เย่เฟิงเผิงเห็นว่าทุกคนมีความคิดของตัวเอง เขาหัวเราะเบาๆสองสามครั้งและพูดว่า “ฉันยอมรับว่าเป็นเพราะเรื่องส่วนตัวของฉัน ฉันมีความคิดเห็นบางอย่างเกี่ยวกับอวี้อี่มั่ว ฉันมีหัวใจที่เล็กๆและไม่สามารถทนมองผ่านดวงตาของฉันได้ ดังนั้นฉันจึงอยากจะมองหาคนที่เป็นผู้นำที่ดีของอวี้ ถ้าฉันจะสนับสนุนใครมันเป็นแค่มุมมองของตัวเองเท่านั้น ฉันจะไม่ปิดกั้นพวกคุณ แต่ขอให้มีวิสัยทัศน์และความเห็นพ้องตรงกัน พวกเราก็สามารถเป็นเพื่อนที่ดีกันได้”
ด้วยเหตุนี้เขาจึงหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาเพื่อชนแก้วกับทุกคนและดื่มจนหมด
ทุกคนยิ้มและบรรยากาศก็ค่อยๆคลี่คลายลงไปมาก หลังจากที่คุณเฉินผู้ถือหุ้นปากแข็งเห็นจุดประสงค์ของเย่เฟิงเผิง เขาก็ยังลูบเคราและจ้องมองเขาและเขาก็ไม่ได้มีสีที่หน้าดีเลยแม้แต่น้อย
ในไม่ช้าเมื่องานเลี้ยงไวน์สิ้นสุดลงทุกคนก็ออกจากงานเลี้ยง เหล่าเฉินแทบรอไม่ไหว ลุกขึ้นและวางแผนที่จะออกไป ใครจะไปรู้ก่อนที่จะก้าวไปไม่กี่ก้าวเย่เฟิงเผิงก็เดินตามเขาไป “เหล่าเฉิน ฉันมีอะไรจะพูดกับคุณ”
เหล่าเฉินพูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ ประธานคนเดียวที่ฉันชอบคืออวี้อี่มั่ว! อวี้กู้เป่ย หึ เขาเป็นคนแบบไหนกัน?”
ในขณะที่เขากำลังพูดอยู่ เขาให้เย่เฟิงเผิงมองไปที่สีชุดขาว จากนั้นหันไปหาผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาและตำหนิด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หลังจากนี้ไป อย่ามาผลักดันฉันโอกาสเช่นนี้! กระทำอะไรกัน!”
สิ่งที่เขาพูดนั้นเขาตั้งใจให้เย่เฟิงเผิงได้ยินอย่างชัดเจน
เย่เฟิงเผิงยืนอยู่ตรงจุดนั้นใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชา เย่เจ๋ออวี่โน้มตัวมาจากด้านข้างและพูดด้วยความอยุติธรรม “ชายชราผู้ดื้อรั้นคนนี้! ว่ากันว่าเคยทำงานกับอวี้ชิงฉานมาก่อน เป็นเรื่องยากที่จะจัดการ ไม่คิดว่าคุณจะภักดีขนาดนี้!”
สีหน้าของเย่เฟิงเฟิงยังคงไม่เปลี่ยนแปลงและจ้องมองไปยังทิศทางที่เขากำลังจะจากไป
เย่เจ๋ออวี่เฝ้าดูเขาไม่พูดและถามว่า “พ่อ ตอนนี้พวกเขาไม่เต็มใจ ถ้าเขาเสนอที่จะให้พวกเขาจ่ายเงินทุนในอนาคต พวกเขาจะลังเลใจมากขึ้นอย่างแน่นอน มิฉะนั้นเราจะรายงานรายชื่อของคนที่ ไม่ให้ร่วมมือกับอวี้กู้เป่ย แล้วให้เขาจัดการ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้เย่เฟิงเผิงก็ตะคอกอย่างเย็นชาเหลือบมองเขาและพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าทุกอย่างเหลือเพียงอวี้กู้เป่ย เขาต้องการให้เราทำอะไร อย่าลืมว่าเขาให้เงินกับตระกูลเย่ของเราไปเท่าไหร่!”
เย่เจ๋ออวี่ขมวดคิ้ว “ถ้าอย่างนั้นฉันจะทำอย่างไรดี เฉินเต๋อเซิงชายชราที่มีคุณสมบัติเก่าและอารมณ์ที่ดื้อรั้น หุ้นที่เขาถืออยู่ในมือมีไม่น้อยในหมู่ผู้ถือหุ้นเช่นกัน! จากนั้นเขาก็จะปลุกปั่นต่อหน้าผู้ถือหุ้นแล้วแผนของเราล่ะ!”
เย่เฟิงเผิงนิ่งเงียบ หลังจากที่ลังเลอยู่นาน แสงเย็นๆก็สว่างวาบใต้ดวงตาของเขา “เราต้องทำให้เขาเชื่อฟัง!”
