ตอนที่671
นลิน มีสุวรรณ์ดิ้นรน สมองเริ่มขาดออกซิเจน ทำให้ใบหน้าเล็กกลายเป็นสีตับหมู
ในตอนนี้ เธอเข้าใจอย่างชัดเจนแล้ว ว่าธามนิธิต้องการบีบคอฆ่าเธอให้ตายจริง ๆ
เธอใช้แรงเฮือกสุดท้าย ค่อย ๆ พูดออกมาแผ่ว ๆ เป็นระยะ “ฉัน….ฉันผิดไปแล้ว….ปล่อยมือ….ฉันกำลังจะตาย….”
ธามนิธิมองเธออย่างโหดเหี้ยม แต่เดิมเป็นเพราะมีปาณีอยู่ข้าง ๆ ตัว เหตุการณ์มากมายที่มีเขาลืมมันทุกอย่าง แต่ว่าวันนี้ เมื่อมองนลิน มีสุวรรณ์ สุดท้ายมันก็เกิดขึ้นอีกครั้ง
ก่อนที่จะพบกับปาณี เพราะการได้รับบาดเจ็บ เขาจึงเป็นคนที่ค่อนข้างรุนแรง จนกระทั่งได้พบกับปาณี เขาก็เพิ่งได้กำจัดอารมณ์ที่ไม่ดีทั้งหมดออกไป
แต่ไม่ได้คิดเลย คาดไม่ถึงว่านลิน มีสุวรรณ์จะเห็นว่าเขาเป็นสินค้าชั้นดีที่ง่ายที่จะถูกรังแก
นลิน มีสุวรรณ์จับมือเขาไว้แน่น “ธามนิธิ….”
ความรู้สึกของความหวาดกลัว ทำให้น้ำตาของเธอร่วงหล่นลงมา
ชั่วแวบในขณะนี้ เธอนึกถึงเหตุการณ์หลายสิ่งหลายอย่าง เธอเป็นคุณหนูใหญ่บ้านมีสุวรรณ์ เธอดูดีสง่างามขึ้นมาอีกครั้ง มีคนมากมายชื่นชมเธอ หากว่าตายลงตอนนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะอันตรธานหายไป
ชลธีลงมาจากข้างบน เห็นธามนิธิกำลังบีบคอนลิน มีสุวรรณ์ กดเธอกับโซฟา นลิน มีสุวรรณ์ถูกบีบคอจนเธอกำลังจะตายแล้ว รีบร้อนเดินเข้ามาด้วยความหวาดกลัว แล้วจับแขนของเขาเอาไว้ “คุณ…ประธานธามนิธิ…จะฆ่าคนตายแล้วนะ”
“ปล่อย!” ธามนิธิเสียงเย็น “เธออยากตาย ผมจะสงเคราะห์เธอเอง”
ชลธีกลัวว่าคนจะตาย จึงโน้มน้าวว่า “ประธานธามนิธิ มันไม่ดีหรอก คิดถึงครอบครัวของคุณ คิดถึงภรรยาของคุณสิ….เป็นเพราะนลินของเราไม่รู้เรื่องรู้ราวเอง คุณอย่าหาความกับเธอเลย ถ้าบีบคอเธอจนตายขึ้นมาจริง ๆ มันไม่ดีสำหรับทุกคนเลยนะครับ”
เขาจะสูญเสียลูกสาว และธามนิธิจะติดคุก
ไวยาตย์ตามเข้ามาหาธามนิธิ เดิมทียืนอยู่ข้างนอก ได้ยินเสียงเอะอะของชลธีจึงรีบตามเข้ามาข้างใน ก็เลยได้เห็นภาพนี้ด้วย
อย่างไรก็ไม่คาดคิด ว่าธามนิธิที่ปกติจะมีความยับยั้งชั่งใจอยู่เสมอ สุดท้ายจะลงมือ
ในขณะนี้เช่นเดียวกับช่วงเวลานั้น ที่ธามนิธินั่งอยู่บนรถเข็นและพร้อมจะทุบทำลายทุกสิ่ง
เขาอารมณ์เกรี้ยวกราด แม้แต่เรื่องเล็ก ๆ ก็สามารถทำให้โกรธจัดได้ ทุกคนในครอบครัวเกรงกลัวเขา
แต่ทุกคนรู้ เป็นเพราะเหตุที่ต้องนั่งรถเข็น นำพาให้เขาต้องระเบิดออกมาหนักหน่วง
หลังจากที่ปาณีปรากฏตัว เขาก็ไม่ได้เป็นแบบนี้มานานแล้ว
