บทที่ 503 ได้ยามาแล้ว
เมื่อเย่สวนเห็นทีท่าที่กงหยู่หนิงปฏิบัติต่อเธอ ในใจนึกสับสน แต่กลับดีใจมากกว่า ดีใจแทนลู่เสี้ยงหยาง
เธอดูออก ว่ากงหยู่หนิงชอบลู่เสี้ยงหยางมาก เพราะความรู้สึกที่มีต่อลู่เสี้ยงหยาง จึงทำให้เธอต่อต้านตน
หลังจากนี้ลู่เสี้ยงหยางมีคนที่ขอบเขาคอยอยู่ด้วย เธอก็หมดห่วงแล้ว
เธอฝืนยิ้มออกมา เย่สวนจับจ้องกงหยู่หนิงพร้อมกล่าว “เธอไม่ต้องกังวล ที่ฉันมาก็เพื่อให้เธอเอาอันนี้ให้กับลู่เสี้ยงหยาง”
เธอเอ่ยพร้อมยื่นกล่องหนึ่งไปตรงหน้ากงหยู่หนิง
กงหยู่หนิงประหลาดใจ แต่ก็ยื่นมือรับกล่องนั้นมาไว้
“ในนี้คืออะไร?” กงหยู่หนิ่งกล่าวถาม
แต่เย่สวนไม่ได้บอกเธอ เพียงแค่ทิ้งท้ายเอาไว้ประโยคหนึ่งเท่านั้น “อย่าบอกลู่เสี้ยงหยาง ว่าฉันเอามาให้เขา ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่มีทางรับเอาไว้”
จบประโยค เย่สวนเดินจากไปทันที
นี่…..
กงหยู่หนิงไม่เข้าใจ เย่สวนคิดจะทำอะไรกันแน่?
เธอสลัดหัว ไม่คิดอะไรอีก พลันกลับหลังหันเดินเข้าไปในห้อง
เมื่อสักครู่ลู่เสี้ยงหยางหลับอยู่ เมื่อกงหยู่หนิงเดินเข้ามา เขาก็ตื่นขึ้นมาพอดี
หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางเป็นอัมพาต เขาดูไม่มีชีวิตชีวา หลับไปบ่อยครั้ง ทุกวันเขาใช้เวลาในการหลับเกือบ13ชั่วโมง ถึงได้ดูสดชื่นขึ้นมาบ้าง
กงหยู่หนิงเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่ข้างเตียงของลู่เสี้ยงหยาง เปิดกล่องที่เย่สวนนำมาให้ออก
เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในกล่อง เธอนิ่งอึ้งไป ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความดีใจที่ยากที่จะเชื่อ
ในกล่องเป็นยาพลิกสวรรค์ เธอรู้ได้ทันที
หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางถูกแทงดานเถียน กงหยู่หนิงก็ให้คนในตระกูลช่วยหายาฟื้นฟูมาโดยตลอด
ตระกูลเธอที่อยู่ในเมืองหลวงก็มีอำนาจอยู่ไม่น้อย เพียงแค่ไม่กี่วันก็ได้ข้อมูลเกี่ยวกับยาชนิดหนึ่งในตำราโบราณ ที่เรียกว่ายาพลิกสวรรค์ซึ่งสามารถฟื้นฟูดานเถียนได้
เมื่อเธอได้ทราบข่าวนี้ กงหยู่หนิงดีใจมาก ในที่สุดลู่เสี้ยงหยางก็มีทางรอดเสียที
แต่หลังจากนั้น คนในตระกูลเขาก็บอกว่า ยาพลิกสวรรค์นี้มีน้อยมาก เพราะได้สาบสูญไปเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว เพราะงั้นต่อให้เป็นราชากลั่นยาอย่างปรมาจารย์หงเฉินก็ไม่สามารถกลั่นยาชนิดนี้ได้
เพราะงั้น ในตอนนี้ยาพลิกสวรรค์เหลือเพียงแต่ที่ได้รับตกทอดต่อกันมาหลายร้อยปี
ตามการคาดเดาของตระกูลเธอ ตอนนี้ ในหวาเซี่ย ยาพลิกสวรรค์คงมีไม่เกินห้าเม็ด
หลังจากที่ได้รับรู้ข่าวสาร กงหยู่หนิงรู้สึกสิ้นหวัง ยาพลิกสวรรค์มีน้อยขนาดนี้ จะไปหาได้จากที่ไหนกันล่ะ?
