ผู้รักษาสุดแกร่ง – บทที่ 572 แย่งธุรกิจ

ฉินจุนเอ่ย “ผมมีวิธีโดยธรรมชาติ”

หลังจากพูดจบแล้ว เขาเริ่มตรวจตาของผู้ป่วย

ตำแหน่งของจุดฝังเข็มหมิงเสวียอยู่ระหว่างเบ้าตาบนกับลูกตา ตำแหน่งนี้พิเศษมาก โดยทั่วไป คุณสามารถใช้มือกดเบา ๆ

แต่น้อยคนนักที่จะรู้จักการฝังเข็มและการรมยา ประการหนึ่ง ประสิทธิผลของการฝังเข็มและการรมยามีจำกัด

ไม่มีอะไรมากไปกว่าการรักษาการติดเชื้อ หรือการอักเสบของดวงตา

สำหรับการเจ็บป่วยเล็ก ๆ น้อย ๆ ดังกล่าว ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีการที่ซับซ้อนเช่นนี้เลย ทุกวันนี้ ยาตะวันตกหลายชนิดรักษาอาการเหล่านี้ได้ เช่น ยาหยอดตาที่ใช้ฆ่าเชื้อ

ประการที่สอง การฝังเข็มในสถานที่นี้อันตรายเกินไป

โครงสร้างร่างกายของบุคคลนั้นแตกต่างไปจากตัวบุคคลอย่างสิ้นเชิง สำหรับบางคน จุดฝังเข็มหมิงเสวียอยู่ด้านหลังลูกตา ผู้ที่มีลูกตาเด่นจะมีปัญหาในการฝังเข็ม ณ จุดนี้ ส่วนใหญ่สามารถนวดและกดด้วยมือได้เท่านั้น

ฉินจุน ไช่จ่างฝูและคนอื่น ๆ ตรวจสอบ ศาสตราจารย์หลิวขมวดคิ้ว และส่ายหัว

“แน่นอน คนไข้รายนี้มีตาที่ยื่นออกมา และเข็มเงินไม่สามารถไปถึงจุดนั้นได้”

อาจารย์คนอื่น ๆ ก็พยักหน้าเช่นกัน พวกเขาอยู่ไกลเกินเอื้อม หากพวกเขาถูกบังคับให้เจาะ พวกเขาจะต้องทำร้ายลูกตาอย่างแน่นอน ไม่เพียงแต่จะไม่หายขาดเท่านั้น แต่ยังทำให้ตาบอดด้วย

ฉินจุนเอ่ย “ทำได้ เอาเข็มเงินมา”

ศาสตราจารย์หลิวขมวดคิ้ว และพูดว่า “ปรมาจารย์ฉิน คุณอยากจะลองคิดดูอีกครั้งมั้ย? นี่มันเสี่ยงเกินไป!”

ฉินจุนยิ้ม และพูดว่า “นี่มันเสี่ยงอะไรกัน พอดีเลยผมจะสอนเทคนิคหนึ่งให้กับพวกคุณ มันเรียกว่าการฝังเข็มแบบโค้ง”

หลังจากพูดจบ ฉินจุนก็หยิบเข็มเงิน และภายใต้สายตาของทุกคน เข็มเงินก็ค่อย ๆ งอโดยฉินจุนด้วยแรงที่อ่อนโยน

หลังจากหยุดการเคลื่อนไหวนี้สักครู่ ฉินจุนก็ปล่อยมือ และเข็มเงินก็ปรากฏเป็นโค้งเล็ก ๆ

ภายใต้สถานการณ์ปกติ เข็มเงินจะค่อนข้างเปราะ และค่อนข้างจะโค้งมากกว่างอ

เฉพาะเมื่อฉินจุนกดช้า ๆ โค้งเล็ก ๆ จะปรากฏขึ้น เส้นโค้งนี้ไม่เพียงแต่เล็กแ ต่จะอยู่ได้ไม่นานเกินไป และจะกลับมาเป็นปกติในไม่ช้า

ดังนั้นจึงจำเป็นต้องฝังเข็มโดยเร็วที่สุด ในขณะที่เข็มเงินยังโค้งอยู่

ฉินจุนขยิบตาให้ศาสตราจารย์หลิว และกล่าวว่า “จับหัวคนไข้ไว้ และจับเขาไว้ไม่ให้ขยับ”

“ครับ!”

ศาสตราจารย์หลิวเข้าใจดีว่าการฝังเข็มที่แม่นยำแบบนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าการผ่าตัด และผู้ป่วยต้องอยู่นิ่ง ๆ

ศาสตราจารย์หลิว และไช่จ่างฝูกดศีรษะของผู้ป่วย และผู้ป่วยก็รู้สึกประหม่า

“ทำไม ทำไม พวกคุณจะทำอะไร!”

