บทที่ 343 จะลืมได้อย่างไร2
เพลงของหลิวเต๋อหวา
การรักษาความปลอดภัยที่ดีเยี่ยม
สถาปัตยกรรมแบบสไตล์โกธิค
ของพวกนี้มันไม่ใช่เรื่องที่คนธรรมดาจะรู้ได้
เขาบอกว่าเขาเคยได้รับคำชี้แนะจากผู้สูงส่งที่ลี้ลับคนหนึ่ง
หรือบางทีผู้สูงส่งคนนั้นอาจจะเป็นเขาก็ได้
เรื่องแบบนี้ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
ซินเหยาถึงได้มาทดสอบกับเขาแบบนี้
“เขาไม่รู้จักคลินิกเสริมความงาม เขาอาจจะไม่ได้มาจากโลกอนาคต ข้าคงคิดมากไปเอง” ซินเหยาพูดกับตัวเองในใจ
โอหยางซิงเฉินยิ้มพร้อมกับส่ายหัวไปมา “ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่รู้ เจ้าก็บอกข้ามาเถอะว่ามันคืออะไร”
ซินเหยายิ้ม “เป็นที่ที่สามารถทำให้ผู้หญิงสวยได้ แต่ถ้าจะทำให้ผู้หญิงสวยก็ต้องมีหินทดสอบ”
“อ๋อ? สามารถทำให้ผู้หญิงสวยได้ เคยได้ยินแต่ว่าหินทดสอบสามารถเอามาทดสอบวรยุทธของคนได้” โอหยางซิงเฉินกล่าว
ซินเหยาแอบพูดเบาๆ “ถึงว่าทำไมเขาต้องตกใจด้วย ทุกคนล้วนต้องตกใจ”
จริงๆแล้ว หินทดสอบที่โลกนี้เขาเรียกกัน ชื่อทางวิทยาศาสตร์ของมันในศตวรรษที่ 21 คือ
ปริซึมหกเหลี่ยม
และปริซึมหกเหลี่ยมนี้มาจากธรรมชาติแน่นอน
พูดถึงปริซึมหกเหลี่ยมก็ต้องพูดถึงปริซึมสี่เหลี่ยมด้วย
ปริซึมสี่เหลี่ยมพูดอีกอย่างว่าเครื่องหักเหแสง
ประโยชน์ที่ง่ายที่สุดของมันคือเอาไว้ใช้หักเหแยกแสงสี
ปริซึมที่สมบูรณ์สามารถดูดและแยกแสงแดดแบบปกติได้
แยกหรือรวมสีของแสงต่างๆ
และผ่านการทดลองทางวิทยาศาสตร์การคำนวณมุมสามารถเปลี่ยนความแรง อ่อนและทิศทางได้
เคยมีเด็กคนหนึ่ง
หยิบลูกแก้วขึ้นมาแล้วส่องดูแสงแดดด้วยมุมและความใกล้ไกลที่ต่างกันทำให้มองเห็นแสงและสีที่ต่างกันไปด้วย
นี่คือการแยกแสงที่ง่ายที่สุด
และปริซึมสี่เหลี่ยมคือคำอธิบายของแสงพวกนี้
เราสามารถมองเห็นเจ็ดสีได้ด้วยตาเปล่า และยังมีแสงยูวี แสงอินฟราเรด คลื่นไมโครเวฟ คลื่นสั้น แสงเอ็กซ์เรย์ และแสงอื่นๆอีกมากมาย
ปริซึมสี่เหลี่ยมสามารถแยกและรวมแสงพวกนี้ออกมาได้
ส่วนปริซึมหกเหลี่ยมนั้นเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ขนาดนักวิทยาศาสตร์ยังหาคำมาอธิบายไม่ได้
ปริซึมหกเหลี่ยมนั้นหักเหแสงได้ละเอียดและแม่นยำกว่าปริซึมสี่เหลี่ยม
นักวิทยาศาสตร์ใช้เทคโนโลยีในการวิจัยผลออกมาว่า ปริซึมหกเหลี่ยมสามารถแยกแสงสีที่คนเราไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า นั่นก็คือรังสีที
