MY GIRL ภรรยาตัวน้อยของผม – ตอนที่ 551-555

ตอนที่551
แต่เรื่องนี้ยังไงเดียวทุกคนก็รู้
เธอพยักหน้า “อือ”
และแน่นอนพอฝนสิริเห็นปาณีพยักหน้าก็โกรธมากและบ่น “ทำไมเธอโง่แบบนี้? เขาให้หย่าเธอก็หย่าเลยเมื่อก่อนตอนที่เขายังไม่หายดีเธอก็ดีกับเขาขนาดนั้นจะตามเขาให้ได้แล้วทำไมตอนนี้ต้องเลิกกัน?”
นี่มันก็เสียเปรียบล่ะสิ?
ลองคิดดูลูกเขยที่ดีขนาดนี้บอกไม่มีก็คือไม่มีแล้วฝนสิริเกือบจะบ้าตาย
เวรกรรมใช่ไหมทำไมเธอถึงมีลูกสาวแบบนี้?
“แม่” นภันต์บอก “พี่สาวก็น่าสงสารพอแล้วพึ่งโดนทิ้งแม่ไม่ต้องไปว่าเพิ่มอีกแล้ว”
“เหอะ!” ฝนสิริพูดต่อ “เขาทำให้มันเป็นแบบนี้เองจะโทษใครได้? เธอเห็นมันน่าสงสารตรงไหน? ขนาดผู้ชายของตัวเองยังดูแลไม่ดีฉันได้ยินมาว่าเพราะคุณมีสุวรรณ์คนนั้นใช่ไหม?”
ครั้งที่แล้วที่นลิน มีสุวรรณ์บอกว่าปาณีเป็นมือที่สามฝนสิริรู้เรื่องนี้
ตอนนี้ได้ยินว่าปาณีหย่าแล้วก็ต้องเอาเรื่องทั้งหมดไปโทษที่นลิน มีสุวรรณ์สิ
เป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นมาแย่งลูกเขยเธอ!
คืนนี้นลิน มีสุวรรณ์แต่งตัวสวยมากตอนที่เธอมาพร้อมกับเณศราก็เห็นธามนิธิมือข้างหนึ่งใส่ในกระเป๋าแล้วยืนอยู่ตรงนั้น
นึกถึงครั้งที่แล้วที่โดนเขาเหยียดหยามในบริษัทนลิน มีสุวรรณ์ก็รู้สึกเสียใจ
แต่ตอนนี้ธามนิธิในสายตาเธอเหล่อมากจนเธออดไม่ไหวแล้วเดินไปหา “ธามนิธิ”
ธามนิธิมองเธอแต่ไม่ได้ตอบอะไร
คืนนี้นลิน มีสุวรรณ์ตั้งใจแต่งตัวมาดูสวยสง่ามากอย่างน้อยในสายตาของคนอื่นมันเป็นแบบนี้
เธอพูดกับธามนิธิด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ทำไมเธอมาคนเดียวไม่คู่มาด้วย?”
“……” ธามนิธิหันไปมองทางอื่นแล้วเมินใส่เธอ
ท่าทีแบบนี้ทำให้นลิน มีสุวรรณ์รู้สึกแทงใจ
แต่เธอก็รวมความกล้าแล้วพูด “ฉันได้ยินมาว่าเธอหย่ากับปาณีเพราะฉันงั้นหรอ?”
ได้ยินชื่อปาณีธามนิธิยอมหันมาสักทีแล้วมองน้ามีสุวรรณ์ “เพราะเธอ?”
เขาไม่เข้าใจว่านลิน มีสุวรรณ์ทำไมถึงมีความคิดผิดๆแบบนี้?
ในตาของนลิน มีสุวรรณ์เต็มไปด้วยความหวัง “เธอให้อภัยฉันแล้วใช่ไหม? ฉันยอมรับว่าเมื่อก่อนฉันไม่ดีเองธามนิธิถ้าเธอให้อภัยฉันพวกเรามาเริ่มต้นใหม่กันอีกครั้งเถอะ”
“……” ธามนิธิมองเธออย่างหมดคำพูดไม่เข้าใจว่าทำไมเธอหลงตัวเองขนาดนี้? นึกว่าที่เขาเลิกกับปาณีเพราะเธอ? “ฉันรู้สึกว่าคุณมีสุวรรณ์ควรไปพบจิตแพทย์หรือถ้าไม่ถือสาอะไรผมช่วยแนะนำให้?”
