อาร์คเมื่อปืนลงจากหอคอยแล้วจึงถอนหายใจหลังเดินผ่านเมืองไปอย่างคนเหม่อลอย ในที่สุดเขาก็ได้เห็นคนตายกําลังเรียงแถวกันบนถนน
“อะไรกัน? คนตายพวกนี้คือ?”
ด้วยความสงสัยจึงนําพาเขาเข้าไปรับชมเรื่องราว คนตายพวกนี้กําลังรวมตัวกันอยู่หน้ากองขยะ
ฟอสซิล
กระดูกไม่สมประกอบของมอนสเตอร์โบราณ วิธีใช้งานไม่ทราบ
โล่เก่าขึ้นสนิม
ประเภท : โลโลหะ
พลังป้องกัน : 30
ความทนทาน : 7/10
น้ําหนัก : 30
ข้อจํากัดการใช้งาน : นักรบเลเวล 150 ขึ้นไป
โล่ไม่อาจคาดเดาได้เลยว่าสร้างขึ้นมาได้อย่างไรรูปลักษณ์โดยทั่วไปและสัญลักษณ์บนพื้นผิวของโล่ นั้นบ่งบอกได้ว่าเป็นไอเทมที่มีคุณภาพสูงทว่าต่อให้เป็นช่างตีเหล็กฝีมือล้ําเลิศก็ไม่อาจจัดสร้างผลิตภัณฑ์สมบูรณ์ในทุกครั้งหลังผ่านกาลเวลาไปนานโลหะจึงเริ่มมีสนิมขึ้นโล่นไม่ได้รับความเชื่อถือใดจากนักรบที่จะใช้งานแม้แต่
น้อย
“นี่มันเหมือนกับไอเทมที่พวกซอมบี้ในบึงดร็อปเลย”
จากพวกซอมบี้เชื้อราเขารวบรวมไอเทมหลายอย่างมาได้กว่าเจ็ดสิบชิ้นแต่กล่าวตามตรงเขาไม่คิดว่าร้านค้าจะยอมซื้อพวกมันด้วยซ้ําหากคิดเป็นมูลค่าเศษเหล็กอย่างน้อยก็คงได้กิโลกรัมละ 1เหรียญเงินเป็นอย่างมาก
แต่เพราะกระเป๋าของเขาเหลือพื้นที่ก็เลยเก็บมา 1 เหรียญเงินอย่างไรก็เป็นเงินแต่แล้วทําไมคนตายพวกนี้ถึงเรียงแถวกันตรงหน้าไอเทมพวกนี้ล่ะ?อาร์คครุ่นคิดก่อนจะมีอะไรดังขัดขึ้นมา
“ซื้อ ต้องการซื้อไหม?”
เจ้าของร้านซึ่งก็เป็นคนตายกล่าวด้วยน้ําเสียงน่าสะพรึง
“เดี๋ยวนะ? อะไรกัน? นี่ขายของ? ไม่สิคนตายพูดได้ด้วย เหรอ?”
อย่างกะทันหัน อาร์คยังไม่อาจเข้าใจเรื่องราวเมื่อเงียบไปได้ครู่หนึ่งคนตายผู้นั้นก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ําเสียงรําคาญขึ้นมาทันที
“เจ้าจะซื้อไหม…ถ้าไม่ซื้อก็ไปให้พ้น”
“โอ้ เอ่อ คือว่า… พูดได้ด้วยเหรอครับ?”
“เจ้าว่า…. อะไรนะ… ข้าเพื่อนเล่นเจ้า?”
