บทที่ 976 ละครฉากเด็ด
พอพูดออกไป ทุกคนก็ตกใจ
“ไม่ทราบว่าคุณหนูฉูหมายความว่าเช่นไร” ตงฟางถงหลิ่ง (ถงหลิ่งผู้บัญชาการทหาร) ถามออกมาก่อน
กู้อ้าวเวยก็ยิ้มเบาๆ ไม่ได้ตอบอะไร แต่ก็หยิบจอกเหล้าขึ้นมา ยกเคารพตระกูลจี้เบาๆ แล้วก็กระดกดื่มไป ขันทีด้านหลังก็เตือนว่า “คุณหนูฉู ตอนนี้งานเลี้ยงยังไม่เริ่มดื่มเหล้าเลย มันเสียมารยาทนะ”
“กฎระเบียบในวังของแคว้นชางหลานมีไม่น้อยเลยนะ” วางจอกเหล้าลง กู้อ้าวเวยเอานิ้วมาจับจานขนม แล้วก็เงยหน้ามองซ่านจินจื๋อฝั่งตรงข้าม ซ่านจินจื๋อก็พยักหน้า “วันนี้พิเศษ”
กู้อ้าวเวยก็วางใจ เลยหยิบขนมขึ้นมากิน ในความหวานนั้นมีความขมฝาดอยู่ด้วย
นางวางมือลง แล้วเอาขนมที่เหลืออีกครึ่งชิ้นวางลงไปในจาน เศษขนมในมือก็ล่วงลงไปตามที่นางสบัด นางกำนัลก็มาช่วยนางเช็ด แล้วก็มาจับคอเสื้อนาง เหมือนจะช่วยปัดเศษขนมที่เหลือ
“ไม่ต้องลำบากเช่นนี้” นางยกมือไล่นางกำนัลไป กู้อ้าวเวยขมวดคิ้วมองซ่านจินจื๋อ
ซ่านจินจื๋อก็วางถ้วยชาลง ก็เห็นด้วยกับการกระทำของกู้อ้าวเวย แล้วก็สั่งขันทีด้านข้าง “ไปเอาขนมหวานๆ เพิ่มให้นาง สั่งว่าอย่าให้ใครถูกเนื้อต้องตัวนาง”
จ้องมองตากัน ดวงตากลมโตของกู้อ้าวเวยแฝงอมยิ้มอยู่ด้านใน
ตระกูลตงฟางและคนตระกูลจี้ก็เห็นกริยาของทั้งสองคนเต็มตา ในใจนอกจากจะตกใจแล้ว ก็ยังสงสัยด้วย
ปีนั้นพระชายาจิ้งเป็นลูกคนโตของกู้เฉิงเสี้ยง แต่แม่ของนางหยุนหว่าน เคยสนิทกับฮ่องเต้แคว้นเอ่อตานตอนนี้ หลังจากพระชายาจิ้งตายไป องค์หญิงแคว้นเอ่อตานก็มาด้วย เหมือนจะมีความสัมพันธ์ดีกับอ๋องจิ้ง ทุกครั้งที่เจอก็จะมีผ้าปิดหน้า ตอนนี้ตัวตนของคุณหนูฉูอยู่ดีๆ ก็โผล่ขึ้นมา ว่าเป็นลูกสาวของฮ่องเต้แคว้นเอ่อตานฉูหลี่ และเป็นองค์หญิงแคว้นเอ่อตานที่ตายไปแล้ว หรืออาจจะเป็นพระชายาจิ้ง
แต่คนที่ตายไปแล้วสองครั้ง ทำไมถึงได้มานั่งได้ตรงนี้
ตงฟางซวนเอ๋อก็จ้องมองดวงตาคู่นั้น ถ้าบอกว่าเมื่อก่อนเคยเห็นกู้อ้าวเวยสองคน อีกคนดวงตาสีเทาขาว อีกคนก็มีดวงตาสีดำชัดเจน แล้วตอนี้เป็นสีน้ำตาล มันเป็นเพราะไรกันแน่?
