ผู้รักษาสุดแกร่ง – บทที่ 557 วัดกันที่ความจริงใจ

ใบหน้าของเจียงเหลียงซีดเซียว เขาไม่เคยคิดเลยว่าในชีวิตเขาจะถูกเงิน ‘ทุบจนตาย’

เงินสดเหล่านี้รวมกันแล้วน่าจะหลายร้อยล้าน มันเหมือนกับกองอิฐที่ทุ่มลงมาบนตัวของเจียงเหลียงอย่างรุนแรง

เขาอยากจะอ้าปากด่าฉินจุนแต่ก็ทำไม่ได้ หมดสติไปเสียก่อน

“คุณชายเจียง!” สีหน้าของหลิวฮว๋าฮว๋าเปลี่ยนไปทันที รีบพยุงคุณชายเจียงไปส่งโรงพยาบาลทันที

ฉินจุนโบกมือให้ต้วนเป่าตง และต้วนเป้าตงก็เข้าใจทันที รีบเรียกคนมาช่วยกันเก็บเงินทั้งหมดขึ้นไปไว้รถบรรทุก และนำกลับไปฝากที่ธนาคารอีกครั้ง

หลิ่วชิงชิงจับแขนของฉินจุนไว้ และทั้งสองคนก็ออกจากร้านอาหารไปอย่างเงียบๆ

“พี่นี่ก็จริงๆ เลย เงินจำนวนมากขนาดนั้นเอามาเพื่อทุ่มใส่เขาน่ะเหรอ?”

ฉินจุนยิ้ม “ก็เขาร้องขอเองไม่ใช่เหรอ?”

หลิ่วชิงชิงก็ยิ้มออกมาทันที จูงมือฉินจุนไว้และทั้งสองคนก็เดินไปเรื่อยๆ

เดินซื้อของนิดหน่อย จากนั้นก็กลับบ้าน และก็พบว่าที่บ้านมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมาหนึ่งคน

เจียงเหลียง!

ตอนเวลานี้เจียงเหลียงนั่งอยู่บนรถเข็นในสวนของบ้านตระกูลหลิ่ว

บริเวณที่บาดเจ็บถูกพันด้วยผ้าพันแผลเรียบร้อย แม้ว่าจะยับเยินมาก แต่ก็ดูเหมือนว่ายังมีเรี่ยวแรงดีอยู่

เมื่อเจียงเหลียงเห็นทั้งสองกลับมา เขาก็พูดทันที

“ชิงชิงอย่าไปหลงกลเขา ผมรู้มาว่าตงไห่ของเรามีแบงก์ปลอมจำนวนมาก และผมก็สงสัยว่าที่เขาทำเมื่อกี้เป็นแบงก์ปลอม!”

แน่นอนว่าเจียงเหลียงไม่เชื่อ นั่นมันเงินสดหลายร้อยล้านเลยนะ ใครจะถอนก็ถอนได้งั้นเหรอ?

ร้อยล้านนะไม่ใช่ร้อยหยวน

แม้แต่หลิ่วชิงชิงที่เป็นตระกูลที่ร่ำรวยอย่างนี้ การถอนเงินสดหลายร้อยล้านก็ยังต้องมีการจัดการหลายอย่าง รวมถึงการปรึกษากับธนาคาร และการนัดหมายต่างๆ

ทุกคนต่างก็รู้ดี

การถอนเงินมากกว่า 150,000 หยวนขึ้นไปถือว่าเป็นการถอนเงินจำนวนมาก ธนาคารรายใหญ่ทุกแห่งจำเป็นต้องมีการนัดหมายล่วงหน้า

แต่เงินหลายร้อยล้านของฉินจุนไม่จำเป็นต้องนัดล่วงหน้า? ถอนออกมาได้ภายในเวลาสิบกว่านาที?

คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?

ผู้บริหารซุน?

ตอนที่เขาอยู่ในโรงพยาบาล เจียงเหลียงยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ต่อมาเขาก็เห็นข่าวว่าในตงไห่มีแบงก์ปลอมแพร่ออกมาจำนวนมาก เขาจึงตระหนักได้ว่าไอ้เด็กแซ่ฉินนั่นเล่นเขาแล้ว! มามุกนี้นี่เอง!

หลิ่วชิงชิงขมวดคิ้ว พูดไม่ออกทันที ทำไมเจียงเหลียงไม่ตายๆ ไปสักที?

“เจียงเหลียง เรื่องเงินน่ะไม่ต้องพูดแล้ว คุณคิดว่าฉันหาแฟนมาเพื่อขอเงินเหรอ?”