“ไม่ครับ ไม่ใช่”
อาร์คเร่งร้อนปฏิเสธทันที หมู่บ้านแห่งนี้ค่อนข้างเงียบเพราะงั้นเขาจึงไม่คิดว่าพวกคนตายจะพูดได้ อันที่จริงความคิดนี้ก็มีตั้งแต่ตอนเห็นพวกคนตายในซอแทนดาลแล้ว หา กพวกคนตายสามารถพูดคุยได้เรื่องราวจะเป็นอีกอย่างเลย ไม่ใช่ว่าจะง่ายกว่าหรือหากถามหาเบาะแสของราซาคและเรื่องภารกิจ? ดังนั้นแล้วมันจึงจําเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องสร้างความสัมพันธ์อันดีกับคนตายที่พูดได้
“ถ้าเจ้าไม่ซื้อ ก็ไปซะ”
คนตายซึ่งเป็นเจ้าของร้านโบกมือไล่ อาร์คคิดอยู่ชั่วขณะก่อนจะเอ่ยคํา
“ทุกอย่างที่ขายนี่เป็นสินค้าคุณภาพเยี่ยมมากเลยผมเลยไม่อาจตัดสินใจได้ว่าต้องการอะไร เพราะงั้นก็เลยได้แต่นิ่งมองพวกมัน”
“โฮ เจ้ามีสายตาที่ดี”
“ในเมื่อเป็นไอเทมที่ดีก็หมายความว่าราคาแพงใช่ไหมครับ? เพราะงั้นเงินผมก็เลย…”
“โฮ.. คนยากจน… ข้าไม่มีธุระด้วย…”
ท่าทีของคนตายตรงหน้าพลิกกลับหนึ่งร้อยแปดสิบองศาเมื่ออาร์คเอ่ยคําว่าไม่มีเงิน นี่เขาน่าเวทนาขนาดไหนถึง ต้องโดนคนตายบอกว่ายากจน?นอกจากเรื่องนั้นแล้ว พวกคนตายที่เรียงแถวกันยืนอยู่นี้ก็เพื่อซื้อสิ่งของเหล่านี้ของพวกนี้มันมีอะไรดีกัน? ไม่ถูกต้อง ไม่ใช่ว่าปกติแล้วเมื่อคนตายเสียชีวิตก็ต้องมีการฝังสิ่งของเอาไว้ให้ใช้ที่โลกหน้าหรือไร? แต่แล้วคนในเมืองนี้คล้ายไม่ใช่แต่พวกเขาก็ยังคิดซื้อหาสิ่งของ อาร์คพึมพํากับตัวเองก่อนจะได้ยินเสียงคซิลผ่านทางดวงตาของอีกฝ่าย
“อะไรกันเนี่ย? ตายแล้วก็ยังคิดทําธุรกิจต่อไป นี่มันพ่อค้าโดยกําเนิดชัด ๆ ให้ตายสิ นี่มันสุดยอดพ่อค้าตัวจริงเสียงจริง! น่านับถือยิ่งนัก!”
“อะไรกัน.. ดวงตานี่?”
พ่อค้าคนตายจ้องมองเย็นเยียบไปยังดวงตาที่พูดได้ บรรยากาศตอนนี้เริ่มยากคาดเดาว่าจะเป็นอย่างไรต่อ
อาร์คพลันเตะดวงตานั้นไปก่อนจะกล่าวขึ้นอีกครั้ง
“อย่าไปสนใจมันเลยครับ ว่าแต่ ผมได้ยินมาว่าคนรู้จักอยู่ในเมืองนี้เคยได้ยินชื่อราซาคบ้างหรือเปล่าครับ?”
“ราซาค… ข้าไม่เคยได้ยินชื่อนั้นมาก่อน”
“แล้วเคยเห็นอะไรที่คล้ายชิ้นส่วนของดวงจันทร์หรือสิ่งที่เกี่ยวข้องอะไรทํานองนั้นบ้างไหมครับ?”
“เท่าที่ข้าจําได้ ข้าไม่เคยเห็นอะไรพวกนั้น”
คนตายส่ายศีรษะให้กับคําถามของอาร์คอาร์คก็กลายเป็นถึงทางตันไม่อาจพบเจอเบาะแสอีกครั้งจึง ถอนหายใจและหันกลับแต่แล้วอย่างกะทันหัน เขาได้ยิน เสียงอะไรสักอย่างมันมาจากเท้าของเขาพ่อค้าคนตายถึงกับขมวดคิ้วแล้วพ่นคําสาปแช่งออกมา
“บัดซบ! อีกแล้ว สารเลว… ถ้ายังไม่หยุดจะฆ่าให้เหี้ยน!”
ทุกคนในเมืองนี้ล้วนตายกันไปหมดแล้ว แต่พ่อค้าคนตายนี้กลับไม่คล้าย อาร์คหยุดเท้าก่อนจะหันกลับไปเอ่ยถาม
“เป็นอะไรครับ?”
