บทที่ 451 ไม่อาจเบี้ยวนัดได้2
จินยิงหัวเราะเสียงดังฮ่าๆแล้วพูดว่า “ไร้เดียงสา ช่างไร้เดียงสาจริงๆ ศิษย์พี่ ดูเหมือนว่าเจ้าจะเป็นสายลับที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่ง แต่ทำไมความคิดถึงได้ไร้เดียงสาอย่างนี้ล่ะ?”
สีหน้าของซินเหยาขรึมลง แล้วพูดว่า “เจ้าหมายความว่ายังไง?”
จินยิงพูดว่า “ศิษย์พี่เจ้าวางใจเถอะ ในเมื่อพวกเราถือว่าเป็นศิษย์สำนักเดียวกัน แล้วเจ้าก็เป็นศิษย์พี่ของข้า ข้าไม่หลอกเจ้าหลอกนะ!”
ซินเหยายิ้มเยาะแล้วพูดว่า “ถ้าเช่นนั้นทำไมเจ้าต้องพูดว่าไร้เดียงสาด้วยเล่า? ไร้เดียงสาอย่างไรรึ?”
จินยิงคิดแล้วคิดอีก แล้วจึงพูดว่า “ยังมีเวลาอีกครึ่งชั่วยาม ยามจื่อจึงจะผ่านพ้นไปอย่างสมบูรณ์ กล่าวได้ว่า ศิษย์พี่ พวกเรายังมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมงในการพูดคุยกัน”
“พูดคุยอะไร?”
“หึ”
“เจ้าไร้เดียงสาเกินไปหรือเปล่าเนี่ย?”
ซินเหยาพูดย้อนอย่างประชดประชันเสียดสี
จินยิงยิ้มเบาแล้วพูดว่า “ศิษย์พี่ ทำไมต้องโกรธขนาดนี้ด้วย ถึงอย่างไรซะเวลาก็ยังมาไม่ถึงซะหน่อย รอจนกว่าจะถึงเวลานั้น ศิษย์น้องจะบอกท่านเอง ทำไมเจ้าถึงไร้เดียงสาอย่างนี้นะ ในเมื่อยังมีเวลา ก็สิ้นเปลืองไปอย่างไร้ความหมาย ไม่สู้ พวกเราเริ่มพูดคุยกันจากหนังสือเล่มนี้เถอะ!”
“หนังสือเหรอ?”
ซินเหยาตกตะลึงเล็กน้อย
แต่นิ้วมือของจิงยิงกลับกดลงไปที่หนังสือเล่มนั้นที่อยู่บนโต๊ะหินเบาๆ
ซินเหยารู้ว่า ตอนนี้นางอยู่ในฐานะผู้ถูกกระทำ จำต้องเชื่อฟังเขาไปก่อน
“ก็ได้ เจ้าอยากจะคุยเรื่องอะไรล่ะ? หนังสือเล่มนี้ มีอะไรพิเศษงั้นเรอ?”
ซินเยาถามไปลวกๆ
จินยิงกลับหัวเราะเสียงดัง “ฮ่าๆๆ ถามได้ดี ถามได้ดีมาก หนังสือเล่มนี้มีอะไรพิเศษอย่างนั้นน่ะหรือ? พิเศษหรอ? ใช่! แน่นอนว่ามันจะต้องพิเศษ! หนังสือเล่มนี้ มีชื่อว่าหนังสือหยุ่งเซิง แต่ทว่า มันยังมีอีกชื่อนึ่ง ชื่อว่าค้วยฮัวมี่ลู่ ศิษย์พี่ เจ้าไม่ต้องแปลกใจขนาดนี้ก็ได้ แล้วก็ไม่จำเป็นต้องแกล้งทำเป็นไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อยเช่นกัน ค้วยฮัวมี่ลู่ชื่อนี้ เจ้าน่าจะคุ้นเคยอยู่มากมิใช่หรือ? ถูกต้อง! ไม่ผิด! หนังสือเล่มนี้ ก็คือหนังสือที่อยู่ในกล่องสายลับของเจ้าอย่างไรล่ะ! ถ้าหากข้าเดาไม่ผิดนะ!”