“ซวนเอ๋อ เจ้ามองอะไรบ้างหรือ?” ตงฟางถงหลิ่ง (ถงหลิ่งผู้บัญชาการทหาร) ถามนาง
ตงฟางซวนเอ๋อเอาเรื่องสีของดวงตาไปบอกพ่อตนเอง ตงฟางถงหลิ่ง (ถงหลิ่งผู้บัญชาการทหาร) ก็ขมวดคิ้ว “สีตาเปลี่ยนได้หลายครั้ง แล้วคนในตอนี้เป็นตัวจริงหรือตัวปลอมกันแน่?”
“ลูกก็ไม่ทราบเช่นกัน แต่วันนี้เป็นวันที่เรามีโอกาสสามารถออกมาจากตำหนักอ๋องจิ้ง” ตงฟางซวนเอ๋อพูดเบาๆ สายตาก็มองไปยังฮ่องเต้และไทเฮาที่กำลังเดินเข้ามา ไอเบาๆ แล้วก็จัดท่าทางตัวเองให้นั่งเป็นระเบียบ
ชุดมังกรบนตัวของซ่านต้วนโฉงดูหลวมๆ หน้าก็ซีดๆ ส่วนไทเฮาและฮองเฮาที่เดินตามมาด้านหลัง ก็มีรัศมีความงามบรรเจิด ตอนที่ออกมาจากใต้เท้าตงฟาง ฮองเฮาตระกูลตงฟางก็ยิ้มมุมปาก แล้วก็พยักหน้าเบาๆ ให้พวกเขาวางใจ
พอรอให้ฮ่องเต้นั่งลง ทุกคนก็ถวายความเคารพ
กู้อ้าวเวยก็ทำตามที่ตกลงกับซ่านจินจื๋อไว้แล้ว ใช้ท่าทางของแคว้นเอ่อตานถวายพระพร ก็เห็นฉีหรัวและซ่านเชียนหยวนแอบมามองมา มีแต่ฮ่องเต้ที่มองตาหยี แล้วก็ตอบโดยไม่สนใจอะไร “ไม่ต้องมากพิธี”
“ขอบพระทัยฝ่าบาท” ทุกคนก็นั่งลง
พอไทเฮาเห็นกู้อ้าวเวยก็ทำหน้านิ่งลงไป มีแต่ฮ่องเต้ที่ยังมองนางอยู่ ใบหน้านี้มันเหมือนกับกู้อ้าวเวยเมื่อก่อนไม่มีผิด แต่ดวงดูโฉบเฉี่ยวไปมาก
ด้านนอกฝนตกพรำ ข้างหูก็มีแต่เสียงคุยของตระกูลตงฟางและคนตระกูลจี้
กู้อ้าวเวยรอจนอาหารมาวาง ก็นั่งกินไปเงียบๆ จนถึงฮ่องเต้เอ่ยปากถาม “ทั้งสองท่าน”
ใต้เท้าจี้และใต้เท้าตงฟางก็เงียบ
กู้อ้าวเวยเงยหน้า แล้ววางตะเกียบลง แล้วหันหัวไปมองซ่านต้วนโฉง
“เรื่องนี้ซวนเอ๋อพลาดโดยไม่ได้ตั้งใจ ขอให้ฝ่าบาทเห็นแก่ขุนนางแก่ๆ อย่างกระหม่อม ลงโทษซวนเอ๋อสถานเบาด้วยเถิด” ใต้เท้าตงฟางเดินอ้อมออกมาหน้าโต๊ะของฮ่องเต้ ร้องไห้พูดว่า “ตระกูลตงฟางของกระหม่อมก็มีแต่ลูกที่ดีคนนี้ ขอฝ่าบาทอภัยโทษด้วยเถิด”
พอพูดจบ ก็ยังไม่รอให้ซ่านต้วนโฉงตอบ ใต้เท้าจี้ฝั่งตรงข้ามก็เอามือตบโต๊ะลุกขึ้น ดวงตาแดงก่ำ “ใต้เท้าตงฟางกล่าวเช่นนี้ จะไม่เห็นชีวิตของซูเอ๋ออยู่ในสายตาเลยหรือ?”
