นายน้อยเจ้าสำราญ (逍遥小地主) – ตอนที่ 288 ขอเชิญพี่สาวมาดื่มชาด้วยกัน
ตอนที่ 288 ขอเชิญพี่สาวมาดื่มชาด้วยกันตอนที่ 287 ตำหนักเสียนฉิงตอนที่ 286 ผูกมัดตอนที่ 285 เมื่อท่านสุภาพบุรุษลงมือตอนที่ 284 ข้าจะเลี้ยงดูท่านเองตอนที่ 283 ยินดีบนความทุกข์ร้อนของคนอื่นตอนที่ 282 ข้าอยากบินให้สูงยิ่ง ๆ ขึ้นไปตอนที่ 281 ฟู่เสี่ยวกวนสุดยอดปรมาจารย์ตอนที่ 280 ตัวตลกตอนที่ 279 จำศีลตอนที่ 278 เคลื่อนขบวนม้าออกไปตอนที่ 277 เขาไปแล้วตอนที่ 276 ต่างคนต่างมีแผนการตอนที่ 275 ตัดไม้ข่มนามตอนที่ 274 ประกายแห่งภูมิปัญญาตอนที่ 273 ชุ่มฉ่ำไร้สุ่มเสียงตอนที่ 272 อู๋หลิงเอ๋อร์ที่โมโหร้ายตอนที่ 271 อู๋หลิงตอนที่ 270 หนอนและผีเสื้อตอนที่ 269 สับสนตอนที่ 268 ศาสตราเทพตอนที่ 267 ปืนเขย่าขวัญตอนที่ 266 ลูกธนูปริศนาตอนที่ 265 จำต้องบำเพ็ญคู่ตอนที่ 264 แม่นางถาวฮวาแห่งเปียนเฉิงตอนที่ 263 ช่วงเวลาเล็กน้อยตอนที่ 262 คุณสมบัติของแม่ทัพตอนที่ 261 พบกันครั้งแรกตอนที่ 260 เจิ้นกั๋วกงตอนที่ 259 ข้าสนใจฟู่เสี่ยวกวนมากกว่าตอนที่ 258 ข้าสนใจภรรยาของเขาตอนที่ 257 การเกษตรตอนที่ 256 บาดหัวใจตอนที่ 255 คืนสู่เหย้าในคืนหิมะตกตอนที่ 254 คราบจักจั่นตอนที่ 253 จดหมายลับ 2 ฉบับตอนที่ 252 ออกจากเมืองจินหลิงตอนที่ 251 การลาจากที่เศร้าโศกตอนที่ 250 กฎระเบียบตอนที่ 249 ศาสตราเทพตอนที่ 248 ระเบิดจวนชินอ๋องตอนที่ 247 สำนักศึกษาจี้เซี่ยตอนที่ 246 ต้มสุราอีกสักกาตอนที่ 245 ต้มสุราหนึ่งกาตอนที่ 244 คัดเลือกแม่ทัพตอนที่ 243 กรงนกตอนที่ 242 เจ้าจงตายเสียเถิดตอนที่ 241 สุสานจักรพรรดิเกิดความโกลาหลตอนที่ 240 พระราชพิธีฝังพระศพตอนที่ 239 แผนการตอนที่ 238 หาเหาใส่หัวตอนที่ 237 นายพลเฟ่ยตอนที่ 236 การสนทนาของพ่อลูกยามค่ำคืนตอนที่ 235 ฟู่ต้ากวนมาเยือนเมืองหลวงตอนที่ 234 ไทเฮาสวรรคตตอนที่ 233 กระตุ้นเมืองหลวงอีกคราตอนที่ 232 มัจฉามังกรว่อนเวียนว่าย (2)ตอนที่ 231 มัจฉามังกรว่อนเวียนว่าย (1)ตอนที่ 230 ค่ำคืนลมโชย ลอยดอกไม้โคมไฟ (3)ตอนที่ 229 ค่ำคืนลมโชย (2)ตอนที่ 228 ค่ำคืนลมโชย (1)ตอนที่ 227 เรื่องจุกจิกตอนที่ 226 เขาช่างอันตรายยิ่งตอนที่ 225 ตีกลองส่งดอกไม้ตอนที่ 224 ดาบแห่งสุริยันและจันทราตอนที่ 223 ละครในละครนอกตอนที่ 222 รังแกตอนที่ 221 กระดานตอนที่ 220 ไทเฮาทรงพระเกษมสำราญตอนที่ 219 สนทนายามค่ำคืนตอนที่ 218 ความขัดแย้งแห่งจิตวิญญาณตอนที่ 217 