นักฆ่าฮองเฮาของข้า / สุดยอดนักฆ่า มเหสียอดรัก – ตอนที่ 7

ตอนที่ 7 ค่าทิป
เจ้าหนุ่มสมควรตาย ช่างมีทักษะการกระตุกเงินฉันจริงๆ
ใบหน้าหล่อเหลา
ดวงตาเสน่ห์ร้าย
ร่างกายกํายําล่ําสัน
ซินเหยาเข้าสู่ห้วงสภาวะโดยสมบูรณ์ ฮ่องเต้ยิ่งกําเริบเสืบสาน จุมพิตอย่างหนักหน่วง เร่งเร้า ป่าเถื่อน โรมรันเข้าใส่อันตรายจนแทบถึงชีวิต!
พงหญ้าล้มระเนระนาด ราตรีแห่งวังต้องห้าม ได้เผามอดไหม้ลงอย่างสิ้นเชิง จนกระทั่งหมดสิ้นเรี่ยวแรง คนทั้งสองกอดก่ายกันและผล็อยหลับไป
สตรีนี้ น่าปลาบปลื้มเป็นอย่างยิ่ง! “เจ้า! มีนามว่าอะไร? เจิ้นจะแต่งตั้งเจ้าเป็นชายา” เรื่องแรกหลังจากที่ฮ่องเต้รู้สึกตัวขึ้นมาก็คือการตัดสินใจโปรดกรุณาธิคุณให้สตรีที่จุดไฟพิศวาส เขาเป็นพระชายา แต่เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาก็พบว่า ในลานสวนนั้นว่างเปล่าเหลือแต่เพียงกองหญ้าที่ถูกกลิ้งทับระเนระนาด.. ข้างกายของเขาวางไว้ด้วยทองคําหนึ่งแท่ง หญิงงามไม่พบ กลับเหลือทิ้งไว้เพียงทองคําหนึ่งแท่ง ฮ่องเต้เข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่าเกิดอะไรขึ้น! “สารเลว!นางอย่างไรถึงได้กล้าบังอาจเห็นเจิ้นเป็นชายบําเรอ? ฮ่องเต้ระเบิดโทสะขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด ปรากฏกลิ่นอายสังหาร ค่ําคืนแห่งความหลงใหลและพึงพอใจ ชินเหยาเถรตรงอย่างมากจึงนําทองคําที่มีมูลค่าเพียงหนึ่งเดียวบนร่างของนางทิ้งไว้ให้กับเขา นางยอมรับว่าหนุ่มรูปงามทําให้นางเพลิดเพลิน เจ็บปวดใคร่ตายกลับสุขสันต์ดั่งเทพเซียน
แต่ซินเหยาไม่ใช่สตรีที่หมกมุ่นไร้ศีลธรรมสําส่อน เมื่อฤทธิ์ยาจางหายไป นางกลับไม่อาวรณ์ความรู้สึกแบบนั้นอีก นางคือสายลับ! สิ่งสําคัญที่สุดของสายลับก็คือความอิสระที่ไม่ตายตัว ภายใต้สถานการณ์ที่ถูกฤทธิ์ยาควบคุม นางสามารถเรียกหนุ่มบริการได้แต่ไม่อาจที่จะชื่นชอบ แม้ว่าหนุ่มบริการผู้นั้นจะรูปงามและหาญกล้าก็ตาม ฟ้าเผยแสงรําไร นางทิ้งทองคําไว้หลังจากที่ตื่นขึ้นแล้วพลันหลบหนีออกมา นางวกไปวนมาในสถานที่ที่ราวกับวงกต จนในที่สุดนางก็หนีออกมาได้ แต่เมื่อนางกระโดดขึ้นกําแพงที่ฝั่งที่สูงสุด นึกว่าใกล้จะหลุดพ้นจากเขาวงกตที่ทั้งน่ากลัวและแปลกประหลาดนี้แล้ว กลับพบความสิ้นหวัง นางกวาด สายตามองออกไปไกล รูปแบบสิ่งก่อสร้างล้วนเหมือนกันหมดทุกหนแห่ง
ภายในใจนางเกิดความรู้สึกลางร้ายบางอย่าง นี่มันไม่ใช่รูปแบบเมืองในศตวรรษที่ 21เลยนี่นา นางเตร็ดเตร่อยู่ภายในเมืองที่แปลกและประหลาด พบเห็นสิ่งก่อสร้างโบราณแสนประหลาดเหล่านี้ บนถนนแต่งกายกันก็แปลกๆ รูปแบบการสัญจร ที่ล้าหลัง นี้มันเหมือนย้อนกลับมาสมัยยุคราชวงศ์ถัง-ซ่งโบราณเลยนะเฮ้ย… นี่คือที่ใดกัน? ซินเหยาสนหวังแล้ว! ความอ่อนแอและความเหน็ดเหนื่อยในด้านกําลังกาย ได้ทําลายจิตวิญญาณความเชื่อมั่นให้พังพลายลง นางสูญเสียการทรงตัว ดวงตาดํามีด ทรุดตัว สลบลงไปกลางถนน… ฮ่องเต้จอมเผด็จการสหน้าเขียวคล้ํา พวกทหารองครักษ์ชั้นหัวกระทิของพระราชวังหลวงที่แท้ล้วนเป็นสัดใส่ข้าวหรือไร? กระทั่งสตรีที่อ่อนแอก็ยังหาไม่พบ! หรือนางหนีออกไปนอก พระราชวังแล้ว? ภายในตําหนักเทพอันเปลี่ยวร้าง เรียวนิ้วของฮ่องเต้ลูบลวดลายดอกกุหลาบที่ยกขึ้นเล็กน้อยบนมุมขวาล่างของกล่องศักดิ์สิทธิ์ ภายในหัวเต็มไปด้วยความสงสัยหนักอึ้ง “เหตุใดบน ไหล่ของสตรีนางนั้นจึงมีรูปที่คล้ายกัน? หรือนางมีความเชื่อมโยงแปลกประหลาดบางอย่างกับกล่องศักดิ์สิทธิ์ สตรีเอ้ย! ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ที่ใดเจ็นจะ ต้องหาเจ้าพบแน่นอน! จวนอ๋องโจว สลบไปสามวันเต็ม จนในที่สุดซินเหยาก็รู้สึกตัว หลังจากที่ฟื้นขึ้นมา นางตื่นตระหนกพบว่าตนนอนอยู่ในห้องประหลาดๆอีกแล้ว..