จินยิงเป็นคนที่มีแววตาที่เจ้าเล่ห์มาก และมองไปที่กระเป๋าเดินทางที่ซินเหยาพกมาด้วย!
ในกระเป๋าเดินทางใส่กล่องสายลับของซินเหยาเอาไว้
ในกล่องสายลับ แน่นอนว่าจะต้องมีหนังสือนึ่งเล่ม ซึงก็คือค้วยฮัวมี่ลู่นั่นเอง!
หนังสือเล่มนี้….
ก็คือหนังสือโบราณที่มีความสำคัญและลับเฉพาะที่นางขโมยกลับมาจากบริษัทแม่FBIทางอเมริกันตอนที่นางปฏิบัติภารกิจในตอนแรก!
พอซินเหยาได้ยินคำว่าค้วยฮัวมี่ลู่สี่คำนี้ นางก็ต้องสะดุ้งตกใจเป็นธรรมดา
นางไม่เคยคิดเลยว่า หนังสือเล่มนี้จะมีความพิเศษอะไรแบบนี้
แม้ว่าหลังจากที่นางอ่านหนังสือเสินอู่ที่โจว๋อี้เฉินเขียนมาแล้ว ทำให้รู้ว่าในใต้หล้ายังมีหนังสือที่เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้อันล้ำค่าที่มีเนื้อหาล้ำลึกและมหัศจรรย์อีกเล่มหนึ่ง ซึ่งก็คือส่วนล่างของกระบี่หลีฮัว ค้วยฮัวมี่ลู่นั่นเอง! ในตอนนั้น ซินแหยาก็ได้รู้ว่าค้วยฮัวมี่ลู่จะต้องเป็นหนังสือที่มีความสำคัญมาเล่มหนึ่งอย่างแน่นอน เพียงแต่ว่านางไม่เข้าใจข้อความที่อยู่ข้างในหนังสือเลย ก็เลยไม่ได้ไปให้ความสนใจมากนัก ต่อมาก็เกิดเรื่องมากมายขึ้นมา นางก็ไม่มีเวลาไปสนใจอีกเช่นเคย!
คิดไม่ถึงเลยว่า
ตอนนี้ก็ได้ดึงเอาหนังสือเล่มนี้เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องด้วยอีก
หนังสือเล่มนี้…
ดูเหมือนว่ามันจะเข้าไปพัวพันกับชะตากรรมของซินเหยาเสมอเลย
จินยิงเห็นดวงตาที่ตะลึงงันของซินเหยา จึงยิ้มแล้วพูดว่า “ศิษย์พี่ ตอนนี้เจ้าจะต้องรู้สึกสงสัยมากอย่างแน่นอน ว่าตกลงหนังสือเล่มนี้มีความลับอะไรซ้อนอยู่กันแน่?”
ซินเยาพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าหากว่าศิษย์น้องสามารถแก้ไขข้อสงสัยเหล่านี้ของข้าได้ เช่นนั้นก็จะดีที่สุดเลยล่ะ!”
จินยิงหัวเราะขึ้นมา แล้วพูดว่า “ฮ่าๆๆ ยินดีเป็นอย่างยิ่ง แต่ทว่า ถ้าศิษย์พี่อยากรู้ความจริงทั้งหมด ก็ต้องฟังนิทานเรื่องหนึ่งก่อน!”
“นิทานงั้นหรือ?”