หนังสือกั๋วฟู่ลุ่นตอนที่ 216 เรียนรู้เกี่ยวกับการทำงานตอนที่ 215 แลกเปลี่ยนตอนที่ 214 ฟู่เสี่ยวกวนเลื่อนขั้นตอนที่ 213 การประชุมใหญ่ราชวงศ์ (II)ตอนที่ 212 ประชุมใหญ่ราชวงศ์ (I)ตอนที่ 211 หักตอนที่ 210 ทำลายตอนที่ 209 นี่มิใช่การให้ร้ายตอนที่ 208 ใส่ความตอนที่ 207 ชือไท่ไม่รักษาจารีตตอนที่ 206 ฟู่เสี่ยวกวนร้องทุกข์ตอนที่ 205 วันที่เจ็ดของเดือนแรกตอนที่ 204 ความมืดในทุกค่ำคืน ( II )ตอนที่ 203 ความมืดในทุกค่ำคืน ( I )ตอนที่ 202 เผชิญหน้า ( 2 )ตอนที่ 201 เผชิญหน้า ( 1 )ตอนที่ 200 คลื่นใต้น้ำ (2)ตอนที่ 199 คลื่นใต้น้ำ (1)ตอนที่ 198 ถนนสายยาวอาบไปด้วยเลือด (II)ตอนที่ 197 ถนนสายยาวอาบไปด้วยเลือด (I)ตอนที่ 196 ข้าต่อยเจ้าแล้วยังไงตอนที่ 195 ข้าเพียงแค่อยากกินขนมปิ้งตอนที่ 194 จิตใจงดงามแต่วิธีการโหดเหี้ยมตอนที่ 193 เปลี่ยนแปลงหอซี่หยู่ตอนที่ 192 คนสุดท้ายตอนที่ 191 ปลาและตีนหมีตอนที่ 190 คำเชื้อเชิญของเยี่ยนเป่ยซีตอนที่ 189 ข่าวจากซี่โหลวตอนที่ 188 ผลลัพธ์ตอนที่ 187 มูลเหตุตอนที่ 186 นกของศิษย์พี่ใหญ่ตอนที่ 185 ผู้เยาว์ของราชวงศ์หยูตอนที่ 184 นิสัยของหนุ่มสาวตอนที่ 183 โครงการทดลองปฏิรูปตอนที่ 182 ฟ้าร้องน่ากลัวท่ามกลางความเงียบตอนที่ 181 เจ้าว่างเกินไปสินะตอนที่ 180 ยิ้มให้กับทุกสิ่งตอนที่ 179 เยี่ยมญาติตอนที่ 178 คืนส่งท้ายปีเก่าตอนที่ 177 ปีศาจน้อยตอนที่ 176 เจ้าทนมิไหวเป็นแน่ตอนที่ 175 ซูซู (2)ตอนที่ 174 ซูซู (1)ตอนที่ 173 เหวินสิงโจวตอนที่ 172 คำสั่งลับทั้งสี่ตอนที่ 171 เบี้ยน้อยตอนที่ 170 ฟั่นเฟือนตอนที่ 169 แม่ยายพบบุตรเขยตอนที่ 168 จวนต่งตอนที่ 167 เคาะภูเขาสะเทือนพยัคฆ์ตอนที่ 166 หอซี่หยู่ตอนที่ 165 เบญจมาศโรย ดอกบ๊วยใหม่ และหอแดงตอนที่ 164 ข้าเป็นคนดีตอนที่ 163 ฤดูหนาวบ้านอบอุ่นตอนที่ 162 เรื่องเก่าเมื่อหลายปีก่อนตอนที่ 161 แผนการใหญ่ตอนที่ 160 ภูเขาเฟิ่งหลินตอนที่ 159 งานแต่งตอนที่ 158 ตัดหัวศัตรูตอนที่ 157 สงครามกลางคืนตอนที่ 156 หลงกลตอนที่ 155 วางยาพิษตอนที่ 154 เจ้าต้องการทำสิ่งใดกันแน่ตอนที่ 153 เหยื่อตอนที่ 152 ศิลปะตอนที่ 151 การต่อสู้ที่โกลาหลตอนที่ 150 พบกันโดยบังเอิญตอนที่ 149 สอดแนมตอนที่ 148 จักก่อกบฏหรือ ?