ตอนนี้ชิวหยวนฮวาและคนอื่นๆ ต่างก็พากันออกมาข้างนอกแล้ว พวกเขารู้จักเจียงเหลียง พวกเขาชอบเจียงเหลียงตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว ชายหนุ่มที่รู้จักพูด และรู้จักประจบประแจง ไม่เหมือนฉินจุน เย่อหยิ่งและไม่สนใจใคร

“ชิงชิงค่อยๆ คุยกันดีๆ เถอะ เสี่ยวเจียงกลับมาจากต่างประเทศก็เพื่อมาหาแกโดยเฉพาะเลยนะ”

หลิ่วชิงชิงขมวดคิ้ว “แม่ อย่าเพิ่งยุ่ง”

เจียงเหลียงรีบเสริมทัพ “คุณน้าพูดถูกครับ ถึงแม้จะไม่ใช่เรื่องเงิน แต่เป็นเรื่องของความจริงใจมากกว่า”

หลังจากพูดจบ เหลียงเจียงก็หยิบสร้อยข้อมือสีสันสดใสออกมาจากกระเป๋าของเขา

บนสร้อยข้อมือมีทอง เงิน มรกต และเพชร ซึ่งดูงดงามมาก

และสร้อยข้อมือนี้ไม่เพียงแต่เป็นเครื่องประดับที่มีราคาเท่านั้น แต่กรรมวิธีการทำยังเป็นเอกลักษณ์อีกด้วย

คล้ายกับหยกฝังทองของจีน แต่กระบวนการทำนั้นซับซ้อนกว่า

เจียงเหลียงหยิบสร้อยข้อมือนี้ออกมาแล้วยื่นให้

“ชิงชิง สร้อยข้อมือเส้นนี้เรียกว่าสร้อยนางกำนัล ที่เมืองนอกเป็นสร้อยข้อมือที่ราชินีมอบให้กับเหล่านางกำนัลของเธอ การเก็บรายละเอียดต่างๆ นั้นยอดเยี่ยมมาก และตอนนี้ก็ยากมากที่จะหาสร้อยข้อมือด้วยมือจริงๆ ”

“นี่เป็นสิ่งที่มีชิ้นเดียวไม่มีใครเหมือน ชิงชิง เมื่อคุณสวมใส่มันก็จะหมายความว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ไม่เหมือนใครในโลกนี้ เป็นสัญลักษณ์ของมิตรภาพของผมที่มีต่อคุณ”

หลิ่วชิงชิงขมวดคิ้วแต่ไม่ได้รับสร้อยข้อมือนั้นไป แต่ชิวหยวนฮวานั้นชอบมาก ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“โอ้ว้าว สร้อยข้อมือเส้นนี้สวยมาก นี่คือสร้อยข้อมือนางกำนัลในตำนานเหรอเนี่ย?”

ชิวหยวนฮวารับมันไป เธอชอบมันมาก เอาแต่ชื่นชมสร้อยข้อมือเส้นนี้

หลิ่วฮว๋าฮว๋าก็ช่วยพูดเสริมอยู่ข้างๆ “นั่นสิคะคุณน้า ดูสิคะว่าเจียงเหลียงจริงใจขนาดไหน ซื้อสร้อยข้อมือราคาแพงเช่นนี้มาให้ ไม่เคยมีใครให้เครื่องประดับราคาแพงเช่นนี้กับเธอใช่ไหม?”

หลังจากพูดจบหลิ่วฮว๋าฮว๋าก็ขยิบตาให้เจียงเหลียง

เจียงเหลียงก็รีบพูดขึ้นทันที “นั่นสิครับ คุณน้าสวมสร้อยข้อมือเส้นนี้สวยอย่างกับราชินีเลยนะครับ สร้อยข้อมือเส้นนี้เลือกมาให้คุณน้าโดยเฉพาะเลยนะครับ แม้ว่ามันจะไม่ใช่ราคาน้อยๆ แต่ก็คุ้มค่าเงิน”

ปฏิกิริยาของเจียงเหลียงก็ถือว่าเร็วมาก ก่อนหน้านี้ยังบอกว่าสร้อยข้อมือเส้นนี้จะมอบให้หลิ่วชิงชิงอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าให้ชิวหยวนฮวาแล้ว

เพราะยังไงหลิ่วชิงชิงก็เป็นคนที่ร่ำรวยที่สุด เขาเคยเห็นอะไรมามากมาย ของหรูๆ อะไรบ้างที่เธอไม่เคยเห็น? เธอเป็นคนสวยที่ยังวัยรุ่นอยู่ แม้แต่ของขวัญที่หรูหราก็แทบจะไม่สร้างความประทับใจอะไรให้กับเธอเลย

มันจึงง่ายกว่าถ้ามอบให้แม่ยายในอนาคต ถ้าได้รับการสนับสนุนจากชิวหยวนฮวา ก็คงจะสามารถเข้าหาหลิ่วชิงชิงได้ง่ายขึ้น

“จริงเหรอ? งั้นฉันใส่เลยนะ!”

ชิวหยวนฮวาสวมสร้อยข้อมือนางกำนัลเส้นนี้ไปด้วยดีใจ

หลิ่วฮว๋าฮว๋าคอยชมเชยเธออยู่ข้างๆ

“คุณน้าใส่เส้นนี้สวยมากเลยค่ะ ดูดีมาก”

“จริงเหรอ? งั้นฉันจะรับไว้! ”

หลิ่วชิงชิงขมวดคิ้ว “แม่ แม่ไปรับของคนอื่นมั่วซั่วได้ยังไง?”

