ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 450 คุณนาย ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว
เขาไม่เคยขมวดคิ้วในบริษัทเมื่อเผชิญกับความวุ่นวายและแผนการสมรู้ร่วมคิดแบบนี้มาก่อน แต่ตอนนี้ เขาถูกพ่อผู้ให้กำเนิดขับไล่ออกจากการควบคุม
ใช่แล้ว ไม่มีเด็กคนนั้น ก็จะยอมรับว่าพ่อแม่ของตัวเองบอกว่าตัวเขาไม่ใช่คนปกติ
แม้ว่าเขาจะมีพลังเท่ากับแสนรัก แต่มันก็ยังไม่พอ
——
เมื่อเส้นหมี่ได้ยินข่าวคราวนี้ มันก็ผ่านไปสามวันแล้ว
ภายในเวลาสามวัน ดวงตาทั้งสองข้างของเธอก็กลับมาสว่างอีกครั้ง ขาทั้งสองข้างของเธอ ด้วยความพยายามของเธอ ขาของเธอก็สามารถประคองผนังและเดินไปช้าๆได้
แต่ในช่วงสามวันที่ผ่านมา หิรัญชากรุ๊ปที่อยู่ไกลออกไปในประเทศ และความเปลี่ยนแปลงที่สั่นสะเทือนไปทั่วโลกก็ได้เกิดขึ้นแล้ว
ทันใดนั้นแสนรักผู้อยู่ในตำแหน่งผู้รับผิดชอบก็ลาออกในทันที
และต่อมา ธนากรก็ถูกเปดเผยว่ามีลูกนอกกฎหมาย และลูกนอกกฎหมายคนนี้ ภายในระยะเวลาอันสั้นที่สุด ก็ได้เข้ารับตำแหน่งผู้รับผิดชอบของหิรัญชากรุ๊ป
แสนรักจะลาออกเหรอ
เส้นหมี่ไม่มีทางเชื่อคำพูดนี้อย่างแน่นอน
พยาบาลที่ดูแลเธอมาตลอดก็จองตั๋วเครื่องบินกลับประเทศให้เธอ
พยาบาล “…………”
“คุณไม่ต้องมองมาที่ฉัน ฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่พยาบาลตัวจริง คุณเป็นคนที่เขาจัดการให้ปกป้องดูแลฉันที่นี่ คุณรีบจองตั๋วเครื่องบินเถอะ ฉันจะต้องรีบกลับไป”
เส้นหมี่มองเธอด้วยสายตาประหลาดใจ และพูดอย่างไร้อารมณ์
พยาบาลตกตะลึงแล้วตกตะลึงอีก
หลังจากตกตะลึง ในที่สุด เธอก็ออกไปจองตั่วเครื่องบินให้กับเธอ
หญิงสาวคนนี้ฉลาดจริง ๆ เลย ในตอนแรก เธอยังคิดว่าเพียงเพื่อที่จะอยู่ข้างกายท่านประธาน การทำให้ตัวเองเป็นแบบนั้น มันค่อนข้างจะยุ่งยากไปหน่อย
แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ ตัวจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ในไม่ช้าพยาบาลก็จองตั๋วเครื่องบินให้กับแสนรักเรียบร้อยแล้ว
“ไม่ต้องค่ะ ฉันเรียกคนให้มารับฉันที่สนามบินภายในประเทศแล้ว”
แสนรักปฏิเสธพยาบาลคนนี้ หลังจากนั้นก็ออกเกดินทางปสนามบิน
สิบชั่วโมงต่อมา เมื่อเธอมาถึงเมืองA ที่นี่ก็มีแสงไฟนับพันดวง
“บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ต้องมา ยังไม่ดีขึ้นเลย จะรีบกลับมาทำไมล่ะ”
เมื่อเห็นว่าในที่สุดเธอก็มาถึงแล้ว แสงดาวเข็นรถเข็นเข้าไปรับเธออย่างไม่เต็มใจ
เส้นหมี่ก็ยิ้มออกมา และให้เธอนั่งบนรถเข็นและให้เธอเข็นรถเข็นคนนี้ไป
จริงอยู่ที่ตอนนี้เธอยังไม่ฟื้นตัวอย่างเต็มที่ แต่ดวยสถานการณ์ในตอนนี้ เธอจะนั่งนิ่ง ๆ ได้ยังไงกัน
เส้นหมี่ขึ้นรถของเธอ และถามว่า “สรุปแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมน้องชายเธอถึงลาออกจากตำแหน่งผู้รับผิดชอบในบริษัท”
“ฉันเองก็ไม่รู้ หลังจากที่ทะเลาะกับพ่อครั้งใหญ่ในวันนั้น เขาก็ลาออก จนถึงตอนนี้ เขายังไม่ออกมาจากเรือนรอง และตึกวังฬาหนึ่งก็ถูกปิดเช่นกัน ใครก็ไม่สามารถเข้าไปได้”
แสงดาวพูดอย่างโกรธเคือง