ฉินจุนกล่าว “ไม่ต้องประหม่า ฉันจะฝังเข็มให้คุณเดี๋ยวนี้ อย่าขยับ ให้ความร่วมมือด้วย ไม่มีอะไรหรอก … แค่เจ็บปวด!”

เมื่อพูดถึงความเจ็บปวดสามคำ นิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือของฉินจุนได้บีบเข็มเงิน และอีกสามนิ้วที่เหลือก็กดที่กระดูกคิ้วของเขาเพื่อหันเหความสนใจของเขา

หลังจากนั้น เข็มก็เจาะเข้าไปในจุดฝังเข็มหมิงเสวียเรียบร้อย!

ศาสตราจารย์หลิวและไช่จ่างฝูต่างกลั้นหายใจอยู่ข้าง ๆ พวกเขา และพวกเขาทั้งคู่ต่างก็จุกอยู่คอของพวกเขา และพวกเขาก็ประหม่ามากจนแทบจะบ้าตาย

ช่างเป็นปรมาจารย์ด้านศิลปะที่กล้าหาญ!

ถ้าไม่ใช่สำหรับปรมาจารย์ฉิน พวกเขาคงไม่กล้าสัมผัสการฝังเข็มแบบนี้

ด้วยเข็มเงินที่โค้งงอมันสามารถเจาะจุดฝังเข็มได้จริง ๆ ทักษะพื้นฐานนี้แข็งแกร่งเกินไป เขายังเด็กและมั่นคง ซึ่งเป็นที่น่าอิจฉาโดยผู้เชี่ยวชาญสองคน

หลังจากเจาะเข็มเงิน ผู้ป่วยก็เริ่มซื่อสัตย์ในทันที เพราะเขารู้สึกว่าเข็มเงินติดอยู่ที่ลูกตาแน่น และเขาไม่กล้าขยับ

ฮึ่ม!

ด้วยการสะบัดนิ้วของฉินจุน เข็มเงินก็ส่งเสียงพึมพำ

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ให้ใช้เข็ม

ตาที่สองทำเช่นเดียวกัน

เมื่อเข็มเงินสองอันลงไป ของเหลวหนืด ๆ ก็ออกมาจากมุมตาขอทาน ฉินจุนเช็ดมันออกอย่างระมัดระวังด้วยสำลีและแอลกอฮอล์

“ซื้อยาหยอดตาโซเดียมไฮยาลูโรเนต”

นี่คือโรงเรียนแพทย์ และมียาสามัญเช่นนี้

สองหยดถูกหยดลงในดวงตาของขอทาน หลังจากที่นำมันมา

“หลับตา แล้วพักสักสิบนาที”

สิบนาทีต่อมา เมื่อขอทานลืมตาขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“ผมมองเห็นแล้ว เห็นมันอีกครั้ง ขอบคุณหมอ ขอบคุณหมอ!”

ขอทานทรุดตัวลงกับพื้น และเริ่มจ้องเขม็งไปที่ฉินจุนทันที ท่าทีที่เคารพบนใบหน้าของเขาไม่ได้เสแสร้ง

ฉินจุนช่วยเขาอย่างรวดเร็ว จากนั้นเสียงปรบมือดังสนั่นก็ดังขึ้นจากทั้งห้องเรียน

เพื่อนร่วมชั้น อาจารย์ และบุคลากรทุกคนปรบมือ

กล้าพูดว่าฉินจุนไม่เข้าใจจักษุวิทยาเหรอ?

แม้แต่ส่วนโค้งที่แม่นยำระหว่างลูกตา และจุดฝังเข็มหมิงเสวียก็สามารถจับได้อย่างแม่นยำ ฉินจุนมีความเชี่ยวชาญในด้านนี้อย่างแน่นอน

ดีกว่านักเรียนทุกคน ดีกว่าอาจารย์เก่าด้วยซ้ำ

ในเวลานี้ ไช่จ่างฝู และศาสตราจารย์หลิวและคนอื่น ๆ ต่างชื่นชมฉินจุนมากขึ้นไปอีก เมื่ออายุยังน้อย เขามีทักษะทางการแพทย์แบบนี้ เขาเติบโตและมีความคิดได้นี้อย่างไร และเขาเรียนรู้ทักษะทางการแพทย์ระดับโลกนี้จากใคร?

