บทที่ 503 ชีวิตที่มีความสุขที่หาได้ยาก
เนื่องจากลู่เฉินและคนอื่นๆไปชายหาดวันนี้ พวกทหารองครักษ์ต่างไปคุ้มกันที่ชายหาดล่วงหน้าแล้ว
ตู้เฟยและเจ้าหน้าที่ระดับสูงคนอื่นๆต่างก็มาถึงชายหาดก่อนครอบครัวลู่เฉิน
เมื่อครอบครัวของลู่เฉินมาถึง ทุกคนก็เตรียมบาร์บีคิวพร้อมที่จะทำบาร์บีคิวริมชายหาด
และเพื่อที่จะชมพระอาทิตย์ขึ้นหลังจากที่ห่างหายไปนาน ทุกคนก็มากันแต่เช้า
ดวงอาทิตย์สีแดงอมส้มขึ้นจากใต้ระดับน้ำทะเลอย่างช้าๆ ในเวลานี้ยังสามารถมองเห็นดวงอาทิตย์ได้ด้วยตาเปล่า แต่เป็นลูกไฟสีแดงอมส้มขนาดใหญ่ที่โผล่ขึ้นมาจากน้ำซึ่งเป็นบริเวณรอยต่อของทะเลและท้องฟ้า
ราวกับว่าพอลูกไฟดวงนี้ปรากฏขึ้นในทะเล ผิวน้ำทะเลก็ถูกย้อมเป็นสีแดงทั้งผืน
หลังจากพระอาทิตย์ลอยเหนือพื้นดินหมดทั้งดวง ผู้คนนับพันบริเวณชายหาดต่างก็สูดหายใจกันอย่างพร้อมเพรียง
เนื่องจากคนส่งเสียงมากเกินไปในเวลาเดียวกัน จึงทำให้ทุกคนรอบข้างได้ยินเสียงจอแจ สักพักทุกคนต่างก็ยิ้มบางๆ มันเป็นรอยยิ้มที่ผ่อนคลายและเจตนาดี
ใช่แล้ว นี่คือเช้าวันแรกของวันพักร้อนห้าวัน เจ้าหน้าที่ระดับสูงมากกว่าสองในสามของยานอวกาศซี-หวั้งล้วนมาชมพระอาทิตย์ขึ้นที่ชายหาด
พวกเขาล้วนได้รับคำเชิญจากลู่เฉินเมื่อคืนที่ผ่านมา
วันรุ่งขึ้นพวกเขาจึงมาอยู่ด้วยกันบนชายหาด
อีกสี่วันที่เหลือเริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้ พวกเขาก็ไปเที่ยวกันเอง
บรรดาเจ้าหน้าที่ระดับสูงต่างพาครอบครัวตัวเองมาด้วย
มีทั้งคนแก่และเด็ก ชายหญิง และยังมีบางคู่ที่เพิ่งแต่งงานหรือคู่รักกำลังนอนกอดกันและนั่งอยู่บนชายหาดที่แห้งแล้งเพื่อคอยชมทิวทัศน์พระอาทิตย์ขึ้นจนจบ
เมื่อเห็นภาพครอบครัวของลู่เฉินที่มีความสุข เฉินเฉินจือหรานที่เพิ่งปลดปล่อยอารมณ์ก็เศร้าเล็กน้อย
“เฉินจือหราน เดี๋ยวกินอาหารเช้าเสร็จเราไปเล่นเซิร์ฟกันไหม?” หลันหลิงถือแก้วนมมานั่งลงข้างๆเฉินเฉินจือหราน
หลันหลิงได้กลายมาเป็นนายทหารผู้ช่วยหน่วยรบพิเศษจึงมีความแข็งแกร่งมาก
ในสงครามบุกรุกครั้งนี้ หน่วยรบพิเศษที่เธอเป็นผู้นำได้เอาชนะหัวหน้านายพลของฝ่ายศัตรูในค่ายศัตรูมาแล้วหลายครั้งและยังเป็นหนึ่งในวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ที่ทำให้คนแคระยอมจำนน
แต่น่าเสียดาย แม้ว่าเธอจะได้รับรางวัลเกียรติยศอย่างหาที่เปรียบมิได้
