ตอนที่ 746
”อาคิดว่าตัวเองเป็นคนนอนหลับแล้วหน้าตาดีหรอ?” ปาณีถลกตาขาวใส่ และพูดอย่างจริงจังว่า : “ในเมื่อตื่นแล้ว ก็ไปอาบน้ำสักหน่อย ดีไหม?”
ที่จริงเธอได้เช็ดตัวเขาแล้วนิดหน่อย แต่ตอนนี้เขาตื่นนอนแล้ว เธอเลยไม่ต้องลำบากช่วยแล้ว
”ไม่รีบร้อน อาอยากมองหนูนานๆ” ธามนิธิในตอนนี้มองเห็นทุกอย่างเป็นปาณีคนเดียว เขารู้สึกว่าปาณีเหมือนกับนางฟ้า : “ขนาดมองหนูแบบนี้ หนูยังดูสวยเลย”
เธอเปิดไฟ และแสดงใบหน้าไร้เดียงสา จนทำให้คนรู้สึกอยากจูบสักที
”…” ปาณีที่ถูกชมเชยก็ยิ้มขึ้นมาทันที “อาก็หล่อเหมือนกัน”
ธามนิธิพูดว่า : อากำลังคิดอยู่ว่า อาเก็บสาวงามจากที่ไหนมาได้?”
อาจจะเป็นเพราะดื่มจนเมา ธามนิธิเลยดูผ่อนคลายมาก ไม่เหมือนกับคนปกติที่มีสีหน้าท่าทางเคร่งขรึมตลอดเวลา
เมื่อปาณีฟังคำพูดหอมหวานจากเขาก็ยิ้มขึ้นมา ทำยังไงดี เธอหลงรักท่าทางมึนเมาของอาแล้ว
เธอนอนซบบนตัวของธามนิธิ จากนั้นทั้งสองคนก็พูดคุยสักพัก ก่อนที่ทั้งคู่จะจูบซึ่งกันและกัน
ถึงแม้ว่าธามนิธิจะถูกส่งกลับมา เพราะดื่มจนเมา แต่ที่จริงแล้วปาณีรู้สึกว่าเขาก็ปกติดี
และไม่ได้เหมือนกับครั้งที่แล้ว ที่ดื่มจนเมาแล้วทำให้เธอลำบาก
ทันใดนั้น ประตูห้องก็ถูกถีบจนเปิดออก ปาณีถึงกับสะดุ้ง และเงยหน้ามองที่หน้าประตูปรากฏว่าเป็นเมธชนัน
หลังจากที่เขาเมา ท่าทางของเขาดูไม่ได้เลย ขนาดเดินก็ยังโซนซัดโซเย เขาเดินตรงเข้ามา “ธามนิธิ ดื่มกันต่อ ดื่ม! ดื่ม!”
ปาณี : “…”
เจ้าบ้านี้เป็นอะไรของมัน?
เขาพุ่งตัวเข้ามาห้องของพวกเขา!
นี้เป็นห้องส่วนตัวของพวกเขา
คนใช้ยืนอยู่หน้าประตูด้วยสีหน้ากลุ้มใจอยู่ พูดว่า “ขอโทษด้วยค่ะ คุณนาย คือคุณชายเมธชนัน เขา…”
เขามีร่างกายกำยำสูงใหญ่ ดังนั้นคนใช้ที่รับผิดชอบดูแลเขาก็เลยห้ามปราบเขาไม่ได้ เมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็รีบออกมาหาธามนิธิทุกที่
ปาณีโบกมือ “คุณช่วยไปเรียกไวยาตย์หน่อยนะ”
ตอนนี้ทั้งสองคนเมาแล้ว ดังนั้นปาณีคิดว่ามีเพียงไวยาตย์เท่านั้นที่จะช่วยแก้ปัญหานี้ได้
ปาณีเพิ่งพูดจบ เธอก็ถูกเมธชนันดึงคอเสื้อ
”เฮ้ย! บ้าจริง!” ปาณีถึงกับตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าเขา…จะกล้าลงมือกับเธอ!
