ตอนที่ 66: แขกจากพระราชวัง.
ใช่,เซียงเอ๋อ,ที่แม่ของเจ้าพูดนั้นถูกต้องแล้ว. โลกไม่ได้สงบสุขเหมือนในสำนัก มันเต็มไปด้วยการสังหาร และด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเจ้า การรักษาชีวิตให้อยู่รอดนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ลืมความคิดนี้ไปได้เลย ข้าไม่เห็นด้วยหรอก เจียงหยางป้าพูดอย่างจริงจัง แม้ว่าเขาจะพูดด้วยน้ำเสียงธรรมดา แต่เขาก็ปฏิเสธความคิดของเจี้ยนเฉินอย่างสิ้นเชิง
เจี้ยนเฉินรู้อยู่แล้วว่ามันยากที่จะทำให้ครอบครัวของเขาเห็นด้วยกับแผนนี้ แต่เขาก็ยังพูดต่อไปว่า ท่านพ่อ,ท่านแม่ โปรดอย่าได้กังวลไปเลย ข้าอาจไม่แข็งแกร่งพอแต่ข้าสามารถป้องกันตัวเองได้ ข้าอ่านหนังสือหลายเล่มจากหอหนังสือในสำนัก ข้าจึงมีความคุ้นเคยกับวิธีการอยู่รอดในทวีปเทียนหยวน หากข้าออกจากคฤหาสน์เจียงหยาง ตระกูลของเราก็จะไม่มีปัญหา
นายน้อยสี่ สถานการณ์ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด หากสำนักหัวหยุนรู้ว่านายน้อยไม่ได้อยู่ในคฤหาสน์เจียงหยางอีกต่อไป ข้าเกรงว่าพวกเขาจะส่งตัวคนจำนวนมากไปตามล่าท่าน สำนักหัวหยุนมีอิทธิพลมากคงไม่ยากนักที่จะหาตัวท่านพบ ผู้อาวุโสผมขาวพูด เขายกให้เจี้ยนเฉินเป็นความหวังสำหรับอนาคตของตระกูล และแน่นอนว่าเขาไม่ต้องการเห็นเจี้ยนเฉินตายก่อนเวลาอันควร
เขาบรรลุเป็นเซียนตอนอายุ 15 ปีโดยแข็งแกร่งกว่าเซียนซึ่งอยู่ในขั้นที่สูงกว่า และด้อยกว่าพลังของเซียนระดับสูงเพียงเล็กน้อย นั่นหมายความว่าเขาเป็นอัจฉริยะจากสวรรค์ที่จะสั่นคลอนทั้งทวีปเทียนหยวน. สำหรับผู้ชายบางคนที่นี่ เจี้ยนเฉินไม่ได้เป็นเพียงแค่คนธรรมดาอีกต่อไป แต่เป็นสมบัติมีชีวิตที่เปล่งประกายซึ่งสามารถให้ความมั่งคั่งไร้ขอบเขตแก่พวกเขา
ด้วยเหตุผลดังกล่าว ในใจของผู้อาวุโสที่มีตำแหน่งสูง พวกเขาทุกคนแค่ต้องการปกป้องเจี้ยนเฉินไม่ให้เขาต้องประสบกับหายนะในอนาคต
เจี้ยนเฉินยิ้มกว้าง ทุกคนไม่ต้องกังวล ข้าอ่านหนังสือเกี่ยวกับทวีปมามาก ข้าแน่ใจว่าข้าสามารถหลีกเลี่ยงไม่ให้โดนสำนักหัวหยุนจับได้
ไม่ เซี่ยงเอ๋อ มันยังมีความเสี่ยงสูงเกินไปซึ่งไม่คุ้มกันเลยหากเจ้าบาดเจ็บ เจียงหยางป้าปฏิเสธข้อเสนอทันที เซียงเอ๋อไม่ต้องกังวลอะไร แม้ว่าสำนักหัวหยุนอาจแข็งแกร่งมาก แต่ตระกูลเจียงหยางของเราก็ไม่ได้อ่อนแอ แม้ว่าบรรพชนของเราจะหายไปนานหลายปี ชื่อเสียงของเขาก็ยังเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง สำนักหัวหยุนจะไม่กล้าที่จะทำอะไรรุนแรงกับเรา เจ้าควรอยู่ในคฤหาสน์นี้ ข้าจะทำให้ดีที่สุดเพื่อปกป้องเจ้า
