บทที่155 ไม่โรแมนติกสักนิด2
ก่อนหน้านี้เธอไม่มีโอกาสจะตรวจดูของที่เธอรัก มีเพียงโอกาสนี้เท่านั้น!
มองของที่เก็บมาเป็นเวลานาน ทำให้เธอย้อนคิดถึงความทรงจำเก่า
เงินดอลล่าร์
ที่มุมกล่องมีเงินดอลล่าร์แพ็กใหญ่
แต่เงินพวกนี้ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้แล้วสินะ!
ไม่อย่างนั้น เธอคงจะลืมความทรงจำเก่าๆไปแล้ว!
ยังไงซะกล่องสายลับก็ไม่จำเป็นต้องเอาของออกแล้วใส่ของมีค่าชิ้นใหม่สักช่วง
คลี่ธนบัตรออกมา หงสือโบราณเล่มหนึ่งโผล่มา มันดึงความสนใจซินเหยา!
ค้วยฮัวมี่ลู่?
หนังสือเล่มนี้ชื่อว่าค้วยฮัวมี่ลู่?
โจว๋เทียนหังอยู่ในหนังสือหวู่ซือมี่ซู?
ในนี้เขียนถึงกระบี่หลีฮัวตอนครึ่งหลังเหรอ?
เรื่องเล่าวรยุทธของโจว๋เทียนหังในค้วยฮัวมู่ลี่กับกระบี่หลีฮัวแปลกประหลาดและน่าสะพรึงกลัว!
ตอนนั้นซินเหยายังเสียดายอยู่เลย
ค้วยฮัวมู่ลี่อยู่ในกล่องสายลับของเธอนี่เอง!
แต่เธอคิดว่ากล่องสายลับตกลงไปถึงก้นมหาสมุทร….
หรือว่าเป็นเพราะ หนังสือเล่มนี้หรือเปล่า?
ซินเหยาอ่านอักษรตัวเต็มไม่กี่หน้า เธอยังจำได้ว่าตอนนั้นอยู่บนเรือเธอยังพลิกดูหนังสือเล่มนี้ แต่เธออ่านอักษรพวกนี้ไม่รู้เรื่อง!
หนังสือกระบี่หลีฮัวเขียนด้วยอักษรจีน
แต่หนังสือในโลกนี้กลับ….
ค้วยฮัวมี่ลู่ อยู่ในโลกปัจจุบัน มันใช้อักษรแปลกๆ…..
หรืออักษรในหนังสือเล่มนี้ เป็นอักษรที่ใช้กับในภพนี้กันนะ
ซินเหยาคิดว่าตัวเองเข้าใจอักษรในเรื่องนี้มาก แม้จะไม่เข้าใจทะลุปรุโปร่ง แต่เรื่องอักษรก็ไม่เป็นอุปสรรคกับตัวเธอ อย่างน้อยเธอก็ไม่ใช่คนแก่ที่ไม่รู้หนังสือ
ซินเหยารีบเปิดหน้าแรก…
ทันใดนั้น!
ข้างนอกมีเสียงคนเร่งฝีเท้า เหมือนคนมาเยอะ!
“เร็ว! เร็วเข้า!”
“ข้างในมีคน!”
“รีบๆล้อมเอาไว้!”
“เร็วเข้า!”
“อย่าให้ขโมยหนีไปได้!”
ได้ยินเสียงฝีเท้า อย่างน้อยสักสามร้อยคนเข้ามาโอบล้อมตำหนักหนาแน่น!
“รีบเข้ามาล้อมเอาไว้! แม้แต่แมลงวันก็อย่าให้รอดพ้นไปได้!” ได้ยินเสียงสั่ง!
“แย่แล้ว! ฮ่องเต้มาแล้ว!”
ซินเหยาไม่ทันได้เปิดดูเนื้อหาด้านใน ก็รีบเอาของทั้งหมดเก็บเข้าไปในกล่องเซิ้น หลังจากนั้นก็ปิดกล่องเซิ้น…..
ฮ่องเต้อำมหิตพร้อมอาจารย์ องครักษ์กองหนึ่งถีบประตูเข้ามา!
“จุดไฟ!”
ฮ่องเต้อำมหิตตะโกนเสียงดัง ทหารคนสนิทจุดไป สาวเท้าเข้าไปในตำหนัก!
ตำหนักใหญ่กว้างขวาง แต่ไม่มีใคร อีกอย่างกล่องเซิ้นยังตั้งบูชาอยู่ที่เดิม….
สีหน้าฮ่องเต้อำมหิตตเคร่งขรึมจ้องป๋ายกุ้ยเหริน “ป๋ายกุ้ยเหริน! เจ้าบอกว่ามีคนขโมยกล่องเซิ้น? ไหนล่ะ”
ป๋ายกุ้ยเหรินเข้าไปมองในตำหนักอย่างละเอียด ถามอย่างแปลกใจ “หม่อมฉันเห็นนางเข้ามาจริงๆนะเพคะ อีกอย่าง…. ยังเห็น…”
ฮ่องเต้อำมหิตถาม” เห็นอะไร?”