ตอนที่ 147 ผลลัพธ์ของการฝึกประจักษ์แจ้งตอนที่ 146 จอมโจรตอนที่ 145 เยี่ยนซีเหวินมาเยี่ยมเยียนตอนที่ 144 เตาหลอมเหล็กทรงสูงตอนที่ 143 ออกเรือตอนที่ 142 อาหารพื้นบ้านตอนที่ 141 ชะตาสวรรค์ลิขิตตอนที่ 140 กองกำลังพิเศษตอนที่ 139 ศูนย์วิจัยซีซานตอนที่ 138 ผู้มีความสามารถตอนที่ 137 กลับบ้านตอนที่ 136 เรื่องราวความหลังตอนที่ 135 ประทับตราตอนที่ 134 กลับไปเสียดีกว่าตอนที่ 133 ควันหลงที่ยังไม่จบสิ้นตอนที่ 132 สายฝนหนาวเหน็บโปรยปรายตอนที่ 131 ใบไม้สีเหลืองปลิวอยู่ตรงหน…ตอนที่ 130 หอชิงเฟิงซี่หยู่ตอนที่ 129 ค่ำคืนที่ตื่นตระหนกตอนที่ 128 สงครามเลือดตอนที่ 127 มุ่งสังหารตอนที่ 126 เรื่องราวเมื่อวันวานตอนที่ 125 บทเพลงนี้ควรมีอยู่บนฟ้าเท่…ตอนที่ 124 หลิ่วเยียนเอ๋อร์ตอนที่ 123 ร้องได้ไม่เลวตอนที่ 122 หงซิ่วจาวตอนที่ 121 นางฟ้าสะพานนกกางเขนตอนที่ 120 ยั่วยุตอนที่ 119 วางหมากลงตรงไหนตอนที่ 118 จดหมายถึงบ้านตอนที่ 117 ผู้มีอำนาจคนใหม่แห่งเมืองหลวงตอนที่ 116 อย่าแย่งกัน ข้าต้องการตำแห…ตอนที่ 115 ฟู่เสี่ยวกวนรับตำแหน่งตอนที่ 114 แบบร่างธุรกิจตอนที่ 113 จวนหลังใหญ่ตอนที่ 112 คลายปัญหา ณ ห้องทรงพระอักษร ( 2 )ตอนที่ 111 คลายปัญหา ณ ห้องทรงพระอักษร (1)ตอนที่ 110 สงครามคือสิ่งใดตอนที่ 109 เด็ดดอกเบญจมาศทางรั้วบูรพาตอนที่ 108 ให้เจ้ากระอักเลือดตายตอนที่ 107 การเข้าเฝ้าที่อึดอัดตอนที่ 106 สายลมโบกพัดบนทะเลสาบตอนที่ 105 ตามหาฟู่เสี่ยวกวนตอนที่ 104 ประกาศรายชื่อตอนที่ 103 เรียกพี่เขยตอนที่ 102 เรื่องร้อนใจของต่งชูหลานตอนที่ 101 การรวมตัวยามค่ำคืนตอนที่ 100 ข้าต้องการใช้เขาตอนที่ 99 ตระกูลใหญ่ผู้มีอำนาจทั้งหกตอนที่ 98 ค่ำคืน ณ วัดฟูจื่อตอนที่ 97 ชูจอกเหล้าขอลมบูรพาตอนที่ 96 ข้าคือฟู่เสี่ยวกวนตอนที่ 95 เจ้าก็คือฟู่เสี่ยวกวนตอนที่ 94 พิธีรำลึกนักกวีตอนที่ 93 หลานถิงจี๋ตอนที่ 92 นโยบายตอนที่ 91 ชิงตัวคุณหนูต่งตอนที่ 90 เดินทางสู่เมืองหลวงตอนที่ 89 พระสนมเอกปลูกดอกไม้ตอนที่ 88 เรื่องนี้ไม่ดีแน่ตอนที่ 87 มารดาทั้งห้าของฟู่เสี่ยวกวนตอนที่ 86 ฟู่ต้ากวนรับอนุภรรยา ( II )ตอนที่ 85 ฟู่ต้ากวนรับอนุภรรยา ( I )ตอนที่ 84 ฟู่ต้ากวนรับอนุภรรยาตอนที่ 83 แยกจากตอนที่ 82 เริ่มต้นจากที่นี่ตอนที่ 81 ที่นี่คือบ้านของพวกเจ้าตอนที่ 80 เหตุการณ์ในท้องพระโรงตอนที่ 79 ข้ามีศัตรูได้เยี่ยงไรตอนที่ 78 โจมตียามค่ำคืนตอนที่ 77 ยามอาทิตย์อัสดงตอนที่ 76 เตรียมการล่วงหน้าตอนที่ 75 ผู้ประสบภัยตอนที่ 74 ช่างงดงามยิ่งตอนที่ 73 น้ำหอมตอนที่ 72 สนทนายามค่ำคืนตอนที่ 71 วันธรรมดาของฟู่เสี่ยวกวนตอนที่ 70 ข้ายุ่งมากจริง ๆตอนที่ 