ตอนที่786
เธอมีกจะอยู่ข้างๆเขาอย่างระมัดระวังเสมอ เนื่องจากกลัวว่าเขาจะไม่สบอารมณ์เข้าสักวัน แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าที่แท้ตนเองนั้นคิดมากเกินไป
เขาอดกลั้นและใจกว้างเป็นอย่างยิ่ง
ธามนิธิพูดอย่างไม่ชอบใจ “ดีกับเธอยิ่งกว่านี้แล้วยังไง? ในใจเธอทั้งวันมีแต่ไอ้หนุ่มน้อยหน้าหล่อคนนั้น”
คุณอาก็มีความขับข้องใจเช่นกัน
ตอนทะเลาะกันเธอเอ่ยอะไรออกมา เขาล้วนจำได้แม่นยำขึ้นใจ
ปาณีหน้าเจื่อน “ฉันไม่มีนะคะ ในใจของฉันมีแค่คุณเท่านั้น”
“อ่อ แต่ตอนนี้ที่เธอทะเลาะกับฉันไม่ได้พูดแบบนี้นี่”ธามนิธิเอ่ย “ใครกันที่บอกว่าต่อจากนี้ไปไม่ให้ฉันไปยุ่งเรื่องของเธอ? แถมยังจะไปเจอหน้าผู้ชายคนอื่นให้ได้ด้วย?”
“เอ่อนั่น…..”ปาณีเอ่ยอธิบายอย่างละอายใจ “ที่ฉันพูดล้วนไปก็เพราะโกรธนี่คะ เลยตั้งใจจะทำให้คุณโมโห ไม่ใช่ว่าพูดจริงเสียหน่อย”
“ยัยตัวเล็กของฉันพูดอะไรออกมา ฉันก็ถือว่าเป็นความจริงหมด ดังนั้นเธอรู้ไหมว่าตอนที่เธอพูดคำพวกนั้นออกมา จิตใจของฉันเจ็บปวดขนาดไหน?”ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความจริงจัง
เพียงแต่ เขาดูออกว่าเธอกำลังโกรธและรู้ว่าเธอตั้งใจพูดคำพูดเหล่านั้นเพื่อยั่วโมโหเขา ดังนั้นเขาเลยอดทนมาได้
แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่คิดบัญชีสักหน่อย!
ปาณีวางมือลงบนหน้าอกเขา ก่อนจะเอ่ยเอาใจ “ฉันผิดไปแล้ว โอ๋ๆฉันลูบปลอบคุณนะคะ”
ท่าทีที่อ่อนโยนของเธอ มองดูแล้วน่ารักอย่างยิ่ง
ธามนิธิก้ามหน้าและจูบลงบนริมฝีปากเล็กของเธอ ตั้งใจเอาเปรียบเธอเล็กน้อย “ดังนั้นวันนี้เธอจะต้องชดเชยให้ฉันเสียดีๆ”
ปาณี “………”
ดังนั้น พูดกันมาตั้งยืดยาว เขากลับมาหัวข้อนี้อีกได้ยังไงกัน?
แต่สุดท้ายแล้ว ทั้งคู่ทำแค่เพียงพูดคุยกันอยู่ชั่วครู่ ส่วนธามนิธินอกจากจะจูบๆกอดๆเธอแล้วก็ไม่ได้ทำอะไรเธออีก
เช้าวันรุ่งขึ้น ปาณีนัดตรีวิทย์ทานข้าวไว้ โดยมีธามนิธิไปด้วย
เขาอธิบายกับเธอแล้วเรื่องผู้หญิงคนอื่นๆ ตอนนี้จึงต้องมาจัดการเรื่องเธอกับผู้ชายคนอื่นๆบ้าง
ในร้านอาหาร ตรีวิทย์นั้นมาถึงก่อน เขามองเห็นธามนิธิกับปาณีเดินเข้ามา จึงรีบลุกขึ้นยืนและเอ่ย “ท่านประธานธามนิธิ”
เขาเองก็เพิ่งจะมารู้เมื่อไม่นานมานี้เอง ว่าตาแก่ที่บ้านของปาณี ที่แท้คือท่านประธานธามนิธิแห่งบริษัทเบนนิซิสกรุ๊ป อีกทั้งยังเป็นเพื่อนของทัดธนอีกด้วย
ปาณียืนอยู่ข้างธามนิธิ เธอจ้องมองเขาและรู้ดีว่าเขานั้นขี้หึงเพียงใด ในใจรู้สึกเป็นกังวล เขาคงไม่ทำให้ตรีวิทย์ขายหน้าต่อหน้าหรอกนะ?
ถึงยังไงตรีวิทย์ก็คือเพื่อนของปาณี
ผลลัพธ์คือ ธามนิธิทำเพียงเอ่ยตอบเสียงนิ่ง “ไม่เรียกตาแก่แล้ว?”