“เสียงรบกวนนี่ ข้าได้ยินเสียงนี้ ข้าแทบเป็นบ้าเพราะมัน!”
“ต้นตอล่ะครับ?”
“ข้าไม่รู้ มันเหมือนกับมีอะไรติดอยู่ในคุกใต้ดิน… นานมาแล้วมันเงียบมาตลอด… แต่แล้ววันนี้มันก็กลับมาน่ารํา คาญอีก… ข้าอยากจะบ้า!”
พ่อค้าคนตายร่ําร้องขณะพยายามดึงผมตัวเองและมองอาร์ค
“อา จริงด้วย…. เจ้า… บอกว่าชอบสินค้าของข้าใช้ไหม?เอาแบบนี้เป็นยังไง ไอ้สารเลวตัวที่มันก่อเสียงรบกวนนี้เจ้าไปหยุดได้หรือไม่?ถ้าเจ้าทําได้ ข้าจะให้ของดีที่สุดเท่าที่ข้ามีหนึ่งชิ้น… ข้าต้องเป็นบ้าเพราะเสียงรบกวนนี้แน่ เพราะไอ้เสียงบ้าน ลูกค้าไม่เคยเข้าร้านเลย!”
“ครับ?”
อาร์คส่งเสียงถามกลับด้วยสีหน้าโง่งม แต่แล้วเสียงกริ่งก็ดังขึ้นพร้อมหน้าต่างข้อมูล
เสียงรบกวนจากใต้ดิน
ในช่วงเวลาหลายเดือนมานี้ พ่อค้าซึ่งทําธุรกิจอยู่ในเมืองแห่งคนตายได้ยินเสียงรบกวนจนเกิดความตึงเครียดอย่างหนักหากท่านสามารถกําจัดต้นตอเสียงรบกวนได้ พ่อค้า สัญญาว่าจะมอบสินค้าที่ดีที่สุดให้กับท่าน
“เอาจริงเหรอเนี่ย เราได้รับภารกิจจากคนตาย?”
อาร์คอ่านหน้าต่างข้อมูลด้วยสีหน้าโง่งมคล้ายไม่อยากจะเชื่อกล่าวตามตรงเขาไม่สนใจด้วยซ้ําว่าของพวกนั้นที่เป็น รางวัลมันจะดีหรือไม่ดี
เอาเถอะ ภารกิจนี้ก็ไม่น่ายากจัดการนี่นา? ถ้าเราทําภารกิจสําเร็จอาจได้รับข้อมูลอะไรอื่นก็ได้ถ้าเขาจะมอบสิ่งของดีที่สุดซึ่งเก็บเอาไว้เราอาจจะได้ของให้ราซาคสวมใส่ก็ได้
อย่างไรแล้วอาร์คก็ไม่มีอะไรต้องทําเว้นเสียแต่พลิกพื้นดินเมืองนี้ค้นหาเพราะแบบนั้นเขาจึงตกลงรับภารกิจ
“ได้ครับ”
“โอ้ ขอบใจ… นี่คือกุญแจที่ข้าเจอก่อนหน้านี้น่าจะใช้เปิดประตูห้องขังได้รีบไปจัดการมันเสียที”
พ่อค้าคนตายกล่าวขณะส่งกุญแจสนิมเขรอะมาให้อาร์คอาร์ครับกุญแจดังกล่าวมาก่อนมุ่งหน้าไปยังชั้นใต้ดินแม้จะมีบางส่วนยุบตัวลงมาแต่ก็ยังพอมีช่องทางให้ผ่านไปได้ เขาเดินตามเส้นทางใต้ดินไปเรื่อยไม่ช้าก็พบว่ามีกรงขังป รากฏอยู่ตรงหน้า เสียงรบกวนดังกล่าวยิ่งมายิ่งดังขณะเขาเข้าไปไขประตูกรงขังเสียงนั้นแทบจะดังไปทั่วทั้งคุกใต้ดินอาร์คก็ยิ่งตึงเครียดเพราะเสียงรบกวนนี้
คนที่ส่งเสียงรบกวนนี่มาหลายเดือน เป็นอันเดตงั้นสินะ?”