69 สตรีงามผู้ร่วมทางทั้งสองตอนที่ 68 ข้าตัดสินใจแน่วแน่ตอนที่ 67 รับอนุสนองราชโองการตอนที่ 66 พระราชโองการของฮ่องเต้ตอนที่ 65 นางมาอีกแล้วตอนที่ 64 เกิด ณ หลินเจียง มีชื่อเสีย…ตอนที่ 63 ลำดับที่หนึ่งหินเชียนเปยสือตอนที่ 62 ต่อจากเทศกาลไว้พระจันทร์ตอนที่ 61 งานกวีเทศกาลไหว้พระจันทร์ตอนที่ 60 งานเทศกาลไหว้พระจันทร์ตอนที่ 59 หาสามีใต้แสงจันทร์ตอนที่ 58 ความเด็ดขาดที่อ่อนโยนตอนที่ 57 แท้จริงแล้วข้ามิใช่คนดีตอนที่ 56 สิ่งนี้เรียกว่าสุรา ?ตอนที่ 55 ข้าดื่มจนเมามายท่ามกลางแสงจ…ตอนที่ 54 ฟู่อีต้ายตอนที่ 53 การกำเนิดปูนซีเมนต์ตอนที่ 52 ความทุกข์ใจของหญิงสาวตอนที่ 51 น้ำป่าตอนที่ 50 ปกป้องตอนที่ 49 ตกหลุมตอนที่ 48 จัดฉากบงการตอนที่ 47 ในใต้หล้าความกตัญญูเป็นคุณธ…ตอนที่ 46 เป็นคู่ครองกันนับพันปีตอนที่ 45 แท้จริงแล้วเป็นเจ้าตอนที่ 44 วันนี้ช่างร้อนรนใจนักตอนที่ 43 เกินความคาดหมายตอนที่ 42 อำนาจใหญ่เรื่องเล็กตอนที่ 41 ชั่วพริบตาที่เดินผ่านไปตอนที่ 40 จดหมายสองฉบับตอนที่ 39 ต้นพืชตัวผู้ที่เป็นหมันตอนที่ 38 ซีซานอันแสนยุ่งตอนที่ 37 งานประชุมครั้งแรกที่ซีชานตอนที่ 36 หนุ่มน้อยกลางคันนาตอนที่ 35 เกษตรกรตอนที่ 34 เกลียดเพราะรักตอนที่ 33 จางเพ่ยเอ๋อร์ตอนที่ 32 บุตรสาวบ้านตระกูลจางวัยแรกแย้มตอนที่ 31 ชีวประวัติห่านฟ้าตอนที่ 30 พิธีรำลึกตอนที่ 29 ไม่มีเวลาว่างตอนที่ 28 หยูเวิ่นหวินตอนที่ 27 ค่ำคืนนี้มิเคยได้หลับตอนที่ 26 ค่ำคืนที่ไม่อาจข่มตาตอนที่ 25 ค่ำคืนที่ซ่างหลินโจวตอนที่ 24 จิตใจตรงกันตอนที่ 23 นำกลอนไปส่งตอนที่ 22 คำภีร์ฉุนหยางซินจิงตอนที่ 21 เดือนหกวันที่หนึ่งตอนที่ 20 กวนใจเสียจริงตอนที่ 19 คัดลอกหนังสือยามว่างตอนที่ 18 โฆษณาแปลกใหม่ตอนที่ 17 ทำเกินไปแล้วตอนที่ 16 เหล้าองุ่นรสเลิศกับแก้วเรือ…ตอนที่ 15 จากมัธยัสถ์สู่ความหรูหราตอนที่ 14 ฟู่เสี่ยวกวนผู้มีพรสวรรค์ตอนที่ 13 หลินเจียงเซียน ถึงสหายชูหลานตอนที่ 12 ชื่นชมผลงานตอนที่ 11 กำหนดมาตรฐานตอนที่ 10 พ่อค้าหลวงตอนที่ 9 แผนการตอนที่ 8 พบกันครั้งแรกตอนที่ 7 ที่บ้านมีเสบียงเหลือตอนที่ 6 เขียนบทกวีตอนที่ 5 ไปกับข้าเถอะตอนที่ 4 เรือนซีซานตอนที่ 3 ตระกูลข้ามีทุ่งนา… นับไม่ถ้วนตอนที่ 2 อาจจะแปลก แต่จริงตอนที่ 1 บุตรโง่เขลาของเศรษฐีที่ดิน
ตอนที่ 288 ขอเชิญพี่สาวมาดื่มชาด้วยกัน
สุรานั้นเป็นเครื่องมือกระชับความสัมพันธ์ที่ขาดมิได้ตั้งแต่ครั้งโบราณกาล !