ไม่นึกว่าตระกูลจี้จะมาบีบบังคับคนต่อหน้าฮ่องเต้เลย
ซ่านเชียนหยวนด้านข้าง ก็รีบลุกขึ้นมาช่วย “ใต้เท้าทั้งสองจะโกรธกันไปทำไม นั่งลงค่อยๆ คุยกันก่อน”
ใต้เท้าตงฟางและใต้เท้าจี้ก็เลยหน้านิ่ง กลับลงไปนั่งที่เดิม
กู้อ้าวเวยก็มองไปที่มือของซ่านเชียนหยวน เห็นเขายกมือสองครั้ง แล้วก็เอามือเก็บแขนเสื้อแล้วหยิบจอกเหล้าขึ้น ยกชูไปทางฮ่องเต้ “ฝ่าบาท วันนี้หม่อมฉันมีเรื่องจะข้อร้องท่าน”
“งั้นหรือ?” ซ่านต้วนโฉงยกคิ้วขึ้น แล้วผายมือให้นางพูด
“อยากให้ฝ่าบาทคืนความเป็นธรรมให้กลับเพื่อนหม่อมฉัน” กู้อ้าวเวยพูด แล้ววางจอกเหล้าลงนางก็นั่งคุกเข่าหน้าโต๊ะ สายตาก็มองไปยังซ่านต้วนโฉง “นางคือชินเทียนเจียน (แผนกดูดาว) พี่สาวของยู่จือ ชื่อยู่จุน ปีนั้นนางเคยมาอยู่สอนหม่อมฉันในตำหนัก แต่หลังจากที่หม่อมฉันไปที่ทิ้งศพนอกเมืองไม่นาน นางก็หายตัวไปไร้ร่องรอย เหลือไว้เพียงเชือกถักจากในวัง แต่ก็หายไปจากที่ตำหนักถูกค้น”
พอกู้อ้าวเวยพูดไป ซ่านจินจื๋อก็มองเห็นสีหน้าของซ่านต้วนโฉงเปลี่ยนไป เอามือบีบพนักเก้าอี้แน่นขึ้น แล้วถามว่า “เจ้ารู้จักนางหรือ?”
“ถ้าไม่ได้นาง วันนี้เวยเอ๋อก็คงไม่ได้มายืนอยู่ตรงหน้าท่าน” กู้อ้าวเวยค่อยลุกขึ้นจากพื้น เอามือมาพากที่บ่าแล้วโค้งตัวทำท่าคำนับแบบฉบับแคว้นเอ่อตาน
สีหน้าซ่านต้วนโฉงก็นิ่งไป “เรื่องนี้ เดี๋ยวข้าจะให้คนไปสืบดู”
“แต่ตอนนี้ ท่านต้องทำตามที่รับปากไว้กับอ๋องจิ้งไม่ใช่หรือ?” กู้อ้าวเวยยกคิ้วขึ้น
สัญญาที่รับปากไว้นั้น ก็เกี่ยวกับเรื่องหลิงเอ๋อร์องค์หญิง
ถึงแม้ตอนนี้จะรู้ว่าหลิงเอ๋อร์องค์หญิงจะมีสองคน แต่ฮ่องเต้ไม่ยอมมอบมา ก็เพราะว่าถ้าอีกคนเกิดปัญหาอะไร หรือตายไป หรือไม่เหมือนเมื่อก่อน และถ้าหลิงเอ๋อร์องค์หญิงยังจำเรื่องอะไรได้ ก็อาจจะช่วยให้พวกเขาได้เข้าใจจุดประสงค์ของฮ่องเต้มากขึ้น
ซ่านต้วนโฉงขมวดคิ้ว “ไม่รู้มาก่อนว่าเจ้าจะมีความสัมพันธ์กับอ๋องจิ้งดีขนาดนี้”
“ตอนที่ฝ่าบาทได้อนุญาตเรื่องงานแต่งไปแล้ว ก็ได้สนิทกัน” กู้อ้าวเวยก็โน้มตัวคำนับแล้วกลับเข้าที่ แล้วก็ยื่นกระบอกไม้ไผ่ให้กับใต้เท้าจี้ด้านข้าง ใต้เท้าจี้มองแล้วก็เปลี่ยนสีหน้า แล้วก็หยิบมันมา
ใต้เท้าตงฟางก็มองดูอยู่ ในใจก็สงสัย
ตอนที่ในใจกำลังคิดแผนอะไรอยู่นั้น ก็ได้ยินไทเฮาพูดขึ้นหลังจากเงียบมานาน “เวยเอ๋อ เข้ามานั่งข้างๆ ข้าหน่อยมา”
ละครฉากเด็ด กำลังจะเริ่มขึ้น
