บทที่ 174 เข้าตำหนักเย็น1
เหม่ยเฟยรู้สึกตัวจากนั้นก็นำร่างของซินเหยาวางลงบนพื้นเบาๆ นางไม่ได้จะโยนนางอย่างไร้มารยาทเสียหน่อย!
“ที่แท้เป็นป๋ายกุ้ยเหรินนี่เองที่วางยาพิษข้า!”
ซินเหยานั้นกลั้นลมหายใจและแกล้งเป็นลมหมดสติไป!
แท้จริงแล้ว นางไม่เคยหมดสติเลยสักครั้ง!
พิษนั้นรุนแรงและยังแปลกประหลาดอีก!
ซินเหยานั้นโดนวางยาพิษจริงๆ!
แต่ว่าร่างกายของนางนั้นคือสายลับที่เชี่ยวชาญด้านยาพิษและการถอนพิษ!
แถมยังมีกำลังภายในที่แกร่งเป็นพิเศษไม่อาจเทียบได้อีกด้วย!
ยาพิษที่แรงกว่านี้ในโลกใบนี้ก็ไม่อาจทำอะไรนางได้!
แต่ซินเหยานั้นต้องการเพียงเวลาในการถอนพิษ….
ความรุนแรงของพิษนั้นไปควบคุมการเดินเลือดลมของนางไว้…
ทำให้นางไม่สามารถรวบรวมพลังภายในและไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้
และตอนนี้ท่ามกลางสถานการณ์วุ่นวายนางไม่รู้ได้ว่าใครคือศัตรูและก็ไม่รู้ว่ามีกี่คน สูญเสียกำลังภายในไปนางกลัวว่าจะรับมือกับมันไม่ไหว และด้วยตอนนี้นางแกล้งโดนยาพิษจนสลบไปอีก….
กำลังภายในของซินเหยายากที่จะรวบรวมมันขึ้นมา นางทำได้เพียงแอบใช้พลังในร่างกายค่อยๆซึมทะลุออกมา ขอแค่เลือดไหลเวียนดีขึ้นนางก็จะสามารถฟื้นฟูพลังภายในและเคลื่อนไหวร่างกายได้!
เมื่อถึงเวลานั้นการจะกำจัดหญิงเลวไม่กี่คนก็เป็นเรื่องง่ายสำหรับนาง
และถ้าฟื้นฟูพลังภายในและเคลื่อนไหวได้เมื่อใดถ้านางจะถอนพิษก็ทำได้หลายสิบวิธี!
แต่วิธีที่เร็วที่สุด!
ได้ผลที่สุด!
และง่ายที่สุด!
ก็คือเซรุ่มถอนพิษที่ถอนพิษได้หลายร้อยตัวที่อยู่ในกล่องสายลับ!
นางค่อยๆใช้พลังในร่างปรับระบบเลือดให้ดีขึ้น เพียงชั่วอึดใจนางก็จะฟื้นฟูพอที่จะขยับร่างได้และยังฟื้นฟูพลังได้เมื่อได้รับเซรุ่มถอนพิษพิษก็สลายหายไป! จะได้จัดการหญิงสารเลวทั้งสามคนได้!
แต่ว่าซินเหยาเองก็รู้สึกแปลกใจ!
ตกลงแล้วป๋ายกุ้ยเหรินต้องการจะทำอะไรกันแน่?
หยิงเฟยมองไปที่ร่างของนางสนมสองคนบนพื้นก็รู้สึกไม่พอใจ “ป๋ายกุ้ยเหริน! นางสนมสองคนนี้ใช้งานเสร็จก็ไม่จำเป็นต้องฆ่าเลยนิ? พวกนางเป็นสาวรับใช้คนสนิทของเหม่ยเฟยที่ติดตามมาจากชายแดนนะ!”
ป๋ายกุ้ยเหรินตอบด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยม “หมดประโยชน์แล้วก็ต้องฆ่า! จะเก็บไว้รอให้มันมาทรยศหักหลังพวกเราหรือไง?”
หยิงเฟย “ถ้าอย่างนั้นเจ้าจะฆ่าข้ากับเหม่ยเฟยด้วยหรืออย่างไร?”
ป๋ายกุ้ยเหรินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ข้าเป็นคนของตระกูลป๋าย ส่วนเจ้าก็เป็นคนของตระกูลถางเปิ่น เหม่ยเฟยเองก็เป็นลูกสาวของหัวหน้าชนเผ่า! เพียงแค่เราสามคนร่วมมือกัน ในวังหลังก็ไม่มีใครที่เป็นคู่ต่อสู้ของเราได้! ทว่าถ้าเจ้าสองคนกล้าหักหลังข้า ข้าไม่ปล่อยไว้แน่! หึ!”
ชื่อเสียงความโหดเหี้ยมของป๋ายกุ้ยเหรินนั้นถ้าจะจริง!
ในสามคนเหม่ยเฟยนั้นอ่อนแอสุด นางนั้นไม่ค่อยมีขอ้คิดเห็นมากนักได้แต่ตามป๋ายกุ้ยเหรินก็เท่านั้น
หยิงเฟยนั้นกลับมีความคิดเห็นมากมายแต่ว่าตอนนี้นางอยากรู้แผนการของป๋ายกุ้ยเหรินจึงทำได้แต่อดทนไว้ไม่ให้ความโกรธปะทุออกมา!
