ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 496 เด็กน้อยผู้น่ารักถูกส่งตัวไป
แม้จะยังไม่ได้รับคำตอบตามที่พวกเขาอยาก แต่พวกเขาก็ดีใจมากที่เห็นว่าแด๊ดดี้ปลอดภัยดี
ที่เหลือค่อยว่ากันทีหลัง
แด๊ดดี้และลูกชายกินของหลายอย่าง และหลังจากนั้นแสนรักก็อยู่เป็นเพื่อนเด็กๆไปตลอดบ่าย
จนถึงค่ำแสนรักก็เตรียมที่จะออกไป
“โอเค แด๊ดดี้จะไปรับหม่ามี๊ของทุกคนแล้ว แด๊ดดี้โทรหาพี่ภาแล้ว อยู่บ้านกับพี่ภาอย่าดื้อรู้ไหม”
“รู้แล้วครับแด๊ดดี้”
เด็กน้อยน่ารักสามคนตกลงทันที
แด๊ดดี้จะไปรับหม่ามี๊
เยี่ยม ต่อไปนี้พวกเขาจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องหม่ามี๊อีกแล้ว
เด็กน้อยมีความสุขมาก พวกเขาจะได้พบหม่ามี๊ในไม่ช้า และแสนรักเองก็คิดเช่นนั้น
แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าเมื่อเขาไปที่คฤหาสน์ตระกูลหิรัญชาเพื่อรับเธอ เขากลับไม่เห็นผู้หญิงที่ถูกส่งกลับมาเลย เจอแต่คณาธิปที่นั่งหน้าซีดอยู่ตรงนั้น
“ถ้านายอยากฆ่าก็ฆ่าเถอะ ฉันเอาเธอคืนมาไม่ได้”
“ฉันจะให้ในสิ่งที่แกอยากเดี๋ยวนี้!”
เขาตะคอกเสียงดัง และเล็งปืนมาที่เขา!
โชคดีที่ดลธีอยู่ข้างเขาในเวลานี้ หลังจากที่เห็นว่าเขากำลังจะฆ่าคนจริงๆ เขาก็ดึงเขาออกอย่างแรง
“ท่านประธาน ใจเย็นๆ ตอนนี้คุณยังหานายหญิงไม่พบ ต่อให้ฆ่าเขาก็ไร้ประโยชน์”
“บัดซบ! เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับมัน ฉันจะฆ่ามัน ฉันไม่เชื่อว่าคนข้างหลังมันจะไม่ส่งเส้นหมี่กลับมา!”
แสนรักซึ่งควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว ส่งรังสีสังหารออกมาในดวงตาสีแดงก่ำของเขา
ใบหน้าของคณาธิปซีดอีกครั้ง
แต่ก็ยังไม่พูด ไม่ยอมรับอะไรทั้งนั้น
ในที่สุดดลธีก็ยังหยุดบอสที่โกรธแค้นไว้ แล้วลากเขาออกไป
“ท่านประธาน เราฆ่าคนนี้ไม่ได้จริงๆ ถ้าเราอยากหานายหญิง ทางเดียวคือต้องจับตามองเขา เมื่อกี้เห็นสีหน้าเขาไหม ไม่ใช่ว่าเขาไม่ตามหาแต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยจริงๆ”
หลังจากที่ดลธีลากเขาเข้าไปในรถ เขาก็เริ่มเกลี้ยกล่อม
เขาระวังตัวมากจริงๆ ตอนที่อยู่ชั้นบน การแสดงออกของคณาธิปทั้งหมดก็อยู่ในสายตาเขาตลอด
แต่แสนรักไม่เป็นเช่นนั้น
เขาเสียสติจนแม้แต่เรื่องปกติยังคิดไม่ได้แล้ว เขาจะมีความอดทนไปสังเกตได้อย่างไร
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาก็สงบสติอารมณ์ในรถได้ในที่สุด
“เป็นซาจากรุ๊ป”
“ใช่ เรายืนยันได้ว่าเธออยู่ที่นั่น แต่ซาจากรุ๊ปใหญ่มาก มันไม่ง่ายที่จะหาใครสักคน”
“งั้นฉันจะไปหาเอง!”