เจี้ยนเฉินถอนหายใจกับตัวเอง ด้วยการคัดค้านอย่างเด็ดเดี่ยวจึงไม่มีทางที่เขาจะโน้มน้าวบิดาของเขาได้
ใช่แล้ว เซียงเอ๋อ ความคิดของเจ้ามีความเสี่ยงมากเกินไป แม้ว่าเจ้าจะสามารถหลบหนีจากสำนักหัวหยุนได้ การดำเนินชีวิตในทวีปเทียนหยวนนั้นไม่ได้ตรงไปตรงมาและเรียบง่ายเหมือนที่หนังสือเขียนไว้ โปรดอยู่ในคฤหาสน์เจียงหยางอย่างเชื่อฟัง ท่านพ่อและท่านลุงของเจ้าจะทำอย่างดีที่สุดเพื่อปกป้องเจ้า ไป๋หยุนเทียนอ้อนวอนเจี้ยนเฉินอย่างอ่อนโยน.
อะแฮ่ม เจียงหยางป้ากระแอมและเอ่ยว่า พอแล้ว ก่อนอื่นเรามาพูดเกี่ยวกับวิธีที่เราจะรับมือกับสำนักหัวหยุนดีกว่า ข้าแน่ใจว่าพวกเขารู้เรื่องนี้แล้ว และพวกเขาจะมาถึงเมืองลอร์เร็ว ๆ นี้ ฉะนั้นเราจึงมีเวลาไม่มากนักในการเตรียมการรับมือ เจียงหยางป้ากล่าวอีกครั้ง
ฝูงชนทั้งหมดภายในห้องโถงใหญ่เงียบไปเพราะพวกเขาเริ่มคิดถึงสถานการณ์
ถ้าฝ่าบาททรงช่วยเรา นั่นแปลว่างานแต่งงานที่จัดขึ้นระหว่างนายน้อยสี่กับองค์หญิงเกอหลันนั้นยังคงดำเนินต่อไป ในที่สุดนายน้อยสี่ก็จะยังคงเป็นลูกเขยของฝ่าบาท ข้าจึงมั่นใจว่าฝ่าบาทจะไม่นิ่งดูดายและไม่ทำอะไรเลย มีบางคนพูดขึ้นมา
เจียงไป่พยักหน้าด้วยการไตร่ตรองและกล่าวว่า หากฝ่าบาทต้องการสนับสนุนเรา ฝ่าบาทก็ทรงสามารถยุติข้อขัดแย้งนี้ได้ชั่วคราว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าฝ่าบาทจะทรงปวดพระเศียรกับเรื่องนี้แน่นอน มันเป็นช่วงเวลาที่โชคร้ายเช่นกัน อาณาจักรเพื่อนบ้านก็คอยส่งกำลังทหารไปยังชายแดนอย่างไม่ลดละ ส่วนใหญ่แล้วพวกเขาต้องการบุกยึดดินแดนที่อุดมสมบูรณ์ของอาณาจักรเกอซุน ดังนั้นตอนนี้ฝ่าบาทก็ไม่ต้องการที่จะเป็นศัตรูกับสำนักหัวหยุน เพราะเรื่องนี้มันเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของอาณาจักร หากไม่มีเซียนสวรรค์ทั้งสองจากสำนักหัวหยุน แม้แต่จอมยุทธที่แข็งแกร่งที่สุดก็จะถูกกดดันอย่างหนักเพื่อต่อสู้กับทหารของอาณาจักรอื่น