นี่เขา……หาว่าเธอมีปัญหางั้นหรอ?
นลิน มีสุวรรณ์พึ่งรู้ตัวทันธามนิธิก็หันหลังเดินไปแล้ว
ที่แบบนี้สำหรับเขาถือว่าน่าเบื่อมากเขาอยากไปตั้งแต่เช้าแล้วแต่ไม่คิดว่าจะมาเจอนลิน มีสุวรรณ์ก็ยิ่งรู้สึกอารมณ์ไม่ดี
ปาณีอุตส่าห์ให้ฝนสิริกลับไปได้รอพวกเขากลับไปหมดค่อยนั่งลงมาทำงานวันนี้ต่อ
ข้างนอกฝนเริ่มตกเสียงฟ้าผ่าก็ไม่หยุดปาณีลุกขึ้นไปปิดหน้าต่าง
อย่าว่าเลยผู้หญิงคนเดียวพึ่งย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่แล้วมีเสียงฟ้าผ่าอีกในใจก็รู้สึกกระโวยกระวาย
เธอนั่งอยู่หน้าโน้ตบุ๊คมองหน้าจอคอมนึกถึงธามนิธิเมื่อก่อนตอนฟ้าผ่าเธออยู่ข้างเขา เขามักจะถามว่า “กลัวไหม?”
ตอนนั้นปาณีรู้สึกเขานี่เหมือนว่างเธอไม่ใช่เด็กแล้วจะกลัวฟ้าผ่าได้ไง?
ตอนที่552
แต่ไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้เธออยากให้เขามาอยู่ข้างตัวเองมาก
อาจจะเพราะโดนใครดูแลก็จะชินกับวันที่โดนเขาดูแลแบบนั้น?
เลยลองชิมความอบอุ่นถึงจะรู้ว่าความเหงารสชาติมันเป็นยังไง
แป๊บเดียวเธอก็ทำงานเสร็จแล้วขึ้นไปบนเตียงหลบไว้ในใต้ผ้าห่มแต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับ
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ปาณีได้ยินเสียงเคาะประตูรวมกับเสียงฟ้าผ่าส่งเข้ามา
เธอลุกขึ้นไปเปิดไฟพบว่าไฟดับเลยเอาไฟฉายโทรศัพท์เดินไปเปิดประตูข้างนอกมืดมากเธอมองที่แมวมองแต่ก็ไม่เห็นอะไรเลยอดถามไม่ได้ “ใคร?”
ผ่านไปสองวิข้างนอกประตูก็มีเสียงต่ำทุ่มดังขึ้น “ฉันเอง”
“……” ปาณีเปิดประตูก็เห็นธามนิธิยืนอยู่หน้าประตู
เธอใช้แสงไฟในโทรศัพท์ส่องไปที่ตัวเขาก็พบว่าเปียกไปหมดเพราะไปตากฝนมา
“คุณอามาทำอะไรเวลานี้คะ?” ปาณีมองเขาอธิบายความรู้สึกในใจไม่ถูก
หัวใจเหมือนมีอะไรมาครอบคลุมกะทันหัน
“กลัวเธออยู่คนเดียวแล้วรู้สึกกลัวก็เลยมา” ธามนิธิเข้ามาแล้วปิดประตู “ทำไมไม่เปิดไฟ?”
“ไฟดับ”
สายตาของปาณีเอาแต่มองเขาผมของเขาเปียกนิดหน่อยแต่สภาพแบบนี้ดูมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก
เขาถอดเสื้อสูทและเนคไทออกบนตัวมีแต่เสื้อเชิ้ตสีขาวสายตาก็มองมาที่เธอ “ข้างนอกฟ้าผ่าเธออยู่คนเดียวกลัวไหม?”
