บทที่ 512 ลู่ฉีฉีจะไปดูดาวนิวตรอนเอง
“ไม่ได้!”
พอได้ยินคำพูดฉีฉี ลู่เฉินสีหน้าเปลี่ยนทันที “ลูกรู้ไหมว่าการปฏิบัติการครั้งนี้มันอันตรายแค่ไหน? ใครก็ไม่รู้ว่าสสารดาวนิวตรอนเป็นอะไรกันแน่ ใครก็ไม่รู้ว่าเข้าใกล้ไปแล้วจะเกิดอันตรายอะไรไหม หรือจะโดนดูดเข้าไปจนกลายเป็นเนื้อบดก็ยังไม่แน่เลย พ่อจะไม่ยอมอนุญาตให้ลูกเข้าร่วมแผนการนี้แน่!”
“พ่อคะ หนูไม่ได้มาขอร้องพ่อนะคะ” ฉีฉียิ้มทะเล้น นั่งลงข้างลู่เฉิน
“พ่อเองก็รู้ว่า การปรับเปลี่ยนตำแหน่งของอนุภาคขนาดใหญ่นี่หนูเป็นคนคิดออกมา แถมยานรบป้องกันที่จะไปสำรวจดาวนิวตรอนครั้งนี้มีหลายเทคนิคสำคัญเป็นสิ่งที่หนูถนัดเลย แม้แต่บางรหัสหนูยังเป็นคนกำหนดเลย….” ลู่ฉีฉีพูดด้วยสีหน้าทะเล้นได้ใจ
“เด็กคนนี้นี่ทำไมดื้อขนาดนี้เนี่ย? แผนงานนี้มีหลายจุดที่ไม่แน่นอน ระดับความอันตรายพุ่งถึงขีดสุด แถมต่อให้พ่อยอม แม่ลูกจะยอมหรือไง? ถ้าพ่อยอมให้ลูกไป แม่ลูกไม่ตีพ่อตายสิแปลก” ลู่เฉินส่ายหน้าอย่างหนักแน่น
ภารกิจที่ความอันตรายสูงขนาดนี้ เขาไม่มีทางยอมให้ลูกสาวตัวเองไปเสี่ยงแน่นอนอยู่แล้ว
“พ่อ พ่อยังพูดเองเลยว่า แผนงานนี้อันตรายเต็มไปหมด งั้นพ่อยิ่งต้องให้หนูไปสิ” ฉีฉีตาเป็นประกายพลางว่า
“ทำไม?” ลู่เฉินมองหน้าลูกสาวอย่างไม่เข้าใจ
“พ่อเป็นประมุขของมนุษย์ ในเวลาเดียวกันก็เป็นนักวิทยาศาสตร์มือเยี่ยม ในเมื่อแผนงานนี้อันตรายมาก งั้นพ่อยิ่งต้องทำตัวเป็นแบบอย่าง ลงไปตรวจสอบเองถูกไหม? แต่มันยังมีเรื่องอีกมากที่รอให้พ่อจัดการกำกับ ดังนั้นพ่อจะไปไม่ได้หรอก
ถ้างั้นในฐานะลูกสาวพ่อ ก็เป็นนักวิทยาศาสตร์มือเยี่ยมของมนุษย์เหมือนกัน ฉันจะก้าวออกมาทำเรื่องนี้แทนพ่อได้ไหมล่ะ?”
