บัตรอะไร?
หลี่เจ๋อค่อนข้างมึนงง
แต่ไหนแต่ไรมามีเพียงเขาที่มอบบัตรธนาคารให้ผู้คน มีคนมอบให้เขาหนึ่งใบตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
นี่ก็เปรียบเสมือนกับให้เงินเทพเจ้าแห่งโชคลาภ สอนจระเข้ว่ายน้ำชัดๆ
คือ คือใบนี้
คนรับใช้ดูเหมือนจะเห็นท่าทางที่โกรธต่อมาของหลี่เจ๋อ ดังนั้นจึงกล้าที่จะมอบบัตรธนาคารให้อย่างระมัดระวังเท่านั้น
สายตาของหลี่เจ๋อไม่เคลื่อนไหว
นี่เป็นใบนั้นที่เขาติดสินบนหัวหน้าลั่วในตอนกลางวันไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงได้วิ่งกลับมา?
เพียะ!
ในเวลานี้ เสียงตบโต๊ะดังขึ้นจากด้านหลัง นั่นคือเฉินฝู
ดีหัวหน้าลั่ว ตอนกลางวันปากบอกว่าอะไรก็ต้องช่วยพวกเราห่างๆอย่างแน่นอน ผลปรากฏว่าตอนกลางคืนก็ส่งเงินคืนกลับมาบ่งบอกว่าตัวเองไม่มีทางเข้าร่วมเรื่องนี้ ฮ่าๆทำตัวดีจริงๆ
หลี่เจ๋อก็ไม่ใช่คนโง่ดึงสติกลับมาในทันที แต่ก็สงสัยมากยิ่งขึ้น
นั่นน่ะสิ ทำไมนะ!
มีเงินไม่เอานี่ไม่ใช่โง่หรอกเหรอ?
หรือว่าทางหัวหน้าลั่วนั้นเกิดสถานการณ์อะไรหรือเปล่า?
อีแร้งพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น เฉินฝูหัวเราะ และพูดอย่างไม่ค่อยแยแส: ไม่ว่าจะเกิดสถานการณ์อะไรก็ตาม ฉันเฉินฝูจำเป็นต้องได้โครงการก่อสร้างจงชุน ในเมื่อไอ้สกุลลั่วทำไม่ได้ งั้นฉันก็จะหาหัวหน้าของเขา!
คุณชายเฉินหมายถึง หลันเทียนอธิบดีหลัน?
เปลือกตาของหลี่เจ๋อกระตุกเล็กน้อย และพูดว่า: แต่หลันเทียนจะรับปากพวกเราเหรอ? ไม่แน่อาจจะย้อนกลับมาจัดการกับพวกเรา
เขาไม่กล้า!
แค่วังซื่อกรุ๊ปยังไม่คุ้มค่าที่เขาจะทำให้ตระกูลเฉินของพวกเราขุ่นเคืองใจ
เฉินฝูอย่างภาคภูมิใจมาก
หลี่เจ๋อก็มีแสงประกายสะท้อนในดวงตา
นั่นน่ะสิ เฉินฝูเป็นคนของตระกูลเฉิน ต่อให้หลันเทียนจะยุติธรรมแค่ไหนก็ไม่กล้าไม่ให้เกียรติตระกูลเฉิน
แต่วินาทีต่อมา ก็มีคนใช้ในบ้านเดินเข้ามาอีก และพูดอย่างหอบเหนื่อยว่า: คุณชาย อธิบดีหลันของกรมการก่อสร้างมาแล้ว
หืม? บังเอิญขนาดนี้
หลี่เจ๋อนิ่ง เฉินฝูยิ้มได้อย่างภาคภูมิใจมาก
เขาตรงไปที่ห้องทำงานของนายท่าน บอกว่าจะตรวจสอบเรื่องที่หลี่ซือกรุ๊ปของพวกเราใส่ร้ายวังซื่อกรุ๊ปหรือเปล่า
หลี่เจ๋อ ……
สีหน้าของเฉินฝูเปลี่ยนไปอย่างมาก และก็ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง ไอ้แก่เขาทำไมกล้าทำขนาดนี้!
