ยัยหมอวายร้ายที่รัก – บทที่ 497 เด็กสองคนได้ทำผลงานมากมาย

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 497 เด็กสองคนได้ทำผลงานมากมาย
อิคคิววิ่งเข้ามาอีกครั้งพร้อมกับพี่ชายของเขา

แน่นอนว่าเพื่อแสดง “ความจริงใจ” ของเขา เขาจึงนำกระเช้าดอกไม้ขนาดเล็กมาให้เป็นพิเศษ

“น้าแครอท น้าแครอท อยู่มั้ย ผมอิคคิว ผมมาหาคุณ” เสียงของเด็กที่สดใสดังขึ้นในห้องทดลอง ดึงดูดพนักงานหลายคนให้เข้ามาดู

รวมถึงแครอทที่ทำการทดลองอยู่ในห้องด้วยเช่นกัน

อิคคิวหรอ

ตอนแรกเธอคิดว่าตัวเองหูฝาดไป

เด็กที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังกับเธอเมื่อวานนี้จะมาหาเธอวันนี้ทำไม

แครอทเปิดประตู

“น้าแครอท อยู่นี่เอง ขอโทษนะครับ เราเข้าใจผิดเรื่องเมื่อวาน ผมพาพี่ชายมาขอโทษคุณ หวังว่าคุณจะไม่โกรธ”

เด็กชายตัวเล็กๆยิ้มเล็กน้อยจนดวงตาของเขากลายเป็นพระจันทร์เสี้ยวยกตะกร้าดอกไม้ในมือขึ้นข้างหน้าเธอ จากนั้นห้องทดลองทั้งหมดก็เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้

แครอทตกตะลึง

ผ่านไปนาน เธอก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง แล้วเธอก็ค่อยๆจับตะกร้าดอกไม้ใบเล็กๆนั้น

“…ฉันไม่โกรธ พวกหนูมาที่นี่ทำไม ไม่ต้องไปโรงเรียนเหรอ” แครอทยังคงมีความรู้สึกดีๆต่อเด็กสองคนนี้

ตอนนั้นเส้นหมี่อยู่ในประเทศM เด็กชายสองคนในแฝดสามคนนี้เธอเป็นคนดูแล ระหว่างนั้น เธอคิดว่าเธอจะกลายเป็นแม่ของพวกเขาจริงๆ

“ใช่ แต่เราแอบออกมา ที่คุณฉีดยาไปเมื่อวาน เราคุยกับคุณอาของเราแล้ว เขาเป็นคนให้คุณมาจริงๆ ดังนั้นเราจึงคิดว่าเราควรขอโทษคุณ”

อิคคิวดึงพี่ชายที่อยู่ข้างๆเขาอีกครั้ง

ชินจังไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเดินไปอย่างแข็งกร้าว และพูดอย่างไม่เต็มใจว่า “อืม”

เมื่อแครอทเห็นสิ่งนี้ ในที่สุดเธอก็เต็มไปด้วยความสุข

แม้แต่ลูกๆก็ไม่มีอคติต่อเธอแล้ว แล้วเธอจะลำบากอะไรในการใกล้ชิดกับแด๊ดดี้ของพวกเขา

ยังไงตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่กลับมาแล้ว

แครอทไม่ได้สนใจแม้แต่จะทำการทดลอง เธอพาเด็กสองคนไปกินของอร่อย

“น้าแครอท ผมอยากเล่นเกม ให้ผมเล่นเกมในโทรศัพท์คุณได้ไหม”

“แน่นอน!”

แครอทที่มีความสุขอยู่ในใจ เธอจะนึกถึงเรื่องอื่นที่ไหนอีก หลังจากสั่งอาหารในร้านอาหาร และได้ยินว่าอิคคิวอยากเล่นเกม เธอก็มอบโทรศัพท์มือถือให้เขาทันที

อิคคิวรับโทรศัพท์ และขยิบตาให้พี่ชายของเขา

ชินจังเข้าใจทันที

เขาเม้มริมฝีปากเล็กๆอันสวยงามของเขา เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เด็กน้อยที่เย็น ชาและเงียบขรึมคนนี้ผลักแก้วนมในมือของเขาออกไป “ใส่น้ำตาลหน่อย”

“หืม” แครอทรู้สึกปลื้มปิติจริงๆ ดวงตาของเธอเบิกกว้าง และเธอมองที่ถ้วยนมอย่างไม่เชื่อ “เติม…เติมน้ำตาลหรอ”