ไม่คิดว่าวันนี้ ไวยาตย์กลับได้เห็นธามนิธิที่คุ้นเคยคนนี้อีกครั้ง
เขารีบเดินเข้ามา แล้วเข้าขวางธามนิธิ “คุณธามนิธิครับ สำหรับผู้หญิงแบบนี้มันไม่คุ้มค่านะ มันจะทำให้มือตัวเองสกปรก คิดถึงปาณีสิครับ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ แล้วเธอจะทำยังไง”
อาจเป็นเพราะคำพูดของไวยาตย์ ทำให้มือของธามนิธิคลายออกเล็กน้อย เมื่อชลธีเห็นภาพนั้นจึงเร่งรีบ “ใช่ครับ ไวยาตย์พูดถูก ประธานธามนิธิคุณต้องใจเย็น ๆ นะ ถ้าคุณไม่พอใจนลินเรื่องไหน ผมจะสั่งสอนเธอให้”
ในตอนนั้นมือที่เยือกเย็นของธามนิธิหยุดลง
มีรอยของการถูกบีบที่รอบคอของนลิน มีสุวรรณ์ มีความตื่นกลัวบางส่วนเมื่อมองไปทางชลธี น้ำตาไหลพรากลงมาไม่หยุดหย่อน “คุณพ่อคะ”
เสียงที่เหลือทั้งหมดเป็นใบ้ ขยับคอไปมาด้วยความเจ็บ
ชลธีมองเธอที่เป็นแบบนี้ ปรารถนาอยากจะตบเธอ “แกบอกมาซิว่าแกทำเรื่องเลวอะไรลงไป อย่าไปยั่วโมโหประธานธามนิธิ ตอนที่แกกลับมาฉันก็บอกแกไปแล้ว ว่าไม่ให้ไปยุ่งกับเขา พูดกับเขาดี ๆ ผลที่ได้ก็ตกแก่แกเอง แล้วนี่มันอะไรกัน”
ที่แย่ที่สุดคือทำให้เขาเสียหน้า และยังส่งผลดีต่อทัดธน
แล้วตอนนี้เกือบทำให้ตนเองต้องตาย
นลิน มีสุวรรณ์ถูกชลธีตำหนิ สายตาจ้องมองไปที่ธามนิธิ เคยรู้สึกว่าเขาหล่อมาก แต่เมื่อมองดูตอนนี้ รู้สึกว่าเขาเป็นปีศาจ!
ตอนที่672
คาดไม่ถึงว่าเขาจะลงมือกับเธอ! ..
ไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะลงมือกับผู้หญิง
เธอประเมินเขาต่ำไป
ธามนิธิจ้องมองนลิน มีสุวรรณ์อย่างเย็นชา แล้วพูดกับชลธีว่า “หนึ่งสัปดาห์ ผมอยากเห็นเธอแต่งงาน มิฉะนั้น คุณชลธีเตรียมโดนเด้งออกจากบอร์ดบริหารได้เลย”
เรื่องคราวที่แล้ว ทำให้บอร์ดบริหารไม่พอใจชลธี ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นอีกครั้ง ธามนิธิที่ควบคุมอยู่เบื้องหลัง โอกาสที่ชลธีจะถูกเด้งนั้นเป็นไปได้สูง ถึงที่จริงแล้วเขาจะเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้น แต่ทว่า บ้านวิสิทธิ์เวชมีภาษีดีกว่ามาก
ชลธีพูด “หนึ่งสัปดาห์ นี่…ผมจะไปหาใครที่ไหนมาแต่งงานกับเธอได้”
ธามนิธิพูดอย่างผิดมนุษย์มนา “นั่นมันก็เรื่องของคุณ”
ชลธีเอ็นดูนลิน มีสุวรรณ์มาก คิดเสมอว่าต้องเลือกผู้ชายที่ดีที่สุดให้กับเธอ เธอไม่ยอมเลือกคนที่ไม่ขัดหูขัดตา กลับเอาแต่ที่ตรงใจเธอ
ตั้งแต่นั้นก็ปลูกฝังจิตใจเธอให้แต่งงานแค่กับผู้ชายคนนี้เท่านั้น
ธามนิธิให้เวลาชลธีหนึ่งสัปดาห์ เห็นได้ชัดว่าต้องการให้เธอแต่งงานกับใครสักคนก็ได้!