“เห็นนางเอากล่องเซิ้นลงมาเพคะ หลังจากนั้นหม่อมฉันก็มากราบทูลฝ่าบาททันที”
ป๋ายกุ้ยเหรินคิด ข้าเห็นนางเปิดกล่องเซิ้นจริงๆ
แต่นางไม่ได้พูดออกมา!
นางแค่เห็นตอนซินเหยาเปิดกล่องเซิ้น จำได้ขึ้นใจ!
ฮ่องเต้อำมหิตดื่มเหล้าไปมาก เมาหนักจนต้องกลับไปนอนที่ตำหนัก
แต่ที่ไหนได้ นอนได้ไม่นาน ป๋ายกุ้ยเหรินมาเรียกเขา บอกว่ามีคนขโมยกล่องเซิ้น
กล่องเซิ้นเป็นของมีค่าของราชสำนัก
และเป็นสัญลักษณ์แห่งอำนาจของฮ่องเต้!
ฮ่องเต้อำมหิตปวดหัวพาเหล่าทหารเข้ามาในตำหนัก แต่ไม่พบขโมย และกล่องเซิ้นยัง….
ป๋ายกุ่ยเหรินเห็นฮ่องเต้อำมหิตโมโหแล้ว รีบสาบาน “ฝ่าบาท! ฝ่าบาทเพคะ!” หม่อมฉันไม่ได้พูดปด! ถ้าหม่อมฉันกล้าพูดปด! ขอให้อัสนีบาตผ่าตาย! ”
ฮ่องเต้ทนระงับควาทโกรธเอาไว้พูดว่า” งั้นก็ดี! ในเมื่อเจ้าบอกว่าเห็นขโมยเปิดกล่องเซิ้นกับตาตัวเอง! งั้นบอกข้าสิว่าเป็นใคร! ”
ป๋ายกุ้ยเหรินพูด” โจว๋ซินเหยาเพคะ!”
ฮ่องเต้อำมหิตพูด “เจ้าแน่ใจหรือ?”
ป๋ายกุ้ยเหรินพูด “หม่อมฉันเอาชีวิตเป็นประกันเพคะ!”
ป๋ายกุ้ยเหรินพูด”หม่อมฉันมิบัฃอาจพูดปด! หากฝ่าบาททรงไม่เชื่อ ตอนนี้ก็เชิญเสด็จตำหนักชิงหย่ากับหม่อมฉัน หลังจากงานเลี้ยงจบซินเหยายังไมาได้กลับตำหนักชิงหย่าเพคะ!”
ฮ่องเต้อำมหิตพยักหน้า “ถ้าเจ้ากล้าหลอกข้า เจ้าได้เห็นดีแน่!”
“เชิญฝ่าบาท!”
ป๋ายกุ้ยเหรินกัดปาก ยืนยันว่าซินเหยาเป็นคนขโมยกล่องเซิ้น!”
ฮ่องเต้อำมหิตรำคาญจะตายอยู่แล้ว
ป๋ายกุ้ยเหรินเป็นผู้หญิงน่ารำคาญ!
คนในครอบครัวจะขโมยกล่องเซิ้นหรือไม่มันเกี่ยวอะไรกับเจ้า!
ข้าอยากนอน!
และกล่องเซิ้นยังอยู่ก็ไม่เป็นไรแล้ว
เจ้าจะไปสนใจว่านางจะหยิบของมีค่าในกล่องไปทำไมกัน
ถ้าเจ้าอิจฉานางก็ใช้ความสามารถของตัวเองเปิดกล่องเซิ้นก็ได้!
ฮ่องเต้อำมหิตไม่พอใจ แต่ป๋ายกุ้ยเหรินเป็นคนตระกูลไทเฮา เข้าต้องไว้หน้านาง ก็ยอมไปตำหนักชิงหย่ากับนาง
ขบวนรถม้าและคนมาถึงตำหนักชิงหย่า ทำคนที่กำลังกลับในตำหนักตกใจจนตื่น
โจว๋ชิงหยี่และสาวรับใช้ได้ยินเสียงขบวนเสด็จกลางดึก ก็ตกใจรีบเปลี่ยนชุดออกมาต้อนรับขบวนเสด็จ
ฮ่องเต้อำมหิตถาม “ไม่ต้องมากพิธี! โจว๋ซินเหยาล่ะ? รีบเรียกออกมา!”
หน้าโจว๋ชิงหยี่กลัวถามว่า “ฝ่าบาททรงจะ…. ทำโทษซินเหยาเรื่องอะไรเพคะ?”
ฮ่องเต้อำมหิตพูด “นางอยู่ไหน?”