“…….”ตรีวิทย์ได้ยินดังนั้นก็รู้ทันทีว่าตัวเองจบเห่แล้ว คุณธามนิธิคนนี้ เห็นทีคงมาคิดบัญชีกับเขา! เขารีบหัวเราะกลบเกลื่อนขึ้นมา “แค่ล้อเล่นเท่านั้นครับ ท่านประธานธามนิธิอย่าไปเก็บมาใส่ใจเลย! ท่านออกจะหนุ่มแน่นขนาดนี้ ไม่ได้แก่เลยสักนิด มีโอกาสได้กินข้าวกับท่าน ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับผม”
ตอนที่787
ธามนิธิขึ้นชื่อเรื่องการหาตัวจับยากเป็นอย่างยิ่ง ที่เขามาเมืองสิงห์ในช่วงระยะเวลานี้ มีคนไม่น้อยที่คิดอยากจะเชิญเขาไปทานข้าว ผลลัพธ์คือต้องล้มเหลวกลับบ้านไป
สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าเขามากินข้าวอย่างเปิดเผยที่นี่ เห็นได้ว่าเขานั้นทั้งรักและหลงใหลปาณีขนาดไหน
ธามนิธิเอ่ย “ภรรยาฉันบอกว่า นายช่วยเธอไว้ไม่น้อย ฉันขอบคุณแทนเธอด้วย”
ตรีวิทย์มองไปทางปาณี สีรอยยิ้มบนหน้าเต็มไปด้วยความจริงใจ “ผมไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลยครับ เธอเกรงใจเกินไปแล้ว รู้สักเธอมาตั้งนาน ครั้งก่อนตอนอยู่เมืองชยุตยุ่งจนเกินไปเลยไม่ได้เลี้ยงเธอเลยสักมื้อ กังนั้นพอเธอมาที่เมืองสิงห์ ผมเลยต้องเป็นเจ้าบ้านที่ดีอย่างสุดความสามารถ”
ตอนที่พบกันครั้งแรก ตรีวิทย์ก็รู้สึกชอบปาณีอยู่ไม่น้อย แต่พอเขารู้ว่าเธอมีแฟนแล้ว เขาจึงล้มเลิกความคิดนี้ไปจากสมอง คนที่มีความหยิ่งยโสในตนเองอยู่บ้าง ไม่มีทางที่จะยอมไปเป็นมือที่สามของใคร ตรีวิทย์เองก็เป็นผู้ชายที่มีความเชื่อมั่นในตัวเองเช่นกัน
ทั้งสามคนนั่งลง
ปาณีนั้นนั่งทานอาหารอยู่มุมหนึ่ง และกำลังนั่งฟังธามนิธิกับตรีวิทย์พูดคุยกัน พูดไปพูดมาจนกระทั่งไปถึงเรื่องที่บริษัทของตรีวิทย์ หลังจากนั้นพวกเขายังคุยกันเรื่องการร่วมมือกันขึ้นมาอีกด้วย
ผลลัพธ์คือปาณีกลายเป็นคนที่อยู่วงนอกไปโดยปริยาย
ตอนกลางคืน ปาณีนอนเล่นอยู่บนเตียง และได้รับข้อความจากตรีวิทย์เขียนว่า “ปาณี ชายแก่บ้านเธอไม่เลวเลย ตอนนี้ฉันตัดสินใจแล้ว ว่าจะให้เขาเป็นไอดอลของฉัน ต้องมีสักวันหนึ่ง ที่ฉันจะเป็นผู้ชายแบบเขาให้ได้…”
ปาณีรู้สึกว่า แบบแผนแบบนี้ช่างดูคุ้นเคยอยู่บ้าง
เธอมองไปยังธามนิธิที่เพิ่งเดินออกมาหลังอาบน้ำเสร็จและเอ่ย “คุณอา ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าคุณออกจะมีความเจ้าเล่ห์อยู่บ้าง?”
“ทำไมหรือ?”ธามนิธินั่งลงและมองดูเธอ
เขามีความเจ้าเล่ห์อะไรกัน?
ปาณียื่นข้อความให้เขาดู “ฉันพบว่าขอแค่มีใครคิดอะไรกับฉันขึ้นมา คุณก็รีบเปลี่ยนคนเหล่านั้นไปเป็นแฟนคลับของคุณแทน คุณทำแบบนี้ออกจะเกินไปแล้วนะคะ!”
ก็เหมือนกับชยรพ เดิมทีเขาก็เป็นคนที่มาตามจีบเธอ ตอนหลังแทบจะกลายเป็นลูกไล่ของคุณอาไปแล้ว ไม่ว่ามีเรื่องอะไรก็ต้องเอาไปบอกคุณอาเสียหมด
ตอนนี้ตรีวิทย์ก็เป็นแบบนั้น…..
ปาณีรู้สึกได้ชัดเจนว่าตรีวิทย์นั้นสนใจธามนิธิมากเสียยิ่งกว่าที่เขาสนใจเธอซะอีก
ธามนิธิเอ่ยอย่างหน้าตาย “ไม่นี่”
เขาไม่ยอมรับหรอกว่า จริงๆแล้วเข้าตั้งใจ
ตอนที่788
ครึ่งเดือนให้หลัง ธามนิธิยังคงยุ่งเป็นอย่างยิ่ง ปาณีกับตรีวิทย์ตะลอนไปมาอยู่สองวัน และพบเจอกับคนใหญ่คนโตในวงการสื่อไปไม่น้อย ก่อนจะถูกธามนิธิจัดการให้ไปทำงานพาร์ทไทม์อยู่ในบริษัทเขาเป็นเวลาหลายวัน
บ่ายสองกว่า ปาณีถือกระเป๋าเดินทางตามอยู่ด้านหลังของตรีวิทย์ เตรียมจะโหลดสัมภาระลงเครื่อง
ครั้งนี้ทั้งคู่ล้วนแต่ต้องไปเข้าร่วมกิจกรรม โดยมีโรงแรมเป็นผู้จัดงาน พอถึงเวลาจึงต้องอยู่ในโรงแรมเดียวกัน ดังนั้นจึงไปด้วยกัน
ธามนิธิวันนี้ตอนบ่ายมีประชุมที่สำคัญ จึงไม่สามารถมาส่งเธอได้และให้ไวยาตย์เป็นคนมาส่งเธอแทน
ในจุดนี้มีคนมากมายกำลังต่อแถวอยู่ ปาณีที่กำลังต่อแถวอยู่ก็ได้รับสายจากธามนิธิ พอมองเห็นว่าเป็นเขา เธอก็ยิ้มขึ้นมาและกดรับสาย ความรู้สึกหวานล้ำจู่ๆก็พุ่งออกมา “คุณอา”
ไม่รู้ว่าทำไม แค่เธอได้รับสายจากเขา เธอก็รู้สึกมีความสุขเป็นอย่างยิ่ง
“ถึงสนามบินแล้วหรือ?”ธามนิธิเอ่ยถาม
ปาณีผงกหัว “ใช่สิคะ!กำลังรอโหลดกระเป๋า คุณไม่ใช่ว่ากำลังประชุมอยู่หรือคะ?”