แค่ดื่มไปเพียงมิกี่จอก ฝานเทียนหนิงและฟู่เสี่ยวกวนก็สนิทกันถึงขั้นเรียกพี่เรียกน้อง
หากจะถามว่าลึกซึ้งเพียงใดนั้น ณ เพลานี้ยังมิสำคัญนัก ที่สำคัญก็คือดูผิวเผินแล้วความห่างเหินระหว่างชายหนุ่มทั้งสองนั้นได้ลดระยะลงมาพอสมควร ดังนั้นถ้อยคำพูดจาก็มีความเป็นกันเองมากยิ่งขึ้น
“ท่านพี่ฟู่ ท่านเคยพินิจพิจารณาที่จะขยายกิจการสุราซีซานต่อหรือไม่ ทั่วทั้งใต้หล้านี้แม้ว่าจะมีสุราที่ดีมากนัก แต่จนถึงบัดนี้หาได้มีสุราชนิดไหนหมักได้ดีเทียบเคียงกับสุราของท่านไม่ หากได้ไปวางขายที่แคว้นฝานก็คาดว่าน่าจะเป็นโอกาสที่ดียิ่ง หากเป็นเช่นนั้นแล้วคำกล่าวที่ว่าเงินทองไหลมาเทมาทุกวันนั้นคงมิไกลเสียเกินเอื้อม”
อู่หลิงก็รู้สึกเช่นเดียวกัน “ข้าเองก็คิดเฉกเช่นเดียวกัน สุราซีซานนับวันราคายิ่งพุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ ในตลาดที่ซื้อขายกันวันนี้ราคาแตะหนึ่งพันถึงสองพันอีแปะเข้าไปแล้ว คนหาเช้ากินค่ำทั่วไปซื้อดื่มมิไหวเป็นแน่ ส่วนซีชานเซียงเฉวียนเองก็ขายแพงถึงสองสามร้อยอีแปะซึ่งแพงเกินกว่าจะเอื้อมถึง คุณชายช่วยเปิดโรงหมักสุราที่แคว้นอู๋แห่งนี้ได้หรือไม่ ขอท่านโปรดวางใจ ข้าจะดูแลเองและรับประกันว่าจะมิมีผู้ใดกล้ามาระราน ! ”
สำหรับเรื่องนี่ฟู่เสี่ยวกวนได้วางแผนไว้เนิ่นนานแล้ว เพียงแต่แค่ยังมิมีความพร้อมพอที่จะลงมือทำ ในเมื่อเวลานี้อู่หลิงได้เสนอสิ่งนี้ขึ้นมาเสียเอง เลยคิดว่าจะได้ลงมือทำจริง ๆ จัง ๆ เสียที
“กระหม่อมขอเอ่ยตามตรง เหตุที่มาเยือนราชวงศ์อู๋ครานี้คือทางราชสำนักได้ส่งกระหม่อมมาเพื่อร่วมงานชุมนุมวรรณกรรม ส่วนเหตุผลส่วนตัวก็เพื่อเบิกทางให้ธุรกิจของกระหม่อมเอง ในมือของกระหม่อมนั้นมิได้มีเพียงสุราแค่ 2 ชนิดนี้เท่านั้น แต่ยังมีอีกหลายอย่างซึ่งกระหม่อมได้มอบหมายให้ต่งชูหลานเป็นคนจัดการ พวกท่านสามารถคุยรายละเอียดต่าง ๆ ด้วยกันได้หลังจากนี้ ความเห็นของนางก็คือความเห็นของกระหม่อมเช่นกัน”
ประโยคนี้ทำให้อู่หลิงและฝานเทียนหนิงต่างก็ตกตะลึงยิ่ง เพราะในทุกวันนี้มีสตรีน้อยคนนักที่จะสามารถทำธุรกิจได้อย่างเปิดเผย ครอบครัวเศรษฐีรายใหญ่เหล่านั้นล้วนแต่มีผู้ชายบริหารจัดการทั้งสิ้น การค้าที่ใหญ่โตของฟู่เสี่ยวกวนนั้นกลับได้มอบหมายให้สตรีเป็นผู้ดูแล อีกทั้งยังไว้เนื้อเชื่อใจถึงเพียงนี้นั้นช่างหายากยิ่งนัก นั่นหมายความว่าหญิงรูปงามที่มีนามว่าต่งชูหลานนั้นมีความเข้าอกเข้าใจในด้านการค้าพอสมควร