หลังจากที่ขอทานหายขาด เขาก็ถูกส่งออกไป ให้ความสนใจกับการติดตามมากขึ้น หยดยาทุกวัน และเขาจะสามารถฟื้นตัวได้อย่างสมบูรณ์ภายในเวลาประมาณหนึ่งเดือน

หากเขายังแสร้งทำเป็นออกไปหลอกลวงผู้อื่น เป็นไปได้มากว่าเขาจะป่วยและกำเริบอีก และจะไม่มีใครสามารถช่วยเขาได้

หลังจากนั้น ฉินจุนก็กลับไปที่ห้องเรียน เพื่อนร่วมชั้นทุกคนจัดกระดานอย่างเรียบร้อย ถือกระดาษและปากกา และเตรียมบันทึกบทเรียน

หลังจากตอนนี้ ขั้นตอนการบรรยายของฉินจุนก็ราบรื่นขึ้นมาก ทุกคนจริงจังมาก และได้เห็นวิธีการรักษาของปรมาจารย์ฉินแล้ว ไม่มีใครกล้าดูหมิ่นปรมาจารย์ฉินอีกต่อไป

ก่อนหน้านี้เขามักถูกเรียกว่าเป็นเจ้าแห่งวงการอินเทอร์เน็ต แต่ตอนนี้ไม่มีใครกล้าพูด

ปรากฏว่าปรมาจารย์ฉินมีพลังมาก ทรงพลังจนคนไม่เชื่อ

ในการบรรยายครั้งหนึ่งของฉินจุน ทุกคนที่พูดนั้นเชื่อฟัง และได้รับประโยชน์มากมาย ราวกับว่าเขากำลังเริ่มต้น

ปรมาจารย์ก็คือปรมาจารย์ และเขารู้ระบบการแพทย์แผนจีนดีด้วย

ฉินจุนก็มาจากกระบวนการนี้เช่นกัน โดยรู้ว่าพวกเขามีปัญหาแบบไหน และบอกพวกเขาโดยตรง

ในตอนท้ายของชั้นเรียน ทุกคนยังคงกระตือรือร้น และศาสตราจารย์หลิวจับมือฉินจุน และพูดอย่างตื่นเต้น

“ปรมาจารย์ฉิน ผมต้องการช่วยคุณสมัครตำแหน่งศาสตราจารย์ในมหาวิทยาลัยของเรา ในอนาคต คุณช่วยหาเวลามาชี้แนะเด็ก ๆ เหล่านี้ได้มั้ยครับ พวกเขาล้วนเป็นเสาหลักของมาตุภูมิ”

อันที่จริง ศาสตราจารย์หลิวแค่อยากให้ฉินจุนมา และเขาก็จะได้ประโยชน์มากมาย แต่เขารู้สึกเขินอายที่จะบอกเขาโดยตรง และใช้นักเรียนกลุ่มนี้เพื่อบังหน้าต่าง ๆ

ฉินจุนยิ้ม และตกลงอย่างง่ายดาย นอกจากนี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของทักษะทางการแพทย์ ในการไขปริศนาของผู้ป่วย

ทักษะทางการแพทย์อันวิจิตรของเย่ซวนหยวน ควรได้รับการส่งเสริมให้ดียิ่งขึ้นไปอีก

ไช่จ่างฝูส่งฉินจุนออกไป และเดินไปที่ประตูโรงเรียน ไม่ไกลนัก เขาเห็นผู้หญิงกับแผงลอย และชายสวมแว่นกันแดดกำลังเถียงกัน

“คุณผู้หญิงตัวเหม็น ฉันกินแพนเค้กของเธอก็เป็นการไว้หน้า ฉันจะกินมันได้ยังไงถ้าเธอทำให้สกปรกขนาดนี้ เธอจะเอาเงินของผมอีกเหรอ?”

หญิงวัยกลางคนดูน่าเกลียด “ของพวกนี้นายไม่จ่ายเงินไม่ได้ นี่มันกิจการของฉัน? ยังอยากจะมาเอาเงินของฉัน?”

ชายในแว่นกันแดดแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา และโยนแพนเค้กผลไม้อีกครึ่งชุดที่เหลือลงบนบูธของผู้หญิงโดยตรง

“ให้เงินเธอ ฉันจะให้เงินเธอยังกล้าจะเอาอีกเหรอ? เธอไม่รู้บ้างเลยรึไง ถิ่นนี้มีใครไม่รู้จักพี่หลูอย่างฉันบ้าง? ฉันว่าผู้หญิงแบบนี้คงไม่อยากจะมีชีวิตอยู่แล้ว”

หลังจากพูดจบ พี่หลูก็เตะแผงลอย และพลิกแผงขายของหญิงวัยกลางคนลงกับพื้น เตาถังแก๊ส และบะหมี่ที่ผสมกันทั้งหมดหกลงบนพื้น

“ไว้หน้าแล้วจะไม่เอาหน้าใช่มั้ย!”

หญิงวัยกลางคนตะลึงงัน และถอยหลังไปสองสามก้าว

เมื่อเห็นว่าสิ่งที่เธอเตรียมอย่างหนักมาเป็นเวลานานได้ถูกทำลายลง ใบหน้าของหญิงวัยกลางคนก็น่าเกลียดมาก

เมื่อเห็นฉากนี้ ฉินจุนก็ขมวดคิ้ว และเดินไป

ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงไม่สนใจเรื่องของคนนี้ แต่เป็นแม่ของหวังตงเสวี่ยที่ตั้งร้าน และฉินจุนต้องดูแล