“ใกล้แล้ว พอถึงแล้วอย่าลืมบอกข่าวฉันด้วย”ธามนิธิไม่สามารถมาส่งเธอได้ จึงรู้สึกเสียดายอยู่ไม่น้อย
แต่ถึงยังไงปาณีก็เป็นคนรู้เหตุรู้ผลมาโดยตลอด เธอรู้ว่าเขานั้นยุ่งจึงไม่เอ่ยร้องขอ
มีแค่เพียงตอนที่ทะเลาะกับเขาเท่านั้น เธอถึงมีท่าทีแง่งอนขึ้นมา ปกติแล้วเธอนั้นเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งอย่างยิ่ง
ธามนิธินั้นไม่ได้กังวลว่าเธอจะทำอะไรไม่ดีแต่อย่างดี แต่เขานั้นกลับกลัวว่าเธอกับตรีวิทย์จะตะลอนไปมาจนลืมเขาต่างหาก
เขายุ่งขนาดนี้ อีกทั้งตอนนี้งานของปาณีก็กำลังดำเนินไปตามทางอันถูกต้อง จึงต้องบินไปธุระนอกสถานที่อยู่บ่อยๆ เขาจึงไม่สามารถอยู่รอบๆตัวเธอได้ตลอดเวลา
ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ ในใจของธามนิธิก็รู้สึกเป็นกังวลอยู่บ้าง
เกิดเธอไปถูกตาต้องใจพวกหนุ่มน้อยข้างนอกเข้าจะทำอย่างไร?
พอคิดขึ้นมา ก็คิดเข้าไปไกล จนถึงขนาดเกิดแรงกระตุ้นที่อยากจะเสกลูกเข้าไปในท้องเธอและมัดตัวเธอไว้ข้างๆเขา
ปาณีตอบกลับเขา “อืม ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันจะทำค่ะ”
ถึงแม้จะอยู่ด้านนอก แต่ปาณีก็มักจะบอกเขาถึงสภานการณ์ของตัวเองอยู่เสมอ
ตรีวิทย์มองดูปาณีที่วางสายลง เขาเอ่ยอย่างยิ้มๆ “สายของท่านประธานธามนิธิหรือไง?”
ยามที่ปาณีคุยโทรศัพท์กับธามนิธิ ทั้งรตัวของเธอนั้นมีความอ่อนโยนที่ไม่สามารถเรียกได้แผ่กระจายเพิ่มขึ้นมา
เป็นประเภทที่ทำให้คนรู้สึกได้ว่าพวกเขานั้นกำลังอารมณ์ดีอะไรประมาณนั้น
ตอนที่789
ปาณีเอ่ย “อื้ม! วันนี้เขามีประชุม ก็เลยมาไม่ได้”
ตรีวิทย์เอ่ย “คนแบบพวกเขาน่ะยุ่งที่สุดแล้ว แต่เขายังมีเวลามานึกถึงเธออยู่ตลอด เธอควรจะพึงพอใจ!”
“…….”ถูกจรีวิทย์พูดเข้าให้แบบนี้ ปาณีก็รู้สึกเช่นกันว่าตนเองนั้นโชคดีเป็นอย่างมาก
เธอถือโทรศัพท์เอาไว้ และมองหาของกินที่อร่อยในแถวนั้น “คินนี้พวกเรากินอะไร?”
“เธอไม่ใช่เพิ่งจะกินข้าวไปหรือไง? ทำไมคิดถึงเรื่องกินอีกแล้ว?”ตรีวิทย์รับไม่ไหวอยู่บ้าง
ปาณีเอ่ย “ก็แค่คิดไว้ก่อนหรอกน่า!”
-
เครื่องบินมาถึงปักกิ่งแล้วเรียบร้อย พอถึงพื้นดิน ปาณีที่กำลังรอกระเป๋าสัมภาระอยู่ก็ได้รีบโทรศัพท์ เป็นเมธชนันที่โทรมา “เธอถึงปักกิ่งแล้วใช่ไหม?”
“นายรู้ได้ยังไงกัน?”ตั้งแต่ที่รู้ว่าเขาเป็นคนที่ทำร้ายคุณอา ปาณีก็ไม่เคยติดต่อกับเขาอีกเลยมาเป็นเวลานาน พอได้ยินเสียงของเขา อารมณ์ของเธอก็ซับซ้อนขึ้นมา ไม่รู้ว่าตนเองควรมีท่าทีแบบไหนต่อเขา
เมธชนันหัวเราะอย่างอบอุ่นอย่างยิ่ง “ทำไมมาปักกิ่งแล้วไม่บอกฉัน?”