เขาจ้องไปที่ด้านหน้า ดวงตาที่แดงก่ำของเขา ราวกับสัตว์ร้ายที่ถูกขังอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง ทุกคำพูดทำให้ผู้คนสั่นกลัว
ถ้าคุณไปตามหาด้วยตัวเอง นั่นคือการไปญี่ปุ่นเพื่อเริ่มต้นการสังหารหมู่ทันที
ดลธีบีบนิ้วของเขา
แต่สุดท้ายเขาก็ไม่พูดอะไรอีก ได้แต่จัดเตรียมเฮลิคอปเตอร์ไปญี่ปุ่นอย่างเชื่อฟังทันที
คืนนั้นแสนรักออกจากเมืองA
คืนนั้นเด็กน้อยสามคนที่ยังรออยู่ที่บ้านไม่เจอแด๊ดดี้ จึงไม่ต้องพูดถึงหม่ามี๊ซึ่งไม่เจอเหมือนกัน
“นายน้อย คุณหนู ไปนอนก่อนเถอะ แด๊ดดี้กับหม่ามี๊อาจจะกลับมาดึกหน่อย เข้านอนกันก่อน พรุ่งนี้เมื่อเราตื่น เราจะเห็นพวกเขาแน่นอน”
พี่ภาเห็นว่าเด็กๆยังรออย่างใจจดใจจ่อจึงไม่อยากทำให้พวกเขาผิดหวัง จึงเกลี้ยกล่อมพวกเขา
รินจังยังว่าง่าย เด็กหญิงตัวเล็กใสซื่อ เมื่อเธอได้ยินว่าเธอจะได้เห็นแด๊ดดี้และหม่ามี๊ในวันพรุ่งนี้ เธอก็เข้านอนทันที
จากนั้นก็ชินจังและอิคคิว
“แด๊ดดี้กำลังโกหกเราใช่ไหม”
“……ไม่”
ชินจังเหลือบมองน้องชายที่นั่งข้างเขา ซึ่งเริ่มตาแดง และปฏิเสธอย่างมีเหตุผล
“แด๊ดดี้ไปรับหม่ามี๊แล้วแน่นอน แต่อาจมีบางอย่างผิดพลาดระหว่างทาง”
“หรอ”
“ใช่ ไม่งั้นแด๊ดดี้คงไม่ทิ้งเราไว้ที่นี่ อิคคิว ฉันว่าเราต้องไปหาผู้หญิงที่ชื่อแครอทพรุ่งนี้”
ทันใดนั้นชินจังก็ให้คำแนะนำดังกล่าว
อิคคิวมองเขาอย่างงงๆ “ทำไม วันนี้นายไม่เห็นเธอพยายามจะฆ่าแด๊ดดี้หรือไง พรุ่งนี้เราจะไปหาเธอทำไม”
“เพราะฉันเห็นเธอพูดอะไรบางอย่างตอนที่ฉีดยาให้แด๊ดดี้ ตอนนั้นฉันได้ยินไม่ชัด แต่ฉันได้ยินเธอพูดว่า ‘เธอจะไม่มีทางกลับมา’”
“เธอหมายถึงหม่ามี๊เหรอ!!”
อิคคิวก็ฉลาดมากเช่นกัน และเมื่อพี่ชายของเขาพูดแบบนี้ เขาก็เดาได้ทันที
ชินจังพยักหน้า “ใช่ เราต้องตามหาเธอ ฉันสงสัยว่าเธอรู้ที่อยู่ของหม่ามี๊”
เด็กสองคนนี้ฉลาดมาก เพียงคำพูดไม่ระวังจากแครอทแค่ประโยคเดียวก็ทำให้พวกเขาเดาข้อมูลสำคัญได้
อิคคิวตกลงอย่างง่ายดาย
เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อพี่ภาส่งพวกเขาไปโรงเรียนแล้ว เด็กสองคนก็ออกมาอีกครั้ง
จากนั้นก็แอบวิ่งไปที่ห้องทดลองของแครอท
พวกเขาคุ้นเคยกับสถานที่นี้มาก ตอนนั้นเพื่อที่จะรักษาอิคคิว พวกเขาเช่าบ้านเป็นระยะเวลาหนึ่งซึ่งอยู่ติดกับห้องทดลองของเธอ
อิคคิวเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีพี่สาวพยาบาลคนสวย น้าแครอทอยู่ไหมครับ”
“อ้าว หนูอิคคิว ในที่สุดก็มาแล้ว!! หมอแครอทอยู่จ้า อยู่ข้างใน”
เมื่อพยาบาลในห้องทดลองเห็นเจ้าตัวเล็กที่หล่อและน่ารักคนนี้ เธอก็แปลกใจมาก และบอกเขาว่าแครอทอยู่ข้างในทันที