เธอตกใจร้องอุทานออกมา จนแทบจะไม่เหลือคราบของหญิงงาม
เมธชนันดึงเธอขึ้น และลากเธอลงบนพื้นจากข้างตัวธามนิธิ จากนั้นเขาก็นั่งลงข้างเตียง และพูดกับธามนิธิว่า : “ธามนิธิ มา พวกเรามาดื่มต่อ เอิ่ม แล้วเหล้าผมล่ะ?”
เจ้าบ้านี้เวลาเมาแล้วอาละวาด เหมือนคนเสียสติจริงๆ
ดูท่าทางแล้ว เหมือนกับเขาดื่มมาไม่น้อย
เมื่อธามนิธิเห็นเมธชนันที่กำลังเมาแล้วอาละวาดอยู่นั้น เขาก็พูดกับปาณีว่า : “คุณไปอยู่ห้องข้างๆก่อน ดีไหม? รอสักพักเดี่ยวผมตามไปหาคุณ”
ปาณีสะดุ้ง แล้วพยักหน้า “ได้ได้”
คงต้องเป็นแบบนั่นแล้ว
เมธชนันดูเหมือนยังนึกว่าเขากับธามนิธิเป็นพี่น้องเหมือนสมัยก่อนที่อยู่กินอยู่ด้วยกัน และเมาก็จะนอนหลับด้วยกัน
แน่นอนว่าเป็นแค่การนอนปกติ เพื่อนๆอย่าคิดมากไป
ในเวลานี้ เมธชนันนั่งอยู่ตรงหน้าของธามนิธิ และพูดด้วยน้ำเสียงเสียใจว่า : “ธามนิธิ ที่จริงผมรู้สึกผิดต่อคุณมาโดยตลอด นับตั้งแต่เกิดเรื่อง ผมก็รู้สึกเสียใจภายหลังมาโดยตลอด ผมเสียใจจริงๆ…”
ในตอนที่พวกเขาเกิดเรื่องนั้น ทั้งสองคนล้วนได้รับบาดเจ็บ หลังจากที่เขาสามารถช่วยธามนิธิได้ แทนที่เขาจะได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กแต่ เขากลับบาดเจ็บสาหัส
ตอนที่ 747
เพียงชั่วพริบตา เขาก็นึกถึงตอนที่ตัวเองถูกแย่งลำแสงไป และนึกถึงตอนที่ถูกแย่งทุกอย่างไป…แต่เขาถอย
ปาณีนั่งอยู่อีกด้าน เธอฟังไม่รู้เรื่องสิ่งที่เมธชนันพูดหมายถึงอะไร “เขาเป็นอะไรไป?”
ทำไหมทำตัวเหมือนนอกใจ แล้วมาขอให้ผู้หญิงยกโทษ
เมื่อธามนิธิเห็นเขาพูดจาไร้สาระ ก็พูดเตือนสติว่า : “เมธชนันตื่นซะ”
”ธามนิธิ” เมธชนันพูดว่า : “คุณคือพี่ชายของผม และจะเป็นตลอดไป ผมไม่เคยคิดอิจฉาคุณเลย แต่คุณรู้ไหม? คุณมันเยี่ยมยอดมาก! ในสายตาพ่อไม่เคยมีผมเลย… ขาของคุณเป็นเพราะผม…คุณสามารถให้อภัยผมสักครั้งได้ไหม? ยกโทษให้ผมสักครั้งจะได้ไหม?”
ทุกคืนผมนอนไม่ค่อยหลับ รสชาติอันขืนข่ม ทำให้ผมไม่เป็นสุข
เขาทำเรื่องเลวร้ายน้อยมาก และถ้าหากทำครั้งหนึ่ง ในใจของเขาก็จะถูกจิตสำนึกที่ดีคอยประณามอยู่เสมอ
คนเรามักจะเป็นแบบนี้ รู้ทั้งรู้ว่าผิด แต่ก็ยังทำ
พอทำเสร็จก็จะมาเสียใจภายหลัง
ธามนิธิมีใบหน้าไม่สู้ดี และใบหน้าก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีหน้าน่ากลัว
ปาณียืนอยู่ด้านข้าง หลังจากฟังสักพัก เธอถึงจะเข้าใจ
เธอคงไม่ได้เข้าใจผิด ใช่ไหม?