ตอนที่เขาไปเมืองชยุต ก็ล้วนแต่พักอาศัยอยู่ที่บ้านของพวกเขา ไม่เคยเกรงใจมาก่อน แต่ปาณีนั้นกลับเกรงอกเกรงใจอย่างยิ่ง มาถึงที่นี้ก็ไม่ยอมบอกเขา
ทำเอาเขาแทบจะมีอารมณ์โกรธขึ้นมา
ปาณีรีบหาข้ออ้าง “นายยุ่งขนาดนั้น ฉันไม่อยากไปรบกวน”
เมธชนันเอ่ย “ต่อให้ยุ่งกว่านี้ก็ยังต้องเลี้ยงข้าวเธอให้ได้สักมื้อน่า!”
“ไม่เป็นไร ครั้งนี้ที่ฉันมาเป็นเพราะมาทำงาน พวกเขาจัดที่พักและอาหารไว้แล้ว”ปาณีรู้สึกว่าตนเองสมควรจะขีดเส้นแบ่งแยกตนเองกับเขาหน่อยจะดีเสียกว่า
“เอาเถอะ”เมธชนันเอ่น “พวกเธอกี่คนมาอยู่ด้วย ออกจะดึงดูดสายตามากไปหน่อย”
ถ้าหากมีแค่ปาณีคนเดียวก็แล้วไป แต่เธอนั้นอยู่กับคนอีกจำนวนมาก ถ้าหากเข้าไปทักทาย ก็คล้ายว่าจะโดดเด่นเกินไปหน่อย
ปาณีเดินตามพวกเขาเข้าไปห้องอาหารเพื่อทานข้าว
ตรีวิทย์นั้นคุ้นเคยกับที่นี่อย่างยิ่ง เคยไปมาที่นี่อยู่หลายครั้ง ร้านอาหารที่จองไว้ก็ไม่เลว อาหารที่ทานมีรสชาติดีอย่างยิ่ง
ส่วนชมนาดนั้นกำลังให้ความสนใจอยู่กับตรีวิทย์ และเป็นที่ชื่นชอบของบรรดาเหล่าพี่สาวคนอื่นๆอย่างยิ่ง ปาณีนั้นคล้ายกับเป็นคนนอกอีกทั้งยังไม่สามารถแทกคำพูดเข้าไปได้เลยสักนิด
โชคดีที่เธอนั้นก็ไม่ชอบพูดจาเรื่อยเจื้อยต่อหน้าคนที่ไม่สนิทเช่นกัน ดังนั้นเธอจึงทำแค่นั่งทานของอย่างเงียบๆ
ส่วนตรีวิทย์นั้นไม่สนใจใยดีชมนาดแต่อย่างใด ทำเอาเธอนั้นไม่สบอารมณ์ขึ้นมาอยู่บ้าง
ระหว่างนั้นปาณีไปห้องน้ำมารอบหนึ่ง ตอนที่กำลังเดินออกมา เธอถูกชมนาดและพี่น้องผู้หญิงของเธอคนหนึ่งขวางไว้ที่หน้าประตู
เธอมองปาณีด้วยสีหน้าดูถูกดูแคลน “เธอมากับตรีวิทย์ใช่รึเปล่า?”
ปาณีเอ่ย “ทำไมหรือคะ?”
เธอไม่อยากก่อเรื่อง แต่ก็มักจะมีคนบางกลุ่มที่คอยมาหาเรื่องเธอถึงที่อยู่เสมอ
ชมนาดมองเธออย่างโมโห “ดูไม่ออกเลยนะ อายุยังน้อยขนาดนี้ก็รู้จักล่อลวงผู้ชายซะแล้ว ไม่น่าหล่ะทำไมเธอถึงดังได้เร็วขนาดนี้ ลับหลังคงยั่วยวนตรีวิทย์ไปไม่น้อยเลยหล่ะสิ!”
ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างชมนาดหัวเราะและเอ่ยขึ้น “ได้ยินว่าเมื่อก่อนตอนที่เธอยังไม่ใช่คนมาใหม่ ก็สนิทกับตรีวิทย์แล้ว! แสร้งทำตัวท่าทางใสซื่อ ไม่รู้ว่าลับหลังทำเรื่องน่าสะอิดสะเอียดไปตั้งเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่”
ชมนาดจ้องมองปาณี “ตอนที่เธอทำเรื่องพวกนี้ แฟนของเธอรู้เรื่องรึเปล่า? เขารู้ไหมว่าเธออยากดัง จนต้องออกไปนอนกับคนอื่น?”
นอนกับคนอื่น คำๆนี้ ทำให้สีหน้าของปาณีเปลี่ยนเป็นสุดจะทน “เธอพูดว่าใครไปนอนกับคนอื่น?”
ปาณีรู้ดีว่าตนเองนั้นดังเร็วเกินไป เธอเปลี่ยนจากคนโนเนมไร้ชื่อเสียงกลายมาเป็นคนดังภายในเวลาแค่เพียงไม่ถึงปี
เมื่อก่อนเธอคิดว่าตนเองนั้นโชคดี ภายหลังถึงได้รู้ว่าคุณอานั้นแอบช่วยเธอลับหลังไปไม่น้อย
แต่นี่มันเกี่ยวข้องอะไรกับคนอื่นมิทราบ?