ก่อนที่พวกเขาจะได้ตอบ หลิ่วฮว๋าฮว๋าก็รีบพูดขึ้นว่า “แกจะกลัวอะไร ไม่ใช่คนนอกสักหน่อย?”

ชิวหยวนฮวาพูด “นั่นสิ ไม่ใช่คนนอกสักหน่อย สร้อยข้อมือนี้สวยมากเลย”

เจียงเหลียงดีใจมาก ดูเหมือนว่าสร้อยข้อมือนี้ไม่ได้ซื้อเสียเปล่าแล้ว มันก็คุ้มค่าแล้วที่ได้ใจของแม่ยายในอนาคตมา

เจียงเหลียงเหลือบมองที่ฉินจุน และพูดติดตลก

“คุณฉินครับ ดูเหมือนว่าคุณจะไม่เคยให้ของขวัญดีๆ แก่คุณน้าเลยนะ? เอาแต่พูดว่าเป็นแฟนของชิงชิง แต่กลับไม่เคยให้ของขวัญดีๆ แก่คุณน้าเลย มันดูไม่สมเหตุสมผลเลยนะ”

หลิ่วชิงชิงขมวดคิ้ว แน่นอนว่าไม่ใช่ว่าฉินจุนไม่เคยให้ เหรียญทางทหารก่อนหน้านี้เป็นของขวัญที่ฉินจุนมอบให้ชิวหยวนฮวา แต่ชิวหยวนฮวารังเกียจไม่ยอมรับไว้ และโยนมันลงบนพื้น ดังนั้นเป็นสาเหตุที่ของขวัญนี้กลายเป็นของหลิ่วชิงชิง

แต่เมื่อพูดอย่างนี้ ก็ถือว่าฉินจุนไม่เคยมอบให้เธอจริงๆ

ชิวหยวนฮวากอดอกด้วยท่าทางไม่พอใจ

ฉินจุนเห็นอย่างนั้นก็พูดด้วยรอยยิ้ม

“ในเมื่อคุณน้าชอบเครื่องประดับ งั้นผมจะให้คนเอาเพชรมาให้ก็แล้วกัน”

หลังจากพูดจบ ฉินจุนก็โทรออกทันที

หลิ่วฮว๋าฮว๋าหัวเราะเยาะ “ไอ้แซ่ฉินแกนี่ไม่เจียมตัวเลยจริงๆ มอบเครื่องประดับ? สร้อยข้อมือนางกำนัลก็เป็นเครื่องประดับชั้นนำอยู่แล้ว เครื่องประดับและเพชรอื่นๆ เทียบไม่ติดหรอก แกอย่าฝืนเลย”

เจียงเหลียงแค่นหัวเราะ “ผู้ชายคนนี้เก่งเรื่องของปลอมอยู่แล้ว บางทีเขาก็อาจจะเอาของปลอมมาเป็นสินสอดก็ได้?”

หลิ่วชิงชิงส่ายหัวพูดไม่ออก “พวกคุณเลิกพูดไร้สาระได้แล้ว”

เมื่อเห็นหลิ่วชิงชิงช่วยฉินจุนขนาดนี้ เจียงเหลียงก็กัดฟันแน่นและอึดอัดมาก

ไม่นานเมอร์เซเดส เบนซ์ก็ขับรถมาหยุดที่ประตูบ้านตระกูลหลิ่ว ชายคนหนึ่งลงมาจากรถ นั่นก็คือประธานข่าที่เจอกันก่อนหน้านี้

ประธานข่าถือกล่องใบใหญ่เดินเข้ามาด้วยความระมัดระวัง

“คุณฉินครับ เครื่องประดับที่คุณต้องการอยู่ที่นี่แล้วครับ!”

ฉินจุนพยักหน้า “ขอบคุณประธานข่ามากครับ”

ประธานข่ารู้สึกเป็นเกียรติมาก “ไม่เป็นไรเลยครับ ได้รับใช้คุณฉินก็ถือว่าเป็นเกียรติของผมแล้วครับ ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ”

ทุกคนต่างก็ตกตะลึง ประธานข่าเป็นบุคคลที่ออกทีวีบ่อยๆ พวกเขาต่างก็รู้จักเขา ประธานข่ามาที่นี่เพื่อมอบของให้ฉินจุนด้วยตนเองงั้นเหรอ?

เดิมทีชิวหยวนฮวาก็ไม่สนใจ เพราะเธอมัวแต่ชื่นชมสร้อยข้อมือในมือของเธอ แต่เมื่อเธอเห็นกล่องใหญ่ใบนี้ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

“นี่คืออะไร?”

ประธานข่าเปิดกล่องออก เผยให้เห็นแสงสีทองที่อยู่ข้างใน

“คุณผู้หญิงครับ นี่คือของขวัญที่คุณฉินมอบให้คุณครับ มงกุฏราชินี