ตอนที่19 อวดประชัน “ซินเหยา เจ้าเป็นไรหรือไม่ ?”
“ไม่เป็นไร”
“โจวปีหลัวมาใช่หรือไม่?”
“นางไม่ได้ทําเรื่องส่วงเกินเจ้าใช่หรือไม่?”
“เปล่า”
ความไม่อินังขังขอบของซินเหยาทําให้โจวหยุนถึงยิ่งโมโหความคิดเล็กคิดน้อยของโจว์ปีหลัวกับความใจกว้างของซินเหมาก่อให้เกิดความแตกต่าง อย่างเด่นชัด
“เด็กนั้นที่จริงอะไรก็ดี เพียงแต่จิตใจคับแคบเกินไป ไม่นึกสิ้มเรือนวารีริน พวกเราล้วนเป็นสายเลือดเดียวกัน ควรเฝ้าช่วยเหลือซึ่งกันและกัน แต่นาง มักจะพุ่งเป้ามาที่เจ้า มันชักจะมากเกินไปแล้ว!” “พี่สี่ นางเพียงแค่หญิงเจ้าอารมณ์น่ะ”
“ผู้หญิงแล้วอย่างไร แต่นางเป็นพี่สาวของเจ้า สมควรช่วยเหลือเจ้า สนับสนุนเจ้า ใส่ใจเจ้าให้มากสี ดูท่าทางของนางแล้ว ตรงไหนที่เหมือนพี่สาว?” โจวพยุนถึงยิ่งกล่าวยิ่งดุเดือด
“ความจริงที่นางเพิ่งมาเมื่อสักครู่ก็เพียงแค่ถามไถ่ว่าที่ข้าพํานักนั้นใช่คุ้นเคยหรือยัง ใช่แล้วพี่สี่ ท่านสองสามวันนี้มิใช่ว่ายุ่งมากหรอกหรือ? ทําไมจึง มีเวลามาได้ล่ะ?
1 โจวหยุนถึงพลันตบศีรษะ ตกใจร้อง “เกือบามไปเลย! อ่า ดูข้าสิ โกรธจนขึ้นสมอง! ที่จริงบ่ายนี้ข้าจะต้องไปจัดซื้ออาหารเสบียงของจาน ศิตพาเจ้า ไปเที่ยวควยกัน เจ้าก็มาอยู่จวนฮ่องได้สักพักแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสดีงามออกไปเที่ยวสนุกมิใช่หรือ?” “พี่สี่ ท่านเป็นหัวหน้าเรื่องอย่างการจัดซื้อเสบียงอาหารท่านยังต้องไปดูด้วยตนเองด้วยหรือ?” “คือผู้คนมากกว่าปสองร้อยในจวนอ๋อง ทุกวันย่อมบริโภคอาหารปริมาณมาก อาหารทั่วไปนั้นจัดซื้อโคมห้องครัว แต่อาหารของบุคคลฐานะสําคัญ ในจวนต้องเป็นของชั้นเลิศอยู่บ้างล้วนจําเป็นต้องจัดซื้อโดยตัวข้าเองประการแรกสามารถรับประกันได้ว่ามาจากแหล่งที่ปลอดภัยน่าเชื่อถือ ประการที่สองสามารถหลีกเลี่ยงคนรับใช้แอบตัดสตวัตถุดิบ ตัดสดเงิน เรื่องแบบนี้มีปรากฏให้เห็น” “พี่สี่ท่านเป็นหัวหน้าที่สําบากเสียจริง” ซินเหยาถอนหายใจ “เฮ้อ ชั่วชีวิตนี้พี่สี่ก็มีอนาคตได้เท่านี้ได้ทุ่มเทตามกําลังที่มีเพื่องานอ๋อง อุทิศตนปรนนิบัติบรรดาท่านอาท่านลุงให้ดีให้ศิษย์สกุลโจว์ที่โดดเด่นออก ไปต่อที่ยุทธภพ พี่สี่จะจัดการงานภายในทุกอย่างเพื่อให้พวกเขาปราศจากความกังวลข้างหลัง นี่ก็เป็นเรื่องที่มีความรู้สึกประสบความสําเร็จอย่าง มากแล้วล่ะ “พี่สี่ ท่านไม่เคยคิดที่จะจากจวนอ่องไปเลยงั้นหรือ?” “จากไป?” “อือ”
“เหตุใดจึงต้องจากไป” “ด้วยความสามารถของพี่สี่ แม้ไม่สามารถเชิงยุทธ์ แต่ออกไปโลดแล่นก็อาจจะมีความสําเร็จเป็นของตนเอง แต่ท่านจมปลักอยู่ในจวนอ่อง มีชีวิตอยู่ ภายใต้เงาเหล่าผู้เชี่ยวชาญและบรรดาอัจฉริยะนั้นตลอดกาล ถึงแม้ว่าท่านจะทําได้ดีแต่ก็ไม่มีผู้คนเห็นถึงคุณงามความดีของท่านหรอกนะเจ้าคะ”