นลิน มีสุวรรณ์พูดอย่างแข็งขืน “ฉันไม่ต้องการ!”
การแต่งงานของเธอ จะทำลวก ๆ แบบนี้ได้ยังไง
แต่ทว่า ทันทีที่เธอพูด คอก็เจ็บมากเหมือนจะตาย
ชลธีพยักหน้า “ได้สิครับได้ได้”
แค่เขาคุยกับธามนิธิเฉย ๆ ยังรู้สึกว่าตัวเองมีเหงื่อเย็น
ให้นลิน มีสุวรรณ์แต่งงานออกไป ก็ดีกว่าต้องตาย และที่สำคัญเลยคือมันจะดีกว่าที่เขาต้องถูกไล่ออกจากบอร์ดบริหาร ซึ่งแม้แต่ประธานกรรมการก็เป็นไม่ได้
ในรถ ธามนิธิยังคงดูเย็นชา ไวยาตย์ที่นั่งอยู่ในแถวหน้า มองเขาที่นิ่งเงียบก็เป็นกังวลมาก “คุณธามนิธิครับ วันนี้คุณไม่ได้ต้องการที่จะบีบคอนลิน มีสุวรรณ์ให้ตายจริง ๆ หรอกใช่ไหมครับ”
คนฉลาดก็รู้ ว่ามันไม่คุ้มค่าที่จะไปคิดเล็กคิดน้อยกับผู้หญิงอย่างนลิน มีสุวรรณ์
แต่ที่ธามนิธิมีปฏิกิริยาที่บ้านมีสุวรรณ์นั่น มันทำให้เขาตกใจจริง ๆ
ธามนิธิที่มองออกไปนอกหน้าต่าง เมื่อได้ยินคำพูดของไวยาตย์ก็หันกลับมามองเขา
หันมองรวดเร็วจนไวยาตย์มีเหงื่อเย็นผุดออกมา
โอ้ โชคดีนะที่เขาความรู้สึกไว ดีสำหรับปาณี ไม่อย่างนั้น ต้องมีการฆ่ากันตายเกิดขึ้นแน่!
มองดูที่คุณธามนิธิกำลังเป็นอยู่ตอนนี้ มันช่างน่ากลัวจริง ๆ
ไวยาตย์รีบหันกลับไป แล้วหุบปากลง ไม่พูดอะไรมากอีก
ตอนบ่าย ปาณีไม่ได้ไปที่บริษัท หลังเลิกเรียนก็กลับไปที่สวนจตุจักร
เธอมีวันหยุดสองวัน ร่างกายเหนื่อยล้ามาก อยากกลับบ้านเร็ว ๆ เพื่อไปพักผ่อน
เมื่อกลับมา ก็เห็นไวยาตย์ยืนอยู่ตรงนั้น
“ไวยาตย์”
ปาณีทักทายเขาอย่างร่าเริง
ไวยาตย์หันมองปาณีแล้วยิ้มให้ “ปาณีกลับมาแล้ว”
ปาณีรู้ว่าวันนี้ธามนิธิไปบ้านมีสุวรรณ์ จึงถามอย่างสงสัยใคร่รู้ “เกิดอะไรขึ้นที่บ้านมีสุวรรณ์หรือเปล่าคะ”
ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าคุณอาจะลงโทษนลิน มีสุวรรณ์อย่างไร แต่ปาณีต้องการที่จะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับนลิน มีสุวรรณ์เหลือเกินจริง ๆ
เมื่อพูดถึงเรื่องบ้านมีสุวรรณ์ ไวยาตย์ลอบมองไปรอบ ๆ และพูดกับปาณีอย่างหวาดกลัวว่า “คุณไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้บ้าง คุณธามนิธิโกรธมาก จนเกือบจะบีบคอนลิน มีสุวรรณ์ตาย ผมได้ยินว่าตอนนี้นลินมีสุวรรณ์เข้าโรงพยาบาลไปแล้ว”
“…..” คุณอาเกือบจะบีบคอนลิน มีสุวรรณ์ตายเลยเหรอ
เพียงแค่ได้ยินตรงนี้ ปาณีก็ไม่สามารถจินตนาการฉากนั้นได้แล้ว
นี่มัน…เป็นไปได้ยังไง
คุณอาเป็นสุภาพบุรุษที่อ่อนโยน จะไม่ทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้นออกไป
ปาณีคิดว่าไวยาตย์พูดเกินจริง “คุณโกหกฉันเหรอ”
“ผมโกหกอะไรคุณ” ไวยาตย์ยังมีอาการใจสั่นอยู่บ้าง กลัวว่าตัวเองจนทำอะไรผิดไป ทำให้ธามนิธิอารมณ์เสีย กลายเป็นปลาในบ่อที่ไร้ทางสู้
ตอนที่673
ช่วงนี้เขาเกือบจะลืมไปแล้ว ว่าตั้งแต่ที่ตัวเองติดตามธามนิธิมา เขาเป็นคนแบบไหน
แต่ไหนแต่ไรมาเขาเป็นสิงโต แค่ตอนที่อยู่ต่อหน้าปาณีเท่านั้นที่เขาจะถอดเขี้ยวเล็บตัวเองให้เป็นสัตว์เลี้ยงที่น่าเอ็นดูของหญิงสาว
ปาณีมองท่าทีที่เคร่งขรึมของไวยาตย์ “จริงเหรอคะ”
“ครับ” ไวยาตย์พูด “วันนี้คุณธามนิธิค่อนข้างดุร้าย คุณต้องระวังหน่อยนะ คุณยังไม่เคยเห็นท่าทางเวลาเขาโกรธ เวลาที่เขาดุร้ายขึ้นมา มันน่ากลัวมากจริง ๆ”
ไวยาตย์เพิ่งพูดจบ ปาณีเห็นผู้ชายในเสื้อสีดำออกมาจากประตู
สำหรับคำพูดที่ไวยาตย์พูด แน่นอนว่าเขาได้ยินทุกคำ
ธามนิธิเงียบ แค่ยืนอยู่ตรงนั้น สายตาทอดมองปาณี
ปาณีมองเขาและยิ้มให้อย่างใจเย็น รู้สึกได้ว่าเขาน่ากลัวจริง ๆ ด้วย
โอ้ บนโลกใบนี้ไม่มีผู้ชายคนไหนหล่อไปกว่าเขาอีกแล้ว!