รังสีทีสามารถใช้ได้กับผิวของคน ทำให้ผิวเต่งตึงมีน้ำมีนวล และยังสามารถลบริ้วรอยต่างๆบนใบหน้าได้ด้วย
ทุกคนรู้ดี ว่าแสงแดดมีแสงอยู่เจ็ดชนิดที่สามารถมองเห็นได้
ตอนที่สายรุ้งออกมา ก็คือละอองน้ำบนท้องฟ้ารวมตัวกันเป็นปริซึมที่ใหญ่และหักเหสีทั้งเจ็ดออกมา
ทั้งๆที่รู้ว่ามีเจ็ดสีแต่ทำไมคนถึงมองไม่เห็น
เริ่มแรกนักวิทยาศาสตร์คิดว่าเพราะทั้งเจ็ดสีมันหักล้างกันเอง
แต่พอผ่านการทดลองทำให้พบว่า ที่จริงแล้วแสงแดดยังมีแสงอีกชนิดหนึ่งที่ยากแก่การทดลองนั่นคือรังสีที
รังสีทีสามารถลบสีต่างๆได้
ดังนั้นแสงแดดที่ตาคนเรามองเห็นไม่ได้เป็นสีจริงๆของมัน
ทุกคนรู้ว่าการอาบแดดมันดีต่อสุขภาพ แต่ทุกคนโดยเฉพาะผู้หญิงกลัวว่าอาบแดดแล้วจะดำ
และสิ่งที่ทำให้คนอาบแดดแล้วผิวดำคือรังสียูวีและรังสีอื่นๆ
ถ้าหากสามารถแยกรังสียูวีและรังสีอื่นๆออกได้ ก็สามารถทำให้คนแข็งแรง มีผิวพรรณที่สวยงาม
บวกกับรังสีทีที่จะช่วยให้ผิวขาวสวย
เครื่องสำอางอะไรก็เทียบไม่ได้กับปริซึมหกเหลี่ยม
ในศตวรรษที่21ทุกคนล้วนรู้จักการหักเหของแสง
ถึงแม้คนธรรมดาจะไม่รู้ถึงผลการวิจัยของปริซึมหกเหลี่ยมแต่หน่วยสอดแนมอย่างนางมีหรือจะไม่รู้ความลับนี้
โอหยางซิงเฉินไม่รู้จริงๆหรือ
และท่าทางตกใจของเขา มันก็ไม่เหมือนแสร้งทำ
ไม่รู้จักคลินิกเสริมความงามคืออะไร
ไม่เคยได้ยินถึงปริซึมหกเหลี่ยมคืออะไร
โอหยางซิงเฉินคนนี้คงไม่ใช่หน่วยสอดแนมจากโลกอนาคตแน่
ซินเหยาวางใจได้ในระดับหนึ่ง
แต่ในใจก็ยังรู้สึกตะขิดตะขวงอยู่
ทดสอบเพื่อนครั้งแล้วครั้งเล่าแบบนี้มันก็ไม่ถูกต้อง
แต่ดีที่เขาไม่รู้ว่าตัวเองโดนทดสอบอยู่
ซินเหยาโล่งใจพูดขึ้นว่า “เจ้าไม่ต้องสนใจหรอกว่าอะไรคือคลินิกเสริมความงาม อะไรคือความลับของหินทดสอบ สรุปเจ้าจะให้ข้ายืมหินทดสอบไหม ถ้าหากเจ้าตัดสินใจไม่ได้ ก็บอกข้ามาว่าใครคือเจ้าของเดี๋ยวข้าไปขอยืมกับเขาเอง”
โอหยางซิงเฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดขึ้นว่า “ตอนแรกจวนเฉิงเสี้ยงว่าจะซื้อหินทดสอบนี้ แต่ยังไม่ทันได้จ่ายเงินจวนเฉิงเสี้ยงก็ถูกจับไปเสียก่อน หินทดสอบนี่เลยต้องเอาคืนกลับไปให้เจ้าของ”
ซินเหยาถามขึ้น “ใครคือเจ้าของมัน”
โอหยางซิงเฉินพูด “อันนี้ ร้านจี้โม่รับปากลูกค้าทุกคนเอาไว้ว่าจะไม่บอกว่าเจ้าของคือใคร”
ซินเหยาพูด “งั้นเจ้าสามารถให้ข้ายืมได้ไหม แค่เดือนเดียวก็พอ”
โอหยางซิงเฉินรู้สึกหนักใจ ขมวดคิ้ว ใบหน้าที่ขาวสะอาดราวกับผวเด็กกำลังหนักใจอยู่