พูดอย่างกับว่าที่เธอดังขึ้นมานั้นเป็นเพราะเธอกับตรีวิทย์ทำเรื่องน่าละอายลงไป
ตอนนี้บางคนมักเป็นเช่นนี้ ขอแค่คุณประสบความสำเร็จขึ้นมาเล็กๆน้อยๆ พวกเขาก็จะพยายามคาดเดาคุณด้วยความอาฆาตพยาบาทแสนยิ่งใหญ่ และไม่สนใจทั้งนั้นว่ามันจะจริงหรือเท็จ ขอแค่ได้สาดโคลนมาใส่คุณก็พอ
ตอนที่790
และท้ายที่สุด แม้ว่าคุณจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของคุณได้ด้วยการทำงานอย่างหนัก แต่พวกเขาก็จะทำแค่ตบก้นและเดินออกไปราวกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
มุมปากของชมนาดยกยิ้มขึ้น “ใครที่ละอายใจขึ้นมาก็คือคนนั้นนั่นแหละ!”
“ฉันกับตรีวิทย์เป็นเพียงแค่เพื่อนกันธรรมดา”
เธอรู้ว่าบริษัทของตรีวิทย์นั้นใหญ่โตมาก หากจะดันใครสักคนหนึ่งถือเป็นเรื่องที่ง่ายดายอย่างยิ่ง แถมเขายังมีบัญชีในสังกัดอยู่อีกไม่น้อยด้วย
แต่ เธอกับตรีวิทย์ไม่ได้มีความสัมพันธ์ใดๆกันจริงๆ
ชนนาดเปล่งเสียงหึออกมา “เพื่อนทั่วไป ฉันว่าเธอคงอาศัยใบหน้านี้ของเธอไปยั่วยวนเขาซะมากกว่า! ไม่งั้นทำไมเขาที่ไม่เคยจะสนิทกับใครถึงต้องมาคอยตามสนิทกับเธอกัน? ช่างหน้าไม่อายจริงๆ เป็นผู้หญิงขายตัวแล้วยังกล้ามาเชิดหน้าชูตาอยู่ได้อีก ฉันว่าแฟนของเธอก็คงจะถูกยั่วยวนมาด้วยเหมือนกันสินะ! ฉันหล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าเขารู้เรื่องพวกนี้ที่เธอทำไหม?”
ปาณีไม่เคยโกรธอะไรแบบนี้มาตั้งนานแล้ว ครั้งที่แล้วที่เธอโกรธก็เป็นเพราะเรื่องติรยาและทีนาร์
ในตอนนั้นเธอคิดว่าพวกนั้นช่างน่ารังเกียจมากแล้ว แต่กลับคิดไม่ถึงว่ายังมีพวกนี้ที่น่ารังเกียจยิ่งกว่าอยู่
พวกเธอท้ายที่สุดแล้วก็เป็นเพียงอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอเท่านั้น แถมชมนาดคนนี้ที่เป็นคนมีหน้าตาชื่อเสียงในสังคม พอพูดจาออกมา กลับยิ่งดูน่ารังเกียจยิ่งกว่าใคร
ปาณีเอ่ยเสียงเย็น “เธอพูดจาเกินไปหน่อยแล้ว!”
“เกินไปแล้วยังไง? ผู้หญิงอย่างเธอ ฉันเห็นมาเยอะ ไม่พอใจหรือไง? มากัดฉันสิ! ”
เมื่อเผชิญกับการยั่วยุอย่างก้าวร้าวของเธอ ปาณีไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป เธอโกรธจนลงมือตบลงไปที่ข้างใบหน้าข้างหนึ่งของเธอโดยตรง
ส่วนชมนาดนั้นแน่นอนว่าไม่ยอมเสียเปรียบใคร เธอเตรียมง้างมือสู้กลับ “พูดแทงใจดำ ก็เลยโกรธงั้นสิ เธอกล้าลงมือก็จริง แต่คิดว่าฉันจะกลัวเธอหรือไง? ”
ปาณีตอบสนองอย่างว่องไวด้วยการจับแขนของเธอเอาไว้และเหวี่ยงเธอออกไปด้านข้าง การเหวี่ยงครั้งนี้ทำให้ชมนาดก้าวถอยหลังไปและชนเข้ากับกำแพงอย่างจังจนเธอมึนเล็กน้อย และไม่ได้ลุกขึ้นมา
เพื่อนของชมนาดที่ยืนอยู่ด้านข้าง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและถ่ายฉากนี้เอาไว้ “แอนเดรียตบตีคน!”
เธอไม่ได้เข้าใจช่วยฉุดชนนาดขึ้นมา ทำแค่ถทอโทรศัพท์บันทึกภาพที่ปาณีรุกโจมตีเอาไว้
ชมนาดนั้นก็เจ้าเล่ห์ทันคน เธอเอาแต่ล้มลงที่นั่นไม่ยอมลุกขึ้นมาเพื่อที่จะแสดงว่าตนเองนั้นกลายเป็นผู้ถูกรังแก
ตรีวิทย์เดินเข้าไปข้างๆชมนาดที่คุกเข่าอยู่ “เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”
เขาเป็นผู้ชายคนเดียวในที่นี้ ดังนั้นจึงต้องทำตัวให้เป็นผู้นำ
ชมนาดเห็นเขาเข้าก็จับมือของเขาเอาไว้ ท่าทางโศกเศร้าเสียใจ “ตรีวิทย์ ปาณีตบฉัน…”
อีกสองคนที่เหลือคือเพื่อนของชมนาด พวกเธอนั้นมาด้วยกัน พอเห็นฉากตรงหร้าก็เอ่ยถาม “เกิดอะไรขึ้น?”