ถึงแม้ว่านายน้อยสี่จะมีศักยภาพที่แข็งแกร่งมากและยังมีความคาดหวังสูงจากฝ่าบาท แต่ความสำเร็จในอนาคตของนายน้อยสี่ในปัจจุบันยังไม่ถูกยืนยัน ไม่เพียงแค่นั้น แต่นายน้อยสี่ยังเด็กอยู่จึงยังมีเวลาอีกนานกว่าเขาจะเติบโต เมื่ออาณาจักรใกล้จะเกิดสงคราม มันก็ไม่มีเวลาพอที่จะรอนายน้อยสี่ได้ เพราะเราไม่แน่ใจว่ามันจะนานแค่ไหนก่อนที่อาณาจักรจะชนะหรือแพ้ อาณาจักรจะต้องมีเซียนที่เข้มแข็งมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อช่วยให้ชนะสงคราม มันจึงไม่ชัดเจนว่าฝ่าบาทจะช่วยเราได้หรือไม่
ผู้คนในห้องโถงยังคงพยายามหาวิธีอื่น อย่างไรก็ตามแม้จะไตร่ตรองตลอดทั้งบ่าย พวกเขาก็ยังไม่สามารถหาวิธีการที่เหมาะสมได้
คืนนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็วภายใต้บรรยากาศที่ตึงเครียดกับผู้คนหลายสิบคน ท้องฟ้าเริ่มสว่างขึ้นแล้ว มันใกล้จะถึงรุ่งเช้า หลังจากการสนทนาตลอดทั้งคืน ทุกคนก็เริ่มอ่อนล้า
ในขณะนี้ยามของตระกูลเจียงหยางก็วิ่งเข้ามาในห้อง ข้าขอรายงานท่านผู้นำ มีคนชื่อไป๋เต๋ารออยู่นอกคฤหาสน์ เขาอยากจะเจอท่าน
ไป๋เต๋า ! เจียงหยางป้าอุทาน เขามีแววตาครุ่นคิด ดวงตาของเขาเปล่งประกายขณะยืนขึ้นจากที่นั่ง เชิญเขาเข้ามาเร็ว ๆ !
ขอรับ ! ยามตอบโต้และออกไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อไป๋หยุนเทียนได้ยินชื่อของไป๋เต๋า นางก็สบายใจขึ้น แต่ในไม่ช้าสายตาของนางก็เปลี่ยนไปอย่างเป็นปริศนา
เจี้ยนเฉินเริ่มสับสนเมื่อเขาสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงในท่าทีของมารดาเขา เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับไป๋เต๋ามาก่อน แต่เมื่อตัดสินจากปฏิกิริยาของมารดาเขา ไป๋เต๋าคนนี้น่าจะมีความสัมพันธ์บางอย่างกับนาง
เจี้ยนเฉินเดินเข้ามาหานางช้า ๆ ก่อนถามว่า ท่านแม่ ไป๋เต๋าคือใครกันหรือขอรับ ?
ไป๋หยุนเทียนหันกลับมาช้า ๆ นางมองลูกชายด้วยความรัก เซียงเอ๋อ แม่จะเล่าเรื่องนี้ให้เจ้าฟังทีหลัง
ขอรับ ! เจี้ยนเฉินพยักหน้าและไม่ได้สอบถามอะไรเพิ่มเติม
ไม่นานหลังจากนั้นชายเสื้อคลุมสีดำก็ก้าวเข้ามา ชายผู้นั้นมีใบหน้าที่แน่วแน่และดวงตาของเขาก็เปล่งประกายด้วยพลัง เมื่อมองไปที่หน้าผากของชายคนนั้นจะเห็นรอยแผลเป็นที่แตกต่างกันมากมาย
เจียงหยางป้าหยุดการเคลื่อนไหวและเดินขึ้นไปที่กลางห้อง เขาทักทายและยิ้ม พี่ไป๋เต๋า ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันผ่านมา 20 ปีแล้วที่เราพบกันครั้งล่าสุด ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?
