ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 366 จะต้องให้แด๊ดดี้กับหม่ามี๊เจอกันอีกครั้ง
“พี่ อีริคบอกว่ามีโปรเจกต์หนึ่ง เงินทุนเยอะมาก แต่ว่าเบื้องหลังจะซับซ้อนหน่อย พี่รับไหม？”
หนึ่งเดือนถัดมา วันนี้ เส้นหมี่เพิ่งรับลูกสาวกลับมาเสร็จ ปอร์เช่ผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องที่นั่งเฝ้าแคมป์ที่บ้าน จู่ๆ ก็บอกข่าวนี้กับเธอ
ทางด้านอีริค ที่จริงตอนนี้เธอไปได้ไม่เลวเลย
คนรวยคนนี้ ถึงแม้ยังชอบทำเรื่องที่ไม่ดี แต่ว่า เพราะพรสวรรค์และความสามารถของเส้นหมี่ที่โดดเด่น เขาก็ค่อยๆ ยอมเธอ
ดังนั้น แค่ในบริษัทเป็นโปรเจกต์มาตรฐาน ปกติเขาจะมอบให้เธอทำ
เส้นหมี่วางลูกสาวลง แล้วมาห้องทำงานเพื่อดูโปรเจกต์ที่เรียกว่าซับซ้อน
“เขตสงคราม？”
“ใช่ อีริคบอกแล้ว ถึงแม้จะเป็นเขตสงคราม แต่ธุรกิจเป็นปกติ เป็นบริษัทน้ำมันที่มีชื่อเสียงมากในท้องถิ่น พวกเขาต้องการหาพันธมิตรด้านยา ที่นั่นขาดแคลนสิ่งเหล่านี้”
ปอร์เช่แนะนำอย่างละเอียดอีกครั้ง
ใช่ นี่ก็เป็นธุรกิจที่อีริคจะทำด้วย เพราะว่าในต่างประเทศ บางครั้งด้วยเหตุผลต่างๆ ถึงแม้คุณจะมีเงิน ก็ไม่สามารถแลกเปลี่ยนสิ่งที่ตัวเองต้องการได้
จากนั้นตอนนี้ ก็ต้องการบริษัทกระเป๋าหนังมาแลกเปลี่ยนตรงกลาง
และประจวบเหมาะกับที่ อีริคทำธุรกิจแบบนี้พอดี
เส้นหมี่เอาข้อมูลฉบับนี้มาคำนวณ พบว่าแค่คุย ธุรกิจนี้ก็สามารถทำเงินได้ถึงสิบล้าน เธอจึงใจเต้นเล็กน้อย
“ได้ ฉันดูแล้วเขตสงครามนี้เขียนว่าพวกเราไม่ต้องไปคุยที่นั่น ถึงตอนนั้นจะได้นัดลูกค้า ไปเมืองใกล้ๆ ที่ปลอดภัยก็ได้”
“โอเค ผมจะถาม”
ปอร์เช่ได้รับคำสั่ง ก็ไปทำเรื่องนี้ทันที
ส่วนเส้นหมี่ ออกมาจากในห้องทำงาน ก็ไปเตรียมอาหารเย็นที่ห้องครัว
“ลูกรัก คืนนี้อยากกินอะไรจ๊ะ？หม่ามี๊ทำให้หนูเอง”
“อืม……งั้นคืนนี้ลูกรักกินน่องไก่หอมๆ ละกันค่ะ อย่าลืมเอาน่องไก่ใหญ่ๆ นะคะ รินจังกินอันใหญ่ๆ ได้อันหนึ่งเลย”
หนูรินจังกำลังนั่งก้นโด่งพับเครื่องบินอยู่บนโซฟา ได้ยินหม่ามี๊ถาม เธอก็เสนอความต้องการของตัวเองไปด้วยเสียงหน่อมแน้ม
เส้นหมี่ได้ยินก็อยากจะหัวเราะ
เด็กคนนี้ ดูจะชอบน่องไก่ใหญ่ๆ จริงๆ ทุกครั้งที่ถาม ดูเหมือนจะเป็นอันนี้ตลอด
เส้นหมี่เข้าไปในครัว
อย่างที่รู้กันว่า เด็กสาวที่เดิมทีนั่งเล่นอยู่ด้านนอก พอเห็นหม่ามี๊เข้าไปทำน่องไก่ชิ้นใหญ่ให้ ทันใดนั้น เธอก็แอบวิ่งเข้าไปโทรศัพท์ในห้องนอน
“ฮัลโหล？พี่คะ หนูเอง”
“อือ รินจัง น้องกินข้าวหรือยัง？”
เสียงของพี่ชายที่ปลายสายเข้า ดูไม่ตกใจเลยสักนิด เหมือนรู้อยู่แล้วว่าน้องสาวจะโทรมาทุกวันเวลานี้
