ในเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น หร่วนซือซือตื่นขึ้นมาทันทีที่ท้องฟ้าตกลงมาเธอเตรียมทุกอย่างที่ต้องเตรียมแล้วออกไป
หลังจากเตรียมการทั้งหมดแล้วเธอก็ขึ้นรถบัสไปยังเมืองโทรทัศน์และภาพยนตร์ในเจียงโจว
เธอได้ตรวจสอบแผนการเดินทางของเจียงฮ้วนเฉินล่วงหน้าและรู้ว่าเขามีฉากที่ต้องถ่ายทำในบ่ายวันนี้ดังนั้นเธอจึงมาถึงก่อนเวลาเพื่อรอ
อาจเป็นเพราะเธอเข้ามาแทนที่ผู้ช่วยของ เจียงฮ้วนเฉินในฐานะผู้ช่วยชั่วคราว ก่อนหน้านี้หลายคนในกองถ่ายได้เห็นเธอแม้ว่าเธอจะไม่ได้รับบัตร แต่เธอก็ยังได้รับการปล่อยตัว
หลังจากเดินไปรอบ ๆ ในกองถ่ายเธอก็ไม่พบเงาของเจียงฮ้วนเฉินเลย เธอส่งคำถามส่วนตัวให้เขาและพบว่าเจียงฮ้วนเฉินกำลังเล่นอยู่ตอนบ่ายสามโมง แต่เขาจะไปที่ห้องแต่งตัวเพื่อ แต่งหน้าล่วงหน้า
หร่วนซือซือหันไปที่ห้องแต่งตัวและรออยู่ที่ทางเดินเป็นเวลานาน เขาไม่เห็นเจียงฮ้วนเฉิน เมื่อเขากำลังจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อส่งข้อความ กลุ่มคนก็รีบวิ่งไป
จุดเริ่มต้นคือคุณชฮวง ตัวแทนของเจียงฮ้วนเฉิน เบื้องหลังคือเทพผู้ช่วยบอดี้การ์ดและช่างแต่งหน้าที่เหลืออยู่รอบ ๆ เจียงฮ้วนเฉินเป็นตำแหน่ง c ที่เหมาะสม
หร่วนซือซือยืนอยู่ที่ทางเข้าของทางเดิน คุณชฮวงเห็นเธอแวบหนึ่งขมวดคิ้วและพูดว่า “ทำไมคุณถึงมาที่นี่อีก?”
หร่วนซือซือแสยะยิ้มมองไปที่เจียงฮ้วนเฉิน และหัวเราะเบา ๆ “ฉันมาที่นี่เพื่อดูคุณเจียง และฉันอยากคุยกับคุณเจียง เกี่ยวกับเรื่องที่สำคัญมาก”
เมื่อคุณชฮวงได้ยินคำนั้น ใบหน้าของเธอก็ดูน่าเกลียดมากขึ้น เธอยกมือขึ้นและกำลังจะเรียกผู้คุ้มกันที่อยู่ข้างๆเธอเพื่อพาเธอออกไป ทันใดนั้นเจียงฮ้วนเฉินที่อยู่ตรงกลางก็พูดว่า “เดี๋ยวก่อน”
คุณชฮวงต้องการตำหนิ “ฮ้วนเฮิน คุณจะต้องถ่ายทำในภายหลัง … ”
“ไม่เป็นไรฉันเล่นได้ เมื่อฉันเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันจะบอกเธอให้เธอมาที่ห้องแต่งตัวกับฉัน”
แม้ว่าผู้คนหลายพันคนจะไม่เต็มใจ แต่คุณชฮวงก็ยังไม่พูดอะไร
หร่วนซือซือดีใจมากและรีบก้าวไปให้ทันและเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวพร้อมกับช่างแต่งหน้า
ทันทีที่เขามาถึงห้องแต่งตัว เจียงฮ้วนเฉินนั่งบนเก้าอี้หลับตาและขอให้ช่างแต่งหน้าทำการแต่งหน้าขั้นสุดท้ายให้เขาโดยไม่สนใจ หร่วนซือซือที่อยู่ด้านข้าง
พอช่างแต่งหน้าแต่งหน้าเสร็จก็โบกมือบอกว่า “โอเค ลงไปก่อนก็ได้”
ช่างแต่งหน้าพยักหน้าไม่พูดอะไรมากเปิดประตูออกจากห้องแต่งตัว
ประตูปิดลง เจียงฮ้วนเฉินและหร่วนซือซือถูกทิ้งไว้ในห้องสักพัก
ชายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หมุนได้หันเก้าอี้มองไปทางหร่วนซือซือหรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คิดถึงฉันเหรอ รอไม่ไหวแล้วที่จะได้เจอฉัน?”
