูลโจว๋เอาไว้ได้!
คนตระกูลโจว๋ไม่บูชาเลื่อมใสนางได้อย่างไร?
คำชมและการยกย่องพวกนี้ไม่ได้เข้าหัวซินเหยาเลย นางรู้ว่าโจว๋เจ้าสามถูกทำร้ายทุบตี เรื่องแรกก็คือต้องปล่อยโจว๋ก้องหรุนออกมา
โจว๋จ้าวฉีพูดว่า “ซินเหยา เจ้าออกปากแล้ว ปู่รับปาก! และเรื่องนี้เจ้าสามลำบากมากแล้ว น้องสามทำเพื่อสร้างคุณูปการยิ่งใหญ่ พ่อจะส่งคมไปปล่อยอาสามทันที!”
“ขอบพระคุณค่ะ ท่านพ่อ…..”
ซินเหยาตอบเสียงเบา
คำว่า “ท่านพ่อ” สำหรับนาง มันมีความหมายมากกว่านั้น!
ความหมายซับซ้อนยิ่งนัก!
แต่เธอดู “ไม่สบอารมณ์” นั่นคงจะเป็นความหมายนางต้องการจะสื่อชัดเจนที่สุด!
นางไม่รู้จะเผชิญหน้ากับตำแหน่งใหม่ของตัวเองอย่างไรดี!
ราวกับเธอเปลี่ยนเป็นคนละคนชั่วข้ามคืน!
เธอเป็นสายลับคนหนึ่ง ต้องเปลี่ยนตัวตนเป็นเรื่องปกติมาก แต่ครั้งนี้สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไม่ใช่ตัวตนเท่านั้น แต่เป็นการเปลี่ยนจิตวิญญาณ!
นี่ทำให้ซินเหยารู้สึกแคลงใจที่เหมือนเมฆหมอกปกคลุมไว้!
เธอคิด หวังว่าสักวันหนึ่ง นางจะสามารถแก้ไขของปริศนาข้ามภพของตัวเธอได้!
นางอยู่เรือนลั่วหวี่มาตลอด เหลือแค่โจว๋จ้าวกาง โจว๋จ้าวฉี นายหญิงเซียว โจว๋หวูนเฟิงสี่คน
คนที่มีความสุขมากที่สุดในคืนนี้ คงจะเป็นนายหญิงเซียว!
ในสายตาของนาง โจว๋หยุนถิงและซินเหยาเป็นลูกแท้ๆของนาง!
หลายปีที่ผ่านมานี้ นางเห็นโจว๋หวูนเฟิง ทำให้รู้สึกอึดอัดคับใจ!
นางจะเป็นว่าที่มารดาแผ่นดิน น่าเกลียดกว่าใคร!
นางคาดหวังมากที่จะให้โจว๋หยุนถิงผู้เป็นยอดชายชาตรีของแผ่นดินมีอนาคตอันสดใส!
และซินเหยาก็ทำได้แล้ว
ซินเหยาทำฝันเป็นจริงได้
ซิยเหยาก็ยิ่งอยากทำให้ฝันของโจว๋หยุนถิงเป็นจริง
ตอนที่โจว๋หยุนถิงถูกทหารพาเข้ามา เขาไม่ปริปากแม้แต่คำเดียว แต่ในแววตาเขาแฝงความสว่างสดใสรุ่งโรจน์ ช่างสดใสบริสุทธิ์และแกร่งกล้า!
นายหญิงเซียวน้ำตาไหลทันที ยิ้มทั้งน้ำตาพูดว่า “พี่สาว อนาคตเจ้าสดใสแล้ว! ชื่อเสียงเจ้าดังทั้งแผ่นดิน! ดียิ่งนัก! ดียิ่งนัก!”