เพื่อนของชมนาดที่ยืนอยู่ข้างๆเอ่ย “แอนเดรียตบชมนาด เธอใจคอโหดร้ายนัก!”
พอเธอพูดจบ สายตาของผู้หญิงทั้งสองก็ตกลงที่บนตัวของปาณี “อยู่ดีๆทำไมต้องไปตบตีคนอื่นด้วย? มีอะไรทำไมไม่พูดจากันดีๆ?”
เสมือว่าปาณีนั้นเป็นคนผิดเต็มประตู
ปาณีจ้องมองชมนาดที่พิงอยู่ในอ้อมอกของตรีวิทย์ ผู้หญิงคนนี้เสแสร้งได้ดีอย่างยิ่ง ราวกับว่าเป็นฉากกระทบกระทั่งอันใหญ่โตสุดแสนจะคลาสสิก
ปาณีนั้นก็เจ็บใจเช่นกัน ตั้งแต่ต้นจนจบเธอทำอะไรบ้าง ที่ทำแค่กินข้าวก็เท่านั้น ผู้หญิงคนนี้มาหาเรื่องด่าเธอถึงหน้า แต่ตอนนี้กลับเป็นเธอที่กลายเป็นแพะรับบาป
เธอเอ่ย “ทำไมพวกเธอไม่ถามหล่ะว่าเธอพูดอะไรออกมา?”
“ต่อให้พูดอะไร เธอก็ไม่ควรลงมือตบตีคนอื่นนี่! เธอเป็นเด็กอนุบาลหรือไง?”
“ดังนั้นปล่อยให้เธอด่าฉันตามใจชอบถึงจะโอเคหรือไง?”คำดูหมิ่นพวกนั้นไม่ใช่แค่คำด่าธรรมดาทั่วไป
“ฉันไม่ได้ด่าเธอ”ชมนาดพูดอย่างอ่อนแอ
ปาณีแทบจะโกรธจนหัวเราะออกมา “เธอไม่ได้ด่าฉัน?”
ตอนที่791
“ถ้าเธอด่าทำไมฉันถึงไม่ได้ยิน?”เพื่อนของชมนาดแน่นอนว่าย่อมต้องยืนฝ่ายเธอ
ควรจะบอกว่าคนกลุ่มนี้ทั้งหมดล้วนยืมอยู่ข้างชมนาดต่างหาก ชมนาดรู้จักพวกเธอมานานมากแล้ว แต่เพิ่งจะเคยพบหน้าปาณีเป็นครั้งแรก ใครจะยอมช่วยเหลือคนที่ไม่รู้จักกัน?
ภาพที่อยู่ตรงหน้า ทำเอาปาณีรู้สึกพูดไปสองไพเบี้ยขึ้นมา
บางครั้งคนอื่นก็ไม่ได้สนใจหรอกว่าใครเป็นคนผิดคนถูก ขอแค่พวกเขามีคนมากกว่าแค่นี้ก็สามารถกลับดำเป็นขาวได้
“ปาณี”ในช่วงที่ปาณีหมดคำพูดใดๆที่จะเอ่ยออกมา ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงอันคุ้นเคยสอดแทรกเข้ามา
ปาณีนิ่งงันไป และมองเห็นว่าเมธชนันกำลังเดินเข้ามา
เขา……มาได้ยังไงกัน?
เมธชนันเดินมาหยุดอยู่ข้างๆปาณีและจ้องดูสถานกาณ์วุ่นวายตรงหน้า “เกิดอะไรขึ้น?”
เมธชนันนั้นตัวสูงเป็นอย่างยิ่ง อีกทั้งยังหล่อมาก แทบจะจัดเป็นคนระดับเดียวกันกับธามนิธิ ผู้หญิงที่อยู่ตรงนี้พอเห็นเขาเข้าก็อดหน้าแดงขึ้นมาไม่ได้
ถึงแม้จะเป็นคุณป้าไปแล้ว แต่ก็ยังต้านทานความหล่อแบบนี้ไม่ไหวอยู่ดี
ผู้หญิงคนหนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น “แอนเดรียลงมือตบตีเพื่อนของฉัน ทำเอาเธออยู่ในสภาพแบบนี้”
เมธชนันหันไปมองปาณี “เธอลงมือตบตีคนหรือเนี่ย?”
“เธอด่าฉัน”ดวงตาของปาณีเปลี่ยนเป็นเข้มขึ้นแทบจะเป็นความหายนะ ในใจเธอไม่ใช่แค่รู้สึกคับข้องใจแบบทั่วๆไป
ดวงตาดำสนิทของเธอนั้นสะท้อนความเสียใจออกมา ทำให้แรงกระตุ้นที่อยากจะปกป้องเธอของเมธชนันนั้นทะลักออกมา “มือเจ็บรึเปล่า?”
“……”ปาณีชะงักไป และอดมองไปที่เขาไม่ได้
นี่เขา…..กำลังพูดอะไรกัน?