พระเจ้าช่างมีกฎเกณฑ์ที่น่ากลัวเสียจริง
ไวยาตย์เห็นปาณียิ้ม รู้สึกว่าปาณีไม่ได้ใส่ใจคำพูดของเขา “ที่ผมบอกคุณน่ะมันจริงนะ คุณยังยิ้มออกมาได้อีกเหรอ ถ้าคุณได้พบคุณธามนิธิ คุณก็จะรู้ว่าที่ผมพูดน่ะเป็นเรื่องจริง”
“จริงเหรอ” เป็นเสียงของธามนิธิ เสียงที่กดดันดังขึ้นข้างหลังไวยาตย์
ไวยาตย์แข็งค้างไปชั่วครู่ สีหน้าเหลือเชื่อ “เอ่อ…คุณธามนิธิมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”
แล้วก็ ไม่มีอะไรแย่ไปกว่าการพูดลับหลังคนอื่น มีการได้ยินอะไรที่น่าอายมากกว่านั้นหรือไม่
ปาณีเดินไปตรงหน้าธามนิธิ แล้วยืนข้าง ๆ เขา “ได้ยินว่าวันนี้คุณไปที่บ้านมีสุวรรณ์มาเหรอคะ”
“…..” ธามนิธิเหลือบมองไวยาตย์
ไวยาตย์เหงื่อตก “ผม…ผม…”
ใช้เวลาอยู่นาน ก็ไม่อาจทำให้เขาพูดจบประโยคได้
แต่ปาณีกลับมองธามนิธิด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรัก
ไวยาตย์บอกว่าเขาน่ากลัวเหรอ
ทำไมเธอถึงไม่เห็นเลย
มีเพียงสองตัวอักษรบนใบหน้าของเขาคือคำว่าหล่อมาก
ดวงตาคู่นี้ของปาณี ทำให้หัวใจของธามนิธิสั่นไหว
พูดกับไวยาตย์ “ออกไป”
ไม่ใช่ว่าเขามีความเมตตา แล้วก็ไม่ใช่ว่าไวยาตย์ได้รับการปล่อยตัวเพราะการทำงานหนักของไวยาตย์
แท้จริงแล้วรู้สึกว่า ไวยาตย์เป็นส่วนเกิน
กำลังวัตต์ของหลอดไฟนี้ ไม่ใช่แสงปกติ
หลังจากไวยาตย์ได้ยินอย่างนั้นก็รีบหนีไปอย่างรวดเร็วเหมือนได้รับการนิรโทษกรรม
ปาณีมองด้านหลังของเขา อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “ทำไมคุณถึงโหดร้ายกับไวยาตย์แบบนี้ล่ะคะ คุณมองว่าเขากลัวคุณมากแค่ไหน”
ธามนิธิพูด “โง่”
ปาณียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “ใช่ใช่ใช่ ในสายตาคุณมีใครไม่โง่บ้างล่ะ”
สำหรับเขาแล้วคนทั้งโลกใบนี้ล้วนเป็นคนโง่
ธามนิธิมองปาณี “คุณ”
“.…..” ปาณีมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ บางส่วนเกิดความยินดี “คุณคิดว่าฉันไม่โง่เหรอคะ”
ธามนิธิไม่ตอบคำถามนี้ เดินตรงไปที่ประตู
ปาณีมองผู้ชายที่เย่อหยิ่งคนนี้ แล้วตามมา “คุณอา ฉันรู้สึกว่าคุณมีสายตาที่ดีมาก”
“……” ธามนิธิ จ้องมองอีกคนด้วยดวงตาที่น่ากลัว “วันนี้กลับมาเร็วจัง”
“ค่ะ” ปาณีนั่งลงข้างเขาและพิงเขาไว้ “วันนี้เหนื่อยมากเลยค่ะ ร่างกายรู้สึกไม่ค่อยสบาย”
“งั้นก็ไปพักผ่อนเถอะ”
ธามนิธิมองเธอที่เหนื่อยล้า น้ำเสียงอ่อนลง
ปาณีพูด “ไม่อยากไป”
เขามองดูเธอที่ท่าทางขี้เกียจ เป็นอีกครั้งที่อุ้มเธอขึ้นด้วยความเอ็นดู พาเดินขึ้นไปชั้นบน
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ปาณีนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่หลับ เธอพลิกตัว คนที่นั่งดูคอมพิวเตอร์อยู่เงยหน้าขึ้นมองเธอ
