“เรื่องนี้มันใหญ่เกินไปแล้ว! มันมิใช่สิ่งที่ข้าจะจัดการได้อีก! ข้าจะเอาเรื่องนี้กลับไปรายงานท่านเจ้านิกายให้ลงมาตัดสินด้วยตัวท่านเอง!” ผู้พิทักษ์โม่นั้นกล่าวขึ้นมา
ไม่ว่าจะอย่างไรตำแหน่งผู้พิทักษ์ปีกเขียวของเย่หยวนมันก็เป็นของจริง
เป็นตำแหน่งที่สูงกว่าเขาด้วยซ้ำไป
เย่หยวนจึงตอบกลับไป “เช่นนั้นก็ได้”
ผู้พิทักษ์โม่กล่าวประกาศขึ้นมาตาม “วันนี้การทดสอบขอระงับไว้เท่านี้ก่อน! หลังจากที่ข้ารายงานเรื่องนี้ไปยังท่านเจ้านิกายแล้วเราจะมาทดสอบกันใหม่อีกครั้ง!”
เสียงของเขายังไม่ทันจางหายแต่มันก็ได้ปรากฏคลื่นพลังรุนแรงพุ่งลงมาจากท้องฟ้า
ชายแก่ในชุดดำผู้หนึ่งพุ่งตัวมาถึงด้วยคลื่นพลังที่แทบทำลายฟ้าดินลง!
“ใครสังหารศิษย์ของเฒ่าคนนี้!” เสียงร้องลั่นนั้นมันเปี่ยมไปด้วยความไม่พอใจอย่างมาก
“ผู้อาวุโสฉือ!”
“อาจารย์!”
ผู้พิทักษ์โม่และฮั่นเฉียนหยุนกล่าวขึ้นมาพร้อมๆ กัน
คนผู้นี้คืออาจารย์ของลู่จ้านหยวนและฮั่นเฉียนหยุน ผู้อาวุโสแห่งนิกายสวรรค์ยุทธมั่น ฉือเฟยหยู!
เมื่อยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกปรากฏตัวมันย่อมจะทำให้อากาศรอบๆ นั้นหนักจนแทบไม่อาจหายใจได้
แข็งแกร่งเกินไป!
ชายแก่ชุดดำคนนี้ร่อนลงมาบนพื้นก่อนจะก้มลงมาดูศพของลู่จ้านหยวนที่ยังไม่ทันหายอุ่นด้วยสีหน้าแดงก่ำ
“เฉียนหยุน ใครฆ่าจ้านหยวน?” ฉือเฟยหยูถามขึ้นมา
ฮั่นเฉียนหยุนจึงรีบชี้ไปทางเย่หยวนทันที “เป็นมัน!”
ฉือเฟยหยูที่ได้ยินก็ต้องผงะไปเล็กน้อยก่อนจะกล่าวขึ้นมา “ชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อย? แค่มันนี้ก็จะสังหารจ้านหยวนลงได้? หรือว่ามันนั้นเป็นยอดอัจฉริยะที่ยากจะพบเจอได้ในรอบล้านปี?”
ฮั่นเฉียนหยุนได้แต่ตอบกลับไปด้วยท่าทางเหยเก “ไม่ มันนั้น… มีพรสวรรค์แค่ด้อยต่ำ! ที่สำคัญไปกว่านั้นมันยังมีความเข้ากันได้แค่สี่แต้ม! แต่มันนั้นมีวิชาการใช้พิษที่เรียกว่าเข้าขั้นสมบูรณ์แบบ ศิษย์น้องนั้นไม่ทันระวังพิษของมันจึงถูกโค่นสายลมของมันเข้าอย่างจัง”
ฉือเฟยหยูนั้นหรี่ตาลงกล่าว “เช่นนั้นเจ้าทำอะไรอยู่เล่า? ทำไมยังไม่ช่วยล้างแค้นให้ศิษย์น้องเจ้าอีก?”