“…… ฉันไม่ใช่เด็กสักหน่อย”
แต่ว่าไม่รู้ทำไมพอเจอเขาในใจก็มีความสุขมาก
รู้สึกว่าในความมืนมดเจอแสงไฟที่สว่าง
ธามนิธิยื่นมือมากอดเธอไว้เพราะว่ามันมืดเธอมองไม่เห็นหน้าเขาได้ยินเพียงเสียงของเขาที่ดังขึ้นข้างหู “แต่ว่าพอฉันได้ยินเสียงฟ้าผ่าก็เป็นห่วงว่าปาณีจะกลัวฉันก็เลยรีบมา”
“……” ข้างนอกเสียงฟ้าผ่าดังมากแต่เธอกลับได้ยินเสียงหัวใจของเขา
ปาณีพูดอย่างน้อยใจ “ไม่ใช่ที่บ้านคุณอาแล้วพวกเราหย่ากันแล้ว”
เธอพบว่าเธอเสียใจที่เธอหย่าแล้ว!
มีใครมาบอกเธอได้ไหมว่าในโลกนี้ที่ไหนขายยาเลิกเสียใจได้?
ธามนิธิยิ้ม “ฉันไปล้างหน้าก่อน”
“อือ” ปาณีพาเขาไปเข้าห้องน้ำเขาล้างหน้าเธอก็ส่องไฟโทรศัพท์ให้เขา
ธามนิธิเข็ดหน้าอยู่แต่สายตาของปาณีก็ไม่ได้เลิกมองเขาสักทีมองจากมุมนี้ขึ้นไปธามนิธิหล่อมาก
เมื่อไม่นานมานี้เขายังเป็นคุณอาของเธอ!
ตอนนี้มีความรู้สึกเหมือนตัวเองทำหล่นหาย
ธามนิธิล้างหน้าเสร็จก็เอาผ้าเช็ดตัววางบนชั้นวางของแล้วหันมาพูดกับเธอ “ฝนตกใหญ่มากคืนนี้ฉันไม่กลับแล้วได้ไหม”
ทำหน้าตาน่าสงสาร
ปาณี “……”
แล้วไงต่อ?
เขาอยากทำอะไร?
ธามนิธิบอก “ยืมเตียงเธอมานอนสักคืน?”
“มีแค่เตียงเดียว”
“ไม่เป็นไรฉันไม่เปลืองที่หรอกขอแค่หนึ่งส่วนสามของที่ก็พอ”
“……” เขาก็พูดขนาดนี้แล้วเธอยังจะพูดอะไรได้อีก?
นอนอยู่บนเตียงปาณีโดนธามนิธิกอดไว้ผู้ชายที่อยู่ข้างกายในใจเหมือนมีความพึ่งพอใจอย่างมาก
ปาณีรู้สึกช่วงนี้มีที่ไหนมันไม่ค่อยถูกเพราะทั้งตัวของเธอยังจ่มอยู่ในความเสียใจที่หย่ากับเขายังรู้สึกตัวไม่ทัน
เขาอยากทำอะไร?
ธามนิธิบอก “ยืมเตียงเธอมานอนสักคืน?”
“มีแค่เตียงเดียว”
“ไม่เป็นไรฉันไม่เปลืองที่หรอกขอแค่หนึ่งส่วนสามของที่ก็พอ”
“……” เขาก็พูดขนาดนี้แล้วเธอยังจะพูดอะไรได้อีก?
นอนอยู่บนเตียงปาณีโดนธามนิธิกอดไว้ผู้ชายที่อยู่ข้างกายในใจเหมือนมีความพึ่งพอใจอย่างมาก
ปาณีรู้สึกช่วงนี้มีที่ไหนมันไม่ค่อยถูกเพราะทั้งตัวของเธอยังจ่มอยู่ในความเสียใจที่หย่ากับเขายังรู้สึกตัวไม่ทัน
ตอนที่553
เธอพูดกับธามนิธิ “คุณอาตั้งใจทำใช่ไหมคะ?”