ชายวัยกลางคนชื่อไป๋เต๋ากล่าวทักทายกลับไปว่า ข้าสบายดี เขาหยุดพักครู่หนึ่ง สายตาจ้องมองเจี้ยนเฉินและมารดาของเขาก่อนที่จะพูดต่อว่า ข้าจะไม่พูดอ้อมค้อม ข้ามาคราวนี้ภายใต้คำสั่งของจักรพรรดิ ในเวลาเดียวกันข้าก็มาส่งสาสน์ของเขาด้วย !
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ใบหน้าของเจียงหยางป้าก็เคร่งขรึม เขาถามว่า พี่ไป๋เต๋า เรื่องนี้เกี่ยวกับเซียงเอ๋อใช่หรือไม่ ?
ไป๋เต๋าพยักหน้า ถูกต้อง ฝ่าบาททรงอนุญาตให้เจียงหยางเซียงเทียนหนีออกไปจากเมืองลอร์ การทำเช่นนี้จะทำให้ความขัดแย้งระหว่างตระกูลเจียงหยางและสำนักหัวหยุนลดลงชั่วคราว
เจียงหยางป้าขมวดคิ้วเข้าด้วยกัน ในใจของเขาไม่ต้องการทำตามวิธีนี้
ไป๋เต๋ากล่าวต่อไปว่า ปัญหาในครั้งนี้ยิ่งใหญ่เกินไป เฉิงหมิงเซียงเป็นลูกชายคนเดียวของผู้นำสำนักหัวหยุน และเขาเป็นคนที่มีความสามารถที่จะกลายเป็นผู้นำคนต่อไปของนิกาย การที่เจียงหยางเซียงเทียนตัดแขนขวาของเฉิงหมิงเซียงมันคือการทำลายอนาคตของเขา สำนักหัวหยุนจะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไปง่าย ๆ อย่างแน่นอน
สำนักหัวหยุนมีเซียนสวรรค์ 2 คนซึ่งตระกูลเจียงหยางไม่สามารถรับมือได้ ฝ่าบาทมีเซียนสวรรค์สองคนอยู่เคียงข้างก็จริง แต่ด้วยปัญหาวุ่นวายที่ชายแดนอาจทำให้อาณาจักรเกอซุนต้องเข้าร่วมในสงครามเร็ว ๆ นี้ เพราะฉะนั้นฝ่าบาทจึงไม่อยากมีปัญหากับสำนักหัวหยุน แค่พาตัวเจียงหยางเซียงเทียนออกไปจากเมืองลอร์ ทุกอย่างจะอยู่ภายใต้การควบคุมของฝ่าบาท สถานการณ์นี้สามารถแก้ไขได้ชั่วคราวและเราสามารถแก้ไขปัญหาภายในอาณาจักรเกอซุน
ไม่มีวิธีอื่นที่เป็นไปได้แล้วหรือ ? ป้ารองของเจี้ยนเฉิน ไป๋ยู่ซวงถาม
ไม่มี ! ไป๋เต๋าส่ายหน้า น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ
ไป๋หยุนเทียนหน้าซีด นางพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาว่า ผู้คนที่อยู่ข้างนอกก็อันตราย เซียงเอ๋อยังอ่อนแอ เขาจะต้องตกระกำลำบากอย่างแน่นอน
ไป๋เต๋ามองเจี้ยนเฉินที่นั่งใกล้ไป๋หยุนเทียนอย่างลึกซึ้ง และกล่าวว่า เขาจะต้องตกระกำลำบากในชีวิต ในขณะเดียวกันก็ต้องรักษาศักดิ์ศรีในฐานะบุคคล แต่หลังจากที่ตกระกำลำบาก เขาจะสามารถเติบโตเป็นคนที่ไม่พึ่งพาใคร .. พวกเจ้าทั้งคู่ตามใจเขามากเกินไป มันไม่ใช่สิ่งที่ดีทั้งหมดแต่มันทำอันตรายเขาจริง ๆ