ลู่เฉินขมวดคิ้ว ได้ยินฉีฉีพูดต่ออีก “เอาล่ะ ถ้าจะรับผิดชอบต่อสังคมมนุษย์ หนูยิ่งต้องไปเลย
ถ้าเจออาวุธอะไรบนเศษดาวนิวตรอน ด้วยความสามารถความรู้ของหนู หนูจะยิ่งได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากขึ้น
พ่อ อย่าลืมนะคะ หนูยังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านดาราศาสตร์มือเยี่ยมในตอนนี้ด้วย”
ลู่เฉินไม่พูดอะไร ความหมายของฉีฉีเขาเข้าใจดี แต่ฉีฉีเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของเขา ต่อให้เขาเข้าใจดีแค่ไหน ก็ตัดสินใจอะไรแบบนี้ไม่ได้
“เรื่องนี้ไว้ก่อน พ่อจัดวางคนไว้หมดแล้ว” ลู่เฉินยังคงส่ายหัว
“พ่อ หนูเหมือนจะลืมบอกพ่อเรื่องหนึ่ง การปรับเปลี่ยนตำแหน่งของอนุภาคขนาดใหญ่นี้น่ะยังไม่ได้ปล่อยส่วนสำคัญศูนย์กลางออกมา ถ้าพวกพ่ออยากได้จริงๆ มันก็เป็นแค่กลไกตัวที่ทดสอบออกมาได้เท่านั้น เอาไปใช้ก็ได้ ถ้าไม่มีเทคนิคสำคัญส่วนกลางนี่ พวกพ่อก็กลับไปใช้ระบบแบบเดิมละกัน”
พูดจบ ฉีฉีก็หมุนตัวทำท่าเดินออกไป
ลู่เฉินตะลึงอึ้ง โกรธถึงขีดสุด
เขาตบโต๊ะดังปึ้ง ของเล็กๆน้อยๆหล่นลงพื้นหมด ทันใดนั้นมีทหารสองนายเดินเข้ามา พวกเขามองรอบห้องอย่างแปลกใจ
“ไม่มีอะไร” ลู่เฉินโบกมือไล่ ทั้งสองคนถึงเดินออกจากห้องพลางปิดประตูไป
ฉีฉีกลับหมุนตัวกลับมายิ้มหวานให้ลู่เฉิน พูดอย่างทะเล้นว่า “พ่อคะ หนูรู้ว่าพ่อทำใจตีหนูไม่ได้หรอก ดังนั้นพ่อให้หนูข่มขู่พ่อสักครั้งเถอะค่ะ เพราะยังไงเทคนิคแกนกลางอยู่ในสมองหนูนี่ พ่อเองก็เคาะกะโหลกหนูออกมาดูไม่ได้จริงไหม”
“เราไปผ่านด่านแม่กับยายมาก่อนค่อยว่ากันละกัน” ผ่านไปอยู่นาน ความโกรธบนใบหน้าลู่เฉินค่อยจางลง
พอเห็นรอยยิ้มทะเล้นแต่เต็มไปด้วยความมั่นใจบนใบหน้าลูกสาว ลู่เฉินก็ทำใจปฏิเสธคำขอร้องของเธอไม่ลง
“พ่อ พ่อดีมากเลย สมเป็นพ่อหนูจริงๆ หลังจากกลับมาหนูจะวิจัยเจ้าตัวปรับเปลี่ยนตำแหน่งของอนุภาคขนาดใหญ่นี่ออกมาให้ได้ด้วยตัวเองเลย” ฉีฉีหัวเราะก่อนยิ้มเดินออกจากห้องทำงานของลู่เฉิน
ที่จริงเธอคุยเรื่องนี้กับแม่และยายแล้ว เพียงแต่ว่าเธอไม่ได้บอกถึงความอันตรายของแผนการนี้เท่านั้น
ลู่เฉินเบ้ปากอย่างจำใจ ก่อนโทรหาเฉินจือหราน
“เรียกหลันหลิงกับซูจิงมาพบฉันหน่อย” เขาพูดก่อนวางสายไป
เฉินจือหรานเป็นผู้ช่วยเขา ห้องทำงานก็อยู่ด้านนอกห้องเขา
สิบกว่านาที่ผ่านไป หลันหลิงกับซูจิงต่างพากันเข้ามาในห้องทำงานลู่เฉิน
ตอนนี้หลันหลิงเป็นอันดับสองทีมพิเศษของฝ่ายทหาร
ส่วนซูจิงลู่เฉินเลื่อนยศให้เขาเป็นแม่ทัพคุมทหารองครักษ์