ตอนที่674
หลังจากพาเธอมา ธามนิธิให้ปาณีพักผ่อน และนำคอมพิวเตอร์มาที่นี่ด้วย
แต่เดิมปาณีก็ง่วง แต่หลังจากที่นอนลงบนเตียงแล้วกลับไม่หลับ
ต่อหน้าสายตาที่ห่วงใยของธามนิธิ ปาณีเขินอายเล็กน้อย “เหมือนว่าฉันไม่ง่วงแล้วเลยค่ะ”
เป็นเพราะประจำเดือนมา มันจึงทำให้เหนื่อยง่ายกว่าปกติ
ตอนนี้ร่างกายเธอผ่อนคลายแล้ว จิตใจก็ว่างลง จึงไม่รู้สึกอยากหลับ
หลังจากได้ยินคำพูดของปาณีก็ไม่ได้ส่งเสียงออกมา ก้มลงไปมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ของตัวเองต่อ
ปาณีกอดหมอน จ้องมองชายหนุ่มทำงานเงียบ ๆ นึกถึงที่เขาออกหน้าเพื่อเธอ ไม่คิดเลยว่าเขาจะลงมือกับนลิน มีสุวรรณ์ ปาณีพบว่าหัวใจของตัวเองค่อนข้างหวาน
ถึงแม้ว่าตัวเองจะไม่สามารถเทียบเคียงกับนลิน มีสุวรรณ์ได้ แต่อย่างน้อยในสายตาของเขา เธอมีความสำคัญกว่านลิน มีสุวรรณ์มาก
เมื่อเทียบกับความเงียบสงบที่นี่ มีฉากที่แตกต่างกันในโรงพยาบาล
นลิน มีสุวรรณ์นั่งอยู่บนเตียงคนไข้ มีผ้าพันแผลรอบคอ
เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้านมีสุวรรณ์ พ่อและแม่ตามใจเธอ ตั้งแต่เด็กไม่มีใครกล้าแตะต้องแม้แต่ปลายนิ้ว
ใครจะรู้ว่าวันนี้ธามนิธิเกือบจะบีบคอเธอจนตายเหมือนคนบ้า
แค่คิดเกี่ยวกับการแสดงออกของเขาในเวลานั้น เธอก็เจ็บปวดทุกข์ทรมานแสนสาหัสเป็นที่สุด
เธอร้องไห้อย่างขมขื่น โอดครวญหาทัดพรที่อยู่ด้านหน้าเตียง “คุณแม่”
“ที่รัก” เมื่อทัดพรมองเห็นเธอ ก็รู้สึกเจ็บปวดมาก วันนี้เธอไม่อยู่ ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น “ยังเจ็บอยู่ไหม”
นลิน มีสุวรรณ์พูด “ฉันไม่อยากแต่งงาน”
ธามนิธิต้องการให้เธอแต่งงานกับใครก็ได้ เธอไม่ต้องการมัน!
ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถแต่งงานกับธามนิธิได้ อย่างน้อยเธอก็ต้องได้แต่งงานกับเมธชนัน
ทัดพรมองลูกสาวที่รักของตน และพูดว่า “ไม่อยากแต่งงานก็ไม่ต้องแต่ง”
“แต่ว่าคุณพ่อ…” ดูจากความหมายของพ่อแล้ว คืออยากให้เธอแต่งงานจริงๆ
ทัดพรพูด “ฉันจะไปพูดกับพ่อของแก”
“พูด พูดอะไร” คำพูดของทัดพรเพิ่งจบ ชลธีก็เข้ามาจากข้างนอกด้วยใบหน้ามืดครึ้ม
นลิน มีสุวรรณ์มองชลธีด้วยดวงตาคับข้องใจ
ทัดดามองชลธีแล้วพูดว่า “ลูกสาวไม่อยากแต่งงาน ฉันไม่อนุญาตให้คุณทำเรื่องแต่งงานง่ายๆ ลวกๆ กับเธอ”
“ไม่อนุญาตงั้นเหรอ” ชลธีจ้องมองทัดพรเขม็ง “ที่ว่าไม่อนุญาตคืออะไร ให้เธอแต่งงานก็เพื่อประโยชน์ของเธอเอง ถ้าวันนี้ธามนิธิไม่หยุดบีบคอเธอ เธอก็ไม่มีชีวิตอยู่อีกแล้ว”
เมื่อนึกถึงภาพนั้น ชลธีก็รู้สึกเสียใจ ถ้าไม่ได้เข้าไปหยุดธามนิธิทันเวลาล่ะก็….