หลังจากที่ไป๋เต๋าพูดจบ ทั้งคนสองคนก็กันพยักหน้าเห็นพ้องต้องกัน มีเหตุผลมากมายในคำพูดของเขา
เจียงหยางป้ายังคงลังเลในความคิดนี้
เจี้ยนเฉินกวาดสายตาของเขาไปรอบ ๆ เขารู้ว่านี่เป็นโอกาสของเขาที่จะหาประสบการณ์ชีวิตเพื่อหาข้อได้เปรียบ เขากล่าวว่า ท่านพ่อ ปล่อยข้าไปเถอะ ข้ามั่นใจว่าข้าสามารถรับมือกับเรื่องที่อาจเกิดขึ้นในอนาคตได้ ยิ่งกว่านั้นข้าก็อยากออกไปเห็นโลกภายนอกจริง ๆ
ท่านผู้นำ นายน้อยสี่ได้วางแผนที่จะออกจากคฤหาสน์อยู่แล้ว สิ่งที่ไป๋เต๋าพูดก็ถูกต้อง นี่อาจเป็นวิธีเดียวที่จะแก้ปัญหาความขัดแย้งระหว่างทั้งสองกลุ่ม นายน้อยสี่จะได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างด้วยวิธีนี้ แม้ว่านายน้อยสี่จะเป็นอัจฉริยะที่เหนือกว่าคนอื่น ๆ ประสบการณ์ของเขาก็ยังคงเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เจียงไป่กล่าว
เจียงหยางป้าถอนหายใจอย่างอับจนหนทางและพูดว่า สบายดี เนื่องจากเจียงไป่ก็เห็นด้วยกับข้อเสนอแนะที่เซียงเอ๋อต้องออกจากเมืองลอร์และต้องไปใช้ชีวิตข้างนอกสักพัก ข้าจะให้ทหารที่ไว้ใจได้สองสามคนไปกับเซียงเอ๋อเพื่อปกป้องเขาให้ปลอดภัยภายนอก
เจี้ยนเฉินขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อได้ยินว่าทหารจะถูกส่งตัวไปปกป้องเขา เขารีบพูดว่า ท่านพ่อ ไม่จำเป็นต้องส่งผู้คุ้มกันไป ข้าอยากออกไปผจญภัยภายนอกเพียงลำพัง
เซียงเอ๋อ การออกไปผจญโลกภายนอกด้วยตัวเองยังคงอันตรายเกินไป อย่างน้อยที่สุดเอาทหารไปกับเจ้าด้วย เผื่อว่าเจ้าไปเจอปัญหา ไป๋หยุนเทียนจับมือเจี้ยนเฉินด้วยความกังวล ในเรื่องนี้ นางไม่มีอำนาจที่จะเปลี่ยนแปลงการตัดสินใจ นางทำได้เพียงพยายามยอมรับการตัดสินใจนี้อย่างใจเย็นเท่านั้น
ไม่จำเป็นเลย ท่านแม่ ข้าไม่อยากพาทหารไปด้วย หากข้าเอาไป เราจะตกเป็นเป้าได้มากขึ้น ข้าคิดว่าการออกไปคนเดียวนั้นง่ายกว่า ทัศนคติของเจี้ยนเฉินมั่นคงมาก ในความเป็นจริง ตามความเห็นของเขา การมีผู้คุ้มกันอยู่ข้าง ๆ เขาเป็นภาระอย่างหนึ่ง นอกจากนี้ เมื่อออกไปข้างนอกเขาไม่จำเป็นต้องระมัดระวังในการปกปิดความแข็งแกร่งเหมือนอยู่ในบ้าน เขายังคงมีความลับมากมายที่ไม่สามารถบอกให้ใครในตระกูลรู้ได้
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")