ขาของอา มีความเกี่ยวข้องกับเมธชนันหรอ?
ธามนิธฺมองที่ปาณี และพูดว่า : “ปาณี ออกไป”
มีบางประโยคที่เขาไม่อยากให้ปาณีได้ยิน
ปาณียังคงตกอยู่ในอาการตกใจ : “แต่ สิ่งที่เขาพูดเมื่อกี้…เป็นเรื่องจริงหรอ?”
ธามนิธิเหมือนถูกปาณีทิ่มแทงบาดแผลซ้ำ เขาเผยสีหน้าเย็นชา “อาบอกให้หนูออกไปก่อนไง”
น้ำเสียงของเขาเย็นชา เหมือนกับกำลังโมโหอยู่ ปาณีสะดุ้ง คิดไม่ถึงว่าอาจะดุกับเธอขนาดนี้
อีกอย่างท่าทางของธามนิธตอนนี้ ดูน่ากลัวมาก
จนทำให้คนหายใจไม่ออก
ปาณีมองอา และเห็นดวงตาของเขาเป็นสีดำทั้งดวง จนมองไม่เห็นประกาย อาจจะเป็นเพราะเรื่องนี้…ทำให้เขาช็อกตกใจมาก
บรรยากาศภายในห้องเงียบสงัด ปาณีพยายามอดกลั้นอารมณ์ จากนั้นก็หันหลังเดินออกไป
เธอไปที่ห้องข้างๆ และนั่งลงบนเตียง
เเสงไฟอ่อนๆสาดส่องบนตัวปาณีที่พิงอยู่ที่หัวเตียง เธอกุมมือของตัวเอง พร้อมก้มหน้าลงเห็นน้ำตาตัวเองบนมือของตัวเอง
นี้เป็นครั้งแรกที่ธามนิธิดุเธอแรงขนาดนี้
แต่สิ่งที่ทำให้เธอเสียใจนั้น ก็คือเรื่องจริงต่างหาก
ถ้าหากสิ่งที่เมธชนันพูดเป็นความจริง ขาของอาต้องเกี่ยวข้องกับเขาแน่ ถ้าเช่นนั้นในใจของอาตอนนี้จะรู้สึกยังไง?
-
วันที่สองตอนเช้า ปาณีเดินลงไปชั้นล่าง ทันใดนั้นเธอก็เห็นเมธชนันกับธามนิธิกำลังเตรียมทำอาหารเช้าอยู่ในห้องครัว
ปาณีเดินไปนั่งลงบนที่นั่งของตัวเอง สายตาทอดลงบนตัวของธามนิธิ เพราะเมื่อคืนธามนิธิไม่ได้ไปหาเธอที่ห้อง เธอเลยต้องนอนคนเดียวและถึงตื่นในเวลานี้
ในเวลานี้ เมื่อเธอเห็นธามนิธิ ปาณีเหมือนอยากถามอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไร
เธอคิดอยู่สักพัก หากอาได้ยินประโยคนี้คงลำบากใจแน่
”ปาณี อรุณสวัสดิ์” เมธชนันมองปาณีที่ดูเงียบผิดปกติ เลยทักทายเธอ
ปาณีจ้องมองตัวปัญหาแวบหนึ่ง แต่ไม่ได้พูดอะไร จากนั้นก็ก้มหน้าลง
เมธชนันรู้สึกประหลาดใจ นี้มันเกิดอะไรขึ้น?
เขาถามอย่างสงสัยว่า : “ทะเลาะกับอามาหรอ? หรือว่าโกรธที่ผมยึดเตียงของคุณเมื่อคืน?”