“อะไร?” เสียงบริสุทธิ์ของเขา
ปาณีบอก “บอกว่าอะไรฉันกลัวฟ้าผ่าที่จริงคุณอาก็แค่อยากมาอยู่ที่ฉันนี่”
เขานี่ไม่กลัวความวุ่นวายจริงๆ!
ต้องเสียงกำลังเยอะขนาดนี้
ธามนิธิพูดอย่างบริสุทธิ์ “โดนเธอมองออกแล้วหรอ?”
นี่เขายังมายอมรับอีก?
ปาณรพูดอย่างปวดหัว “คุณอาจะเอายังไงกันแน่?”
“ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันอยากทำอะไร” ธามนิธิพูดต่อ “เป็นเธอที่ขอหย่าแต่ฉันก็ไม่เคยบิกว่าตกลงฉันอยากมาเขอเธอก็ยังมาไม่ได้อีกงั้นหรอ?”
“……” นี่เขายอมรับดื้อๆแบบนี้เลย
ราวกับว่าเขาไม่ได้ทำอะไรไม่ถูก
ปาณีก็ไม่รู้ว่าจะว่าอะไรเขาต่อ
ธามนิธิเข้ามาใกล้หน้าผากมาติดกับเธอเตียงนี้ไม่ได้ใหญ่มากแต่ตอนนี้ข้างนอกฝนตกฟ้าร้องแต่เตียงกลับอบอุ่นมาก
เขามองตาเธอ “เธอรู้ไหม? ตอนที่เธอไม่อยู่ข้างตัวฉันทุกนาทีทุกวินาทีฉันก็คิดถึงเธอตลอด”
“……” ปาณีบอก “แต่คุณอามีทางเลือกที่ดีกว่านี้”
“ก็เลยฉันจะรอ” ธามนิธิบอกต่อ “รอเธอรู้สึกวันหนึ่งเธอยอมกลับมาหาฉัน”
ปาณียืนมือไปวางไว้บนหูของเขาแล้วลูบเลาๆเธอไม่รู้ตัวเองไปชินกับการทำแบบนี้ตอนไหนชอบจับตรงนั้นของเขา
ได้ยินที่เขาพูดเธอไม่ได้ตอบอะไร
ธามนิธิจับมือที่ไม่นิ่งของเธอ “นี่เธอกำลังจะบ่งบอกอะไรงั้นหรอ?”
“……” ปาณีรีบเอามือกลับมา “เปล่าสักหน่อย”
ธามนิธิหันตัวแล้วคว่ำตัวเธอไว้ “ปาณีเธอรู้ไหมว่าตอนนี้ฉันคิดอะไรอยู่?”
“คิดอะไร?” ท่าทีที่คลุมเครือแบบนี้ทำให้ปาณีหน้าร้อนขึ้นมา
ธามนิธิกัดริมฝีปากเธอ “อยากให้เธอคลอดลูกให้ฉันหนึ่งคนแบบนี้เธอจะได้ไม่จากฉันไปอีก”
แบบนี้เธอถึงจะไม่สงสัยอีกว่าตัวเองรักเธอหรือเปล่า
ตัวของปาณีตึงขึ้นเพราะคำพูดของเขา
ธามนิธิรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของเธอแล้วยิ้ม “ล้อเล่นเองเธอยังเล็กอยู่พวกเราไม่รีบมีลูก”
แต่ว่ามือของเขามาสอดเขามาในเสื้อเธออย่างไม่นิ่ง……
ปาณีรีบจับมือเขาไว้ “ที่นี่ไม่มีอันนั้น”
“ไม่เป็นไรฉันแค่จับดูเอง”
ปาณี “……”
เธอพูดกับธามนิธิ “คุณอาจริงจังหน่อยได้ไหม? ไหนบอกหว่งว่าฉันจะกลัวฟ้าผ่าไงทำไมฉันรู้สึกเหมือนคุณอามาเอาเปรียบ?”
มือที่ทำเลวของธามนิธิจำเป็นต้องหยุด
ปาณีบอกเขาเอาเปรียบเขาจะไปยอมรับได้ยังไงกัน?