แต่เธอก็เหมือนกับเฉินเฉินจือหรานที่โดดเดี่ยวมาตลอดหลายปี
“ดีเลย ฉันไม่ได้เล่นเซิร์ฟมาสิบปีแล้ว” เฉินเฉินจือหรานยิ้ม
หลังจากที่ออกจากโลก อย่าว่าแต่เล่นเซิร์ฟเลย มนุษย์ยังไม่เคยมีใครเห็นท้องทะเลเลยด้วยซ้ำ
บนดาวอังคาร แม้ว่าจะมีคนลงไปเพียงไม่กี่คน แต่ไฟหยดบนดาวอังคารกลับไม่มีแม้แต่ลูกเดียว
บนไททันมีแม่น้ำและทะเลสาบ
แต่ทั้งหมดเป็นก๊าซมีเทนเหลว
หลังจากนั้นก็เป็นการเดินทางที่เงียบเหงาเป็นเวลาหลายปี
เมื่อก้าวลงสู่ทะเลอีกครั้งทุกคนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
ท้ายที่สุดมนุษย์ก็แยกจากพื้นดินไม่ได้
แยกจากดาวเคราะห์คล้ายโลกไม่ได้
นี่คือช่วงเวลาแห่งการพักผ่อน สภาพจิตใจของทุกคนรู้สึกผ่อนคลายอย่างมาก ในช่วงเวลาที่เส้นประสาทตึงเครียดมาเป็นเวลาหลายปี การสังเวยชีวิตของผู้คนมากมาย การสละบางสิ่งบางอย่างและได้พบบ้านใหม่อีกครั้ง หลายคนถึงกับยิ้มด้วยน้ำตาที่ไหลออกมา
ช่างน่าตื้นตันใจ
ไม่ว่าอย่างไร นี่ล้วนเป็นน้ำตาแห่งความสุข
หลังจากดูพระอาทิตย์เสร็จ ทุกคนก็ไม่มีอารมณ์อ่อนไหวใดๆอีก ทุกคนต่างเริ่มทานอาหารเช้าที่อุดมสมบูรณ์
นับเป็นช่วงเวลาที่เฟื่องฟูที่สุดนับตั้งแต่วันที่มนุษย์ออกจากโลกมานานหลายปี
ในไม่ช้าผู้คนนับไม่ถ้วนก็มาถึงชายหาด ทุกคนรู้ดีว่าเมื่อกัปตันและเจ้าหน้าที่ระดับสูงคนอื่นๆอยู่ที่ชายหาด พวกเขาจะบุกเข้าไปไม่ได้
ฝูงชนที่อยู่ด้านนอกชายหาดค่อยๆเพิ่มขึ้น ในที่สุดเสี่ยวจิงก็เดินเข้ามาบอกลู่เฉิน ลู่เฉินจึงสั่งให้ทุกคนเข้ามาได้
ทุกคนล้วนจากโลกและมาที่แห่งนี้ด้วยกัน ผ่านความยากลำบากมามากมาย แน่นอนว่าจะกั้นให้พวกเขาอยู่ข้างนอกไม่ได้
นอกจากนี้เขายังให้คนกลับไปขนอาหารมาไว้ที่ร้านเล็กๆข้างชายหาด ในช่วงห้าวันนี้ อาหารทั้งหมดจะถูกจัดเตรียมไว้ให้โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย เพียงเพื่อให้ทุกคนได้ใช้เวลาพักผ่อนอย่างมีความสุข
หลังจากชมพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว ลู่เฉินก็พาภรรยาและลูกสาวไปทานอาหารเช้าที่ร้านริมชายหาด
ผู้คนรอบข้างยังคงให้ความสนใจโค้งคำนับไปจนถึงแสดงความเคารพ ทว่าทุกคนยังคงรักษาระยะห่างเพื่อไม่เป็นการรบกวนการพักผ่อนของกัปตันที่หาได้ยาก
เป็นเพียงการแสดงความขอบคุณอย่างจริงใจและเคารพต่อวีรบุรุษที่พาพวกเขาหนีออกจากโลกและท่องไปในจักรวาลเกือบสิบปี ทั้งยังปกป้องพวกเขาให้มีชีวิตรอด