มือเล็กที่มีเนื้ออ้วนๆ ของหนูรินจังจับโทรศัพท์ ยิ้มอย่างมีความสุข：“ยังค่ะ หม่ามี๊กำลังทำอยู่ คืนนี้รินจังกินน่องไก่ใหญ่ๆ ด้วย พวกพี่ล่ะ？”
คิวคิว：“……”
ชินจัง：“……”
เพียงวินาทีเดียว สองพี่น้องก็รู้สึกแทงใจ
น้องสาวดันมีน่องไก่ชิ้นใหญ่ที่หม่ามี๊ทำให้กิน แต่พวกเขากินแต่อาหารที่ผู้หญิงคนนั้นทำทุกวัน
“พี่ ทำไมไม่พูดล่ะ？แด๊ดดี้ดีขึ้นยัง？เขาจำหม่ามี๊ได้แล้วหรือยัง？เขาจะมาดูรินจังเมื่อไหร่？”
หนูรินจังเห็นพี่ชายไม่พูด ก็ถามอย่างอดไม่ไหว
เธอไม่เห็นแด๊ดดี้มานานมากแล้วจริงๆ และก็ไม่ได้เห็นพี่ชายทั้งสองคนเลย
คิวคิวได้ยินถามแบบนี้ อารมณ์ก็ยิ่งแย่：“ยังเลย ตอนนี้ทั้งวันมีแต่น้าแครอทนั่นอยู่ที่นี่ แด๊ดดี้ไม่เคยพูดถึงหม่ามี๊เลย”
“อ๋า？งั้นต่อไปเขาจะจำหม่ามี๊ไม่ได้หรือคะ？”
หนูรินจังได้ยิน ดวงตาโตๆ ที่เหมือนลูกแก้วนั้น แดงขึ้นมาทันที แล้วน้ำตาก็ไหลงลงมา
ชินจังได้ยินเสียงร้องไห้ของน้องสาวที่ปลายสาย ก็รีบแย่งนาฬิกาโทรศัพท์มาทันที：“ไม่มีวัน น้องไม่ต้องห่วง พวกเราจะทำให้แด๊ดดี้จำหม่ามี๊ได้”
หนูรินจังจึงดีใจ：“จริงหรือคะ？”
ชินจังพยักหน้าอย่างเด็ดเดี่ยว：“อือ จริง พี่รับประกัน！”
ถูกต้อง ในฐานะลูกชายคนโตของครอบครัว จะต้องไม่ให้แด๊ดดี้แยกกับหม่ามี๊ ถึงโดนผู้หญิงคนนั้นลบความทรงจำแล้วก็เถอะ？
เขาชินจังจะต้องช่วยแด๊ดดี้คืนกลับมาอีกครั้งแน่นอน
สองคนพี่น้องวางสาย แล้วสาบานกับตัวเอง
หนูรินจังได้ยินการรับประกันของพี่ชาย ก็มีความสุขมาก ดังนั้นคืนนี้ เส้นหมี่จึงพบว่า น่องไก่ชิ้นใหญ่ที่เธอทำ เด็กคนนี้ดันกินไปถึงสองชิ้น
อร่อยขนาดนี้เชียว？
เส้นหมี่ถึงกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
คืนนั้น สองคนแม่ลูกหลับสบาย ……
เช้าวันถัดมา เพราะโปรเจกต์นั้น เส้นหมี่เอาลูกสาวให้ปอร์เช่ดู ให้เขาพาเธอไปที่โรงเรียนอนุบาลแล้ว เธอก็รีบไปหาอีริคที่วอลล์สตรีท
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณอีริคมาหรือยังคะ？”
“ยังค่ะ เมื่อคืนมีลูกค้ามาหาเขาตอนดึกมาก บอกว่าต้องรอให้คืนนี้ตลาดหุ้นเปิด แล้วจะให้เขาควบคุมการขายตัดราคาออกไปทั้งหมด”
ผู้ช่วยของอีริคเห็นเส้นหมี่มาเช้าแบบนี้ ก็บอกเรื่องที่อีริคยังไม่ถึงบริษัทสั้นๆ
ขายไปหมดแล้ว？
นั่นไม่ได้ล้มละลายหรือ？
เส้นหมี่ได้ยินเรื่องแบบนี้ตอนเช้าตรู่ ก็อดไม่ได้ที่จะถาม：“ใครคะ？อีกฝ่ายไม่เอาบริษัทนี้แล้วหรือคะ？”
ผู้ช่วยพยักหน้า：“อือ ดูเหมือนจะชื่อ……บริษัทคลาวน์โปร”
บริษัทคลาวน์โปร？
เส้นหมี่ได้ยินชื่อนี้ ก็อึ้งทันที