เขาอธิบายด้วยท่าทีนิ่ง “ฉันแค่อยากลองดูว่าตอนที่ฉันไม่อยู่ข้างเธอเธอได้ขาดอะไรไปบ้างหรือเปล่า?”
“……จะขาดอะไรได้ล่ะ?” ปาณัอดหัวเราะไม่ได้
ธามนิธิ “อาจจะขาดคนในใจไป?”
ปาณีชะงักแล้วมองธามนิธิ “แล้วคนนั้นเป็นคุอาไหมคะ?”
“อือ” มือของธามนิธิวางลงบนหน้าอกเธอ “อยากลองจับดูว่ายังมีอยู่ไหม”
“……” ปาณีรู้สึกสมองตัวเองกระตุกนี่มือเขาไปวางที่ไหนกัน?”
เห็นคนที่เอาเปรียบได้อย่างมีเหตุผลแบบนี้นี่มีน้อยจริงๆ!
ตอนเช้าฝนข้างนอกหยุดแล้วคนในห้องทั้งสองคนยังหลับอยู่ในห้องเงียบเสียงโทรศัพท์ดังไปสองรอบถึงมีเจ้าของมารับ
ตอนที่554
ธามนิธิรับสาย “สวัสดีครับ?”
“คุณธามนิธิออกไปแล้วหรอครับ? วันนี้ช่วงเช้ามีประชุมสำคัญนะครับ”
“……” ธามนิธิดูเวลาแล้วลุกขึ้นปาณีที่อยู่ข้างๆยังนอนอยู่เมื่อคืนเธอคงเหนื่อยมากตอนนี้ถึงได้หลับลึก
นึกถึงที่เกิดขึ้นเมื่อคืนสายตาของเขาก็ดูอบอุ่นขึ้นมา
ผู้ชาบที่ได้กินเนื้ออารมณ์ก็มักจะดีกว่าปกติ
เขาไม่ได้ไปยุ่งปาณีแต่กลับเอาโทรศัพท์โทรออกไปแล้วเก็บของออกจากห้อง
ตอนปาณีตื่นได้ยินเสียงทำกับข้าวในห้องครัวและยังมีกลิ่นหอมจนทำเอาน้ำลายเกือบไหลออกจากห้องครัว
เธอเดินออกไปก็เห็นน้าลำมุงใส่ผ้ากันเปื้อนทำอาหารอยู่
“……” เห็นน้าลำมุงปาณีตกใจมาก “คุณน้ามาได้ยังไงคะ?”
“อ่อท่านหญิงได้ข่าวว่าเธอย้ายออกมาเป็นห่วงเธอมากเลยให้ฉันมาดูหน่อย” น้าลำมุงมองปาณีแล้วยิ้มใบหน้ามีแต่ความอบอุ่นเทียบกับวันที่ปาณีไปวันนั้นมันเป็นคนละหน้าเลย
ปาณีถาม “แล้วคุณน้ารู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ได้ไงคะ?”
“ไปถามธามนิธิมา?” ที่จริงธามนิธิเป็นคนโทรมาหาเขาเอง
ตอนนี้น้าลำมุงไม่เพียงแต่รู้ว่าธามนิธิไม่ได้เลิกกับปาณีจริงๆแถมยังรู้อีกว่าเมื่อคืนนี้พวกเขานอนด้วยกัน
ก็เลยพอเห็นปาณีใบหน้าของน้าลำมุงก็มีแต่รอยยิ้ม
เหอะโลกของคนหนุ่มสาวเธอไม่เข้าใจ
แต่ว่ายังไงมันก็เป็นเรื่องที่ดี
บวกกับธามนิธิให้เธอช่วยปิดบังไว้เธอเลยไม่ได้พูดอะไรต่อหน้าปาณีเยอะ
แค่พูดกับปาณีอย่างอบอุ่น “รีบไปล้างมือแล้วมากินข้าว”
“อือ” ปาณีเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า
มองตัวเองในกระจกเธอมีความรู้สึกแบบทำอะไรก็ไม่ถูก
ทั้งๆที่เธอหย่ากับธามนิธิเลยย้ายออกมาแต่ตอนนี้……แต่ไม่เพียงแต่ธามนิธิตามมาตอนนี้น้าลำมุงก็ตามมาด้วย
นี่เขาคงไม่เอาบ้านวิสิทธิ์เวชย้ายมาทั้งบ้านหรอกมั้ง
กินข้าวเสร็จปาณีก็กลับไปพร้อมน้าลำมุง
คุณฐิติพรเห็นปาณีก็เหมือนกับเห็นบูกสาวตัวเอง “ปาณี”
“คุณน้าคะ……” ปาณีนึกถึงตัวเองหย่ากับธามนิธิแล้วเลยแก้คำเรียก
แต่พึ่งเปิดปากก็โดนคุณฐิติพรจ้องใส่ “เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ?”