อาร์คดึงดาบออกมาขณะเข้าไปในส่วนของห้องขังเขาพลันพบว่ามีอะไรบางอย่างเข้ามาอย่างกะทันหันที่กรงขัง เสียงนั้นคล้ายพยายามจับลูกกรงเอาไว้และเขย่ามัน
“เฮือก อะไรกัน? ตกใจหมด! นี่สินะต้นตอเสียงรบกวน!”
อาร์คถอยกลับขณะยกดาบขึ้น อย่างกะทันหันราดันพลันรัดเข้าที่แขนของอาร์คคล้ายพยายามยับยั้งและให้ฟังเสียง
ชื่อ ชื่อ? ชื่อ ชื่อ ชื่อ!
“อะไรอีกล่ะ? มีอะไรราดัน?”
ชื่อ ชื่อ ชื่อ? ชื่อ ชื่อ ชื่อ? ชื่อ ชื่อ ชื่อ ชื่อ?
กรัก กรัก กรั่ก! กก กก กก กก กก!
เสียงนี้คล้ายคุ้นเคยดังผ่านกรงขังออกมาตอบสนองเสียงของราดัน
“เสียงนี้”
อาร์คพยายามจ้องมองในความมืด น่าประหลาดใจนักโครงกระดูกที่กําลังสั่นกรงขังอยู่นั้นเป็นราชาค!
กรัก กก กก กรั่ก!
ใบหน้าของราชาคคล้ายตื่นตระหนกไม่น้อยที่เห็นพวกเขาแต่ความประทับใจต้องหายไปทันทีเพราะผู้แปลสารไร้ซึ่งความสุภาพ
“กว่าเจ้านายจะโผล่หัวมาได้”
ราคาร์ดส่งเสียงขึ้นจมูกแล้วพึมพํา
“ถ้าราซาคอยู่ที่นี่ ก็เป็นไปไม่ได้แหละนะที่จะเจอตัวในหมู่บ้าน”
อาร์คได้พบราซาคและได้รับฟังถึงเรื่องราวโดยย่อ ต้นตอของเสียงน่ารําคาญที่พ่อค้าคนตายเกิดความเครียดเป็น ราซาคนั่นเองเพราะพัธะสัญญาพิเศษ สมุนปีศาจจะไม่ อาจออกจากสถานที่ซึ่งกําหนดเอาไว้ได้สถานที่ซึ่งราซาคอยู่ ก่อนโดนอัญเชิญไปก็คือคุกใต้ดินแห่งนี้ หลังจากอาร์คใช้งานพันธสัญญาแห่งความตาย ราซาคก็โดนบังคับเรียกตัวกลับ มาที่นี่นับตั้งแต่นั้นราซาคก็รอคอยในความมืดอย่าง โดดเดี่ยวโดยคาดหวังว่าสักวันอาร์คจะมารับทว่าเวลาก็ผ่านไปหลายเดือน… ใช่แล้ว นี่ก็เป็นเวลาหลายเดือนแล้ว สําหรับราซาคหนึ่งเดือนในโลกความเป็นจริงก็เท่ากับสาม เดือนในนิวเวิลด์ ราซาครู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเมื่อเวลายิ่งผ่านไปหรือจะถูกทิ้ง? ไม่ใช่ อาร์คหาตนไม่เจอหรือ? ราซาคไม่อาจนิ่งเฉยอีกต่อไปเพราะความรู้สึกไม่ใคร่สบายใจนั้น แม้ จะทราบว่าเป็นไปไม่ได้แต่ราซาคก็พยายามอย่างสุด แรงเพื่อหาทางหลบหนีออกไป และเสียงรบกวนของการงชนกรงห้องขังก็เป็นผลให้พ่อค้าที่อยู่ด้านบนแทบเป็นโรคประสาท
“หมอนี่”
ไม่เหมือนกับอาร์ค สมุนอัญเชิญของเขาได้รับความเจ็บปวด 100% ของแท้ไม่ต่างกับความเป็นจริงน่าเวทนา นักราชาคถึงกับวิ่งชนเข้ากับกรงห้องขังด้วยร่างกายเพ ราะต้องการกลับไปหาอาร์ค? นอกจากนี้ยังเป็นเพราะอาร์คพลาดท่าตายจึงต้องแบ่งพลังชีวิตของราซาค มาจนโดนบังคับเรียกตัวกลับกว่าจะกลับมารวมตัวเจอกัน ได้อีกครั้งก็ต้องใช้เวลาไปทั้งสิ้นสามเดือนเขารู้สึกเสียใจกับ ราซาคอย่างแท้จริงเมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นแต่แล้วราคาร์ดพลันพึมพําและแค่นเสียงใส่
“เหอะ ก็ปกติดีไม่ใช่หรือไง? ทําไมต้องไปพุ่งชนกําแพงด้วยกัน?เจ้านายไม่ควรยกยอหมอนี่นะขอรับมันอาศัยอยู่ในสถานที่แบบนี้ข้ารู้ดีว่าต้องมีด้านมืดในตัวมันแน่”
“ตอนทําพันธสัญญากันครั้งแรกนายอยู่ในห้องขังนี้? แต่ทําไมถึงเป็นห้องขังล่ะ?”