เมธชนันตื่นบนเตียงของปาณีตั้งนานแล้ว ดังนั้นเขาเลยรู้มาจากคนรับใช้ถึงการกระทำของเขาเมื่อคืน ถ้าหากปาณีจะโกรธ เขาก็พอที่จะเข้าใจ
ปาณีพูดว่า : “เปล่านิ”
ตอนที่ 748
เธอไม่มองเมธชนันดเลย เพราะกลัวว่าถ้ามองแล้ว เธอจะห้ามใจไม่ให้รู้สึกอยากตีเขาไม่อยู่
ขณะที่เธอยังคิดไม่ออกว่าควรเผชิญหน้าดีไหมนั้น ธามนิธิก็จ้องมองเธอด้วยสายตาน่าขัน และพูดกับเมธีชนันว่า : “เมื่อคืนดุด่าเธอไม่กี่ประโยคเลยโกรธแล้ว”
”แล้วคุณไปดุด่าเธอทำไหมล่ะ?” เมธชนันยิ้มแย้ม และมองเมธชนัน “คุณก็รีบขอโทษเธอเร็วสิ”
ความจริงเมธชนันไม่ได้เมาอาละวาดแบบนั้นมากนานแล้ว เพราะกลัวว่าตัวเองจะละเม่อพูดเรื่องที่ซ่อนภายในใจ ดังนั้นเขามักจะไม่ค่อยกล้าดื่ม แต่เมื่อคืน…เขาเลยเล่าเรื่องราวในอดีตกับธามนิธิจนเหม่อลอยและควบคุมตัวเองไม่ได้
ธามนิธิมองปาณีแวบหนึ่ง และพบว่าปาณีกำลังมองเขาอยู่เหมือนกัน
แววตาของปาณีเหมือนมึนงง
เพราะคิดไม่ถึงว่าอาจะไม่พูดถึงเรื่องเมื่อคืน
เมื่อเห็นท่าทางของอากับเมธนิธิไม่ได้ขัดแย้งกัน
หรือว่าเมื่อคืนอาจะเมาหนักจนลืมเรื่องเมื่อคืน?
ยิ่งปาณีคิดมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งคิดไม่ออก
-
หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ พวกเขาก็ไปบ้านวิสิทธิ์เวชพร้อมกัน เมธชนันซื้อของฝากมากมาย เพื่อเตรียมไปเยี่ยมพ่อกับแม่ของธามนิธิ
ท่าทางของเขาดูกระตือรือร้นมาก ชัยพรและฐิติพรรักเขามาก
ถึงแม้เขาจะเคยทำเรื่องไม่ดีไว้ แต่ต่อหน้าคนอื่นๆ เขากลับเป็นคนดี และสามารถทำให้ทุกคนหัวเราะมีความสุขได้
ปาณีเกือบจะนึกว่าเมธชนันเป็นคนดีคนหนึ่งแล้ว แต่พอนึกถึงเรื่องที่เขาทำกับอา ชั่วพริบตาเขาก็รู้สึกสับสนทันที
แต่ท่าทางของอาทำให้ปาณีแปลกใจ เพราะพวกเขาทำเหมือนกับว่าเรื่องราวไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
หรือว่าอาจะเมาจริงๆ จนลืมเรื่องเมื่อคืนหมดเเล้ว?
ธามนิธินั่งลงบนโซฟา และจ้องมองเมธชนันสักพัก จากนั้นก็มองปาณีด้วยแววตาน่าเอ็นดูเหมือนสัตว์เลี้ยงที่รัก แล้วเขาก็เอามือวางบนหัวของเธอ “เป็นเด็กน่ารักนะ ถ้าไม่สบายตัวก็ขึ้นไปข้างบนก่อนก็ได้”
แต่เธอยังคงอยู่ต่อไป และจ้องมองเมธชนันจนจะทะลุตัวเขาแล้ว
เมื่อฐิติพรฟังคำพูดของธามนิธิก็รู้สึกเป็นห่วงปาณี “ปาณี ลูกไม่สบายหรอ?”