เรื่องนี้ เธอเองก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรเยอะ ในคืนนั้นเมื่อชายชราถูกส่งกลับมา เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับบาดเจ็บแบบนั้น เขากุมคอของตัวเองและสีหน้าก็แย่มากเช่นกัน
แต่บอดี้การ์ดเหล่านั้นก็บอกเพียงแค่ว่าเขาทะเลากับคุณท่าน
แต่ต่อมาเมื่อเธอไปถามคุณท่านอีกครั้ง เขาก็พูดกับเธอเพียงประโยคเดียว
จนกระทั่งวันรุ่งขึ้น เธอไปที่บริษัท แสนรักก็ได้แจ้งผู้บริหารระดับสูงทั้งหมดของบริษัทผ่านวิดีโออย่างเป็นทางการ ว่าเขาจะลาออกจากตำแหน่งผู้รับผิดชอบในบริษัท
“ในสองวันแรกฉันคิกว่าเขากำลังโกรธคุณพ่ออยู่ ถึงยังไงเขาก็เคยทำเรื่องแบบนี้ แต่ไม่คิดเลยว่า ต่อมาไอ้สารเลวนั่นก็มาที่คฤหาสน์หิรัญชาของพวกเรา และไอ้บ้านั่นก็ยังพาเขาไปที่บริษัท ฉันถึงรู้ว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องจริง”
ยิ่งแสงดาวพูด และความโกรธในใจของเธอ ก็ทำให้เธอทุบพวงมาลัยด้วยความโกรธอย่างหนัก
“ตี๊ด——”
ทันใดนั้น เสียงแตรรถที่แหลมคมก็รบกวนรถหลายคันที่กำลังขับอยู่บนทางหลวงเช่นกัน
คิ้วของเส้นหมี่กระชับเข้าหากันมากยิ่งขึ้น
เธอว่าแล้ว เรื่องนี้มันไม่ได้ง่ายแบบนั้น
เส้นหมี่กังวลอย่างมาก และรีบเร่งให้ผู้หญิงคนนั้นเร่งความเร็วอีกครั้ง และทั้งสองก็รีบไปที่ในกลางเมือง
เมื่อมาถึงเรือนรอง ในพื้นที่วิลล่าระดับไฮเอนด์นี้ โดยพื้นฐานแล้วไฟทั้งหมดจะหรี่ลง ยกเว้นไฟถนนที่อยู่บนถนนเหล่านั้น มันยังคงส่องสว่างเป็นระยะๆ
“เธอรีบไปเอาเก้าอี้รถเข็นของฉันมาเร็ว”
หลังจากที่เส้นหมี่เห็น เธอก็แทบจะรอไม่ได้ และรีบให้ผู้หญิงตรงหน้านำรถเข็นมาให้เธอ
แต่แสงดาวก็ไม่ได้โกรธ เธอไปเอารถเข็นมาให้เธออย่างฟังคำ
หญิงสาวสองคนเดินไปที่คฤหาสน์หลังแรก
“คุณหนูใหญ่คะ คุณมาที่นี่อีกทำไมคะ ไม่ได้บอกว่าตอนนี้ที่นี้ไม่ให้ใครหน้าไหนเข้ามาไม่ใช่เหรอคะ”
น่ารำคาญเสียจริง เหมือนสองวันก่อนเลย หลังจากแสงดาวเข็นเส้นหมี่เข้ามา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตึกวังฬาหนึ่งก็รีบเข้ามาหยุดพวกเธอไว้
แสงดาวมีอารมณ์โกรธ เมื่อได้ยินก็โกรธขึ้นมาแล้ว
“นายตาบอดเหรอ ลองหยุดฉันอีกครั้งสิ เชื่อหรือไม่ฉันเตะหัวนายออกไป”
“……”
เมื่อเห็นว่าทั้งสองกำลังโต้เถียงกันว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ลาดตระเวนในบริเวณวิลล่ากำลังจะเข้ามา เส้นหมี่ก็รีบแก้ไขสถานการณ์
“เอาล่ะ พวกเธอไม่ต้องโต้เถียงกันแล้ว เอ่อ….พี่ภาอยู่ไหมคะ ถ้าหากว่าเธออยู่ รบกวนคุณเข้าไปบอกกับเธอหน่อยว่า คุณเส้นหมี่กลับมาแล้ว ให้เธอออกมาเจอกันหน่อย”
“คุณเส้นหมี่”
และแน่นอน ทันทีที่พูดชื่อนี้ออกมา ท่าทางของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็เปลี่ยนไป
หลังจากนั้น เขาก็รีบเข้าไปแจ้ง
ไม่กี่นาทีต่อมา ที่ประตูวิลล่าที่มีแสงไฟสลัว ชายคนหนึ่งวิ่งออกมาอย่างโซเซ “คุณนาย ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว…”
มันเป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความสุข และข้างในนั้น ก็มีเสียงสำลักที่ไม่สามารถควบคุมได้