กลุ่มผู้หญิงที่กำลังมองเมธชนันอยู่ พอได้ยินก็มีความรู้สึกไม่กล้าเชื่อหูของตัวเองขึ้นมา
ที่เขากังวลนั้นไม่ใช่เรื่องชมนาดจะได้รับบาดเจ็บอย่างไร แต่กลับกังวลว่ามือของแอนเดรียจะเจ็บเนี่ยนะ!
ผู้ชายคนนี้ เป็นอะไรกับปาณีกันแน่?
ชมนาดนั้นเคยเจอธามนิธิมาก่อน เธอรู้ว่าแฟนของปาณีนั้นไม่ใช่คนตรงหน้าเธอ แต่คิดไม่ถึงว่าปาณีนั้นที่แท้กลับมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นอยู่อีกด้วย
ช่างเป็นผู้หญิงราคาถูกจริงๆ
เธอทิ้งตัวลงไปในอ้อมอกของตรีวิทย์มากยิ่งขึ้น “ตรีวิทย์ ฉันปวดหัวมาก”
“ไปส่งเธอที่โรงพยาบาลก่อนเถอะ”ผู้หญิงในนั้นเอ่ย
การทะเลาะตบตีกันเกิดขึ้นมาแล้ว แน่นอนว่าต้องส่งตัวไปโรงพยาบาลตรวจร่างกาย
ปาณีที่เป็นคนลงมือ ก็ถูกบังคับให้ตามไปโรงพยาบาลด้วยเช่นกัน
เธอยืนอยู่ในโรงพยาบาล ยังคงจมอยู่ในความรู้สึกโกรธ เมธชนันยืนอยู่ข้างๆเธอ มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋าไว้ เขาจ้องดูเขา “พวกนั้นรังแกเธอหรือ?”
“……”ปาณีไม่พูดจา เธอนั้นเกลียดเมธชนันอย่างยิ่ง แต่ตอนนี้เขากลับเป็นเพียงหนึ่งเดียวที่ยืนอยู่ข้างเธอ
รู้ว่าเธอลงมือตบตีคนอื่น ก็ยังไม่รู้สึกว่าเธอเป็นคนที่ผิด
ปาณีไม่ได้มองเขา “เปล่า ฉันก็แค่เห็นเธอแล้วขัดหูขัดตา”
“ปาณีที่ฉันรู้จัก ไม่ใช่คนประเภทที่มองใครขัดหูขัดตาแล้วเข้าไปลงไม้ลงมือ” ถ้าหากคนอื่นไม่มาหาเรื่องเธอ เธอก็ไม่มองคนนั้นหัดหูขัดตา
เธอที่เกลียดนลินขนาดนั้น ยังไม่ได้ลงมือกับนลินเลยแม้แต่น้อย นับประสาอะไรกับการลงไม้ลงมือกับคนที่ไม่ได้คุ้นเคย
ปาณีเอ่น “คนเดี๋ยวนี้น่ารำคาญเกินไปแล้ว”
แต่ละคนแทบจะเหมือนคนเป็นโรคประสาท
คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปก่อปัญหาเสียตั้งแต่เมื่อไหร่
ขณะที่ปาณีกำลังเอ่ยพูดอยู่กับเมธชนัน ตรีวิทย์ก็เดินเข้ามา เขามองดูปาณีและเอ่ยขึ้น “ชมนาดไม่ได้บาดเจ็บอะไรมาก คงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ฉันจะไปจ่ายค่ารักษาให้เธอ”
ในเมื่อปาณีเป็นคนที่ลงมือ ตอนนี้ชมนาดบาดเจ็บ เธอจึงต้องเป็นคนที่รับผิดชอบ
ปาณีเอ่ย “ไม่ต้อง ฉันไปเอง”
ตอนที่792
เธอหยิบใบเสร็จมาจากมือของตรีวิทย์ และเดินไปที่จุดชำระเงิน
เมธชนันเดินตามเธอมาอยู่ด้านหลัง ปาณีเอ่ย “นายว่า ครั้งหน้าถ้าคนอื่นมารังแกฉัน ฉันควรจะอดกลั้นเอาไว้ถึงจะโอเคใช่ไหม? หรือว่า ก็เป็นฉันที่ผิดอยู่ดี”
เมธชนันไม่ได้เอ่ยพูดอะไร เขามองดูปาณีจ่ายค่ารักษาและเดินกลับมา ท่าทางเธอคล้ายกับใกล้จะร้องไห้เต็มทน เขารู้ว่าเธอนั้นรู้สึกรู้สึกเจ็บช้ำอย่างยิ่ง
“เขารังแกเธอยังไง”
“ช่างเถอะ ฉันไม่อยากพูดกับนายแล้ว”
“ทำไมถึงไม่พูดกับฉัน?”เมธชนันพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ธามนิธิไม่อยู่ที่นี่ ในฐานะที่เป็นพี่น้องของเขา เธอเจ็บใจที่ไม่ได้รับความยุติธรรม ฉันก็ต้องช่วยเธอแน่นอน! ไม่งั้นกลับไปเขาเกลียดฉันตายแน่”
ปาณีก้มหน้าลง “เธอบอกว่าฉันเป็นเพื่อนนอน บอกว่าที่ฉันดังขึ้นมาได้ก็เพราะฉันไปนอนกับตรีวิทย์แล้ว ฉันบอกว่าฉันไม่ได้ทำ แต่เธอด่าฉันว่าเป็นผู้หญิงขายตัว”
ผู้หญิงคนหนึ่งที่ยังอายุไม่ทันยี่สิบอย่างเธอ ตอนถูกคนชี้หน้าด่าว่าเป็นเพื่อนนอน ด่าว่าเป็นผู้หญิงขายตัว ในใจจะต้องรู้สึกอย่างไร?
