บทที่ 202 ไม่ตายไม่จบสิ้น1
โจว๋เส้ากวางพูด “ตี ช่องว่างระหว่างชนเผ่าแถบชายแดนซีวู่มีมาตั้งนานแล้ว และเรื่องราวการจลาจลของฮ่องเต้เหอถูยังไม่ได้รับการแก้ไข ตอนนี้อ๋องถู่ซือยังทรยศราชสำนัก นำกองทหารเข้าโจมตีหัวเมืองใหญ่ๆ แถบชายแดนอีก ฮ่องเต้สังหารเม๋ยเฟยแล้ว อ๋องถู่ซือคงไม่ยอมลดราวาศอกเป็นแน่ ดังนั้นครั้งนี้แทบจะไม่เหลือช่องว่างสำหรับการเจรจาสันติภาพเลย มีเพียงการสู้รบกัน ยิ่งพวกเราล่าถอยมากเท่าใด อ๋องถู่ซือก็จัยิ่งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ”
ฮ่องเต้อำมหิตตรัส “เช่นนั้นความเห็นของท่านแม่ทัพ ศึกครั้งนี้เราจะรบอย่างไรกันเล่า”
โจว๋เส้ากวางกล่าว “ล่อทหารให้ติดกับ!”
ฮ่องเต้อำมหิตชะงักชั่วครู่ก่อนจะสนอกสนใจ พลางกล่าว “ข้าอยากฟังรายละเอียด”
โจว๋เส้ากวางบอก “ฮ่องเต้! อ๋องถู่ซือเป็นผู้นำพันธมิตรที่ตกเป็นเชลยของฝ่าบาท ถึงแม้ในมือของเขาจะมีหน่วยทหารม้าที่ทรงพลัง แต่ว่าความขัดแย้งระหว่างเผ่าของเขายังคงไม่หยุดหย่อน เป็นเพียงทรายที่กระจัดกระจายถาดหนึ่งเท่านั้น เขาต่อต้านฮ่องเต้ ก็เพื่อแก้แค้นให้บุตรสาว ผู้นำแคว้นเชลยอื่นๆ คงไม่เอาชีวิตทหารไปเสี่ยงตายเพียงเพื่อลูกสาวของพวกเขาเองเป็นแน่ ดังนั้น ขอเพียงใช้กลยุทธ์หว่านเมล็ดพันธุ์ความขีดแย้งทีละน้อย ก็เพียงพอจะทำให้อำนาจทางการทหารอันยิ่งใหญ่ของอ๋องถูซืออ่อนลงได้ ด้วยวิธีนี้ การศึกกับอ๋องถู่ซือก็เป็นเพียงเรื่องที่ชัยชนะอยู่ในกำมือแล้วขอรับ!”
ฮ่องเต้อำมหิตกล่าวชมเชย “ท่านแม่ทัพควรค่าแก่การเป็นขุนพลใหญ่ที่มีกองกำลังนับล้านเสียจริงๆ คำเดียวกลายเป็นหมุดหมาย น่าอัศจรรย์เหลือเกิน!”
โจว๋เส้ากวางเอ่ย “ฮ่องเต้ ขอเพียงฮ่องเต้ประทานกองทัพแสนนายแก่กระหม่อม กระหม่อมรับรองว่าจะกำจัดกองทัพกบฏของอ๋องถู่ซือให้สิ้นซากภายในเวลาสามเดือน! เบิกงบใช้จ่ายทางการทหารจะไม่เกินห้าล้านตำลึงแน่นอน!”
เฉิงเสี้ยงกล่าว “ถ้าเป็นเยี่ยงนี้ ก็ต้องการแค่เงินครึ่งคลังของคลังราชสำนักก็เพียงพอแล้ว แม้นแม่ทัพโจว๋มีความสามารถเยี่ยงนี้จริงๆ เช่นนั้นก็เป็นวาสนาของราชสำนัก วาสนาของประชาชนแล้ว!”
ฮ่องเต้อำมหิตนิ่งเฉยอย่างเย็นชาอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงเอ่ยคำ “แม่ทัพ! มีวิธีเอาชนะอ๋องถู่ซือโดยไม่ต้องเปลืองทหารแม้แต่คนเดียวหรือไม่”
“หา?”