ป๋ายกุ้ยเหรินมองไปที่ซินเหยาทายังคงหมดสติพลางยิ้มเย็นชาออกมา “หึ! พวกเจ้าคงคิดว่าตอนแรกข้าตั้งใจโยนความผิดให้นางที่เปิดกล่องเซิ้นแล้วถูกไทฌอาจับเข้าตำหนักเย็นใช่ไหม?”
หยิงเฟย “ไม่ใช่อย่างนั้นหรือ?”
ป๋ายกุ้ยเหรินยิ้มเยาะ “ข้าเห็นนางเปิดกล่องเซิ้นและหยิบของมีค่ามากมายเองกับตา! และข้าก็จำได้ทุกขั้นตอนตอนที่นางเปิดกล่องเซิ้น!”
เหม่ยเหยได้ยินก็ตกตะลึง “หรือว่าเจ้าเองก็คิดจะเปิดกล่องเซิ้นเหมือนกัน? แต่ว่าพวกพ่อมดบอกว่ามีแค่นางคนเดียวที่เปิดกล่องเซิ้นได้ไม่ใช่หรือ? เพราะว่านางคือคนที่ท่านเทพเลือก!”
ป๋ายกุ้ยเหรินชี้ไปที่พื้น “ไม่ใช่ตอนนี้นางอยู่นี่หรือไง? นางจะช่วยพวกเราเปิดกล่องเซิ้นได้!”
หยิงเฟยพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ที่เจ้าบอกว่าพวกเราสามคนจะสามารถกุมอำนาจทั้งหมดของวังหลังได้แม้กระทั่งอำนาจทั่วหล้าที่แท้ก็คือต้องเปิดกล่องเซิ้นนี่เอง! แต่ว่านะ…เจ้าคิดจริงๆหรือว่าจะปิดกล่องเซิ้นได้?”
หยิงเฟยยืนนิ่ง
นางไม่คิดเลยว่าป๋ายกุ้ยเหรินจะใจกล้าและประมาทได้ขนาดนี้!
แต่ว่าในเมื่อป๋ายกุ้ยเหรินเชื่อมั่นแบบนี้แล้วละก็ ไม่แน่ว่านางอาจจะสามารถเปิดกล่องเซิ้นได้จริงๆก็ได้!
ถ้าหากว่าป๋ายกุ้ยเหรินเปิดกล่องเซิ้นได้จริงละก็ถึงตอนนั้นก็เรียกให้มู่หลางออกมาแย่งกล่องเซิ้นและของทั้งหมดก็ได้…
อาการตกตะลึงของเหม่ยเฟย ความคิดชั่วร้ายที่ซ่อนเร้นใสนใจของหยิงเฟย…
ป๋ายกุ้ยเหรินถือโอกาสหยิบกล่องเซิ้นออกมา….
เหม่ยเฟยตื่นเตนจนเหมือนใจจะทะลุออกมาทำได้แค่มองป๋ายกุ้ยเหรินไม่แม้แต่จะกล้าหายใจ!
นางเข้าวังมาก็นานหลายปีแต่นี่เป็นครั้งแรกที่ทำเรื่องตื่นเต้นเร้าใจเสี่ยงอันตรายแบบนี้!
ซินเหยาตกตะลึง!
ดูถูกป๋ายกุ้ยเหรินผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เลย!
นางนั้นหน้าเนื้อใจเสื้อปลิ้นปล้อนและยังต่ำช้าอำมหิตอีก!
เพื่อให้ได้มาไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ทำทุกอย่าง!
นางสนมสองคนเมื่อกี้นี้ไม่มีความจำเป็นต้องฆ่า!
ทว่านางกลับฆ่าทั้งสองคนอย่างไม่ลังเล!
นางนั้นบ้าไปแล้ว!
ซินเหยานอนนิ่ง….
ป๋ายกุ้ยเหรินจะเปิดกล่องเซิ้นพอดีเลย!
ยามที่นางเปิดกล่องเซิ้นซินเหยาก็จะเข้าโจมตีไม่ก็ฉวยโอกาสตอนที่นางเผลอแอบหยิบเซรุ่มถอนพิษที่อยู่ในกล่องสายลับ!
ป๋ายกุ้ยเหรินอุ้มกล่องเซิ้นเดินไปด้านหน้าซินเหยาจากนั้นก็วางกล่องเซิ้นลงบนพื้น!
เหม่ยเฟยถามอย่างประหลาดใจ “แล้วตอนนี้จะทำอย่างไรถึงจะเปิดกล่องเซิ้นได้?”
ป๋ายกุ้ยเหริน “เจ้าไปตัดจับมือขวาของนางมา!”
เหม่ยเฟยหน้าเปลี่ยนสี “ไม่! มัน…ข้าว่าเจ้ามาทำเองดีกว่า! ไม่อย่างนั้น ที่จริงแล้วไม่ต้องตัดมือนางออกมาก็ได้! เจ้าจะใช้มือนางใช่ไหม? ทำแบบนี้ก็ได้!”
เหม่ยเฟยจับข้อมือของซินเหยาแล้วเขย่าเบาๆสองสามครั้ง!
ป๋ายกุ้ยเหรินจ้องมองนางแอบก่นด่าในใจว่านางนั้นไร้ประโยชน์
“เอาฝ่ามือของนางว่าตรงกลางกล่องเซิ้นเบาๆ! คว่ำฝ่ามือลง วางแนบไว้!” ป๋ายกุ้ยเหรินออกคำสั่ง
