บทที่ 474 การบุกเบิกครั้งยิ่งใหญ่
ไททันมีชั้นบรรยากาศหนา มวลรวมของชั้นบรรยากาศสูงกว่ามวลรวมของชั้นบรรยากาศโลก โดยองค์ประกอบหลักคือไนโตรเจนซึ่งสูงถึง 95%
ระดับความหนาของชั้นบรรยากาศเช่นนี้หมายความว่าเมื่อกระสวยอวกาศเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของไททันมันจะสร้างแรงเสียดทานในชั้นบรรยากาศอย่างรุนแรงและรุนแรงกว่าแรงเสียดทานในชั้นบรรยากาศของดาวอังคาร
“ผลการสำรวจพื้นที่จริงที่ผ่านมาของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าไม่มีสิ่งมีชีวิตบนไททันและไม่มีอันตรายใดๆ” ติงต้าเฉิงบอกลู่เฉิน
กองทัพได้ส่งนักรบสิบนายและนักวิทยาศาสตร์สองคนไปสำรวจไททันเป็นเวลาสามวันและไม่มีอะไรอันตรายเกิดขึ้น
จากนั้นติงต้าเฉิงก็ได้นำแผนที่สามมิติของไททันที่พวกเขาวาดมาแสดงตรงหน้าลู่เฉิน
บนแผนที่นี้ติงต้าเฉิงได้ระบุลักษณะภูมิศาสตร์ทุกท้องที่ที่อยู่บนไททันที่แตกต่างกันออกไป ตัวอย่างเช่น ตรงไหนเป็นเทือกเขา ตรงไหนเป็นภูเขาไฟ ตรงไหนเป็นพื้นที่ที่อุดมไปด้วยแร่เหล็ก ตรงไหนเป็นพื้นที่ทะเลสาบ และตรงไหนเป็นพื้นดินเป็นต้น
ลู่เฉินพยักหน้า จากนั้นก็อ่านแผนที่อย่างตั้งใจ
หลังจากวิเคราะห์อย่างถี่ถ้วน ทั้งสองก็เลือกสถานที่ในที่สุด
เขตXanadu หรือที่เรียกว่าShangri-la เป็นพื้นที่สะท้อนแสงที่มีความสว่างสูงซึ่งตั้งอยู่ในซีกโลกชั้นนำของไททันซึ่งมีขนาดใหญ่เท่ากับออสเตรเลีย
ทฤษฎีดั้งเดิมก่อนหน้านี้เชื่อว่าสถานที่แห่งนี้เป็นทะเลสาบมีเทนขนาดใหญ่ แต่หลังจากการสำรวจภาคสนาม ติงต้าเฉิงก็ปฏิเสธแนวคิดนี้
เมื่อผ่านชั้นบรรยากาศหนาแน่น สภาพพื้นผิวของเขตXanaduก็เข้าสู่กล้อง และสิ่งที่ปรากฏต่อหน้าลู่เฉินคือโลกมหัศจรรย์
มีพื้นผิวทึบและทะเลสาบ แต่ไม่ใหญ่มาก ในขณะเดียวกันก็มีแม่น้ำที่ทำจากมีเทนเหลวทั้งหมดไหลเอื่อยๆเช่นเดียวกับบนโลก
รายงานการสำรวจทางธรณีวิทยาแสดงให้เห็นว่ามีแร่เหล็กที่อุดมสมบูรณ์มากในพื้นที่หนึ่งของเขตXanadu ท้ายที่สุดลู่เฉินและติงต้าเฉิงจึงเลือกที่จะลงจอดสถานที่แห่งนั้น
ใช่แล้ว เนื่องจากไททันมีความปลอดภัย ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจนำยานอากาศซี-หวั้งไปเยือนไททัน
เพราะบนไททันมีทรัพยากรที่อุดมสมบูรณ์ พวกเขาจึงวางแผนพัฒนาอยู่บนไททันเป็นเวลา 1-2 ปีก่อนจะจากไป
ดังนั้นพลังงานที่จำเป็นสำหรับยานอวกาศซี-หวั้งในการหมุนรอบไททันจึงเป็นตัวเลขทางดาราศาสตร์ที่น่าอัศจรรย์ ทั้งหมดนี้เพียงพอที่จะให้พวกเขาบินออกไปนอกระบบสุริยะได้แล้ว