เจอกันครั้งที่แล้วยังเรียกแม่แต่ตอนนี้กลับเรียกน้า!
เรียกเหมือนไม่สนิทเธอโกรธ!
เห็นคุณฐิติพรมำหน้าเย็นชาและบนใบหน้ามีความไม่พอใจปาณัก็รู้สึกอึดอัด
น้าลำมุงช่วยเตือน “เรียกแม่สิเรียกทำไมน้า? ท่านหญิงดีกับเธอเหมือนลูกสาวตัวเองถึงแม้ตอนนี้เธอไม่อยู่กับธามนิธิแล้วแต่ก็ถือว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน”
และอีกอย่างงานแต่งนี้ยังไม่ได้หย่ากันเลย!
ปาณีจะหนีรอดหรือเปล่ามันยังเป็นปัญหาอยู่
ปาณีไม่มีทางอื่นเลยเรียกเหมือนเดิม “แม่คะ”
ฟังถึงตรงนี้คุณฐิติพรค่อยยิ้ม “เข้าไปสิ”
คนงานพูดกับปาณี “ช่วงนี้ท่านหญิงกำลังกังวลเรื่องที่พวกเธอหย่ากันแต่ตอนนี้เห็นเธอกลับมาถึงยิ้มได้ดูก็รู้ว่าเขาห่วงเธอขนาดไหน”
ปาณีมองคุณฐิติพรอย่างซาบซึ้ง “ขอบคุณแม่ที่ดีกับฉันขนาดนี้”
เธอไม่รู้ว่าตัวเองต้องตอบแทนยังไงกัน
นึกถึงตอนนี้ที่ตัวเองหย่ากับธามนิธิทำให้คุณฐิติพรผิดหวังปาณีก็รู้สึกขอโทษ
เพราะคุณฐิติพรยังหวังว่าอยากให้เธอและธามนิธิมีลูกกัน
ตอนที่555
และไม่รู้จะมีวันนั้นไหม?
คุณฐิติพรฟังที่ปาณีพูดจบ “ออกไปแค่ไม่กี่วันก็เกรงใจกับคนในครอบครัวขนาดนี้แล้ว?”
คำว่า ‘คนในครอบครัว’ ฟังแล้วรู้สึกอุ่นใจมาก
ปาณีรั่งลงไปที่โซฟาแล้วยิ้ม “งั้นฉันก็ไม่เกรงใจแล้วนะคะ”
เธอนั่งคุยกับคุณฐิติพรไปสักพักก็เห็นเวทัสเดินลงมา
เมื่อคืนเขาไม่สบายวันนี้เลยไม่ได้ไปโรงเรียนเห็นปาณีอยู่ในบ้านเขาก็ชะงักไปสักพัก
เมื่อก่อนตอนที่เธอเป็นน้าสะใภ้เขา เขาไม่กล้ามองเธอ
แต่ตอนนี้เธอเลิกกับน้าชายแล้ว
งั้นก็หมายความว่าเขามีโอกาสแล้วใช่ไหม?
คุณฐิติพรเห็นเวทัสแล้วถามด้วยความห่วง “ลงมาทำไม?”