เขาไม่เชื่อว่าอธิบดีหลันไม่รู้ว่าตัวเองก็อยู่ที่ตระกูลหลี่ ก็เข้าร่วมในเรื่องนี้ แต่อีกฝ่ายยังคงมาตรวจตระกูลหลี่ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าอธิบดีหลันคนนี้จะเป็นศัตรูกับตัวเอง
ไป ตามฉันไปเจอหน้าอธิบดีหลันคนนั้น
เขาโบกมือใหญ่ นำพาหลี่เจ๋อและอีแร้งไปที่ห้องทำงานของผู้นำตระกูลหลี่
คาดไม่ถึงว่า ทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขาก็ล้วนอยู่ภายใต้การจ้องมองของคนอื่น
ตึกจิ่งช่างชั้นยี่สิบหก
เมื่อเฉินอีฟังรายงานจบก็วางสาย
การกระทำของหลันเทียนกลับเร็วมาก ก็จัดการเรื่องราวให้เสร็จในบ่ายวันหนึ่ง ตอนนี้รีบไปที่ตระกูลหลี่แล้ว เกรงว่าเฉินฝูหลี่เจ๋อคนพวกนั้นก็รับมือแทบไม่ทัน
มังกรเขียวพูดด้วยรอยยิ้ม
สีหน้าท่าทางของเฉินอีสงบ และพูดว่า: เดิมทีเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับวังซื่อกรุ๊ป หลี่ซือกรุ๊ปหาเรื่องใส่ตัวเองทั้งนั้น
สิ่งที่ฉันค่อนข้างสนใจคือ ตระกูลเฉินแห่งเมืองอสูรอยู่ในเรื่องราวของครั้งนี้เล่นบทบาทอะไรกันแน่
ตระกูลมังกรถึงเป็นเจ้าแห่งตลาดมืด ต่อให้ตระกูลเฉินแห่งเมืองอสูรอยากจะเข้าร่วมก็ไม่จำเป็นต้องส่งคนมาเป็นเจ้าภาพที่นี่ เกรงว่าความอ่อนแอของตระกูลเฉินจะเกินจินตนาการของตัวเองแล้ว
นายแจ้งมังกรหนึ่งด้วย พรุ่งนี้เช้าให้ไปที่เมืองเอกในทันที จำเป็นต้องมีข้อมูลของตระกูลมังกรทั้งหมด
แต่พวกเราติดตามตระกูลเฉินแห่งเมืองอสูรไม่ใช่เหรอ?
มังกรเขียวสงสัย
เฉินอีส่ายหน้า และพูดว่า: ตระกูลเฉินมา เกรงว่าแค่อยากจะแบ่งผลประโยชน์ส่วนหนึ่ง แต่ก็กลัวถูกตระกูลมังกรคิดบัญชีถึงได้ส่งเฉินฝูมา พวกเขาถือได้ว่าเป็นตัวละครที่ไม่มีความเกี่ยวข้อง ตระกูลมังกรต่างหากถึงเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังอย่างแท้จริง
หลายปีมานี้พวกเขาอยู่ในที่ต่างๆของตลาดมืด ถึงได้ทำให้รากฐานความแข็งแกร่งของตระกูลมังกรพาลใช้อำนาจบาตรใหญ่มากขึ้น ถ้าหากไม่สามารถกำจัดได้อย่างรวดเร็ว เกรงว่าปัญหาภายหลังจะใหญ่มาก ดังนั้นนอกเหนือจากเมืองเอก ฉันต้องกำจัดตลาดมืดทั้งหมดในเมืองชิงชวน กลุ่มสร้างปัญญาจะทำให้เมืองชิงชวนเป็นสังคมที่เลวทรามป่าเถื่อน
ภรรยาของฉันยังจะอยู่ที่เมืองชิงชวนเป็นเวลานานในอนาคต ฉันไม่ต้องการให้เธออยู่ในสถานที่น่าเกลียดสุดจะรับได้ขนาดนี้
หลังจากที่เฉินอีพูดออกมา มังกรเขียวก็ทำตามในทันที
ลงไปชั้นล่าง เฉินอีเห็นฉินปิงหลันที่เหม่อลอย อดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้าและถามว่า: เกิดอะไรขึ้น?
ตอนเริ่มแรกฉินปิงหลันยังไม่ได้สติกลับมา ถูกเฉินอีทำให้ตกใจจริงๆ
ทำไมนายเดินไม่มีเสียงเลย
ไม่ใช่ฉันเดินไม่มีเสียง เธอต่างหากที่เพ่งความสนใจเกินไป
เฉินอีพูดยิ้มขมขื่น เกิดเรื่องอะไรขึ้น สามารถทำให้เธอว้าวุ่นใจได้
ช่วงนี้นายทำงานที่วังซื่อกรุ๊ปไม่ใช่เหรอ? งั้นนายก็น่าจะรู้จักเหยียนเลว่เจ้านายของนาย
อือ รู้จัก เขาทำไมเหรอ?