ที่จริงแล้วเมื่อตอนที่เขาได้รับบาดเจ็บ หลังจากการถูกโจมตีครั้งนั้น หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เขาจะไม่ทำเรื่องหุนหันพลันแล่นอีก
“…..” ทัดพรคิดตามชลธี วันนี้เธอไม่ได้อยู่ในที่เกิดเหตุ จึงไม่ได้เห็นภาพแบบนั้น ก็คงไม่รับรู้ได้ลึกซึ้งเท่ากับที่ชลธีได้ประสบ
หลังจากได้ยังคำพูดของพวกเขาก็โกรธมาก เธอพูดว่า “งั้นคุณก็จะมองดูคนนอกรังแกลูกสาวเหรอคะ”
ชลธีจ้องนลิน มีสุวรรณ์เขม็ง เรื่องที่มันเปลี่ยนแปลงไปในวันนี้ เขาเองก็ไม่มีทางเลือก รับรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่ามันยังดีกว่าถ้าให้เธอแต่งงานไปกับธามนิธิ ต่อให้ธามนิธิได้รับบาดเจ็บจนต้องนั่งอยู่บนรถเข็น ก็ดีกว่าตอนนี้ที่กลายเป็นศัตรูกับบ้านวิสิทธิ์เวช
เขาพูดกับทัดพรอย่างหงุดหงิด “ถ้าคุณไม่อยากให้ลูกสาวของคุณแต่งงาน คุณก็ไปพูดกับธามนิธิ มาพูดกับผมให้มันได้อะไร”
ทันทีที่ได้ยินว่าให้ไปพบธามนิธิ ทัดพรก็รู้สึกอึดอัดลำบากขึ้นมาทันที
ที่จริงแล้วเมื่อธามนิธินำจอมพลนรเทพออกมา ตอนนี้เขาก็ดีขึ้นแล้ว อีกทั้งยังมีการติดต่อกับบ้านวิสิทธิ์เวช หากเธอยังวิ่งไปหาธามนิธิ นั่นไม่เท่ากับไปตายหรอกเหรอ
ตอนที่675
เธอหันกลับไป หันไปทางนลิน มีสุวรรณ์ “แกก็โตพอที่จะแต่งงานแล้ว ยังไงก็ตามการคุยกับธามนิธิมันไม่มีทางเป็นไปได้ งั้นก็แต่งงานกับใครสักคนไปเถอะ!”
นลิน มีสุวรรณ์ “……” ..
เธอไม่คิดเลยว่าแม้แต่แม่ของเธอก็….
แทบอยากจะโขกหัวให้ตาย
ทัดพรนั่งลง พูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง “แกวางใจ แม่จะให้แกเลือกคนที่ดีที่สุด เอาล่ะ ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้แกโอเคอยู่กับชนันหรอกเหรอ ฉันจำได้ว่าเขาชอบแกมาก ถ้าแกสามารถแต่งงานกับเขาได้ ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าธามนิธิ”
เมื่อได้ยินว่าแม่อยากให้ตัวเองแต่งงานกับเมธชนัน นลิน มีสุวรรณ์ก็ไม่มีการประท้วง
ด้วยความคิดนี้ ทัดพรจึงโทรไปหาเมธชนันทันที
“พี่คะ เขาบอกว่าจะมาหาหนู ทำไมยังไม่มาอีก” เมธชนันอยู่ในห้องของพลอย ถูกพลอยวุ่นวายด้วยการถามถึงทัดธน
และแล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
เขารับสาย ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนหนึ่ง “ชนัน”
“ใครครับ” เบอร์แปลกและเสียงที่ไม่คุ้นเคย ทำให้เมธชนันต้องขมวดคิ้ว
ทัดพรยิ้มและพูดขึ้น “ฉันเองนะ ฉันเป็นแม่ของนลิน”
นลิน มีสุวรรณ์งั้นเหรอ
เมธชนันนวดคิ้ว “มีอะไรเหรอครับ”
