ใครเป็นคนทำ ? ! เฉินอีเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ภรรยาของเขา ใครคิดจะรังแกก็ได้อย่างนั้นหรือ ?
ต่อให้เป็นตระกูลฉินก็ทำไม่ได้ !
ตึกตึกตึก !
เขาจูงมือโต๋วโต๋วและโน่วโน่วเดินเข้ามาหาฉินปิงหลัน ไม่ว่าใครเป็นคนลงมือ ผู้หญิงของเฉินอีก็ห้ามคุกเข่าลงบนพื้นเด็ดขาด !
แกเป็นใคร ?
ฉินหวยอันตะโกนออกมาด้วยความโกรธ เมื่อเห็นโต๋วโต๋วและโน่วโน่ว ก็ตะโกนด่ารุนแรงขึ้น : ยัยลูกผสมสองคนนี่ก็เข้ามาด้วยหรือ รนหาที่เจ็บตัวหรืออย่างไร !
เขาเดินเข้าไปหาเพื่อจะทุบตีโต๋วโต๋วและโน่วโน่ว แต่วินาทีต่อมาเสียงของเฉินอีก็ดังก้องกังวานขึ้น
โต๋วโต๋ว โน่วโน่ว ดูให้ดีนะ
จัดการกับคนพวกนี้ ต้องใช้กำลังจัดการให้สิ้นซาก !
ทันทีที่พูดจบ เฉินอีก็ยกขาขึ้นเตะ เจ้าน้องชายคนนั้นเดิมทียืนนิ่งเป็นก้อนหิน แต่วินาทีต่อมาเขากลับทรุดตัวลงไปร้องคร่ำครวญอยู่บนพื้น
เจ็บ โอ๊ย เจ็บ !
เขากุมท้องเอาไว้แน่น
แต่เฉินอีกลับไม่สนใจ เขาจูงโต๋วโต๋วและโน่วโน่วเดินข้ามอีกฝ่ายไป และมุ่งตรงไปหาฉินปิงหลัน
พื้นเย็น รีบลุกขึ้นเร็วเข้า
เฉินอีประคองฉินปิงหลันขึ้นมาด้วยความสงสาร ฉินหวยจือคิดจะเข้าไปขวาง แต่กลับถูกเฉินอีตบเข้าฉาดใหญ่จนโซเซถอยหลังไปหลายก้าว
บ้าเอ๊ย !
ไอ้หมอนี่เป็นใครกันแน่ ทำไมถึงมีเรี่ยวแรงมหาศาลขนาดนี้ !
ก่อนหน้านี้ฉินหวยจือเองก็เคยฝึกออกกำลังในยิมเพื่อจีบผู้หญิง ทำให้ร่างกายของเขาถือว่าแข็งแรงไม่น้อย ถึงแม้จะเป็นการฝึกอย่างผิวเผิน แต่ก็พอมีพื้นฐานอยู่บ้าง จึงคิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายเพียงแค่ออกแรงกับเขาอย่างเบามือ ก็สามารถทำให้เขาโซเซถอยหลังไปหลายก้าวได้แล้ว
เพียงแต่สิ่งที่อยู่เหนือความตกตะลึงก็คือความโมโห
คุณย่าครับ ไอ้หมอนี่บุกรุกเข้ามาในตระกูลฉินของเรา อีกทั้งยังลงไม้ลงมือโดยไม่พูดไม่จา จะต้องจัดการกับเขาให้ถึงที่สุดนะครับ ! ฉินหวยจือเอ่ยยุยง
แต่ฟังดูก็มีเหตุผล จู่ ๆ คนนอกอย่างเฉินอีบุกรุกเข้ามาในคฤหาสน์ ถือว่าพวกเขามีเหตุผลในจัดการกับเขา
พวกเราไปกันเถอะ
เฉินอีขี้เกียจจะสนใจคนเหล่านี้ เขาจูงมือฉินปิงหลันเดินจากไป แต่กลับถูกหลิวหลันเข้ามาขวางเอาไว้ แต่ตะโกนด่าทอขึ้นมา : แกเป็นใคร เรื่องในครอบครัวของเราเกี่ยวอะไรกับแกด้วย ?
ถูกต้องแล้ว นี่เป็นเรื่องในครอบครัวของพวกเรา จู่ ๆ คนที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าอย่างแกจะยื่นมือเข้ามาแส่ ไม่กลัวว่าพวกเราจะแจ้งตำรวจหรืออย่างไร ? !
ฉินปิงซินพูดขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง
ขอเพียงแค่เป็นคนที่เกี่ยวข้องกับฉินปิงหลัน เขาก็มักรู้สึกว่าตนเองถือไพ่เหนือกว่าอยู่เสมอ
แจ้งตำรวจ ?