”เมื่อคืนนอนไม่ค่อยสบายนิดหน่อยค่ะ” ปาณีมองเมธชนันก่อนดึงสายตากลับมา จากนั้นเธอก็ก้มหน้าลงหลีกเลี่ยงสายตาจากเขา
เมธชนัน : “…”
เขารู้สึกว่าวันนี้ปาณีเหมือนอคติต่อเขา
ฐิติพรพูดว่า : “ถ้างั้นลูกก็รีบไปนอนสักพักเถอะ”
ปาณียืนขึ้น และเดินขึ้นชั้นบน เธอคิดว่า หากเธออยู่ต่อไป อาจจะระเบิดอารมณ์ใส่เมธชนันแน่
เมื่อเมธชนันเห็นร่างเงาเธอจากไปก็ขมวดคิ้วขึ้น
ฐิติพรมองเขาและพูดว่า : “เมธชนัน หัวหน้าตระกูลเป็นอย่างไรบ้าง?”
”เขาแข็งแรงดีครับ” เมธชนันยิ้มและพูดขึ้น
ในสายตาของบ้านวิสิทธิ์เวช เขาเปรียบเสมือนลูกชายของบ้านวิสิทธิ์เวชคนหนึ่ง ทุกคนในบ้านล้วนเอ็นดูและรักเขามาก เพราะเขากับธามนิธิมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมานาน
ปาณีนอนพิงบนเตียงใหญ่ และมองกระจกไฟก่อนที่เธอจะนอนหลับนาน ทั้งที่เธอไม่ได้นอนจริงๆด้วยซ้ำ
เมื่อหลับตาเธอมักจะนึกถึงคำพูดของเมธชนันเมื่อคืนเสมอ
ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขาเมาแล้วพูดออกมา ใครจะไปรู้ว่าเขาจะเคยทำเรื่องแบบนี้มา
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ประตูก็มีเสียงเคาะดังขึ้น ปาณียืนขึ้นและเดินไปเปิดประตู แล้วเห็นเมธชนันยืนอยู่หน้าประตู
เมื่อเห็นเขา เธอก็สะดุ้งตกใจ
และพูดว่า : “มีอะไรหรอ?”
”หนูทะเลาะกับอามาหรอ? หรือว่าไม่สบาย?” ทำไหมวันนี้เขารู้สึกว่าปาณีดูแปลกไป เลยมาดูเธอสักหน่อย
ปาณีพูดว่า : “เปล่าสักหน่อย”
ตอนที่ 749
เมธชนันพูดว่า : “ถ้างั้นก็คงเป็นผมที่ทำให้คุณโกรธ ใช่ไหม? โกรธที่ผมแย่งเตียงของคุณ? ครั้งหน้าจะไม่มีแล้ว”
ธามนิธิปล่อยมือเธอลง และเอามือวางบนหัวของเธอ และพูดอย่างแผ่วเบาว่า : “เรื่องบางอย่างที่มันผ่านไปแล้ว ก็ไม่ควรเอามาพูดอีก”
”…” ปาณีมองธามนิธิ “อารู้เรื่องนี้มาตั้งนานแล้วหรอ?”
”ช่างมันเถอะ” เรื่องบางเรื่อง ถ้าเวลาผ่านไปนานมากพอก็จะคิดได้เอง
ปาณีพูดว่า : “แต่อาไม่รู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมกับอาบ้างหรอ? เขาทำเกินไปขนาดนั้น อายังจะเห็นเขาเป็นพี่น้องอีกหรอ”
สุดท้ายเธอก็ต้องยอม เพราะการกระทำของเมธชนันในตอนนี้ดีต่ออามาก อีกอย่างความสัมพันธ์ของทั้งสองก็ดีด้วย ทำให้ปาณีที่เป็นคนนอกรู้สึกอิจฉานิดหน่อย
แต่…
เรื่องในอดีต ก็เหมือนกับเข็มหนึ่งที่คอยทิ่มเธอให้รู้สึกไม่สบายใจ
ธามนิธิปุ้ยปาก “คนเราไม่สามารถมีชีวิตอยู่กับเรื่องในอดีตได้ตลอด อีกอย่าง ถ้าหากไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น อาก็อาจจะไม่ได้พบหนู ใช่ไหมล่ะ?”