อีกทั้งการใช้กระสวยอวกาศค่อยๆลำเลียงทรัพยากรมากมายไปส่งยังยานอวกาศซี-หวั้งก็เป็นเรื่องยุ่งยากมาก
ทุกคนตื่นเต้นเล็กน้อยหลังจากทราบข่าวว่ายานอวกาศซี-หวั้งจะลงเยือนไททัน เพราะพวกเขาไม่ได้เหยียบพื้นดินมากว่า 20 วันแล้ว หลายคนหวังว่าจะมีโอกาสได้ไปทำงานบนไททัน
ไม่เพียงแต่รายได้สูง ในขณะเดียวกันก็ยังออกจากยานอวกาศซี-หวั้งมาสูดอากาศได้อีกด้วย
หลังจากปรับความเร็วในการลงจอดแล้ว ยานอวกาศซี-หวั้งที่ออกเดินทางออกจากโลก ในที่สุดก็ได้ลงจอดบนพื้นดินอีกครั้ง
ภายใต้แรงเสียดทานทำให้เกราะนอกของยานอวกาศเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว แต่ว่าทั้งหมดนี้อยู่ในความคาดหมาย ไม่มีใครกังวลเกี่ยวกับมาตรฐานเทคโนโลยีในปัจจุบัน
ระดับความสูงลดลงอย่างต่อเนื่องจาก 3,000 กิโลเมตรเป็น 1,000 กิโลเมตรและถึง 100 กิโลเมตรเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของไททัน ความเร็วเริ่มลดลงอย่างรวดเร็วจาก 2 กิโลเมตรต่อวินาที ลงมาเป็น 1.5 กิโลเมตรต่อวินาที 1 กิโลเมตรต่อวินาที 600 เมตรต่อวินาที …
แน่นอนว่าความเร็วเหล่านี้ถูกปรับโดยระบบต่อต้านแรงโน้มถ่วง นอกจากนี้ยังสามารถกล่าวได้ว่าเมื่อยานอวกาศซี-หวั้งทั้งลำกำลังจะลงจอด จะมีความรู้สึกเหมือนลอยอยู่
ท่ามกลางหมอกขาว ยานอวกาศซี-หวั้งทั้งลำก็เป็นเหมือนเซียนลงจากสวรรค์มาจุติ ร่อนลงสู่พื้นดินของไททันอย่างปลอดภัย
ทุกคนส่งเสียงไชโย
เมื่อหมอกสีขาวสลายไป ลู่เฉินจึงสั่งให้เปิดประตูยานอวกาศ
จากนั้นกองทัพที่เตรียมพร้อมมานานก็ก้าวออกไปก่อน
พวกเขาตรวจสอบสถานการณ์โดยรอบอย่างรวดเร็วเพื่อความปลอดภัยของยานอวกาศซี-หวั้ง
จากนั้นลู่เฉินและเจ้าหน้าระดับสูงกลุ่มหนึ่งก็สวมชุดอวกาศเดินลงจากยานอวกาศซี-หวั้ง
สิ่งที่ดึงดูดสายตาของทุกคนคือโลกมหัศจรรย์
ตอนนี้เป็นกลางคืนของไททัน ท้องฟ้ามืดมิด
ภายใต้บรรยากาศที่หนาทึบ บนท้องฟ้าย่อมมองไม่เห็นดวงดาว เห็นเพียงดวงดาวที่สว่างไสวไม่กี่ดวงเท่านั้น
นอกจากนี้บนไททันก็มี “พระจันทร์” ขนาดมหึมา
นั่นก็คือดาวเสาร์ ซึ่งเป็นดาวเสาร์สีกากี
เมื่อมองจากบนไททันนั้น มี “พระจันทร์” ที่มีรูปร่างใหญ่โตเด่นชัดมาก
ขนาดของมันเหมือนมองดูดวงอาทิตย์จากบนโลก
ดาวเสาร์อยู่ห่างจากไททัน 1.22 ล้านกิโลเมตร