ฮั่นเฉียนหยุนได้แต่ยิ้มแห้งๆ ตอบกลับมา “ศิษย์พี่หลัวนั้นได้ให้ตราปีกเขียวแก่มัน! เวลานี้มันมีตำแหน่งเป็นผู้พิทักษ์ปีกเขียวไปแล้ว!”
“หะ? บ้าบอ! เจ้าเด็กหลัวหยุนชิงนี้นับวันมันยิ่งจะเหิมเกริม! เอาตราปีกเขียวไปให้นักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยคนหนึ่งทั้งยังมีพรสวรรค์แค่ด้อยต่ำ มันคิดจะทำอะไรกันแน่?”
ฉือเฟยหยูนั้นโกรธแค้นอย่างมากจนทำให้คนอื่นๆ ไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียงใดๆ ออกมา
พลังของยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกนั้นมันเหนือล้ำกว่าที่คนทั้งหลายจะรับได้!
“ไม่ต้องไปสนใจ! แค่นักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยพรสวรรค์ด้อยต่ำ มันไม่ควรค่าจะเป็นผู้พิทักษ์ปีกเขียวหรอก! เฉียนหยุน จัดการมัน!”
ฉือเฟยหยูนั้นไร้เหตุผลใดๆ เขาไม่คิดจะอยู่ต่อรองให้ยืดยาวและสั่งประหารเย่หยวนลงทันที!
ต่อให้จะเป็นผู้พิทักษ์ปีกเขียวเองเขาก็ไม่คิดสนใจ
เย่หยวนหรี่ตาลงมองพร้อมหัวเราะเย้ย “เจ้านี่มันช่างหลงตัวเองดีเสียจริง!”
ฉือเฟยหยูนั้นขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา “เด็กน้อย เจ้ากล้าพูดเช่นนั้นกับเฒ่าคนนี้?”
เย่หยวนที่ได้ยินยิ่งหัวเราะขึ้นมา “ทำไมเล่า? เจ้าคิดจะสังหารข้าก่อนแล้ว ข้ายังต้องมาก้มหัวกราบขอบคุณเจ้าหรือ? นี่เจ้าแก่สมองจนเลอะเลือนไปหมดแล้วหรือ?”
“ซี๊ด…”
คนรอบๆ นั้นต่างได้แต่สูดหายใจลึกเมื่อได้ยิน เจ้าหมอนี่มันบ้าเสียจริงๆ!
นี่มันคือยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยก!
“หึๆ ลูกวัวมันไม่รู้จักกลัวเสือ! เจ้าคิดว่าแค่มีหลัวหยุนชิงหนุนหลังแล้วเจ้าจะทำอะไรก็ได้อย่างนั้นหรือ? ข้าจะบอกเจ้าให้ว่าต่อหน้าเฒ่าคนนี้เจ้ามันไร้ค่าใด! เจ้าเล่นลูกไม้สังหารจ้าวหยวนลง เจ้าย่อมจะต้องชดใช้มันด้วยชีวิตของเจ้า!” ฉือเฟยหยูกล่าวตอบมา
ในฐานะยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกแล้วทุกๆ การกระทำของฉือเฟยหยูมันย่อมจะเป็นการกดดันนักยุทธชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศน้อยอย่างมาก
ตอนที่เขาปล่อยจิตสังหารออกมานั้นมันก็มีหลายคนที่รู้สึกหน้ามืดขึ้น
“อ่า เช่นนั้นหรือ? อาจารย์ลุงฉือเองนับวันก็ยิ่งไร้เหตุผล! คิดจะสังหารผู้พิทักษ์ปีกเขียวลงโดยไม่ผ่านความเห็นชอบแล้วหรือ?” ในเวลาเดียวกันนั้นเองที่มันได้เกิดเสียงหนึ่งดังขึ้นมาแทรก
ฮั่นเฉียนหยุนและผู้พิทักษ์โม่นั้นต่างร้องขึ้นมาเป็นเสียงเดียวกัน “หลัวหยุนชิง!”