หร่วนซือซือได้ยินคำนั้นเธอก็ขนลุกทั่วร่างของเธอล้มลงกับพื้น ทันทีเธอปรับสีหน้ายืนขึ้นและเดินตรงไปหาเขา
เมื่อเดินไปหาเขาเธอพูดอย่างเคร่งขรึม “เจียงฮ้วนเฉินวันนี้ฉันมาที่นี่เพื่อเจรจากับคุณ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ชายคนนั้นก็เม้มริมฝีปากเล็กน้อยอย่างขบขันเอนหลังพิงพนักเก้าอี้แล้วพูดเบา ๆ ว่า “คุณกำลังเจรจาอะไรอยู่? คุณมีชิปต่อรองกับฉันไหม?”
หร่วนซือซือหัวเราะเบา ๆ หยิบรูปถ่ายจากกระเป๋าของเธอออกมาโดยไม่รีบร้อนและวางไว้บนโต๊ะหน้าเจียงฮ้วนเฉิน
ชายคนนั้นเหล่เล็กน้อยมองไปที่กองภาพถ่ายที่กระจายออกไปลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “นี่มันอะไรกัน?”
ภาพทั้งหมดถูกแอบถ่ายของทั้งสองคน บางคนเป็นพนักงานในกองถ่ายและบางคนในคลับ รูปเหล่านี้คือรูปที่อวี้อี่มั่วแสดงให้เธอเห็นครั้งสุดท้าย!
หร่วนซือซือ พูดอย่างรีบร้อนและอธิบายว่า “นี่คือภาพที่ปาปารัสซี่ถ่ายคุณเจียง คุณพูดจากภาพถ่ายที่อธิบายไม่ได้เหล่านี้ฉันเกรงว่าจะผสมชื่อแฟนสาวที่มีข่าวลือของคุณบนอินเทอร์เน็ตได้?”
ใบหน้าของเจียงฮ้วนเฉินมืดมิดและเขาเงยหน้าขึ้นมองเธอ “คุณกำลังคุกคามฉันด้วยสิ่งเหล่านี้?”
หร่วนซือซือยิ้มและนั่งบนเก้าอี้ข้างๆเธอม้วนริมฝีปากและยิ้ม “ไม่นับว่าเป็นการคุกคาม แต่ถ้าซูหลิง เห็นรูปเหล่านี้ ฉันกลัวว่ามันจะไม่ดีมาก”
เมื่อเอ่ยถึงชื่อของซูหลิงการแสดงออกของเจียงฮ้วนเฉินก็จมลงในเวลาไม่กี่นาทีและความประหลาดใจก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาและในไม่ช้าความโกรธเล็กน้อยก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเจียงฮ้วนเฉินหัวใจของหร่วนซือซือก็เริ่มแน่ใจมากขึ้น ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เธอเห็นเขาเถียงกับซูหลิงที่ประตูด้านหลังของเมืองภาพยนตร์และโทรทัศน์ เธอก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อยในใจตอนนี้ เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา หลังจากนั่งลงแล้วจะต้องมีอะไรบางอย่างระหว่างเขากับซูหลิง!
ก่อนที่เธอจะกลับมามีสติอีกครั้งเจียงฮ้วนเฉินได้พูดไปแล้วสายตาของเขาเปลี่ยนไปจากอดีตที่ไม่ถูกยับยั้งและเขาพูดอย่างเย็นชา “หร่วนซือซือคุณต้องการทำอะไร?”
หร่วนซือซือยิ้มหยิบสัญญาออกมาจากกระเป๋าและผลักมันไปยังเจียงฮ้วนเฉิน “ ที่จริงคุณต้องเซ็นชื่อรับรองนี้ แต่คุณแขวนคอฉันไว้ในช่วงเวลานี้ แต่ฉันรอไม่ไหวแล้วเพียงแค่เซ็นชื่อ ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่พูดเรื่องไร้สาระและไม่ทำอะไรเลย”
เจียงฮ้วนเฉินขมวดคิ้วและจ้องไปที่หร่วนซือซือเป็นเวลานาน หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเขาก็หัวเราะเบา ๆ ริมฝีปากของเขาอย่างรวดเร็ว “คุณคิดว่าคุณคุกคามฉันหรอ คนที่ต้องกลัวไม่ใช่ฉันมันควรจะเป็นคุณ”
ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนเดินไปข้างหน้า หร่วนซือซือเอนตัวไปดูเธออย่างอ่อนน้อม “รูปเหล่านี้ระเบิดออกมาสำหรับฉันมันเป็นแค่เรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับลูกไม้ มันแตกต่างสำหรับคุณ แฟน ๆ ของฉันจะพาคุณออกจากมนุษย์ แล้วการสูญเสียของใครจะยิ่งใหญ่กว่ากัน?”