ตอนนี้อวี้อี่มั่วได้ผลักดันตระกูลเย่ไปสู่ทางตันและอวี้กู้เป่ยกำลังช่วยพวกเขา พวกเขาต้องคว้าโอกาสนี้ในการปีนต้นไม้ใหญ่ปีนขึ้นไปอย่างยากลำบากและตั้งหลักธุรกิจในเจียงโจว!
โอกาสนี้มีเพียงครั้งเดียวหากพวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้ ฉันกลัวว่าตระกูลเย่จะไม่รอด!
เย่เฟิงเผิงเป็นคนโหดร้ายและมีแผนการในใจอย่างช้าๆ
ในเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้นก็มีข่าวร้าย
เฉินเต๋อเซิงผู้ถือหุ้นของอวี้กรุ๊ปพลัดตกและจมน้ำตายในแม่น้ำเจียงโจวเมื่อเช้าและพบว่าไม่มีสัญญาณชีพ ในวัย65ปี
ตำรวจได้เข้าแทรกแซงการสอบสวนและในที่สุดแพทย์นิติเวชระบุว่าผู้เสียชีวิตจมน้ำอย่างแน่นอน
เมื่ออวี้อี่มั่วได้ทราบข่าว เขากำลังทานอาหารเช้าในคฤหาสน์ ข่าวนั้นกะทันหันเกินไป เมื่อเขาได้ยินครั้งแรกมือของเขาที่ถือถ้วยกาแฟสั่นเล็กน้อยและกาแฟดำในถ้วยก็หกออกมา
ตู้เยี่ยที่เพิ่งมาถึงประตูก็ตกใจเช่นกัน ในไม่ช้าเขาก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างและพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง “ประธานอวี้ เฉินเต๋อเซิงได้รับเชิญจากเย่เฟิงเผิงเมื่อคืนนี้ ฉันได้ยินว่าพวกเขาดูเหมือนจะมีความขัดแย้งขณะรับประทานอาหารเย็น”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ดวงตาของอวี้อี่มั่วก็พลันจมลงและเขาวางแก้วกาแฟลงในมือใบหน้าของเขามืดลงเล็กน้อยอย่างน่ากลัว
“คนในครอบครัวของลุงเฉินรู้หรือยัง?”
“ว่ากันว่าหลังจากนำศพไปตรวจที่สถาบันนิติเวชแล้วจะส่งศพไปเผาศพ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้อวี้อี่มั่วก็รีบลุกขึ้นและหยิบเสื้อสูทขึ้นมาทันทีและเดินออกไป “ไปกันเถอะ”
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันจนเขาประหลาดใจ งานเร่งด่วนที่สุดในตอนนี้คือการปลอบโยนครอบครัวของเฉินเต๋อเซิงก่อน
เฉินเต๋อเซิงเคยเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่มีอำนาจของอวี้ชิงฉานมาก่อนและเขามีความสัมพันธ์ที่ดีมากกับอวี้อี่มั่ว เขาต้องเผชิญกับการประณามและปัญหามากมายจากทุกคนในบริษัท และทำให้เฉินเต๋อเซิงต้องกดดันมากที่สุด และด้วยความเมตตาของเขาอวี้อี่มั่วจำได้เสมอ
และอุบัติเหตุอย่างกะทันหันนี้ทำให้เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
เมื่อเขามาถึงบ้านงานศพ ภรรยาของเฉินเต๋อเซิง ลูกสาวและลูกชายของเขาอยู่ห่างไกลกันมาก พวกเขาไม่มีเวลาและเร่งรีบหลังจากได้รับรู้ข่าว
อวี้อี่มั่วก้าวไปข้างหน้าและมองไปที่ภรรยาของเฉินเต๋อเซิงที่ร้องไห้ออกมาสองครั้งรู้สึกเจ็บและโทษตัวเอง “คุณป้าเฉิน ขอแสดงความเสียด้วย”
ในเวลานี้เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากบอกให้สบายใจ
“อวี้อี่มั่ว ทำไมคุณถึงบอกว่าเขาจากไปอย่างกะทันหันเมื่อเช้านี้ เขายังดูสบายดีและเขาก็มีสุขภาพที่ดี ดังนั้นเขาจะจมน้ำตายได้อย่างไร เขาออกกำลังกายที่ริมแม่น้ำของเจียงโจวมานานกว่าหนึ่งปีโดยไม่มีปัญหาใดๆ แต่วันนี้เขาจมน้ำได้ยังไงกัน?”
คุณป้าเฉินจับมือของอวี้อี่มั่ว เธอน้ำตาไหลพรากแทบขาดอากาศหายใจ
อวี้อี่มั่วเงียบไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างและถามว่า “คุณป้าเฉิน เมื่อคืนมีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับคุณลุงเฉินหรือไม่?”
“ความผิดปกติอะไรหรอ? หลังจากดื่มเสร็จเขาก็กลับมาบ่นกับฉันเหมือนเดิม จากนั้นก็ไปพักผ่อนกัน”
“เขาบ่นเรื่องอะไร?”