แต่สิ่งที่อาขาดไปไม่ได้มีแค่นี้นะ” ปาณีพูดขึ้น การใช้ชีวิตของอาเมื่อก่อนถึงจะเป็นสิ่งที่เธอชอบที่สุด
พอเห็นอย่างตอนนี้รู้สึกเธอก็เห็นใจเขาเลย
แต่เขาไม่ยอมกลับไม่ยอมเข้าเรื่อง อาจจะเป็นเพราะความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเมธชนันด้วย!
ธามนิธิพูดว่า : “ในสายตาของผมแล้ว คนที่อยู่ข้างหน้าต่างหากเป็นสิ่งที่สำคัญกว่า”
ปาณีมองที่ธามนิธิ และก้มหน้าลง “อาอย่าเป็นอย่างนี้สิ ยิ่งอาเป็นแบบนี้หนูก็ยิ่งรักอามาก”
และรู้สึกเป็นเป็นห่วงเขา อยากจะปกป้องเขาด้วย
ธามนิธิยิ้มแย้ม
ปาณีกุมมือเขาไว้ “ตอนที่อาทราบเรื่องนี้ อาคงเศร้าใจมากแน่เลย ใช่ไหม?”
ธามนิธิ : “ไม่ขนาดนั้น”
ปาณีนั่งอยู่ข้างๆ และมองธามนิธิ
ธามนิธิพูดว่า : “เขาไม่ใช่คนเลว เมื่อก่อนพวกเรามีความทรงจำที่ดีต่อกันมาก คุณดูสิ พ่อแม่ของผมยังชอบเขาเลย แล้วคุณจะยอมให้อภัยเขา ได้ไหม?”
เรื่องที่ผ่านไปแล้ว
เขายอมให้โอกาสเมธชนันอีกครั้ง
การที่คนเราจะหาเพื่อนที่ดีต่อกันสักคน นับว่าไม่ใช่เรื่องง่าย
อีกอย่าง เพราะเกรงใจฐานะของหัวหน้าตระกูล เขาก็คงไม่เอาเรื่องเมธชนันด้วย
ช่วงนี้เขาเองก็คิดอยู่เหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะตัวเองที่เมื่อก่อนอาจจะไม่นึกถึงความรู้สึกของเมธชนันด้วย
ปาณีมองธามนิธิ แววตาที่ลึกซึ้งของเขาทำให้เธอค่อยๆเข้าใจอะไรบางอย่าง
-
ตอนกลางคืน หลังจากกินข้าวที่บ้านวิสิทธิ์เวชเสร็จ เมธชนันก็กลับไป
ก่อนที่เขาจะจากไป เขาได้ฝากของขวัญชิ้นหนึ่งให้ปาณี ปาณีนั่งลงบนโซฟาและแกะกล่องด้วยความสงสัย ทันใดนั้นเธอก็เห็นข้างในเป็นรูปภาพของธามนิธิ
นี้เป็นรูปภาพที่เขาไปล้างรูปเมื่อตอนบ่ายมานี้ เป็นรูปภาพที่เขากับธามนิธิอยู่ด้วยกันเมื่อสมัยก่อน เพียงแค่มองดูรูปภาพก็สามารถเห็นได้ชัดว่า ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองคนสนิทสนมกันมาก
ปาณีพลิกดูหลังรูปภาพ และเห็นข้อความที่เมธชนันเขียนให้เธอว่า : “ปาณี อย่าโกรธผมเลยนะ”
ธามนิธิเดินเข้ามา และเห็นปาณีกำลังพลิกดูรูปภาพอยู่พอดี เลยถามว่า “นั้นคืออะไรหรอ?”