เฉินอีถามไปตามใจคิด
เขา……
ฉินปิงหลันค่อนข้างยากที่จะพูดความจริงออกมาได้ เฉินอีหยิบโทรศัพท์ของเธอมาสีหน้าก็เยือกเย็นในทันที
ความหมายง่ายดายมาก ไม่นึกเลยว่าเหยียนเลว่จะต้องการให้ฉินปิงหลันไปอยู่กับเขา
ดูเหมือนเป็นทานอาหารกันธรรมดา แต่ห้ามพาเลขาผู้ช่วยมาด้วย ความหมายในนั้นชัดเจนมาก
วางใจได้ ฉันไม่มีทางไปหรอก
ฉินปิงหลันพูดอย่างรวดเร็ว
เฉินอีส่ายหน้า และพูดว่า: ไป ทำไมไม่ไป
ฉินปิงหลันก็ตกตะลึง ไม่เข้าใจความหมายของเฉินอี
เขาเป็นเจ้านายของฉัน งั้นฉันในฐานะลูกน้องของเขาไปหน่อยก็ไม่ได้ถือว่าฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของเขา
เฉินอีดูสงบ แต่น้ำเสียงเริ่มไม่พอมากขึ้น
ฉันกลับจะดูว่าไอ้หมอนี่ต้องการทำอะไร
กล้าดูหมิ่นภรรยาของตัวเอง ยังมีความคิดที่หยาบคาย เหยียนเลว่รนหาที่ตายชัดๆ!
เหยียนเลว่ในเวลานี้ไม่รู้อะไรเลยกับหายนะที่กำลังมา
เขากำลังนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ของห้องชุด และเพลิดเพลินกับความสุขที่ไม่ยั่งยืน
คนสวยอย่างฉินปิงหลันเป็นสาวสวยอันดับหนึ่งของเมืองฉือ ตอนกลางวันนี้ได้เจอครั้งหนึ่งวิเศษจนไม่ไหว ถ้าหากสามารถได้นอนด้วยครั้งหนึ่งแม้ว่าตายก็ยินดี ก็เหมือนกับคำบางคำที่ว่ายังไงนะ
ใช่ๆๆๆ ขอให้ได้หญิงที่ถูกตาต้องใจถึงตายก็ถือว่าคุ้มค่า ฮ่าๆๆๆ หลี่เจ๋อนะหลี่เจ๋อ ที่ผ่านมาพึ่งพาแก แต่ตอนนี้วังซื่อกรุ๊ปได้โครงการก่อสร้างจงชุนมา ฉันยังต้องมองสีหน้าของแกด้วยเหรอ?
ครั้งนี้นอนกับฉินปิงหลัน ไม่แน่อาจจะเปลี่ยนเป็นของเล่นของฉัน ยังมีเฉินอีด้วยไม่นึกเลยว่าจะกล้าดูหมิ่นกู งั้นกูก็นอนกับภรรยาของเขาสวมเขาให้กับเขา
เขาอดไม่ได้ที่จะเลียลิ้น
เขากำชับฉินปิงหลันก่อนแล้วว่า ต้องนำเสื้อผ้าที่ปลุกอารมณ์เหล่านั้นมาให้ด้วย สันนิษฐานคืนนี้ต้องเป็นคืนที่น่าตื่นเต้นมาก
ติ๊งต่อง
กริ่งประตูดังขึ้นมา
เหยียนเลว่ที่กำลังหลับตาพักผ่อนอยู่ก็ลืมตาขึ้นมาในทันที สวมชุดนอนและเปิดประตูอย่างรวดเร็วราวกับส่องแสง
ที่รัก ผมมาแล้ว
เขาก็เลียริมฝีปากอีกครั้ง หลังจากที่เปิดประตูก็อยากจะกอดคนที่อยู่ข้างนอกอย่างเร่งรีบจนทนไม่ไหว แต่กลับถูกผลักออกในทันที
ยังเล่นตัวขนาดนี้ ฮ่าๆ
เหยียนเลว่ถูกผลักลงไปที่พื้นก็ไม่หงุดหงิด เงยหน้าขึ้นอยากจะดูว่าฉินปิงหลันใส่เสื้อผ้าเซ็กซี่น่าดึงดูดใจมากแค่ไหน แต่เงยหน้าขึ้นกลับเห็นใบหน้าที่เย็นชาของเฉินอี
เฉินอี ทำไมเป็นแก!
สีหน้าของเหยียนเลว่เปลี่ยนไปเล็กน้อย
แล้วก็มองไปทางด้านหลังของเฉินอี มีร่างของฉินปิงหลันที่ไหนกัน
ฉินปิงหลัน เธออยู่ไหน?