ถึงแม้ในบ้านหลังจากมีปาณีความห่วงใยของคุณฐิติพรที่เคยมีต่อเวทัสโดนแย่งไปบ้างแต่พอตอนที่เวทัสไม่สบายคุณฐิติพรก็เป็นห่วงเขามาก
“อยากลงมาเดินบ้าง” เวทัสเดินมาคุณฐิติพรก็เอามือวางลงหน้าผากเขา “ยังร้อนอยู่เลยเดียวไปกินยาด้วยนะ”
“อือ” สายตาของเวทัสมองไปที่ปาณีอ่อนโยนมาก
ปาณีมองไปทางอื่นไม่มองเขา
ถึงแม้เธอและธามนิธิหย่ากันแล้วแต่มันก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเวทัส
ถึงแม้วันหลังเธอไม่เตรียมอยู่กับธามนิธิแล้วแต่ก็ไม่มีทางไปหาเวทัสเด็ดขาด
คนในบ้านดีกับเธอขนาดนี้ถ้าเธอมีอะไรกับเวทัสขึ้นมางั้นคุณฐิติพรก็เสียใจสิ?
เวทัสเห็นเธอไม่มองเขาสายตาก็ยิ่งกล้ามองไปใหญ่
คุณฐิติพรจะไปรับโทรศัพท์เลยเดินออกไป
เวทัสมองปาณี “เธอสบายดีไหม?”
“ฉันสบายดี” ปาณีมองเวทัส “ว่าแต่เธอไปพักผ่อนก่อนเถอะ”
ดูแลตัวเองยังไม่ได้แล้วยังมาถามคนอื่นอีก?
“เธอเป็นห่วงฉัน?”
ได้ยินปาณีบอกให้เขาไปพักเขาก็ต้องรู้สึกอยู่แล้วว่าเธอเป็นห่วงเขา
ปาณี “……”
อี่นี่มันสมองมีปัญหาหหรือไง?
เขาฟังไม่ออกหรอว่าน้ำเสียงเธอเย็นชามาก?
เวทัสยืนขึ้นมา “งั้นฉันไปพักผ่อนก่อนละ”
ทำหน้าทำตาเหมือนมีความสุข
“……”
เธอเรียกเขากริ่งกลับมาได้ไหม?
ตัวเองหย่าแล้วเขาดีใจขนาดนั้นเลย?
ตอนบ่ายปาณีเรียนเสร็จก็ไปเจอผู้ลงทุนพร้อมธีระ
เธออยากสร้างบริษัทของตัวเองแต่ก่อนนั้นต้องหาคนมาลงทุนก่อน
ผู้ลงทุนธีระเป็นคนหามาให้เธอและพาเธอไปเจอเขา
แต่พึ่งเข้าไปในประตูปาณีก็เห็นทีนาร์นั่งอยู่ในโซฟาข้างบ่อน้ำพุในล็อบบี้ชั้นแรกเหมือนกำลังรอคนอยู่
เขายกหัวขึ้นก็เห็นปาณีพอดี
อยู่ในที่แปลกๆแบบนี้เจอคนรู้จักทีสายตาของทีนาร์ก็สว่างทันที
เขาเดินมาอยู่หน้าปาณี “ปาณีเธออยู่ที่นี่ได้ไง?”
ประโยคนี้เป็นปาณีที่อยากถามมาเจอทีนาร์ที่นี่ได้ยังไง?
“มีธุระนิดหน่อย” ปาณีตอบอย่างเฉยชา
ธีระยืนอยู่ข้างๆเห็นทีนาร์และปาณีรู้จักกันก็ไม่ได้พูดแทรกอะไรเพียงแต่บอกว่า “ฉันไปถามที่หน้าเคาน์เตอร์ก่อนนะพวกเธอคุยต่อเลย”
ปาณีไม่อยากคุยต่อแต่ช่วยไม่ได้เพราะทีนาร์มาเกาะเธอไว้
เห็นธีระเดินไปสายตาของทีนาร์ก็ดูซับซ้อนทันทีเขามองแผ่นหลังธีระแล้วถาม “ผู้ชายคนนั้นเป็นใครอ่ะ?”
ไม่คิดว่าปาณีพึ่งหย่าก็ไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นทันทีหน้าด้านจริงๆ
ปาณีบอก “เพื่อนแต่ว่ามันก็ไม่เกี่ยวกับเธอสักหน่อย?”