“อะไรคือสาเหตุที่ตระกูลเย่มีเจตนาร้ายและต้องการเอาชนะใจผู้คน เขาบอกว่าจะยืนหยัดอย่างมั่นคงอยู่ข้างคุณอวี้อี่มั่ว ชายชราของเราภักดีต่อคุณและตระกูลอวี้มาโดยตลอด ฉันไม่เชื่อว่านี่เป็นอุบัติเหตุ คุณต้องตรวจสอบให้ฉัน คุณลุงเฉินไม่สามารถจากไปอย่างกะทันหันได้!”
คุณป้าเฉินจับมือของอวี้อี่มั่ว น้ำเสียงของเธอจะต้องพูดต่อไปจนกว่าลูกๆของเธอจะมาถึงในภายหลัง เธอตื่นเต้นและร้องไห้เป็นลมอีกครั้ง
อวี้อี่มั่วขมวดคิ้วแน่นนึกถึงสิ่งที่คุณป้าเฉินพูด ตอนนี้ความสงสัยของเขาก็หนักขึ้น
นอกจากนี้เขายังไม่เชื่อว่าเฉินเต๋อเซิงที่จากไปเร็วเช่นนี้ ทั้งๆที่เขามีร่างกายแข็งแรงมาโดยตลอด และทุกวันตอนเช้าจะออกกำลังกายที่ริมแม่น้ำเจียงโจวจนเป็นนิสัยของเขา หากถูกตัดสินว่าเป็นอุบัติเหตุความน่าเชื่อถือก็จะต่ำมาก
หากเป็นการฆาตกรรมอำพรางโดยบังเอิญมันจะน่าเชื่อถือกว่านี้
หลังจากออกจากงานศพ อวี้อี่มั่วก็บอกตู้เยี่ยทันที “ไปตรวจสอบว่าใครไปงานเลี้ยงของตระกูลเย่เฟิงเผิงเมื่อวานนี้”
“ตกลง”
เมื่อออกจากสถานที่จัดงานศพไปยังอวี้กรุ๊ป อวี้อี่มั่วยืนอยู่ที่หน้าต่างที่สูงจากพื้นจรดเพดานของสำนักงานด้วยสีหน้าเคร่งเครียดและเขามองไปที่เมฆดำในระยะไกล
ในช่วงสองวันที่ผ่านมาเขามีลางสังหรณ์ที่ไม่สบายใจอยู่ในใจตลอดเวลา ราวกับว่ามีบางอย่างค่อยๆเกิดขึ้นและหมักหมมอยู่ในความมืด และในที่สุดมันก็จะกลืนกินทุกอย่าง
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก ตู้เยี่ยเดินเข้าไปอย่างรวดเร็วและเสนอรายชื่อผู้ถือหุ้น “นี่คือรายชื่อผู้ถือหุ้นที่ไปหาเย่เฟิงเผิงเมื่อวานนี้”
อวี้อี่มั่วเบิกตากว้างและรู้อยู่ในใจ เขาเงียบไปครู่หนึ่งและพูดอย่างเย็นชาว่า “ตอนนี้ตามพวกเขาในรายชื่อให้มาที่สำนักงานฉัน ต้องการคุยกับพวกเขาแบบพบหน้า”
เขารู้สึกว่าเหตุการณ์ในครั้งนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับอวี้กู้เป่ยและตอนนี้ถึงเวลาพิสูจน์แล้ว
ในเวลาเดียวกันสนามบินเมืองเจียงโจว
หร่วนซือซือพาเซินเซินและซาซาไปรอที่ห้องรับรอง หลังจากนั้นไม่นานลู่เสี่ยวม่านก็เดินไปอย่างรวดเร็วและพูดว่า “คุณหร่วนซือซือ คุณชายซ่งจัดเตรียมไว้พร้อมแล้ว จวนหมู่ซือจะพาคุณขึ้นไปบนเครื่องบินพิเศษและรอการแจ้งเตือนจากเส้นทางที่นั่นและเราถึงจะขึ้นไปได้”
หร่วนซือซือพยักหน้าและตอบว่า “โอเค”
เธอพูดโดยจับเซินเซินและซาซาไว้แน่นแต่ในใจเธอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
วันนี้เป็นวันที่พวกเขาออกจากเจียงโจวเพื่อติดตามอันอันไปต่างประเทศเพื่อรับการรักษา ซ่งเย้อันจัดเครื่องบินพิเศษเพื่อพาพวกเขาออกจากเจียวโจวให้ไปถึงที่หมาย
เมื่อกี้ตอนที่รออยู่ในห้องรับรอง เธอบังเอิญหันไปเจอข่าวการจมน้ำของผู้ถือหุ้นของอวี้กรุ๊ปในโทรศัพท์มือถือของเธอ มันทำให้หัวใจของเธอตกลงไปอย่างอธิบายไม่ได้