หร่วนซือซือได้ยินคำพูดนั้นความวิตกกังวลเล็กน้อยก็เกิดขึ้นในใจของเธอ แต่ในไม่ช้าเธอก็หายใจเข้าลึก ๆ กัดฟันหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเปิดใช้งานอินเทอร์เฟซแชท WeChat
เธอหันหน้าจอโทรศัพท์มือถือของเธอและแสดงท่าทางไปที่เจียงฮ้วนเฉิน ส่วนท้ายของกล่องโต้ตอบคือหัวหน้าบรรณาธิการของสื่อบันเทิงที่มีชื่อเสียงในเมืองเจียงโจว ที่นี่เธอได้แก้ไขรูปภาพและข้อความแล้ว
“มันไม่ใช่แค่ความรุนแรงบนอินเทอร์เน็ต ตอนนี้สีดำและสีแดงก็เป็นที่นิยมเช่นกัน ฉันก็อยากเป็นที่นิยมเช่นกัน การรวมตัวกับเจียงฮ้วนเฉินนักแสดงที่มีชื่อเสียง ฉันไม่เดือดร้อน แต่คุณนายหน้าบริษัท และซูหลิงจะเกิดอะไรขึ้นฉันไม่รู้ … ”
หร่วนซือซือกล่าวพร้อมกับเคาะนิ้วของเขาสองครั้งบนหน้าจออย่างกระตือรือร้นแล้วพูดว่า “เจียงฮ้วนเฉิน ตราบใดที่นิ้วของฉันเบา ๆ เราไม่สามารถคาดเดาได้ว่าสิ่งต่างๆจะไปที่ใดเราไม่สามารถคาดเดาได้ … ”
เมื่อเจียงฮ้วนเฉินเห็นสิ่งนี้ ความสงบบนใบหน้าของเขาก็หายไปเขามองไปที่นิ้วของหร่วนซือซือและพูดอย่างเย็นชาว่า “หยุด!”
เมื่อเห็นสิ่งนี้ หร่วนซือซือก็ดีใจยกคางขึ้นและพูดกับเขาว่า “แล้วสัญญานั้น คุณจะเซ็นหรือไม่?”
เจียงฮ้วนเฉินก้าวถอยหลังเหลือบมองไปที่หร่วนซือซือ จากนั้นก็ทำสัญญาบนโต๊ะ หลังจากลังเลในที่สุดเขาก็หยิบปากกาขึ้นมาและเซ็นชื่อลงไป
หลังจากทำทั้งหมดนี้ เจียงฮ้วนเฉินมองไปที่เธอไม่กี่วินาทีต่อมาเขายกมุมริมฝีปากขึ้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้และพูดอย่างเยาะเย้ย “หร่วนซือซือ คุณหมดหวังกับอวี้อี่มั่วมาก”
เมื่อได้ยินชื่อนี้ หัวใจของหร่วนซือซือ ก็แน่นขึ้น สองวินาทีต่อมาเขาปฏิเสธทันทีและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ฉันไม่เคยเป็นของเขา ฉันทำเพื่อตัวฉันเอง”
เมื่อได้ยินเช่นนี้เจียงฮ้วนเฉินก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “ถ้าคุณไม่มีเงินก็แค่พูดกับฉันโดยตรง วิธีนี้มันไม่จำเป็นจริงๆ”
“ฉันไม่ได้ขาดแคลนเงิน ฉันแค่ทำเพื่ออิสรภาพของฉัน”
เมื่อพูดเช่นนั้นหร่วนซือซือจึงผลักโทรศัพท์มือถือตรงหน้าเจียงฮ้วนเฉิน จากนั้นจึงนำสัญญาที่เซ็นสัญญาทั้งสองคืนกลับมา
“คุณสามารถลบรูปภาพได้ ฉันไม่ได้เก็บสำรองไว้”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจียงฮ้วนเฉินยิ้มอย่างเย้ยหยันที่มุมริมฝีปากของเขา เขาพลิกดูรูปถ่ายในโทรศัพท์และไม่ได้ลบออก แต่ทันใดนั้นเขาก็โน้มตัวเข้าหาเธอเขาเข้าหาหูของเธอและพูดด้วยเสียงต่ำ “หร่วนซือซือ คุณคือหมายเลขหนึ่งของผู้หญิงที่ทำให้ฉันสารภาพถือว่าคุณเป็นคนโหดร้าย ”
ทิ้งประโยคนี้ไว้เขายืดตัวขึ้นจับขายาว ๆ แล้วเดินไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นประตูก็ปิดลงและเหลือเพียง หร่วนซือซือในห้อง
เธอหายใจเข้ายาว ๆ เหลือบมองเอกสารในกระเป๋าแล้วค่อยๆผ่อนคลายร่างกายที่คับแน่น