“ใช่”
“ก็ได้ เจ้าว่ามาสิ ข้าชอบฟังนิทานเสมอ”
“ในอดีตมีคนโง่อยู่คนหนึ่ง ถูกคนรังแกมาโดยตลอด ในใจของเขาเฝ้าปรารถนาที่จะลืมตาอ้าปากได้ ได้รับพลัง อำนาจและเป็นที่ยอมรับของทุกคน
เขาต้องการพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่า เขายอดเยี่ยมที่สุด ต่อมา มีโอกาสหนึ่งเข้ามาโดยบังเอิญ
เขาได้เข้าไปในหน่วยสืบราชการลับอย่างไม่คาดฝัน กลายเป็นเจ้าหน้าที่ปฏิบัติการลับภายในองค์กร แม้ว่าเขาจะไม่มีความรู้มากมาย ไม่มีฝีมือและความสามารถที่ปราดเปรียว แล้วก็ไม่เข้าใจวิชาเคมี ยาพิษทางชีวภาพ และระเบิด แน่นอนว่านางก็ไม่ใช่อัจฉริยะที่มีความเชี่ยวชาญในคอมพิวเตอร์และภาษา แต่ทว่า เขากลับเป็นคนที่มีประโยชน์คนหนึ่ง เขาทำหน้าที่เป็นแนวหลังคอยจัดเก็บเอกสารและข้อมูล เขาสามารถเข้าถึงข้อมูลของสายลับทุกคนได้
อยู่มาวันหนึ่ง แฟ้มข้อมูลของสายลับที่ถูกฝุ่นจับมาเป็นระยะเวลายี่สิบถึงสามสิบปีได้ดึงดูดความสนใจของเขา…
ในแฟ้มนั้นได้บันทึกว่านักสืบหญิงผู้มีความสามารถที่มีรหัสชื่อว่า Black Rose หรือกุหลาบดำ ได้หายตัวไปอย่างลึกลับในขณะที่ปฏิบัติภารกิจที่ลับเฉพาะและสำคัญมากภารกิจหนึ่ง…”
“แฟ้มของข้างั้นหรือ?”
ซินเหยาตกใจมาก!
“ศิษย์พี่ กรุณาฟังต่อไปอย่างอดทนก่อนเถอะ!”
จินยิงเริ่มเล่าเรื่องที่ซินเหยายังไม่รู้เรื่องนี้ต่อไปว่า “สายลับที่ปฏิบัติหน้าที่ภายในห้องเก็บเอกสารคนนี้ ใช้โอกาสที่ตัวเองสามารถเข้าถึงข้อมูลทั้งหมด แล้วเรียนรู้ความสามารถของสายลับทุกคนอย่างกระตือรือร้น แน่นอนว่า เขาไม่เพียงแต่สามารถเรียนรู้ความสามารถทางด้านเทคนิคของสายลับได้ทั้งหมด เขายังรู้จักสายลับทุกคนอย่างแจ่มแจ้งอีกด้วย ต่อมา ในที่สุดเจ้าหน้าที่สายลับคนนี้ก็ลืมตาอ้าปากได้แล้ว แล้วได้เข้าไปเรียนต่อที่โรงเรียนฝึกอบรมสายลับอย่างสง่าผ่าเผย หลังจากนั้นต่อมาเขาก็ได้กลายเป็นอัจฉริยะทางสายลับคนหนึ่ง…
แต่ทว่า เมื่อใดก็ตามที่เจ้าหน้าที่สายลับคนนี้ได้รับการยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะ ผู้คนมักจะพูดว่า เขาเป็นอัจฉริยะอันดับที่สองรองจากกุหลาบดำ เขาไม่พอใจที่ได้เป็นอันดับที่สอง เขาต้องเอาชนะกุหลาบดำให้ได้ แต่ทว่า กุลาบดำหายตัวไปแล้วอย่างไร้ร่องรอย นางหายตัวไปยี่สิบกว่าปีแล้ว เขาจะทำอย่างไรดีล่ะ? อย่าลืมสิว่า เขาเป็นสายลับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาเคยอ่านข้อมูลทั้งหมดมาแล้ว เขารู้ว่ากุหลาบดำหายไปไหน ดังนั้น เขาจึงเริ่มติดตามภารกิจที่กุหลาบดำปฏิบัติการในปีนั้น ผลลัพธ์…ในการพยายามค้นหากุหลาบสีดำที่หายไป ทำให้เขาต้องตกตะลึงพรึงเพริด….
เจ้าหน้าที่สายลับคนนี้อยู่ท่ามกลางการระเบิดของระเบิด ก็เลยทำให้เขาหายตัวไปไร้ร่องรอยอย่างคาดไม่ถึง ปัง! ระเบิดลูกใหญ่ลูกนั้นมีพลังทำลายล้างมากพอที่จะทำลายเรือดำน้ำนิวเคลียร์ได้หนึ่งลำ แล้วเจ้าหน้าที่สายลับคนนั้นก็ได้เข้ามาสู่โลกที่ลึกลับใบนี้ในที่สุด…