ระยะทางนี้ก็เพียงพอที่จะครอบคลุมไททันไว้ในสนามแม่เหล็กดาวเสาร์ ซึ่งจะช่วยต้านลมสุริยะจากดวงอาทิตย์ได้
ไททันโคจรรอบดาวเสาร์ในเวลาประมาณ 16 วัน
พื้นที่ส่วนใหญ่ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดอันกว้างใหญ่ หรือจะใช้คำว่ามืดมิดมาขยายความก็ว่าได้ เมื่อยืนอยู่ตรงหน้ายานอวกาศซี-หวั้งโดยไม่เปิดไฟฉายก็มองไม่เห็นอะไรเลย
ลู่เฉินหยิบกล้องโทรทรรศน์กลางคืนขึ้นมา ในไม่ช้าภาพที่น่าทึ่งก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา
มีทะเลสาบอยู่ตรงหน้ายานอวกาศซี-หวั้งเพียงหนึ่งกิโลเมตร
มันเป็นทะเลสาบขนาดใหญ่ ท่ามกลางลมที่พัดบนไททันทำให้เกิดระลอกคลื่นบริเวณผิวน้ำของทะเลสาบ ตรงชายขอบทะเลสาบมีคลื่นบางส่วนกระทบกับชายฝั่งจนเกิดเสียง
พวกเขาเคยวิเคราะห์ทะเลสาบนี้มาก่อนแล้ว ทว่าพอได้เห็นในระยะใกล้ก็ทำให้คนรู้สึกว่ามันสวยมาก
ถัดจากนั้นมีแม่น้ำที่คดเคี้ยว ของเหลวที่มาจากไหนไม่รู้ไหลมาบรรจบกันในทะเลสาบอย่างช้าๆ
ใต้เท้ามีรอยด่างเล็กน้อยคล้ายดินทราย ยังมีหินบางส่วนคล้ายกับทะเลทรายโกบีบนพื้นโลก
“กลับไปพักผ่อนที่ยานอวกาศก่อน พรุ่งนี้เริ่มบุกเบิกดาวดวงนี้อย่างเป็นทางการ” ลู่เฉินวางกล้องโทรทรรศน์กลางคืน จากนั้นสั่งให้เจ้าหน้าที่ระดับสูงกลับไปที่ยานอวกาศซี-หวั้ง
แต่แน่นอนว่าทหารหลายพันนายเหล่านั้นยังต้องอยู่ข้างนอกเพื่อลาดตระเวน
ห้าชั่วโมงต่อมาเวลา กลางวันของไททันก็มาถึง
ท้องฟ้าของไททันเป็นสีน้ำเงินเข้มสวยงามมาก
เมื่อไททันเคลื่อนตัวไปทางด้านข้างของดาวเสาร์โดยหันหน้าเข้าหาดวงอาทิตย์ แสงแดดก็จะส่องไปที่ไททัน พอหลังจากที่แสงอาทิตย์ส่วนใหญ่สะท้อนออกไป แสงอาทิตย์ส่วนน้อยก็จะส่องทะลุลงมาที่พื้นโดยการสะท้อนผ่านชั้นบรรยากาศหนาๆของไททัน ท้องฟ้าก็เปลี่ยนเป็นสีฟ้าที่เป็นเช่นนี้
หลักการคล้ายกับสีฟ้าของท้องฟ้าบนโลก
ในเวลานี้คนงานเหมืองและนักธรณีวิทยานับไม่ถ้วนค่อยๆทยอยออกมาจากยานอวกาศซี-หวั้ง
เนื่องจากพวกเขาแน่ใจแล้วว่ามีแร่ออกไซด์ขนาดใหญ่และทะเลสาบมีเทนอยู่ใกล้ๆ พวกเขาจะขุดแร่ออกไซด์และรวบรวมมีเทนเหลวเป็นสิ่งแรก
เพราะมีเทนเหลวเป็นวัตถุดิบสำหรับดิวเทอเรียมที่มีหลักหน่วยเดียวกันกับไฮโดรเจน ดิวเทอเรียมเป็นแหล่งพลังงานจำเป็นสำหรับนิวเคลียร์ฟิวชั่นที่ควบคุมได้
นอกจากสองสถานที่นี้แล้ว เหล่านักวิทยาศาสตร์ยังได้ค้นพบแร่ธาตุหายากอีกมากมาย
ในอีก 1-2 ปีข้างหน้า ยานอวกาศซี-หวั้งจะดำเนินการพัฒนาและก่อสร้างอย่างยิ่งใหญ่บนไททัน