จากนั้นมันก็ปรากฏเงาร่างของคนผู้หนึ่งที่มีดาบยาวอยู่กลางหลัง มันจะยังเป็นใครไปได้นอกจากนักดาบหน้าหยก หลัวหยุนชิง?
ได้เห็นหลัวหยุนชิงกลับมาถึงเย่หยวนก็ถอนหายใจยาวออกมา
เพราะว่าคลื่นพลังของยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกนี้มันก็เป็นสิ่งที่กดดันเขาได้อย่างมากเช่นกัน!
ฉือเฟยอยูหันหน้ามามองด้วยใบหน้าดำมืด “หึ! ในฐานะผู้อาวุโสแล้วเฒ่าคนนี้ยังจะต้องไป… หืม? เจ้า… เจ้าบรรลุแล้ว?”
ฉือเฟยหยูนั้นยังกล่าวไม่ทันจบประโยคเขาก็ต้องสังเกตเห็นมาก่อนว่าคลื่นพลังจากร่างของหลัวหยุนชิงมันผิดแปลกไป!
เวลานี้จะดูอย่างไรมันก็เหนือล้ำกว่าชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำ ขึ้นมาจนถึงระดับชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกแล้ว!
นี่มันสร้างความตกตะลึงให้เขาไม่น้อย!
หลัวหยุนชิงยิ้มตอบกลับมา “หนึ่งปีมานี้ข้าไปท้าทายนิกายสาขาสิบสองแห่งของนิกายสวรรค์หยกแท้และต่อสู้กับยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำมาถึงยี่สิบแปดคน เกือบจะเอาตัวไม่รอดก็หลายครา ข้าสังหารผู้พิทักษ์ของนิกายสวรรค์หยกแท้ไปจนคนสุดท้ายก็บรรลุขึ้นมาได้ในที่สุด!”
ช่องว่างระหว่างชั้นบรรยากาศสวรรค์เลิศล้ำและชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกนั้นมันยิ่งใหญ่มาก
ต่อให้หลัวหยุนชิงจะมากพรสวรรค์แค่ไหนเขาก็ยังติดอยู่ตรงนี้มานานหลายปี
เรื่องการลอบโจมตีเมืองกระทิงเขียวในครั้งนั้นมันทำให้หลัวหยุนชิงเดือดดาลอย่างมาก
เขานั้นเข้าไปสังหารคนของนิกายสวรรค์หยกแท้มากมายด้วยกำลังของตัวเองเพียงผู้เดียว!
แต่เขานั้นก็ไม่นึกฝันว่าระหว่างการไล่ล่าอันโชกเลือดนั้นตัวเขากลับจะบรรลุผ่านโซ่ตรวนขึ้นมาได้!
ฉือเฟยหยูนั้นได้แต่ทำหน้าเหยเก
เขานั้นไม่ชอบหน้าหลัวหยุนชิงมาแต่ไหนแต่ไรและพยายามทุกวิถีทางเพื่อจะกดเขาไว้
ไม่นึกฝันว่าเจ้าเด็กคนนี้มันกลับจะบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขึ้นมาก้าวยืนอยู่ในระดับเดียวกับเขาแล้ว!
“ดีใจด้วยผู้อาวุโสหลัว!” เย่หยวนกล่าวขึ้นมา
เพราะแท้จริงแล้วหากมิใช่เพราะเห็นแก่หลัวหยุนชิงเย่หยวนเองก็คงลงเขาไปตั้งแต่มาถึงแล้วด้วยซ้ำ
ไม่ว่าจะตำแหน่งผู้พิทักษ์ปีกเขียวอะไรเย่หยวนย่อมจะไม่คิดสนใจ
เพราะเขานั้นก็มีศักดิ์ศรีของตัวเอง
เพียงแค่ว่าหลัวหยุนชิงนั้นได้เสียเวลาตรวจสอบเรื่องของเขาในอาณาจักรตะวันออกมายาวนานถึงสิบปี
หากวันนี้เขาไปเสียแล้วมันก็คงทำให้หลัวหยุนชิงเสียเวลาเปล่า
หลัวหยุนชิงหัวเราะขึ้นมา “จะว่าไปแล้วข้าก็ยังต้องขอบคุณเจ้านะ น้องเย่! หากมิใช่เพราะของที่เจ้ามอบให้มานั้นข้าคงไม่อาจจะกลับมาได้ในตอนนี้! ไม่ต้องพูดถึงเรื่องการบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกใดๆ เลยด้วยซ้ำ!”