ทว่าอู่หลิงกลับคิดไกลไปกว่าสิ่งที่ฝานเทียนหนิงคิดไว้มาก นางหันไปมองต่งชูหลานแล้วเกิดความริษยาขึ้นมาในใจ
สตรีเมื่อแต่งงานก็ต้องเป็นภรรยาที่เชื่อฟังสามีและเป็นมารดาที่คอยอบรมเลี้ยงดูบุตร แต่โชคดีของต่งชูหลานคือฟู่เสี่ยวกวนมิได้มีทัศนคติเยี่ยงนั้นเลยแม้แต่น้อย
นางเลยชูจอกสุราขึ้นมาต่อหน้าต่งชูหลาน “พี่สาวเรื่องนี้ท่านไว้วางใจได้ เมื่อข้าได้กลับถึงเมืองกวนหยุนแล้ว ข้าจะขอเชิญพี่สาวไปดื่มชาแล้วพวกเราค่อยมาเจรจาเรื่องโรงหมักสุราและเรื่องอื่น ๆ กันอย่างละเอียดอีกครา”
สิ่งที่ต่งชูหลานกลัวมากที่สุดคือการที่ถูกองค์หญิงเชิญไปดื่มชา คราก่อนที่ไปดื่มนั่นสิ่งที่ได้กลับมาเป็นเยี่ยนเสี่ยวโหลว หรือว่าชาที่ดื่มไกลจากจวนกว่าสามพันลี้ครานี้นั่นจะได้กลับมาเป็นอู่หลิงเยี่ยงนั้นรึ ?
เรื่องนี้มีความเป็นไปได้สูงยิ่งนัก !
เมื่อช่วงค่ำที่อู่หลิงเอ่ยว่าจะเลี้ยงดูฟู่เสี่ยวกวนนั้นนางก็ได้ยินกับสองรูหูของนางเอง และนางเข้าใจดีว่าอู่หลิงมิได้เอ่ยหยอกเล่นแต่อย่างใด !
นี่มันเกิดอะไรขึ้น ?
นี่มันคนที่สามแล้วนี่ !
แต่นางก็มิสามารถปฏิเสธได้ด้วยเหตุผลประการที่หนึ่งคือนางต้องธำรงไว้ซึ่งเกียรติและศักดิ์ศรีขององค์หญิงไท่ผิง และประการที่สองนางต้องการเปิดการค้าขายกับราชวงศ์อู๋
ฉะนั้นแม้ว่านางแทบอยากจะบีบจมูกตนเองแล้วกระดกสุราเข้าไป แต่นางก็ต้องแสร้งว่ามีความสุขเป็นอย่างมากแล้วก็ต้องดื่มมันเข้าไปอย่างเต็มใจ !
“ขอบใจยิ่งนักน้องสาว การค้าของครอบครัวพวกเรานั้นจะขยายมาที่อาณาเขตของราชวงศ์อู๋อย่างแน่นอน แรกเริ่มนั้นที่ที่พวกเราวางแผนไว้คือเมืองกวนหยุน ต่อไปหลังจากนั้นก็คงต้องขออาศัยผืนแผ่นดินของน้องสาวในการทำการค้า ถึงเวลานั้นแล้วคงต้องร้องขอน้องสาวมิให้รำคาญพี่สาวคนนี้ไปเสียก่อนจึงจะถูกต้อง”
“พี่สาวเหตุใดจึงเอ่ยเยี่ยงนั้น น้องสาวรู้สึกยินดียิ่ง พวกเรามาชนจอกกันอีกคราเถิด ! ”
หยูเวิ่นหวินจ้องตาเขม็ง นี่มันอะไรกัน เหตุใดถึงเป็นพี่สาวน้องสาวกันไปเสียแล้ว ต่งชูหลานนางคิดอันใดของนางอยู่กัน เหตุใดถึงมองมิออกว่าอู่หลิงนั้นมีแผนการชั่วร้ายอยู่ หรือลึก ๆ แล้วนางเห็นพ้องกับอู่หลิงเยี่ยงนั้นรึ ?
คิดดูแล้วก็มีความเป็นไปได้ เพราะอู่หลิงผู้นี้ช่างดูโดดเด่นยิ่งนัก อีกทั้งนางยังเป็นองค์หญิงเพียงพระองค์เดียวของจักรพรรดิเหวินตี้ หากวางแผนจะขยายกิจการที่เมืองกวนหยุนแล้วมีอู่หลิงคอยหนุนหลัง แน่นอนว่าการค้าจะราบรื่นขึ้นเป็นอย่างมาก
แต่ทว่าการค้านั้นมีความสำคัญมากถึงเพียงนั้นเชียวรึ ?