เมธชนันฟังปาณีเล่า นัยน์ตาของเขาเปล่งประกายอำมหิตขึ้นมา แม้กระทั่งปาณียังรับรู้ได้ถึงความเย็นชานั้น
เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาและเดินออกไปทันที ปาณีมองดูแผ่นหลังของเขา ก่อนจะเดินตามเขาไป
……..
ชมนาดอยู่ในห้องพยาบาล โดยมีผู้หญิงเหล่านั้นกำลังเอ่ยปลอบเธออยู่ “ชมนาด เธอไม่ต้องเสียใจไป ยัยแอนเดรียคนนั้นทำเกินไปแล้วจริงๆ เพียงแต่เธออายุยังน้อย ทำอะไรหุนหัน เธอใจเย็นๆเถอะนะ”
“ใช่! เด็กสมัยนี้ถูกตามใจคนเคยตัว แต่ละคนไม่รู้จักว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ เหมือนกับสมองพังไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น คิดว่าพอตนเองโกรธขึ้นมาก็ไม่มีอะไรอยู่ในสายตา”
“…..”
ในขณะที่พวกนั้นกำลังพูดจาปากเก่งกันอยู่ ทันใดนั้นประตูห้องก็ถูกคนถีบให้เปิดขึ้น
เมธชนันตอนนี้กำลังยืนอยู่ที่หน้าประตู พอมองเห็นคนหล่อตรงหน้า ทุกคนก็หยุดลงมากระทันทัน และอดไม่ได้ที่จะมีท่าทีระมัดระวังต่อหน้าเขาขึ้นมา
เมธชนันเดินเข้ามา ด้านหลังตามมาด้วยหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งที่เขาเป็นคนโทรเรียกมา
เขามองดูชมนาดที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ก่อนจะตรงบึ่งเข้าไปหาเธอ “เธอเป็นคนด่าปาณี?”
บรรยากาศรอบตัวเขาดูสูงส่งราวกับอยู่เหนือสรรพสิ่ง ทำเอาชมนาดตกใจกลัวจนหน้าซีดเผือดลง
ปาณียืนอยู่ด้านนอกประตูและกำลังมองดูฉากตรงหน้า ขนาดคนที่รู้จักกับเมธชนันมาอย่างยาวนานอย่างเธอ ก็อดที่จะรู้สึกว่าเมธชนันในตอนนี้ดูน่ากลัวอยู่ไม่น้อย
ชมนาดเอ่ย “ฉันไม่ได้ทำ”
เธอไม่มีทางยอมรับอย่างแน่นอน
“ไม่ได้ทำ?” สานตาของเมธชนันเย็นชาอย่างยิ่ง เขาหัวเราะเยาะแล้วก้าวหลบออกไป ในขณะที่หญิงวัยกลางคนที่เพิ่งจะตามเขาเข้ามาก็เข้าไปคว้าผมของชมนาดไว้ทันที และดึงเธอลงมาจากเตียง ฉากตรงหน้านี้ทำเอาคนเหล่านี้ที่กำลังมองดูเรื่องน่าตื่นเต้นอยู่เป็นที่ตะลึงไป ถึงพวกเขาทั้งหมดจะเป็นเพื่อนร่วมงานของชมนาด แต่ท่าทีของเมธชนันตอนนี้นั้นน่ากลัวมากเกินไปจริงๆ พวกเขาจึงไม่กล้าที่จัยื่นมือเข้าไปช่วย
ชมนาดถูกหญฺงวัยกลางคนกดลงไว้กับพื้น ก่อนจะถูกตบเข้าที่แก้มไปหลายรอบ เมธชนันจ้องดูชมนาดและเอ่ยถาม “เธอบอกว่าใครเป็นผู้หญิงขายตัว? ใครเป็นเพื่อนนอน?”
ต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นผุ้หญิง เขาก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้
เมื่อก่อนเมธชนันนั้นเป็นหัวโจกสุดเหี้ยมที่คุ้นเคยกับเรื่องทะเลาวิวาทอย่างยิ่ง เขาจึงไม่เคยเกรงกลัวอะไรทั้งนั้น
ปาณีที่ยืนอยู่หน้าประตูและกำลังมองดูฉากตรงหน้า เธอแทบจะไม่อยากเชื่อสิ่งที่ตัวเองเห็น
ก่อนหน้านี้ที่เธอลงมือตบหน้าชมนาดไป เมื่อเทียบกับที่คนของเขาลงมือแล้ว เรียกได้ว่าเบาเสียยิ่งกว่าอะไร
หญิงวัยกลางคนตบหน้าชมนาดเสร็จแล้วก็ลุกยืนขึ้นมา
ชมนาดนั้นล้มลงอยู่กับพื้น รู้สึกได้เพีงแค่ที่หูของเธอกำลังมีเสียงอื้ออึงออกมา
เมธชนันมองดูเธอ “ถ้ายังมีครั้งหน้าที่พวกเธอยังกล้ารังแกแอนเดรียอีก ก็จะต้องลงเอยแบบนี้”
“……”
คนที่หน้าย่ำแย่ที่สุดก็คือเพื่อนของแอนเดรียคนนั้นที่พอมองเห็นฉากตรงหน้า ทั้งร่างก็ตกใจจนแทบสิ้นสติ