“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ ก็แค่คิดถึงคุณน่ะ ไม่รู้ว่าคุณว่างไหม มาเป็นแขกบ้านเราได้หรือเปล่าจ๊ะ” ทัดพรรู้สึกกระดากปาก แค่ต้องการพูดเรื่องแต่งงาน กลับเลือกใช้กลยุทธ์ทางอ้อม
เพิ่งจะพูดจบ ก็ได้ยินเสียงตอบกลับมาอย่างเย็นชา “ไม่ว่างครับ”
“…..” รอยยิ้มบนใบหน้าของทัดพรแข็งทื่อ ไม่คาดคิดว่าเขาจะไม่เหมือนปกติเช่นนี้ จากนั้นจึงพูดต่อ “ที่จริงแล้วเป็นเพราะนลิน เธออยู่โรงพยาบาลน่ะ คุณสามารถมาเยี่ยมเธอได้ไหมจ๊ะ”
“พี่คะ” เมื่อเห็นเมธชนันคุยโทรศัพท์ไม่สนใจตัวเอง พลอยจึงกระตุกชายเสื้อของเมธชนันไปมา
เมธชนันต้องการบรรเทาอารมณ์ของน้องสาว จากนั้นไม่นานจึงถามขึ้นอีกครั้ง “คุณมีอะไรอีกไหมครับ”
“…..” ทัดพรต้องอดทนและพูดอีกครั้ง
เมื่อพูดจบ ก็ได้ยินเมธชนันพูดว่า “ขอโทษด้วยครับ แต่ผมไม่สนิทกับคุณมีสุวรรณ์”
หลังจากนั้นเขาก็วางสายไป
ครั้งก่อนที่นลิน มีสุวรรณ์ใส่ร้ายเขา เมธชนันยังคงมีความเกลียดชังในจิตใจ
ในตอนนี้สำหรับนลิน มีสุวรรณ์คนนี้ ก็ไม่มีอารมณ์ที่ดีอะไรทั้งนั้น
นลิน มีสุวรรณ์มองทัดพรอย่างใจจดจ่อ ค้นพบว่าทัดพรวางสายไปอย่างผิดหวัง ก็ได้รู้ว่าเมธชนันไม่ตกลงแต่งงานกับเธอ
เขาไม่แม้ตาจะมาดูเธอ รู้สึกว่าไม่จำเป็น
ชลธีพูด “ฉันจะไปหาวิธีเรื่องแต่งงาน สองวันนี้พวกเธอพักฟื้นในโรงพยาบาลให้ดี แล้วก็อย่าไปไหนล่ะ”
เขารู้จักคนไม่น้อย ถ้ายังเป็นประธานของบริษัทบีเอ็มอยู่ ด้วยหน้าตานี้ การที่ต้องการหาคนมาแต่งงานกับนลิน มีสุวรรณ์ก็ไม่ใช่เรื่องยาก ..
-
ปาณีนอนอยู่บนเตียง ไม่รู้ว่าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่
ธามนิธินั่งทำงานเงียบ ๆ แล้วโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เขารับสาย ได้ยินว่าเป็นเสียงของเมธชนัน “ที่บ้านมีสุวรรณ์มีเรื่องอะไรเหรอ”
เพราะสายจากทัดพร เมธชนันจึงโทรมาถามเกี่ยวกับมัน แล้วก็ได้รู้ว่าวันนี้ธามนิธิไปมีเรื่องที่บ้านมีสุวรรณ์
และได้ยินว่า เขาต้องการให้ชลธีทำให้นลิน มีสุวรรณ์แต่งงานออกไป
ภายในหนึ่งสัปดาห์เหรอ
มันจะเป็นไปได้ยังไง
เห็นได้ชัดว่าทุกคนต่างรู้ ว่ามันเป็นเรื่องยาก
แต่ชลธีก็ให้สัญญาแล้ว
พูดได้แค่ว่าธามนิธิคนนี้น่ากลัวมาก ในตอนนี้ พลังใจของชลธีทั้งหมดลดลงทีละน้อย
ท่าทางของธามนิธิสงบลง “นายไม่ใช่ว่ารู้อยู่แล้วหรอกเหรอ ไม่อย่างนั้นคงไม่โทรมา”
“ก็คาดไม่ถึงเล็กน้อย” เมธชนันพูด “ที่สามารถทำให้นายโกรธได้มากชนาดนี้ ดูเหมือนว่า น้านลินจะมีความสามารถมากเลยนะ”
