บทที่ 180 กำจัด1
ทว่า….
ทันใดนั้น….ดาบก็หายไป!
ไม่มีสัญญาณใดๆก็หายไปในพริบตา!
โหมกงที่รุนแรงของฮ่องเต้อำมหิตพลันเสียงก็เงียบไป!
ฮ่องเต้อำมหิตตัวแข็งทื่อราวกับโดนยาพิษ…
เลือดลมในร่างกายนั้นไหลเวียนเร็วเกินไป…
เขานั้นยังรักษาท่าทางอยู่เหมือนเดิมเพียงแค่ยืนนิ่งราวกับถูกสะกดจุดไม่ขยับเขยื้อนสักนิด!
ฮ่องเต้อำมหิตก็ถูกเลือดลมในร่างกายไหลย้อนจนหน้าแดงไปหมด…
หน้าผากเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อไหลออกมาไม่หยุด!
ฮ่องเต้อำมหิตรู้สึกตัวแล้ว!
เขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง!
เขานั้นกำลังรอความตาย!
เพราะว่า…โหมกงนั้นใกล้ปะทุออกมาแล้ว!
เมื่อชายชุดดำเห็นแบบนั้นก็ยังคงตะลึงงันแปลกประหลาดใจ แต่ว่าหลังจากนั้นก็เห็นฮ่องเต้อำมหิตดูทนทุกข์ทรมานอย่างขีดสุดผิวหนังกำลังกลายเป็นสีแดงเลือด….
หลังจากนั้นเขาก็เข้าใจแจ่มแจ้งว่าทั้งหมดนี้คือเพื่ออะไร!
เป็นสัญญาณเตือนก่อนที่โหมกงจะปะทุออกมา!
เขานั้นถูกอาคมเข้าให้แล้ว!
และยังเป็นอะไรที่ร้ายแรงมากๆอีกด้วย!
ชายชุดดำยิ้มออกมาอย่างเย็นชา “ดูเหมือนว่าฮ่องเต้จะชีวิตสั้นเหลือเกิน! วิชาก็ไม่เลวแต่ว่าเดี๋ยวก็ตายแล้ว!”
หยิงเฟยที่ตกตะลึงก่อนหน้านี้แต่ว่าพลันเห็นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็รู้สึกแปลกใจกว่าเดิม “มู่หลาง+ ฝ่าบาท…ฝ่าบาททำไมถึงยืนแข็งไม่ขยับแบบนั้นละ?”
มู่หลาง “เขาขยับไม่ได้แล้ว”
หยิงเฟย “ทำไมอยู่ๆถึงขยับไม่ได้?”
มู่หลาง “ร่างกายของเขาตอนนี้ราวกับหม้อไอน้ำ ข้างในนั้นเป็นเหมือนกับน้ำเดือด….”
หยิงเฟยถามอย่างไม่เข้าใจ “ข้าไม่เข้าใจ!”
มู่หลาง “คุณหนู ท่านรู้จักอาการถูกอาคมไหม?”
หยิงเฟยพยักหน้า “ข้าเคยได้ยินท่านพ่อพูดมาบ้าง”
มู่หลาง “ตอนนี้เขานั้นถ้าให้พูดง่ายๆก็คือเขานั้นถูกอาคมเข้า! แต่ว่ารุนแรงและซับซ้อนยิ่งกว่า!”
หยิงเฟย “แล้วฝ่าบาททำไมถึงถูกอาคมได้ละ? เมื่อกี้เขายังดีๆอยู่เลยไม่ใช่หรือ? เมื่อกี้เขาเกือบจะเจ้าแล้วด้วยซ้ำ!”
มู่หลาง “วิชาที่เขาฝึกนั้นเป็นวิชามารนอกรีต วิชามารนี้นั้นรุนแรงเป็นอย่างมาก! พลังเมื่อกี้นี้ท่านเองก็เห็น!”
หยิงเฟยตกใจจนหวาดกลัวพลางพยักหน้าอย่างรุนแรง “ข้าไม่เคยเห็นพลังแบบนั้นจากฝ่าบาทมาก่อน! คิดไม่ถึงว่าฝีมือวิชาของฝ่าบาทนั้นจะเป็นแบบนี้! น่ากลัว…น่ากลัวเหลือเกิน….”
มู่หลางพูดต่อแทนนาง “แม้กระทั่งข้าเองก็เป็นคู่ต่อสู้ของเขาไม่ได้! บนโลกใบนี้เกรงว่านอกจากปรมาจารย์ซื่อต้าแล้วก็ไม่มีใครสู้กับเขาได้! ถ้าหากเขายังมีชีวิตอยู่ คงเป็นคนที่รับมือยากของสามตระกูลใหญ่! แต่ก็ยังดีที่เขานั้นตายไปแล้ว! ตอนนี้มารร้ายในร่างกายของเขานั้นสูญเสียการควบคุมไปแล้วและในร่างกายระบบไหลเวียนก็มั่วซั่วไปหมด อีกสักพักร่างกายก็จะรับไม่ไหวและก็ปะทุจนตายไป!”
“ฝ่าบาท…ฝ่าบาทจะตายงั้นหรือ?”