“ไหน ว่ายังไงนะ หมอนี่ตายในห้องขังขอรับ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นคนชั่วอย่างแน่นอน”
กรัก กก กก กก!
ราซาคจ้องมองราคาร์ดและทําการประท้วงกับคํากล่าวหาหลังผ่านไปสักพักหนึ่ง ราซาคจึงเริ่มเผยอา การมืดมนแล้วถอนหายใจตามที่ราคาร์ดสรุปออกมาตัวราซาคก็ยังไม่ทราบว่าเหตุใดจึงกลายเป็นอันเดตในสถานที่แห่งนี้ ตัวราซาคได้สูญเสียความทรงจําทั้งหมดในอดีตไปและมา เกิดใหม่เป็นอันเดตอยู่ที่นี่ชิ้นส่วนความทรงจําก็คล้ายยังมี แต่มันก็เลือนลางประหนึ่งความฝัน
“บอกแล้วไงขอรับ ไอ้เจ้านี่มันคนเลว ก็เห็นกันอยู่ว่าตายในคุกนี่ขอรับ? ตัวตนก่อนตายย่อมต้องไม่ใช่อัศวินแน่ นอนขอรับ”
กรัก กก กก กรัก!
“นายมั่นใจว่าความทรงจําบ่งบอกว่าเป็นอัศวิน? อย่ามาพูดให้จําหน่อยเลย เพราะอะไรฉันต้องเชื่อด้วยกัน?”
กรัก กก กก…
“หนวกหูน่า จะบอกว่าจําได้ว่าตัวเองไม่ใช่แบบนั้น?ไว้ในอนาคตข้าจะสอนให้รู้เองว่าเกียรติคืออะไร หึหึหึ ร่างกายของข้าตอนนี้ยกระดับขึ้นแล้วต่างจากนายที่อยู่แต่ในคุก เรื่องอัศวินนั้นช่างหัวมันตอนนี้ข้าคือเอิร์ลแล้วนะ เอิร์ลรา คาร์ด ฮ่าฮ่าฮ่า ทําความเคารพข้าเสียสิข้าน่ะอัก! อะไรกัน?ตบหัวข้าทําไม”
“ไม่อยากให้โดนตบก็อย่าทําตัวแบบนี้”
“เหอะ เจ้านายก็เอาแต่ใช้กําลัง”
“อันเดตขี้คุกก็มีแต่ความริษยานี่หรือการตอบสนองของสหายร่วมทุกข์ร่วมสุขที่ไม่ เจอกันหลายเดือน?”
“ว่าอะไรนะ ข้าไม่สนหรอก เชอะ”
“ถ้าพูดมากอีกนายได้ลิ้มรสความเจ็บปวดแน่” เสียงอาร์คพลันดังขึ้น
“อัก! ขอรับข้าทราบแล้วขอรับหยุดตบหัวข้าได้แล้ว”
อาร์คตบเข้าที่หัวราคาร์ดก่อนเดินเข้าไปหาราชาค
“จะอะไรก็ดีนับว่าโชคดีไม่น้อยที่เจอตัวนายจนได้ มาลง ทะเบียนกันเลยดีกว่า”
เขาใช้กุญแจที่ได้รับมาจากพ่อค้าคนตายเปิดประตูห้องขังแล้วก็จริงแต่ตอนนี้เขายังพาราซาคออกจากเมืองไม่ได้อาร์คจึงติดตั้งพอร์ตอัญเชิญและทําการลงทะเบียนที่ห้องขังเป็นการชั่วคราว