”เป็นของที่เมธชนันให้หนูค่ะ” ปาณีพูดต่อว่า : “เป็นรูปภาพของอาเมื่อสมัยก่อน”
”…”เมื่อเขาได้ยิน ใบหน้าของธามนิธิก็มืดครึ้ม “ขออาดูหน่อย”
เขาแสดงท่าทีไม่อยากให้ปาณีเห็นเขาเมื่อสมัยก่อนอย่างแปลกๆ
ที่จริงในสายตาเธอ ยังไงเขาก็ยังคงเป็นผู้ชายที่สุขุมเล่อค่าเสมอ ถึงแม้ว่าสมัยก่อนตอนที่เขาซุกซนกับเมธชนันนั้น สภาพของเขาแทบจะไม่เป็นแบบนี้เลยก็ตาม
”อย่า” ของที่เกี่ยวข้องกับธามนิธิล้วนเป็นของล้ำค่าสำหรับปาณี นับว่าเมธชนันคนๆนี้สามารถเดาใจของเธอออก แถมยังรู้ด้วยว่าเธอชอบอะไรบ้าง
ตอนที่750
ปาณีหยิบรูปภาพเชยชมโดยที่ธามนิธิอยู่ข้างๆเขาเฝ้าสังเกตมองดูปฏิกิริยาของเธอเหมือนกับมองดูยายข้ามสะพานเป็นครั้งแรกอย่างความกังวล
เขาถามขึ้นว่า:”เมื่อก่อนผมหล่อไหม
เพราะกลัวว่าเธอจะบอกว่าไม่หล่อท่าทางของเขาเลยดูไม่ค่อยมั่นใจ
ปาณีทนไม่ไหวที่จะมองธามนิธิแวบหนึ่งหลังเห็นท่าทางที่กังวลของเขาเธอก็ยิ้มออกมา”คิดไม่ถึงว่าจะเห็นอาในมุมตื่นเต้นแบบนี้ด้วย!”
”อาคิดว่าอาควรอยู่ห่างๆเมธชนันสักหน่อยแล้วล่ะ”เพราะมีคนทราบประวัติไม่ดีของเขาและเขาเองก็ไม่รู้ว่าคนๆนั้นจะเอาเรื่องไม่ดีเมื่อก่อนมาล้อเล่นตอนไหนเลยพูดประโยคดังกล่าวขึ้น
ปาณียิ้มแย้มเมื่อเห็นเขาเอาเมธชนันมาล้อเล่นเธอก็รู้ทันทีว่าในใจของอาได้ปล่อยวางแล้วมิน่าเขาถึงดูผ่อนคลาย
ถ้าหากอายังตัดสินใจให้อภัยได้แล้วตัวเธอเองก็ควรจะเคารพการตัดสินใจของอาด้วย
ที่จริงคนที่อาคบต่อด้วยน่าจะเป็นคนที่ไม่ได้เลวร้ายอะไร
เธอยิ้มและพูดว่า:”หนูรู้สึกว่ายังหล่อขั้นเทพอยู่!รูปภาพนี้หนูยังไม่เคยเห็นเลย”
ธามนิธิแทบจะไม่อยากให้เธอดูรูปภาพเมื่อก่อนของเขาเลยแม้แต่รูปภาพเดียวปาณีเลยเดาว่าเขาน่าจะเป็นคนที่ให้ความสำคัญต่อภาพลักษณ์ตัวเองมากเลยกลัวว่าเธอจะเห็นสภาพเมื่อก่อนของเขา
ธามนิติส่งเสียงเอิ่มขณะที่ปาณียังคงถือรูปภาพอยู่นั้นเธอพูดว่า:”อารูปนี้อาดูหล่อมากเลย”
ธามนิธิถลกตาขาวใส่เขานี้เป็นรูปภาพที่ถ่ายตอนที่เขาอยู่ในสวนของบ้านวิสิทธิ์เวชซึ่งตอนนั้นเขาสวมชุดทหารอยู่
เมื่อเห็นรูปภาพนี้เขาก็สะดุ้งและนิ่งเงียบ
ปาณีมองเขาและพูดว่า:”แต่ตอนนี้หล่อกว่าเยอะ”
ต่อให้เขาถอดชุดเครื่องแบบทหารเขาก็ยังคงเป็นวีรบุรุษของเธอ
ธามนิธิพูดด้วยเสียงเข้มว่า:”เอามาเดี่ยวอาช่วยเก็บให้”
”ไม่ค่ะ”ปาณีเชื่อเขาสิแปลก:”เดี่ยวหนูเก็บเองเพราะถ้าให้อาเก็บหนูคงไม่สามารถหยิบมาดูอีกแน่เลย”
”…”นับว่าเธอฉลาด
-
วันที่สองตอนเที่ยงปาณีกลับมาจากโรงเรียนเธอเห็นรถยนต์ของบ้านวิสิทธิ์เวชจอดอยู่หน้าประตูจากนั้นเธอวิ่งเข้าไปเปิดประตูรถและนั่งลงในรถยนต์
เมื่อน้าฐิติพรเห็นเธอขึ้นรถก็มองเธอและพูดว่า:”ปาณี”
ปาณีเหงื่อไหลท่วมตัวเพราะวิ่งมาอย่างเร็ว”แม่ทำไหมมาโรงเรียนได้ล่ะค่ะ?”