“อืม”

ชินจังพยักหน้าอีกครั้งอย่างอารมณ์ดี

แครอท “…”

เธอยืนขึ้นถือถ้วยนมโดยไม่พูดอะไร “โอเค น้าจะเพิ่มให้”

แล้วเธอก็หยิบถ้วยไปเติมน้ำตาล

เมื่อเด็กน้อยทั้งสองเห็นว่าในที่สุดเธอก็จากไปแล้ว พวกเขาก็เริ่ม “ชำแหละ” ของโทรศัพท์ของเธอทันที

พวกเขาล้วนเป็นแฮ็กเกอร์อันดับต้นๆทั้งนั้น พูดตามตรงถึงแม้ว่าจะมีสัญลักษณ์ที่ขาดหายไปในโทรศัพท์เครื่องนี้ พวกเขาก็สามารถขุดมันออกมาได้ และก็ถือโอกาสทักทายบรรพบุรุษรุ่นที่สิบแปดด้วย

นาทีต่อมาสิ่งที่พวกเขาต้องการก็ปรากฏขึ้น

“มันเป็นข้อความที่อรรตพลส่งถึงเธอ”

“พูดว่าอะไรนะ”

“เตือนเธอว่าอย่าไปยุ่งกับแด๊ดดี้อีก โดยบอกว่านากาจิมะมาแล้ว และเร็วๆนี้จะมีการเคลื่อนไหวบางอย่าง ไม่ให้เธอหาเรื่องใส่ตัวอีก”

อิคคิวกู้คืนข้อมูลที่ถูกลบทั้งหมดในโทรศัพท์และแสดงให้พี่ชายของเขาดูทีละอัน

นากาจิมะ

ชินจังขมวดคิ้ว

ในเวลานี้เองที่แครอทกลับมาพร้อมถ้วยนมที่ใส่น้ำตาล เมื่ออิคคิวเห็นเขาก็ลบโปรแกรมทั้งหมดทันที และกลับไปที่หน้าเกม

เด็กน้อยสองคนกลับบ้านด้วยข้อมูลเต็มเปี่ยม

หลังจากกลับถึงบ้าน ชินจังโทรหาแด๊ดดี้โดยเร็วที่สุดโดยหวังจะบอกข่าวแก่เขา

แต่น่าเสียดายที่แด๊ดดี้ไม่ฟัง แต่เสียงของคุณอาธีก็ดังขึ้นว่า “ว่ายังไงคุณชายชินจัง แด๊ดดี้ของคุณมีธุระที่ต้องทำ ตอนนี้เขายังไปไม่ได้”

“คุณอาธีกำลังตามหาหม่ามี๊อยู่หรือเปล่า เราหาคนที่ชื่อนากาจิมะเจอแล้ว”

“ใครนะ” ไอลีนโนเวล

ดลธีแทบจะคุกเข่าให้นายน้อยสองคนนี้!

เพราะพวกเขาเพิ่งออกจากซาจากรุ๊ป และพวกเขาไม่พบอะไรในนั้น

ในทางตรงกันข้าม เจ้าตัวเล็กทั้งสองกลับหาคนที่ชื่อนากาจิมะเจอ

ดลธีวางสาย และมองไปที่ชายผู้มีรังสีสังหารที่นั่งข้างๆเขาตอนนี้ “ท่านประธานนากาจิมะคือใคร”

“นากาจิมะ” แสนรักซึ่งหมดความอดทนแล้วจ้องมาที่เขา “ถามถึงคนนี้ทำไม”

“นายน้อยโทรมา ผมไม่รู้ว่าพวกเขาตรวจสอบเจออะไร แต่พวกเขาบอกว่าพวกเขาพบชื่อนี้”

“…”

ในที่สุดแสนรักก็เงียบ

เขารู้ไอคิวของลูกชายสองคนของเขา

ถ้าพวกเขาบอกว่าตรวจพบ แสดงว่ามันต้องเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แล้วใครคือนากาจิมะ

แสนรักก้มศีรษะลง และเปิดโทรศัพท์มือถือ เริ่มค้นหาอีเมลที่เขาได้รับจากนักสืบเอกชนก่อนที่เขาจะมาถึงญี่ปุ่น และก็คาดไม่ถึงว่าจะเจอคนๆนี้จริงๆ

“เป็นพ่อบ้านของตระกูลเฮกัง”

“พ่อบ้าน”