เฉินอีหันหน้ากลับไป แล้วแสดงสีหน้าสนอกสนใจ นายจะลองแจ้งดูก็ได้นะ แต่นายลองดูเอาเองก็แล้วกันว่าตำรวจจะกล้ายุ่งหรือไม่ !
เปรี้ยง !
สมองของทุกคนรู้สึกเหมือนถูกโจมตี พวกเขายืนไม่ได้สติไปพักใหญ่
โดยเฉพาะฉินปิงซิน เขาชี้ไปที่เฉินอีเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายกลับพูดไม่ออก
พวกเขาเกี่ยวข้องอย่างไรกับคุณ ?
เฉินอีหันมองฉินปิงหลัน
ตอนนี้ฉินปิงหลันรู้สึกอ่อนแรง ต่อให้คนที่จูงมือของเธออยู่คือเฉินอี เธอก็ไม่ได้สนใจ
แม่ของฉันกับน้องชายของฉัน
อะไรนะ ?
เฉินอีผงะไป
หรือจะว่ากันตามตรงก็คือชายหญิงคู่นี้มีศักดิ์เป็นแม่ยายและน้องเขยของเขา เมื่อคิดได้เช่นนี้ ทำให้เขาเกิดความรู้สึกเกรงใจขึ้นเล็กน้อย
ร่างกายของปิงหลันไม่ค่อยแข็งแรงนัก ไม่เหมาะสมกับสถานการณ์ในตอนนี้ มีเรื่องอะไรเอาไว้ครั้งหน้าค่อยคุยกันนะครับ
ขณะที่พูดเขาก็ตั้งใจจะพาฉินปิงหลันเดินจากไป
แต่หลิวหลันไม่ยอม และพูดขึ้นด้วยความโมโหว่า : ฉินปิงหลัน นี่เป็นผู้ชายที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนไหนของแกอีก ? แกนอนกับผู้ชายมากหน้าหลายตาไปทั่ว แต่ไม่ยอมขึ้นเตียงกับคุณชายหลี่เจ๋อ แกบอกฉันมาซิว่าฉันเกิดลูกที่ไร้ประโยชน์อย่างแกออกมาได้อย่างไร !
แม่คะ !
ฉินปิงหลันรู้สึกเสียใจอย่างยิ่ง เธออยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่กลับพูดไม่ออก
แต่เฉินอีไม่อาจทนได้อีก
เขาจ้องหลิวหลันตาเขม็ง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน : ผมเคารพคุณเพราะคุณเป็นแม่ของปิงหลัน แต่ในฐานะที่เป็นแม่คุณควรรู้ได้ด้วยตัวเองว่าอะไรควรพูด อะไรไม่ควรพูด
คุณเอาแต่พูดว่าผู้ชายไม่มีหัวนอนปลายเท้า ผมเองก็ไม่คิดถือสา
แต่คุณกลับดูถูกปิงหลัน เธอเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของคุณ เรื่องที่ผมไม่อาจทนดูได้อีกต่อไป !
จู่ ๆ น้ำเสียงของเฉินอีก็ดุดันยิ่งขึ้น แต่หลิวหลันยังไม่อาจตั้งสติกลับมาได้
ตุบ !
ในขณะที่คนของตระกูลฉินต่างพูดอะไรไม่ออก ท่านย่าก็ใช้ไม้เท้ากระแทกลงกับพื้น
ท่านย่า !
คุณย่า !
ทุกคนค่อย ๆ หันไปมอง และพบเข้ากับหญิงชราที่มีสีหน้าหมองหม่น
ฉินปิงหลัน บอกมาตามตรงเดี๋ยวนี้ ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่ ? เป็นผู้ชายที่แกแอบคบอยู่หรือเปล่า ? !
……
ฉินปิงหลันไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรดี เธอยังไม่ยอมรับเฉินอี หรือควรจะบอกว่านี่คือผู้ชายที่ทำให้เธอต้องแปดเปื้อนมลทินในตอนนั้น ?
แต่การที่เขากลับมานั่นหมายความว่าเขายังมีความรับผิดชอบ บางที……
ฉินปิงหลันมีความคิดที่เปลี่ยนไปในทันที แต่เธอยังไม่ทันจะเอ่ยปากพูด เสียงของเฉินอีก็ดังขึ้นมาเสียก่อน
ผมชื่อว่าเฉินอี เป็นสามีของปิงหลัน และเป็นพ่อแท้ ๆ ของโต๋วโต๋วและโน่วโน่ว
น้ำเสียงราบเรียบ
แต่หลังจากคำว่าสามีดังขึ้น หัวใจของฉินปิงหลันก็เต้นระส่ำทันที
เธอมีความคิดมากมายผุดขึ้นในหัว แต่ไม่รู้ว่าควรจะพูดออกมาอย่างไรดี
ทุกคนในตระกูลฉินต่างผงะไป
ฉินหวยจือตั้งสติกลับมาได้ก่อนใคร เขามองเฉินปิงหลันด้วยความประหลาดใจ จากนั้นจึงหันมองเฉินอี
พวกแกคือพ่อแม่แท้ ๆ ของยัยลูกผสมสองคนนั่นหรือ ?