ในขณะที่ในหัวของนางกำลังคิดร้อยแปดพันอย่างอยู่นั้น อู่หลิงก็ได้เดินเข้ามาข้างกายนางแล้วรินสุราใส่จนเต็มจอกด้วยสีหน้าดูน่ารักน่าถนุถนอมยิ่ง “พี่สาว ท่านก็ควรดื่มด้วยกันสักจอกเถิด”
วาจานั่นช่างหวานยิ่งนักจนใจหยูเวิ่นหวินสั่น แต่นางก็ไร้ซึ่งเหตุผลที่จะปฏิเสธแล้วจึงยกจอกสุราขึ้นมาดื่ม อู่หลิงเอ่ยต่อ “น้องสาวได้ยินชื่อเสียงอันเลื่องลือของจินหลิงมาช้านานแล้ว น้องสาวเองก็ไฝ่ฝันที่จะไปเยือนที่นั้นมาโดยตลอด หรือว่าเอาเยี่ยงนี้ดีหรือไม่ เมื่องานชุมนุมวรรณกรรมแล้วเสร็จและพี่สาวได้จัดการธุระต่าง ๆ จนลุล่วงแล้วเดินทางกลับ น้องสาวผู้นี้จะขอเดินทางไปพร้อมกับพี่สาวด้วยได้หรือไม่ ? ”
นี่มันได้คืบจะเอาศอกนี่ !
แท้จริงนั้นอู่หลิงต้องการร่วมเดินทางกับผู้ใดกันแน่ ?
หยูเวิ่นหวินชักลังเลใจ หญิงสาวผู้นี้มีแผนการที่แยบยลจนน่ากลัวเสียเหลือเกิน
แต่ทว่าในฐานะองค์หญิงแห่งราชวงศ์หยู เมื่อมีคนมาขอติดตามไปเยี่ยมเยือนเมืองจินหลิงนางก็มิอาจปฏิเสธคำขอได้
หยูเวิ่นหวินฝืนยิ้มให้ดูเหมือนว่านางรู้สึกยินดี “หากน้องสาวต้องการจะร่วมทางกับพวกพี่เพื่อไปเยือนจินหลิง เยี่ยงนั้นก็ดียิ่ง เพียงแต่ว่าเมื่อถึงจินหลิงแล้ว ฟู่เสี่ยวกวนจะต้องเดินทางไปยังสถานที่แสนห่างไกลในทันที…”
“พี่สาว น้องสาวเพียงอยากไปเยี่ยมชมเมืองจินหลิงแค่เพียงเท่านั้น หาได้ทำเพื่อเขาไม่”
เมื่อเอ่ยวาจานี้ออกไป อู่หลิงก็ได้ส่งสายตาโปรยเสน่ห์ไปให้ฟู่เสี่ยวกวน มองเสียจนฟู่เสี่ยวกวนเริ่มใจสั่นแล้วเขาก็รีบหลบสายตาในทันใด
“พี่สาวโปรดอย่าคิดมาก ตอนนี้พวกเรามาดื่มกันก่อนเถิด ส่วนเรื่องอื่น ๆ นั้นไว้รอให้พวกเราเดินทางถึงเมืองกวนหยุนแล้วพวกเราค่อยหารือกัน น้องสาวก็ต้องการเชิญพี่สาวมาดื่มชาด้วยเช่นกัน”
ดื่มชาอีกแล้วงั้นรึ !
หยูเวิ่นหวินกระดกสุรารวดเดียวหมดจอก นางนึกคิดว่าคืนนี้จักต้องนำเรื่องนี้ไปหารือกับต่งชูหลานในทันที
ซูโหรวยังคงปักเป็ดหยวนยางอยู่ในมือ นางได้เงยหน้าขึ้นมามองทุกคนด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์ นางมองอู่หลิงก่อน แล้วก็มองต่งชูหลานต่อ แล้วนางจึงหันไปมองหยูเว่นหวิน ท้ายที่สุดนางก็ได้ยิ้มอย่างมีเลศนัยและหันไปมองซูซูศิษย์น้องของตน
ซูซูบัดนี้นางได้ดื่มด่ำกับการแทะขาไก่อยู่
ซูโหรวรีดริมฝีปากจนแบน เด็กนี่วัน ๆ คงคิดแต่จะกินสินะ รอให้บรรลุเป็นศิษย์สำนักเต๋าเต็มตัวมิรู้ว่าจะได้อยู่ลำดับที่เท่าใดกัน !