ต่อให้เป็นอย่างนั้น เธอยังคงรบกวนให้คนในตระกูล ช่วยหายาพลิกสวรรค์อย่างเต็มที่
แต่ผ่านไปหลายวันแล้วก็ยังไม่มีข่าวคราว แต่ไม่คิดเลย ว่าเย่สวนจะนำยาพลิกสวรรค์มาให้
สำหรับกงหยู่หนิง นี่เป็นข่าวที่ดีที่สุด นี่มันน่าดีใจกว่าที่เธอได้เป็นปรมาจารย์เสียอีก
เมื่อคิดได้อย่างนั้น เธอกลับไม่โกรธเกลียดเย่สวนขนาดนั้นแล้ว เธอยังพอมีความเป็นมนุษย์อยู่บ้าง ไม่เสียแรงที่ลู่เสี้ยงหยางรักเธอมากขนาดนั้น
ลู่เสี้ยงหยางที่นอนอยู่บนเตียง จ้องมองใบหน้าที่ตื่นเต้นของกงหยู่หนิงด้วยความประหลาดใจ จนอดไม่ได้ที่จะกล่าวถาม “มีข่าวดีอะไรอย่างนั้นหรือ? ในมือเธอคืออะไร?”
เพราะความตื่นเต้น กงหยู่หนิงจึงกล่าวอย่างติดขัด “ลู่…..ลู่เสี้ยงหยาง ข่าวดีมาก ข่าวดีมากจริงๆ”
ลู่เสี้ยงหยางไม่เข้าใจ “ข่าวดีอะไร ทำให้เธอดีใจขาดนี้?”
กงหยู่หนิงสูดหายใจเข้า พร้อมยื่นมือที่สั่นเทาออกไปข้างหน้า พลันถือกล่องยาพลิกสวรรค์ไว้ในมืออย่างหวงแหน
“ดูสิ นี่อะไร มีมันอยู่ ดานเถียนของนายก็จะฟื้นฟู นายก็จะกลับมาหายดี” กงหยู่หนิงกล่าวอย่างตื่นเต้น
“นี่…..นี่…..นี่…..นี่มันยาพลิกสวรรค์” ในตอนนี้ ดวงตาของลู่เสี้ยงหยางจับจ้องยาพลิกสวรรค์นิ่ง รูม่านตาขยาย หัวใจเต้นรัวกระหน่ำ
ก่อนหน้านี้ดานเถียนของเขาถูกแทง จากในคัมภีร์ที่เขาเคยอ่าน เขารู้ว่ายาพลิกสวรรค์สามารถฟื้นฟูดานเถียนของเขาได้ แต่ที่น่าเสียดาย ที่ในคัมภีร์ไม่มีวิธีกลั่นยาพลิกสวรรค์อยู่ด้วย
เพราะแบบนี้นี่เอง ลู่เสี้ยงหยางจึงไม่ได้ตั้งความหวังเอาไว้
เพราะในคัมภีร์ได้จดบันทึกวิธีกลั่นยาเอาไว้มากมายยกเว้นเสียแต่ยาพลิกสวรรค์เท่านั้น
ซู๊ด!
