จอมมารแค่อยากเป็นคนดี [反派少爷只想过佛系生活] – บทที่ 89 คำเชิญงานเลี้ยงหน้ากากของดาร์ก เดม่อน

บทที่ 89 คำเชิญงานเลี้ยงหน้ากากของดาร์ก เดม่อน
บทที่ 89 คำเชิญงานเลี้ยงหน้ากากของดาร์ก เดม่อน

ในห้องส่วนกลาง

ดาร์กวางหนังสือพิมพ์ลง ก่อนจะหันมาดูข้อมูลเกี่ยวกับสก็อตต์ที่เขียนไว้ในสมุดบันทึก เขามีความเข้าใจเบื้องต้นเกี่ยวกับรุ่นพี่ปีสองคนนี้อยู่บ้าง

สก็อตต์เป็นคนที่มีชื่อเสียงในชั้นปีที่สอง

แม้ว่ามันจะเป็นในแง่ลบก็ตาม

เมื่อสถานการณ์ทางครอบครัวของเขาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เพื่อนร่วมชั้นส่วนใหญ่ของเขากลัวว่าจะทำให้เขารำคาญ จึงไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้กัน

แต่สก็อตต์ก็ยังเข้าใจผิด

เพื่อนร่วมชั้นค่อนข้างทำอะไรไม่ถูก มันเป็นเพียงเดือนที่สองหลังจากเปิดภาคเรียนมาได้ และความสัมพันธ์ระหว่างเขากับทุกคนก็ไม่ดี ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย

สรุปคือ ทุกคนมีวิถีชีวิตเป็นของตัวเอง

…

ในวันอาทิตย์ดาร์กหมักผลไม้สีขาวและผลไม้สีน้ำเงินทั้งสามที่เหลือให้เป็นน้ำผลไม้ จากนั้นผสมและคนให้เข้ากันเพื่อทำ [น้ำยาพลังงาน]

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงมีการ์ด [น้ำยาพลังงาน] อยู่ทั้งหมดห้าใบ

แม้มันจะเป็นไปไม่ได้ ที่จะใช้การ์ดประเภทเดียวกันมากกว่าสามใบในการแข่งขันประลองอย่างเป็นทางการ แต่ก็ไม่มีข้อจำกัดดังกล่าวนอกการแข่งขัน

ดาร์กกำลังเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงหน้ากากอยู่แล้ว

…

แน่นอนว่าคนที่กำลังเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงหน้ากากไม่ได้มีแค่ดาร์กเท่านั้น

ไม่ว่าจะเป็นคะแนน ตำแหน่งแชมป์ประจำปี หรือเพื่อดึงดูดความสนใจของเจ้าหญิง

กล่าวโดยสรุป นักเรียนปีหนึ่งเริ่มจริงจังมากขึ้นกว่าเดิม

คนที่ไม่เคยไปห้องสมุดมาก่อนตอนนี้ก็มักจะวิ่งไปที่ห้องสมุด

ห้องอ่านหนังสือซึ่งเคยมีที่นั่งว่างอยู่เสมอก็กลายเป็นแออัดขึ้นมาทันใด

ไม่สำคัญว่าจะเป็นการชั่วคราวหรือเปลี่ยนแปลงไปอย่างถาวร แต่ในระยะเวลาสั้น ๆ ผลกระทบของงานเลี้ยงหน้ากากก็ดูเหมือนจะปรากฏขึ้น

นักเรียนในวัยนี้ต้องมีแรงจูงใจ

…

ในคาบเรียนแรกของวันจันทร์ ศาสตราจารย์ซิลเวอร์กล่าวถึงกฎของงานเลี้ยงหน้ากาก กฎเฉพาะได้ถูกบันทึกไว้ในการ์ดคัดสรรและนักเรียนสามารถดูได้ตลอดเวลา

ศาสตราจารย์เคเซอร์เริ่มยุ่งกับการสร้างผีมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่ศาสตราจารย์ลิลลี่ก็ยังถูกลากให้ไปช่วย

และการบ้านคณิตศาสตร์ของนักเรียนปีหนึ่งก็ตกลงบนไหล่ของดาร์กอย่างสมบูรณ์

เห็นได้ชัดว่ามันเป็นสัปดาห์ก่อนวันฮัลโลวีน แต่ทุกคนรู้สึกว่ามันเหมือนอยู่ใกล้แค่เอื้อมมือ

นักเรียนต่างพูดคุยเรื่องวันฮัลโลวีนทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นการแต่งหน้า ผี คะแนน หรือเจ้าหญิง พวกเขาไม่เคยเบื่อที่จะพูดถึงเรื่องนี้

และในวันพุธที่ไม่มีใครรู้ว่า ใครเป็นคนยกประเด็นนี้ขึ้นมาก่อน แต่หัวข้อ ‘คู่เต้นรำ’ ก็ได้โผล่ขึ้นมาในหมู่นักเรียนปีหนึ่ง!