ฝานเทียนหนิงหันไปมองฟู่เสี่ยวกวนแล้วก็เกิดอยากเชื้อเชิญขึ้นมาบ้าง “ท่านพี่ฟู่ เมื่องานกวีได้เสร็จสิ้นแล้วหากท่านพี่พอจะมีเวลาว่างข้าจะขอเชิญท่านไปเยือนแคว้นฝานของข้าสักครา ข้าเล็งเห็นว่าพวกเรานั้นมีโอกาสที่จะร่วมมือกันได้หลายทางยิ่งนัก หากทำได้สำเร็จมิว่าจะต่อราชวงศ์หยูหรือต่อตัวท่านเองหรือแม้แต่แคว้นฝานของข้าเองก็ย่อมได้รับผลกำไรร่วมกันอย่างมหาศาล
ฟู่เสี่ยวกวนคาดการณ์ไม่ถึงว่าได้รับคำเชิญเช่นนี้
เดิมทีเขาคิดว่าหากต้องการทำการค้ากับแคว้นฝานคงจะต้องใช้กำลังมหาศาลในการผลักดัน แต่วันนี้เมื่อได้ยินองค์ชายแห่งแคว้นฝานตรัสเช่นนั้นก็รู้ซึ้งแล้วว่ามิได้ยากเฉกเช่นที่คิดไว้ เวลานี้มีทั้งองค์หญิงและองค์ชาย พวกเขาย่อมเป็นตัวแทนในการกอบโกยผลประโยชน์ให้บ้านเมืองของตนไม่มากก็น้อย และนี่ก็คือคำเชื้อเชิญของทั้งสองฝ่าย แค่เพียงได้คำเชื้อเชิญจากคนใหญ่คนโตเยี่ยงนี้ หากสามารถนำผลประโยชน์ที่มีความเป็นกลางและชอบธรรมให้ทั้งสองฝ่ายได้ เรื่องนี้หากถึงคราที่ลงมือทำจริงคงจะราบรื่นพอสมควร
แล้วเขาก็ยกจอกสุราขึ้นมา “สิ่งที่น้องฝานได้เอ่ยมานั้นช่างพ้องกับสิ่งที่ข้าคิดไว้มาก เมื่อครากลับถึงอาณาเขตของราชวงศ์หยู ข้าจะนำความนี้ไปทูลแก่ฝ่าบาทแล้วจะหาเวลาไปแคว้นฝานเพื่อสร้างความรำคาญให้แก่ท่านสักเล็กน้อย”
ฝานเทียนหนิงดีใจยิ่ง เขายกแก้วขึ้นแล้วยิ้มกล่าว “ท่านพี่จะมาสร้างความรำคาญให้แก่ข้าได้เยี่ยงไรกัน ข้าจะกวาดบ้านเรือนทุกซอกทุกมุมเพื่อทำการต้อนรับท่านพี่ให้ดี ! ”
เมื่อเรื่องใหญ่เยี่ยงนี้ได้อยู่ในความเห็นด้วยของทั้งสองฝ่ายแล้ว ต่างฝ่ายต่างก็สำราญใจและเปิดอกคุยกันมากยิ่งขึ้นไป สุราที่ดื่มนั้นมีฤทธิ์แรงพอสมควร
มีเพียงแค่คูฉานเท่านั้นที่ยังนิ่งเงียบอยู่ แต่เขาก็ช่างเหมือนจักจั่นตัวหนึ่งเสียจริง ๆ
ไม้เท้าที่ดูหมือนไม้เท้ากายสิทธิ์อันนั้นได้ถูกแบกไว้บนหลังของเขา สายตาของเขานั้นตั้งมั่นแน่วแน่เพียงแค่ยกตะเกียบขึ้นมาคีบผักบ้างบางครา
หยูเวิ่นหวินนึกว่าตนนั้นเป็นคนคอแข็งใช้ได้ ทว่ากลับคิดมิถึงว่าอู่หลิงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงขั้นข้ามนั้นยิ่งดื่มยิ่งฮึกเหิม !
ยิ่งดื่มเยอะขึ้นเท่าใดดวงตาของนางก็ยิ่งจรัสเป็นประกายมากขึ้นเท่านั้น ใบหน้าของนางก็เริ่มแดงเรื่อยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ
มีเพียงแค่ต่งชูหลานที่ดื่มเข้าไปเท่าใดก็ยังมีสีหน้าดังเดิม
ทว่าในตาของฟู่เสี่ยวกวนนั้นได้มีเส้นเลือดฝอยปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน คาดเดาว่าเขาคงเมาไปได้ครึ่งหนึ่งของขีดจำกัดของตนเองแล้ว