หัวใจเต้นระรัวอยู่อย่างนั้นต่อเนื่องหลายนาที ลู่เสี้ยงหยางถึงได้ดึงสติกลับคืนมา พลางสูดหายใจลึกเข้าเต็มปอด
ตอนนี้ยาพลิกสวรรค์อยู่ตรงหน้าเขา เพียงแค่เขาทานมันลงไป ดานเถียนก็จะฟื้นฟู เขาก็จะมีสิทธิ์ได้ยืนอยู่ในจุดที่สูงที่สุดอีกครั้ง
แต่ในสถานการณ์แบบนี้ ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ถูกความตื่นเต้นบังตาจนมืดยอด “ยาพลิกสวรรค์นี่เธอเอามาจากไหน?”
ทีแรกกงหยู่หนิงไม่อยากจะแย่งชิงความดีความชอบของเย่สวน แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของเย่สวนเมื่อสักครู่ บอกลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ ไม่อย่างนั้นลู่เสี้ยงหยางจะไม่มีทางรับเอาไว้
เพื่อตัวลู่เสี้ยงหยางเอง กงหยู่หนิงจึงปิดบังเรื่องนี้เอาไว้ เธอเผยรอยยิ้มออกมา “ฉันรบกวนให้คนที่บ้านช่วยหาน่ะ ประมูลมาจากเมืองหลวง”
“อืม” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า ด้วยความตื้นตัน เรื่องนี้ต้องขอบคุณกงหยู่หนิงที่ใส่ใจขนาดนี้ เมื่อคิดได้อย่างนั้นเขาจึงจ้องมองกงหยู่หนิง “ที่บ้านเธอประมูลยาพลิกสวรรค์นี้มาเท่าไหร่ ผมจะคืนให้ และผมติดค้างหนี้บุญคุณของตระกูลเธอ หากที่อะไรที่ผมช่วยได้ก็บอกมาได้เลย”
กงหยู่หนิงรู้สึกผิด พลันเอ่ยเสียงเรียบ “พอได้แล้ว เรื่องเงินไว้ค่อยว่ากันวันหลัง ตอนนี้นายทานยาพลิกสวรรค์นี่ก่อนเถอะ หากจะชดใช้บุญคุณของฉัน นายก็ต้องฟื้นฟูก่อนถึงจะมีสิทธิ์นั้น”
“อืม” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้ารับ คำพูดของกงหยู่หนิงเองก็มีเหตุผล ตอนนี้เขาเป็นคนไร้ค่าไปแล้ว ใครกันที่จะแยแสความสัมพันธ์ของเขา
หลังจากนั้นกงหยู่หนิงก็ป้อนยาพลิกสวรรค์ให้กับลู่เสี้ยงหยางทาน
เมื่อยาเข้าปาก ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกถึงพลังของยาที่แผ่ซ่านออกมาภายในช่องปาก
หลังจากนั้น ยาพลิกสวรรค์ก็ได้ผ่านลำคอของเขาลงไปในกระเพาะของเราอย่างราบรื่น ฤทธิ์ยาถึงได้แตกซ่านออก ราวกับสัตว์ร้ายในตำนานตัวหนึ่ง ที่กระโดดโลดเต้นในท้องของเขา ทำให้รู้สึกสบายไปทั่วท้อง จนลู่เสี้ยงหยางแทบกรีดร้องออกมา
ไม่นาน ฤทธิ์ยาก็ซึมซับเข้าสู่ดานเถียนของลู่เสี้ยงหยาง
ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกได้ ถึงดานเดียนที่ถูกแทงกำลังฟื้นฟู แต่ค่อนข้างช้านัก
ตามความเร็วแบบนี้ คงต้องใช้เวลาสามวันกว่าจะฟื้นฟู
ลู่เสี้ยงหยางถอนหายใจออกมา ขอบตาเปียกชื้นเล็กน้อย ในที่สุดเขาก็ได้ฟื้นฟูพลังอีกครั้ง
เก็บกลั้นความรู้สึกมาหลายวัน จนถึงนาทีนี้ถึงได้คลายออกเสียที