สามหาว !
มีเสียงตะคอกดังก้องกังวานขึ้น มังกรเขียวค่อย ๆ เดินย่างกรายเข้ามา ด้านหลังมีมังกรหนึ่ง มังกรเก้า มังกรสิบเอ็ด รวมไปถึงองครักษ์มังกรอีกกว่าสิบนายเดินตามเข้ามา แต่ละคนล้วนมีสีหน้าที่ดุดันและน่ากลัวอย่างถึงที่สุด
กล้าเรียกนายน้อยทั้งสองว่ายัยลูกผสมอย่างนั้นหรือ ?
ไอ้หมอนี่ใจกล้าเกินไปแล้ว ไม่รู้จักรักตัวกลัวตายบ้างเลย !
พวกแก !
คนของตระกูลฉินยังไม่ทันจะตั้งสติได้ ก็ดูเหมือนจะถูกองครักษ์มังกรกว่าสิบนายเข้ามาล้อมเอาไว้หมดแล้ว บรรยากาศที่น่ากลัวนี้ทำให้ฉินหวยจือรู้สึกตกตะลึงในทันที
คนพวกนี้มาจากไหนกันแน่ !
มังกรเขียวค่อย ๆ เดินเข้าไปหาฉินหวยจือ จากนั้นจึงก้มหน้าพูดกับเขาว่า : ตบปากตัวเอง ไม่อย่างนั้นตาย !
เด็ดขาด ดุดัน
นี่เป็นความรู้สึกแรกของฉินหวยจือ
แก !
เขามีคำพูดที่อยากจะพูดออกมา แต่ดาบที่อยู่ในมือของมังกรเขียวเข้ามาจ่ออยู่ที่คอของเขา
คุกเข่าลง ขอโทษ ตบปาก !
มังกรเขียวเค้นคำพูดทุกคำออกมาอย่างชัดเจน ราวกับเป็นกังวลว่าฉินหวยจือจะฟังไม่ชัด
จากนั้นจึงจ้องมองไปยังคนในตระกูลฉินคนอื่น ๆ
พวกแกมีใครไม่พอใจอีกไหม ให้ออกมาคุกเข่าด้วยกันตรงนี้ !
……
ทุกคนในตระกูลฉินต่างตกตะลึง
หากไม่พอใจให้มาคุกเข่าตรงนี้หรือ คนพวกนี้เสียสติไปแล้วหรือยังไง
ท่านย่าสูดหายใจเข้าเต็มปอดหนึ่งครั้ง จากนั้นจึงกระแทกไม้เท้าลงกับพื้น
ฉันไม่สนว่าแกเป็นใคร แต่แกพาคนเข้ามาสร้างความวุ่นวายในตระกูลฉินแบบนี้ ไม่กลัวว่าจะเป็นการล่วงเกินตระกูลฉินของฉันบ้างเลยหรือ ?
หรือแกคิดว่าลูกสมุนพวกนี้จะจัดการกับตระกูลฉินได้ ช่างน่าขำสิ้นดี !
ถึงแม้ตระกูลฉินของฉันจะไม่ใช่ตระกูลที่ใหญ่โตในเมืองฉือ แต่ก็ถือเป็นตระกูลที่มั่งคั่งตระกูลหนึ่ง พวกแกทำเช่นนี้ไม่คิดว่าจะเป็นการล่วงเกินตระกูลฉินของเราหรือ ?
อีกอย่าง หากฉินปิงหลันไม่ยอมทำเรื่องที่เธอสมควรจะทำ คุณชายหลี่เจ๋อแห่งตระกูลหลี่จะต้องไม่พอใจมากอย่างแน่นอน และถ้าหากเขาโกรธขึ้นมา ผลลัพธ์ที่จะตามมาคงไม่ใช่สิ่งที่พวกแกจะสามารถแบกรับเอาไว้ได้แน่นอน !
ท่านย่ารู้สึกโกรธมากจริง ๆ
ผู้ชายที่ฉินปิงหลันหามาเป็นพวกสวะแบบไหนกัน ถึงได้คิดที่จะพึ่งพาพวกอันธพาลเช่นนี้
ช่างน่าขำสิ้นดี !