ก่อนหน้านั้นหัวข้อนี้ได้รับความนิยมแค่ในหมู่นักเรียนรุ่นพี่เท่านั้น ทว่าตอนนี้มันได้ปรากฏขึ้นในหมู่นักเรียนปีหนึ่งบ้างแล้ว

นี่ดูเหมือนจะเป็นโอกาสสำหรับจอมเวทฝึกหัดที่จะปลุกจิตสำนึกของเพศตรงข้าม

และช่วงเวลานี้ มันก็เกือบจะสองเดือนแล้วหลังจากเริ่มเรียน นับเป็นช่วงเวลาที่พวกจอมเวทฝึกหัดมีความเข้าใจซึ่งกันและกันในระดับปานกลาง

‘ปานกลาง’ คืออะไร?

หมายถึงการพอจะรู้จักกันบ้างแล้วโดยผิวเผิน แต่ไม่ลึกซึ้ง

ในโลกของผู้ชายและผู้หญิง ความประทับใจแรกเท่านั้นที่สวยงามที่สุด และความรักที่พร่ามัวก็เป็นสิ่งที่พึงปรารถนามากที่สุด

เพราะเมื่อมันลึกเกินไป มันก็จะไม่สวยงามอีกแล้ว

…

กล่าวโดยสรุป ดูเหมือนว่าการส่งคำเชิญไปยังเพศตรงข้ามจะเริ่มกลายเป็นกระแสนิยมแล้ว

แน่นอนว่ามีหลากหลายวิธีในการส่งคำเชิญ

บางคนก็ไปหาอีกฝ่ายเพื่อบอกตามตรง

บางคนนั้นมอบจดหมายให้เหมือนกับคำสารภาพรัก

แต่บางคนก็จะอธิบายหนังสือเชิญไปงานเต้นรำอย่างละเอียด

ในฐานะที่เป็นดาวเด่นที่สุดของนักเรียนใหม่ ดาร์ก เดม่อนนั้นเพลิดเพลินไปกับคำเชิญทุกประเภท

ตัวอย่างเช่น หลังจากคาบเรียนอัญเชิญในวันพุธ มีคนเข้ามาหาไดแอนนาและขอให้เธอช่วยส่งต่อคำพูดให้ดาร์ก แต่ดาร์กไม่รู้แม้กระทั่งชื่อของบุคคลนั้น เขาจึงปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

ไดแอนนาถ่ายทอดคำตอบนั้นกลับไปอย่างมีความสุข

และทันทีที่ดาร์กเดินออกจากหอพักในเช้าวันพฤหัสบดี เขาก็พบกับจดหมายสามฉบับอยู่ที่หน้าประตู!

ตอนนี้ยังเช้าอยู่มาก และมันเพิ่งเป็นเวลาหกโมงกว่าเท่านั้น

มันไม่น่าจะมีใครตื่นเร็วกว่าเขาในวันธรรมดานะ!

ดาร์กไม่ได้เพิกเฉยต่อจดหมายสามฉบับหรือโยนมันลงถังขยะ

แม้ว่านั่นจะสะดวกก็จริง แต่ก็ดูเป็นการไม่ให้เกียรติผู้อื่นมากเกินไป

เขาหยิบจดหมายทั้งสามฉบับขึ้นมา เปิดอ่านในห้องส่วนกลาง แล้วเขียนตอบกลับไปทีละฉบับ

มีชื่อเขียนไว้ในกระดาษจดหมาย แต่ไม่มีหมายเลขห้องเฉพาะ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถคืนจดหมายได้ในตอนนี้

จากนั้นเขาก็ครุ่นคิดและมอบหมายงานนี้ให้ไดแอนนา

ไดแอนนาส่งข้อความตอบกลับไปในทันที และถึงกับเดินฮึมฮัมเพลงกลับมา

หลังจากคาบสองในเช้าวันพฤหัสบดี

ดาร์กถูกเรียกไปที่มุมของปราสาทอีกครั้ง นักเรียนหญิงซึ่งเขาจำไม่ได้ว่ามาจากบ้านไหน กลั้นความเขินอายของเธอไว้และยื่นคำเชิญที่ทำด้วยมืออันแสนประณีตให้กับเขา

เขารู้สึกหมดหนทางจึงต้องบอกอีกฝ่ายว่าเขามีคู่อยู่แล้ว

ในบ่ายวันพฤหัสบดี

ข่าวที่ว่าดาร์ก เดม่อนมีคู่เต้นรำแล้วพลันกระจายไปทั่วทั้งชั้นปีที่หนึ่งเหมือนกับสายลม

ไดแอนนาปกป้องเขาเหมือนแม่ไก่เฝ้าลูกเจี๊ยบตัวน้อย เมื่อมีคนพูดถึง ‘คู่เต้นรำ’ ของดาร์ก เธอก็อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้น

ดังนั้นข่าวที่ว่าคู่เต้นรำของดาร์กคือ ไดแอนนา จึงขจรขจายออกไปตาม ๆ กันอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้น คำเชิญก็ไม่โผล่มาให้เห็นอีกเลย!