หยิงเฟยตกใจอย่างมาก “พวกข้าเรา…พวกเราฆ่าฝ่าบาทงั้นหรือ? ถึงตอนนั้นแย่แน่ๆ! ราชวงศ์และอีกสองตระกูลไม่ปล่อยพวกเราไว้แน่!”
ชายชุดดำ “คุณหนูอย่าเพิ่งกังวลไป! ตอนนี้พวกเรายังไม่ต้องลงมือเขาก็จะปะทุวิชามารออกมาและตายไป! ไม่มีใครรู้ว่าเขานั้นตายยังไง! ขอแค่พวกเรานั้นรีบออกจากที่นี่ ผีสางเทพเจ้าก็ไม่มีทางรู้!
หยิงเฟย “แบบนี้มันจะดีใช่ไหม?”
ชายชุดดำมองไปที่ป๋ายกุ้ยเหรินที่อยู่บนพื้นกับเหม่ยเฟย “ไม่ว่ายังไงก็ยังมีร่างของสองคนนี้ฝังไปพร้อมกัน! ทั้งตระกูลป๋ายและราชาทูซื่อก็หนีไม่พ้น!”
หยิงเฟย “ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ต้องทำอย่างไร? พวกเรา…พวกเรารีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ!”
ชายชุดดำรวบรวมกำลังภายในและได้ยินฝีเท้ากำลังรีบร้อนมาที่นี่จากไกลๆ
“คุณหนู! มีกองทหารยามกำลังมุ่งหน้ามาที่นี่! เกรงว่าจะมาฆ่าพวกเราเร็วๆนี้! พวกท่านสามคนรีบออกไปจากที่นี่เถอะ!”
หยิงเฟย “ถ้าหาก…ถ้าหากพวกเราไปแล้วฝ่าบาทไม่ตายละ? เขารู้แล้วว่าเป็นพวกข้าสามคน ถ้าหากเขาไม่ตายเขาไม่ปล่อยพวกเราเอาไว้แน่!”
ชายชุดดำ “คุณหนูวางใจเถอะ! มู่หลางจะคอยเฝ้าที่นี่ไว้รอจนกว่าฮ่องเต้จะสิ้นพระชนม์แล้วจะตามออกไป! หรือแม้แต่ทหารยามจะมาถึงแต่กำลังของพวกมันก็จับข้าไม่ได้!”
หยิงเฟยมองไปที่ซินเหยาที่นอนอยู่ที่พื้น “รอข้าจัดการนางก่อน! นางนั้นเป็นก้างชิ้นใหญ่เลยทีเดียว!”
ชายชุดดำพูดเร่ง “ไม่มีเวลาแล้ว! คุณหนูพวกท่านรีบออกไป! ไม่เช่นนั้นจะหนีไม่ทัน! ที่นี่ปล่อยให้ข้าจัดการเอง!รอให้ฮ่องเต้อำมหิตตายมู่หลางจะกำจัดผู้หญิงคนนี้ให้เอง!”
ทันใดนั้น….
บนขอบฟ้าของวิหารก็มีแสงสีขาวพาดผ่านลงมา…ท่ามกลางฝูงชนที่ไม่มีใครสังเกตแอบแฝงเข้ามาในความมืดมิด…
ไม่มีใครสังเกตเห็นในวิหารว่ายังมีสิ่งที่น่ากลัวอีกอย่างอยู่ในนั้น
หยิงเฟยและเหม่ยเฟยทั้งสองช่วยกันพยุงร่างของป๋ายกุ้ยเหริน…
ทั้งสามกำลังเตรียมตัวที่จะหนีออกไป…
ทันใดนั้น….
กระดูกในร่างของฮ่องเต้อำมหิตแต่ละชิ้นๆก็เริ่มมีเสียงดังออกมา….
“เปรียะ” “เปรี๊ยะ” “ปั้ง” “ปั้ง”
ราวกับจุดดอกไฟฉลองเทศกาลยังไงยังงั้น!
“เปรี๊ยะปั้ง!” “เปรี๊ยะปั้ง” “เปรี๊ยะปั้ง…”
เสียงดังไม่หยุด
ใบหน้าของฮ่องเต้อำมหิตนั้นตอนนี้เปลี่ยนไปจนแดงถูกอาคมร้ายย้อนกลับมาทำร้ายอย่างโหดเหี้ยม…
“ฮอง…เฮา…”
ทันใดนั้นเขาก็ใช้แรงที่มีพูดออกมา!
สายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความเศร้าและความเจ็บปวดมองไปยังซินเหยาที่นอนอยู่บนพื้น
หยิงเฟยและป๋ายกุ้ยเหรินตกตะลึง!
พวกนางไม่เคยเห็นฮ่องเต้เป็นแบบนี้มาก่อน!
ฮ่องเต้ปกติแล้วนั้นเย็นชายิ่งนักประหยัดคำพูดคำจาเก็บซ่อนความชั่วร้าย…
แต่ในตอนนี้เขานั้นเหมือนกับสัตว์ร้าย….
“ฮองเฮา! ฟื้นขึ้นมาสิ!