เฉิงเสี้ยงมองอ๋องเต้อำมหิตด้วยความประหลาดใจ!
ในมือของอ๋องถู่ซือมีทหารม้าสองแสนนาย ครอบครองทุ่งหญ้าและชายแดนซีวู่!
ฮ่องเต้อำมหิตสังหารบุตรสาวของเขา ตอนนี้พวกเขากลับมาแก้แค้นแล้ว!
สถานการณ์ตึงเครียด ได้คุกคามอาณาเขตของแถบชายแดนไม่น้อย
ต้องการเอาชนะอ๋องถู่ซือที่โกรธแค้นโดยไม่สิ้นเปลืองทหารแม้เพียงนายเดียว?
นี่มันคือเรื่องราวแฟนตาซีชัดๆ!
ฮ่องเต้อำมหิตทำเพียงมองยังโจว๋เส้ากวาง
เขารู้ว่าชายวัยกลางคนผู้นี้เจนศึกนานปี ช่วงทรวงอกของเขาเปี่ยมล้นกลยุทธ์ทางการทหาร คือขุนพลผู้ไร้เทียมทานนายหนึ่งอย่างแท้จริง!
เพียงแต่ในยามปกติเขามักจะจริงจังรอบคอบ ทั้งยังไม่ชอบเจรจา ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่มีชื่อเสียงเกรียงไกรนัก
“ท่านแม่ทัพ! ถ้าหากท่านมีวิธีทำให้อ๋องถู่ซือถอนกองกำลังโดยไม่สิ้นเปลืองทหาร ข้าจะอวยยศให้ท่านขึ้นเป็นอ๋อง!”
จู่ๆ ฮ่องเต้อำมหิตพลันลั่นสัญญาอย่างหนักแน่น!
เฉิงเสี้ยงตกใจ แอบพูดว่า “ฮ่องเต้เป็นอะไรไปกันนะ เหตุใดเขาจึงต้องหมกมุ่นอยู่กับการให้อ๋องถู่ซือถอนทัพโดยไม่เปลืองทหาร? นี่…นี่มัน…ช่างเหนือเหตุผลเกินไปแล้ว!”
ถึงแม้เขาจะเป็นเฉิงเสี้ยงคนหนึ่ง
ก็เป็นเพียงแค่ข้าราชการพลเรือนคนหนึ่งเท่านั้น!
ไม่มีประสบการณ์การต่อสู้ และปราศจากกลยุทธ์ในการนำทหารสู่สนามรบ…
แต่ว่าอย่างน้อยเขาก็สามารถวิเคราะห์แนวโน้มทั่วไปใต้หล้านี้ได้!
ราชวงศ์เทียนส้งไร้ซึ่งประสบการณ์การทำสงครามมานานกว่าหนึ่งร้อยปีเต็มๆ แล้ว!
แม้ว่าสงครามจะไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก
แต่ว่าประเทศที่ไม่มีศึกสงครามมานานรอนแรม ยิ่งจะเป็นเรื่องที่เลวร้ายลงไปกว่าเดิม!
อย่าเพิ่งพูดถึงว่านายทหารของประเทศดังกล่าวหย่อนคลาย หละหลวม และไร้ซึ่งวินัย เนื่องจากพวกเขาไม่ได้มีส่วนร่วมในการต่อสู้อย่างแท้จริงเป็นเวลานาน ทหารรุ่นนี้โดยทั่วไปมีการเกณฑ์บรรดาทหารใหม่ซึ่งปราศจากประสบการณ์สนามศึกที่แท้จริง
ชายแดน ต่างแคว้น แล้วก็กองกำลังต่างๆ ของแคว้นเชลย ต่างพากันจ้องมองราชสำนักด้วยสายตาจ้องจะกินเหยื่อ
เป็นเวลาเนิ่นนานเรื่อยมาการป้องกันทางทหารอันไร้ซึ่งวิทยายุทธ์มักจะทำให้สถานการณ์ในเขตชายแดนยิ่งทวีความโกลาหลมากขึ้น!
ฮ่องเต้เหอถูกบฏราชสำนักคือตัวอย่างที่เด่นชัดที่สุด!