คิดไม่ถึงว่าเธอจะออกมาตอนอากาศร้อนขนาดนี้แทนที่จะอยู่บ้านตากแอร์เย็นๆ
ขณะที่ปาณีรับสายโทรศัพท์อยู่นั้นเธอก็รู้สึกตกใจ
เพราะน้าฐิติพรพูดว่า:”อยากพาลูกไปที่หนึ่ง”
”ไปไหนค่ะ?”ปาณีถามอย่างสงสัย
น้าฐิติพรไม่ตอบหลังจากที่สั่งให้คนขับรถออกรถเธอก็ยิ้มแย้มและพูดกับปาณีว่า:”ลูกกับธามนิธิแต่งงานกันก็เกือบจะครึ่งปีแล้วแต่ท้องของลูกดูจะยังไม่มีวี่แววเลยแม่เลย…อยากพาลูกไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลสักหน่อยลูกว่าเป็นไง?”
”…”ปาณีเบิกตากว้างและมองแม่ด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อนี่…มันกะทันหันเกินไปนะเธอพูดว่า:”ลูกว่า…มันไม่ดีมั้งค่ะ?”
เมื่อก่อนปาณีมีปัญหาเรื่องมดลูกแต่หลังจากนั้นเธอก็ดื่มแต่ยาจีนเพื่อบำรุงมดลูกตลอดจนร่างกายของเธอตอนนี้ไม่มีปัญหาอะไรเลย
แต่ที่จริงแล้วเธอกับอาพยายามป้องกันไม่ให้ท้องมาโดยตลอดดังนั้นจะให้ตั้งครรภ์ได้ยังไง
จู่ๆแม่ก็มาพูดเรื่องนี้ทำให้ปาณีรู้สึกใจฝ่อ
น้าฐิติพรพูดว่า:”มีอะไรไม่ดีล่ะคนที่แม่นัดด้วยเป็นคนรู้จักลูกไม่ต้องเขินอายไปเดี่ยวแม่อยู่เป็นเพื่อน”
ปาณีรู้สึกกลุ้มใจมากเธอได้แต่นั่งข้างๆและไม่รู้จะพูดอะไร
เมื่อน้าฐิติพรเห็นเธอเหงื่อท่วมทั้งตัวก็รีบเอาผ้าเย็นยื่นให้เธอ”เช็ดหน้าเช็ดตาซะ”
ปาณีพูดว่า:”ขอบคุณค่ะแม่”
น้าฐิติพรพูดอย่างจริงจังว่า:”ได้ยินมาว่านลินต้องการหย่าผู้หญิงคนนี้แต่งงานแล้วก็ยังไม่รู้จักให้สงบแถมยังฆ่าตัวตายทำแบบนั้นด้วยลูกว่าถ้าหากเธอหย่าแล้วเธอจะมาตามรังควานอาของลูกไหมเราควรจะทำยังไงดี?ทางที่ดีเราต้องรีบไปตรวจหากตั้งครรภ์ก็จะยิ่งดีเพราะถ้าเป็นแบบนั้นเราก็จะได้คุมธามนิธิอย่างสบายใจ”