ตำแหน่งนี้เท่ากับตำแหน่งแม่ทัพรักษาการณ์พระราชวังสมัยโบราณ เป็นทหารองครักษ์ของกษัตริย์ นอกจากกษัตริย์แล้ว ใครก็ไม่สามารถสั่งการได้
และตำแหน่งในตอนนี้ของซูจิง ก็ประมาณตำแหน่งแม่ทัพนี้ รับผิดชอบความปลอดภัยของสำนักรัฐบาลทั้งหมด
ซูจิงในตอนนี้เป็นพ่อของเด็กอายุสามขวบแล้ว
แต่กลับมองไม่เห็นร่องรอยของอายุจากใบหน้าของเขา
เพียงแต่ว่าวันเวลาที่ผ่านไปสิบกว่าปีกลับดูโรยราไปไม่น้อย
“ประมุข”
“ประมุข”
ทั้งสองคนทำความเคารพลู่เฉิน
ลู่เฉินพยักหน้า เป็นเชิงบอกพวกเขาให้นั่งลง
ตอนนี้เองเฉินจือหรานเข้ามาเสิร์ฟน้ำชาให้พวกเขาเองกับมือ
“แผนงานการตรวจสอบพวกนายรู้แล้วใช่ไหม?” ลู่เฉินถาม
ทั้งสองคนพยักหน้า
“คือแบบนี้นะ ลูกสาวผมน่ะเขาอยากไปดูดาวนิวตรอนระยะใกล้ด้วย พวกคุณก็รู้ แผนงานนี้อันตรายมาก เต็มไปด้วยตัวแปรที่ไม่รู้เลย ดังนั้นผมอยากให้พวกคุณสองคนไปเป็นเพื่อนเธอหน่อย” ลู่เฉินพูดประเด็นของเขาเลย
ไม่ว่าจะเป็นซูจิงหรือหลันหลิง ตอนนี้ต่างเป็นผู้แข็งแกร่งในหมู่มนุษย์ ถ้ามีพวกเขาทั้งคู่ไปด้วย เขาก็วางใจได้หน่อย
ถึงแม้จะอยู่ภายใต้การกดดันของดาวนิวตรอน ซึ่งแม้แต่เขาเองก็ไม่มีหวังจะรอดชีวิตได้เลย แต่ถ้ามีทั้งสองคนนี้ประกบ ก็ดูจะปลอดภัยขึ้นมาอีกหน่อย
แถมลู่เฉินให้ซูจิงกับหลันหลิงออกโรงเอง ก็ผ่านการคิดมาแล้ว
เขารู้จักนิสัยลูกสาวตัวเองดี ทั้งดื้อทั้งรั้นเหมือนเขาตอนอายุยี่สิบกว่าเป๊ะ
ถ้าเธอจะต้องไปเจออันตราย ใครก็ห้ามไม่อยู่
แต่ซูจิงเป็นองครักษ์ของฉีฉีมาโดยตลอด หลันหลิงเองก็เป็นเสมือนรุ่นพี่ของฉีฉี และด้วยความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนกับลู่เฉิน ในเวลาสำคัญยังห้ามปรามและไม่คล้อยตามฉีฉีทำเรื่องยุ่งได้
“ครับ” ทั้งสองคนต่างพยักหน้า ไม่คัดค้านอะไรกับเรื่องนี้
ซูจิงกับลู่เฉินมีบุญคุณกันมา การจัดวางของลู่เฉินเขาไม่เคยคิดขัด
ส่วนหลันหลิง ความสัมพันธ์ของเธอกับลู่เฉิน เริ่มจากศัตรูจนกลายเป็นเพื่อนร่วมพันธมิตร ถึงจะสับสนไปหน่อย แต่เธอก็ไม่คิดขัดคำสั่ง
ที่สำคัญไปกว่านั้นอีกคือ ฉีฉีเป็นลูกสาวของลู่เฉิน เธอจะทุ่มเทแรงกายแรงใจปกป้องคุ้มครองฉีฉีให้ดี
“งั้นลำบากพวกคุณแล้วนะ จริงสิ จำไว้ให้ดีนะ ถ้าเกิดอันตรายอะไรขึ้นมา ต้องรีบถอนตัวทันที ยังไงซะการปฏิบัติการครั้งนี้ พวกคุณสองคนถึงเป็นผู้บัญชาการสูงสุด ทุกคนต้องเชื่อฟังคำสั่งพวกคุณ หลันหลิงเป็นหัวหน้า ซูจิงเป็นรองหัวหน้าละกัน” ลู่เฉินกำชับ
ทั้งสองคนพยักหน้าอย่างหนักแน่น จากนั้นก็ออกจากห้องทำงานไป