“แม่เด็กน้อย เจ้าเพิ่งจะเข้ามาในจวนย่อมมีบางเรื่องที่ไม่ทราบ ในฐานะส่วนหนึ่งของสกุลโจว ตราบใดที่สามารถเป็นกําลังส่วนหนึ่งในความรุ่งเรือง ของตระกูล ผู้อื่นไม่เห็นแล้วเกี่ยวอะไรกันล่ะ? ตราบใดที่ข้าอยู่ที่จวนฮ่องโจวได้ตลอดไปก็พอใจแล้ว” “พี่สี่ ท่านนี่ยึดติดจริงๆ” สําหรับประโยคสุดท้ายนั้นซินเหยาไม่ได้กล่าวออกมา นางเป็นผู้เดินทางข้ามโลก จึงยากที่จะเข้าใจในภาวะความคิดคนประเภาทอย่างโจวหยุนถึง เห็นได้ชัดว่าสกุลโจวมีได้เหลือบแลเขา คุณชายลําดับสี่ที่ชาติกําเนิตสง่าผ่าเผย บุตรชายคนโตบ้านรองสกุสโจว์ คาดไม่ถึงว่าจะตกต่ําไปตลาดจัดซื้อ เสบียงอาหารราวกับเป็นคนรับใช้ใช้ชีวิตเพื่อปรนนิบัติผู้อื่นให้พึงพอใจ เขากลับยังคงเต็มใจและอิ่มเอมกับสภาพที่เป็นอยู่
นางถึงแม้ยากจะเข้าใจ แต่ก็ไม่ต้องการไปตําหนิเขา ทุกคนล้วนมีสิทธิในการเลือกใช้ชีวิตของตนเอง ตราบใดที่ไม่ทําให้คนเดือดร้อน ความหรูหราอลังการของเมืองหลวงเหนือเกินกว่าที่ซินเหยาจินตนาการไว้มาก ซ่องเหลาสุรา โรงรับจํานําแสกเงินถนนทุกที่เต็มไปด้วยรถรา ขวักไขว่ ระดับความมั่งคั่งด้านการค้าและการสัญจรของเมืองจีนยู่เหนือเกินกว่าราชวงศ์เก่าโดๆที่ซินเหยาคุ้นเคย เกรงว่าความมั่งคั่งของเมืองจีนยู่นั้นเจริญ ศึกคักยิ่งกว่าฉางอันแห่งยุคผ้าถังอันรุ่งโรจน์ของจีนเสียอีก
โจวหยุนถึงน้านางติดตามมากับคนรับใช้อีกสองคน สวมใส่ชุดธรรมดาเดินไปยังถนนตรอกซอกซอยโจวหยุนถึงคุ้นกับถนนหนทางและบรรดาร้าน ค้าเหล่านี้ราวกับนับสมบัติในบ้านของตนเอง กระทั่งร้านใกนกิจการค้าขายดีร้านไหนเก่าแก่ เขารู้กระจ่างราวกันดูนิ้วบนฝ่ามือ
(ราวกันนับสมบัติในบ้านของตนเอง อุปมาว่าคล่องแคล่วชํานาญ ) ขณะที่จัดซื้อหาอาหาร ก็อธิบายสิ่งน่าสนใจและขนบธรรมเนียมวัฒนธรรมกับซินเหยาไปพลาง ทําให้ขึ้นเหยาหลอมรadเข้ากับชีวิตชนชั้นสูงอย่าง รวดเร็ว “พี่สี่ นั่นคืออะไร?” ซินเหยาไปที่ร้านคึกคักร้านหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะมีป้ายร้านค้าแต่ว่านางไม่รู้ตัวหนังสือ “นั่นคือบ่อนคาสิโนองหงเป็นบ่อนการพนันใหญ่ที่สุดของเมืองหลวง “บ่อนเล่นการพนัน?” “ถือ เป็นแหล่งฆ่าเวลาที่เหล่าคุณขายเสเพลเมืองหลวงโปรดปรานมากที่สุด “พี่สี่ท่านจะพนันหรือไม่?”
: “เหอๆ หลายปีก่อนเล่นเป็นบางครั้งบางคราว แต่ต่อมาถูกท่านนายกันอยู่หลายครั้ง จึงไม่ได้เล่นนานแล้ว” “พวกเราเข้าไปดูได้หรือไม่?” “ซินเหยา เจ้าเป็นเด็กผู้หญิง เข้าออกสถานที่ชุลมุนอย่างบ่อนพนันเช่นนี้มันไม่งาม ถ้าหากท่านพ่อรู้เข้าล่ะ…” โจรีหยุนถึงกล่าวอยู่นาน พอหันมา ดูซินเหยาก็ใช้งานสียแล้ว “ขึ้นเหยา” โจวหยุนถึงตะโกนเรียก แล้วรีบเข้าไปยังบ่อนพนัน