หลัวหยุนชิงนั้นลงมืออย่างไม่ประเมินตัวเองทำให้ทางนิกายสวรรค์หยกแท้ส่งกำลังที่มีทั้งหมดออกมาไล่ล่าเขา
นิกายสวรรค์หยกแท้นั้นถึงขั้นส่งยอดฝีมือชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกออกมาไล่ตามหาเขาเสียด้วยซ้ำ
แต่การเคลื่อนไหวของหลัวหยุนชิงนั้นลึกลับไร้ร่องรอยให้ติดตาม ทำการต่อสู้แบบกองโจรจึงทำให้เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายตามไม่ถึงตัวเขาเสียที
แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นการต้องปะทะกับยอดฝีมือระดับเดียวกันมากมายนั้นมันก็ทำให้หลัวหยุนชิงต้องเสี่ยงตายมาหลายครั้ง
แม้ว่าของที่เย่หยวนให้มานั้นมันจะไม่มีประโยชน์ให้เอาชนะได้ทันทีแต่มันก็ยังทำให้อีกฝ่ายเสียท่าได้
เหมือนอย่างโค่นสายลมนั้น เขาแค่ต้องใช้มันออกมาในจังหวะจะเผด็จศึกก็เพียงพอ
ช่องว่างเพียงน้อยนิดนั้นสำหรับยอดฝีมืออย่างหลัวหยุนชิงแล้วมันย่อมจะมากพอ!
แต่คำพูดของคนทั้งสองนี้มันทำให้ผู้คนที่ได้ยินรู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่าลงกลางหัว
หลัวหยุนชิงที่บรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิหยกขึ้นไปแล้วนั้นกลับเรียกเย่หยวนเป็นน้อง!
ดูท่าตราปีกเขียวนี้เขาจะได้รับมันมากับมือจริง!
เพียงแค่ว่าคนไร้พรสวรรค์เช่นเขานี้มันมีอะไรที่ทำให้ยอดฝีมือระดับนั้นให้ค่าเขาถึงขั้นนี้?
แค่เพราะว่าเขาเอาชนะลู่จ้านหยวนลงได้หรือ?
มันไม่พอหรอกใช่หรือไม่?
“น้องเย่ วันหน้านั้นเจ้าไม่ต้องเรียกข้าว่าผู้อาวุโสใดๆ แล้ว! หากเจ้าไม่รังเกียจเจ้าก็เรียกข้าว่าพี่หลัวเถอะ!” หลัวหยุนชิงกล่าวขึ้น
เย่หยวนเองก็ไม่เกรงใจยกมือขึ้นคารวะ “พี่หลัว!”
หลัวหยุนชิงหัวเราะขึ้นมาเมื่อได้ยิน “น้องที่ดี! เรื่องของเจ้านี้ให้พี่เจ้าจัดการเถอะ! ลู่จ้านหยวนผู้นี้ข้านั้นก็ชังมันมานานแล้ว ฆ่าได้ดี! ข้านั้นมองไม่ผิดไปจริงๆ นิสัยของน้องเย่นี่มันถูกใจข้าดีเหลือเกิน! ฮ่าๆๆ… อาจารย์ลุงฉือ อ่า ไม่สิ ศิษย์พี่ฉือ ข้านั้นจะปกป้องเย่หยวน! หากท่านไม่พอใจก็มาสู้กันสักตั้งไหมเล่า?”
Prev Manga Info