ในที่สุดชีวิตของดาร์กก็กลับมาเงียบสงบลงอีกครั้ง

…

คำเชิญของนักเรียนชั้นปีที่หนึ่ง ทำให้ดาร์กรู้สึกว่างานนี้มันเป็นงานที่ทางการมากขึ้น

ความรู้สึกในหมู่คนส่วนใหญ่ยังคงคลุมเครือ

และมีร่องรอยการลอกเลียนแบบอย่างดุเดือด

บางคนถึงกับใช้สิ่งนี้เป็นรูปแบบการเปรียบเทียบ

นี่ช่างเด็กมาก

…

วันหยุดสุดสัปดาห์สุดท้ายก่อนวันฮัลโลวีนพลันมาถึงในชั่วพริบตา

สุดสัปดาห์นี้เป็นโอกาสสุดท้ายสำหรับนักเรียนที่ยังไม่ได้ซื้อเครื่องแต่งกาย

เวอร์เธอร์และโรเบิร์ตกำลังยุ่งอยู่กับการเดินไปรอบ ๆ โดยมองหาเครื่องแต่งกายราคาถูกที่เหมาะกับตัวเอง

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเพลิดเพลินกับบรรยากาศของวันฮัลโลวีนจริง ๆ โดยเลือกหยิบชุดสัตว์ประหลาดที่ถูกลืมไว้ที่มุมห้องขึ้นมาและจ่ายคะแนนออกไป

นอกจากนี้แล้ว ยังมีผู้คนจำนวนมากเช่นไดแอนนาและโรส ที่ต่างก็เริ่มทำการ์ดวิญญาณเพิ่ม

ทันใดนั้นก็มีคนยืมห้องทดลองมากขึ้น

ในเวลานี้เองที่นักเรียนค้นพบว่า ชุดวัตถุดิบที่ศาสตราจารย์เคเซอร์จัดหามาให้นั้น มีราคาแพงมากจนวัตถุดิบหลักที่พวกเขาเตรียมมาเองนั้น ไม่คุ้มที่จะกล่าวถึงเมื่อเจอกับมูลค่าของชุดวัตถุดิบ

กล่าวโดยสรุป ปัญหาต่าง ๆ เกิดขึ้นมาทีละน้อย และนักเรียนบางคนก็ซื้อวัตถุดิบผิดด้วย

ทุกห้องทดลองมีความวุ่นวายเกิดขึ้น

…

สุดสัปดาห์นี้ดาร์กกำลังพยายามทำน้ำยาเผยตัว

เมื่อพูดถึงมอนสเตอร์ของฮัลโลวีน ผีก็เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้

ถ้าเขาต้องการระบุผีที่โปร่งใสหรือมอนสเตอร์ที่มองไม่เห็นอื่น ๆ เขาจะต้องใช้น้ำยาเผยตัว

เพื่อศึกษาสิ่งนี้ดาร์กถึงกับใช้เงินทุนวิจัยไปทั้งหมดห้าร้อยคะแนน ซึ่งมันน่าเหลือเชื่อมากในสายตาของนักเรียนชั้นปีที่หนึ่ง ณ ตอนนี้

ท้ายที่สุดแล้ว คาบเรียนปกติสี่สัปดาห์จะให้คะแนนเพียงสี่ร้อยแปดสิบคะแนนแก่พวกเขาเท่านั้น

เมื่อจบการทดลอง ดาร์กก็ได้น้ำยาเผยตัวมาสามขวด

ขวดหนึ่งล้มเหลวในขั้นตอนการทำการ์ดน้ำยา

ขวดที่สองประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี การ์ดน้ำยาที่ดาร์กสร้างขึ้นในรอบนี้นั้นอยู่ในรูปของ ‘การ์ดไอเทม’

แต่มันไม่ใช่น้ำยาอีกต่อไป แต่กลายเป็นการ์ด [ผงเผยตัว]

โดย [ผงเผยตัว] มีข้อจำกัดว่า ผู้ใช้จำเป็นต้องค้นหาตำแหน่งของเป้าหมายที่มองไม่เห็นให้ได้ก่อน จึงจะสามารถใช้ออกได้

แต่แค่นี้ดาร์กก็พอใจแล้ว

…

ในเย็นวันอาทิตย์ ใต้แสงตะวันยามอัสดง เด็กชายผมบลอนด์กำลังนั่งจิบชาดำไร้กลิ่นเช่นเคย มือก็พลิกอ่านหนังสืออย่างเงียบ ๆ

และตอนนั้นเอง คำเชิญสำหรับงานเลี้ยงหน้ากากก็ถูกส่งมาหาเขาอีกครั้ง