ความยากลำบากมากมาย การตัดสินใจหลายต่อหลายครั้งที่กำหนดชะตาชีวิตในอนาคตของมนุษยชาตินั้นล้วนเป็นไปอย่างถูกต้อง
โดยเฉพาะการทำสงครามบุกพร็อกซิมาคนครึ่งม้าBครั้งนี้
ในความเป็นจริงตอนนั้นเจ้าหน้าที่ระดับสูงหลายคนไม่เห็นด้วย
เพราะในเวลานั้นทุกคนคิดว่าพวกเขามีไม่ถึง 100,000 คนและกองทัพก็มีไม่เกิน 20,000 คน จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะทำการบุกยึดดาว
อีกทั้งเทคโนโลยีดาวเคราะห์ดวงนี้ก็ไม่ได้ย่ำแย่
แต่ท้ายที่สุดก็เป็นเพราะสติปัญญาของกัปตันที่เสนอความเห็นคัดค้าน จนชนะสงครามการรุกรานในที่สุด
เพื่อให้มนุษย์ได้มีเวลาและสถานที่ในการลดหย่อนภาระของประชาชนและฟื้นฟูเศรษฐกิจ
อย่างไรก็ตามดูเหมือนลู่เฉินจะไม่ได้ถือตัวเลยสักนิด เขาพาครอบครัวเข้าแถวท่ามกลางฝูงชน จากนั้นเมื่อพนักงานเสิร์ฟจ้องเขาด้วยความตกตะลึง เขาก็สั่งอาหารให้ครอบครัวตัวเองอย่างเรียบง่าย พร้อมกับสั่งน้ำผลไม้สีม่วงแดงมาสองแก้ว
อาหารเช้าเรียบง่าย แต่หลากหลาย ตอนนี้แม้ว่ามนุษย์จะเพิ่งมาถึงโลกใหม่ แต่สภาพแวดล้อมทางธรรมชาติของโลกใบนี้ก็อุดมสมบูรณ์มาก พูดได้ว่าอาหารรสเลิศมีให้กินอย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมียานพาหนะบินความเร็วสูงลอยเหนือเรือขนส่งและเมื่อพื้นที่รับอาหารครอบคลุมไปทั่วทวีปฟ้าร้อง การบริโภคของผู้คนหลายแสนคนเหล่านี้ก็ยิ่งเป็นเรื่องเล็กน้อย ไม่ใช่ปัญหา
ดังนั้นตอนนี้สถานการณ์ของสังคมมนุษย์สามารถอธิบายได้ว่าเฟื่องฟูทางวัตถุอย่างยิ่งยวด
สำหรับชนเผ่าคนแคระ อาหารของพวกเขาเป็นสายพันธุ์พิเศษและไม่ขัดแย้งกับมนุษย์
ลู่เฉินฉีกเปลือก “ผลไม้นม” ให้ฉีฉีและหลินอี้จุนอย่างเอาใจใส่ ด้านในเป็นสีเหลืองขาวเหมือนเนื้อโยเกิร์ต ได้กลิ่นครีมอ่อนๆ อย่าว่าแต่กินเลย แค่มองๆดมๆก็พอที่จะเรียกน้ำย่อยได้แล้ว
ผลไม้ชนิดนี้เป็นผลไม้ป่าที่พบทางป่าบอเรียลที่ทีมรวบรวมได้ออกไปรวบรวมมา ปัจจุบันยังมีจำนวนน้อยมาก ราคาจึงค่อนข้างแพง ทว่ามนุษย์ก็ยังมีกำลังซื้อกินได้
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาลู่เฉินทุ่มเทพลังเกือบทั้งหมดให้กับการทำงาน จนลูกสาวของเขาบ่นอยู่บ่อยๆ
ตอนนี้มนุษย์สงบลงแล้ว เขาจึงมีเวลาชดเชยมากขึ้น
ครอบครัวของทั้งสามมีความสุขมาก
“ไปเล่นน้ำทะเลกัน”
ในขณะนี้ตู้เฟยและคนอื่นๆก็มาที่โต๊ะของลู่เฉินและหัวเราะ