การป้องกันทางทหารที่เหมาะสมบางประการ สามารถเพิ่มบารมีราชสำนักและการยับยั้งในต่างแคว้นได้!
นับประสาอะไรกับการจลาจลของอ๋องถู่ซือยิ่งจำเป็นต้องสู้รบ!
พวกเขามาเพื่อแก้แค้นให้ลูกสาว นั่นหมายความว่าพวกเขาจะต่อสู้กันอย่างไม่ตายไม่มีวันเลิกราแน่นอน!
ในเมื่อมีวิธีช่วยรักษาความแข็งแกร่งของคลังราชสำนัก โดยไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองกองกำลังทหารใหญ่ก็สามารถกำราบอ๋องถู่ซือไว้ในกำมือได้…
นี่ย่อมเป็นเรื่องที่ได้เปรียบในทุกๆ ด้านแน่นอน!
ศึกครั้งนี้จะต้องชนะเป็นแน่แท้!
เหล่านายทหารที่ได้รับการฝึกฝนประสบการณ์การต่อสู้จริงๆ จะปลุกขวัญกำลังให้ฮึกเหิมได้!
กลุ่มชาติพันธุ์ชายแดนจะได้เห็นความแข็งแกร่งอย่างแท้จริงของราชสำนัก ซึ่งจะส่งผลให้เกิดความกลัวต่อการต่อต้านในใจอย่างยิ่งใหญ่ และพวกเขาจะไม่กล้าคิดก่อกบฏจลาจลอย่างง่ายดายอีกต่อไปแล้ว
เฉิงเสี้ยงแอบครุ่นคิด ฮ่องเต้มีความคิดเห็นอื่นๆ อีกหรือไม่
สัญชาตญาณบอกเขาว่ามีบางอย่างไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้
โจว๋เส้ากวางตอบกลับ “ฮ่องเต้! ราชสำนักมีกองกำลังทหารหกแสนนาย กระหม่อมต้องการเพียงกองทัพแสนนายเท่านั้นก็สามารถทำลายกลุ่มอำนาจรวมพลังของอ๋องถู่ซือได้!”
ฮ่องเต้อำมหิตตรัส “หากแม้นข้าไม่ให้ทหารท่านไปแม้แต่คนเดียวเล่า?”
โจว๋เส้ากวางเอ่ย “ความหมายของฮ่องเต่ กระหม่อมไม่เข้าใจ!”
ฮ่องเต้อำมหิตกล่าว “ข้าสังหารเม๋ยเฟยที่พยายามกบฏ จนทำให้นำไปสู่การก่อจลาจลของอ๋องถู่ซือ ข้าไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นภัยต่อประชาชนผู้บริสุทธิ์ใต้หล้า ดังนั้นแม่ทัพโจว๋ ถ้าหากกำจัดกองทหารได้โดยไม่ทำศึก ข้าจะอวยยศแม่ทัพโจว๋ขึ้นเป็นอ๋อง!”
เรื่องอลหม่านผลัดเปลี่ยนในราชสำนักเกี่ยวกับการฟื้นคืนชีพของอ๋องเต้อำมหิต ถูกผนึกความลับสุดยอดเอาไว้ ไม่ได้มีการรั่วไปออกสู่ภายนอก
ส่วนการตายของเม๋ยเฟยและหญิงเฟย ยิ่งไม่มีใครรู้เข้าไปใหญ่
ฮ่องเต้อำมหิตสร้างฐานะการตายของเม๋ยเฟยด้วยการเป็นนักโทษข้อหาพยายามกบฏคนหนึ่ง…
แต่การตายของหญิงเฟย ฮ่องเต้อำมหิตกลับปกปิดมันเอาไว้!
ถ้าหากตระกูลถางเปิ่นรู้ว่าหญิงเฟยถูกเขาสังหารแล้ว
เกรงว่าระหว่างตระกูลถางเปิ่นและราชวงศ์ใกล้จะขาดสะบั้นเต็มทนแล้ว!
ในใจของฮ่องเต้อำมหิต กำลังดำเนินแผนการอย่างลับๆ แผนหนึ่ง…
เป็นแผนที่สามารถขุดรากถอนโคนตระกูลถางเปิ่นได้ในคราเดียว!
เพียงแต่ แผนการนี้ยังต้องใช้เวลา!
