ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 563 เขารู้แล้ว
เพื่อนของภรรยาเขา?
แสนรักไม่ได้ใส่ใจ แต่ก็ถามด้วยประโยคว่า : “เพื่อนคนไหน? แม่เคยเจอเพื่อนของเธอเหรอ?”
“ใช่สิ”
ภารานินพยักหน้าทันที : “พวกเราเจอกันที่โรงพยาบาล แต่น้องหนูบอกแล้ว ห้ามบอกน้องหนู จุ๊ๆ เธอก็อย่าพูดไปนะ”
เธอใช้นิ้วมือวางไว้ที่ริมฝีปาก ย้ำเตือนแสนรักแบบจริงจังมาก
แสนรัก: “…………..”
ในที่สุด ความสงสัยก็แวบเข้ามาในดวงตาของเขา
คนที่มีปัญหาทางจิตคนหนึ่ง บ่อยครั้งที่จะบ้าๆบอๆ สมองก็สั่งการอะไรได้ไม่ชัดเจน
แต่ ยิ่งเป็นแบบนี้ บางครั้ง พวกเขามองเห็นเหตุการณ์บางอย่าง กลับมีความคิดบริสุทธิ์กว่าคนปกติทั่วไป มองเห็นอะไรก็พูดไปอย่างนั้น โดยไร้การปรับปรุงแต่ง
แสนรักจดจำเรื่องนี้ไว้
พาคุณแม่เดินทางมาถึงโรงพยาบาล เดิมทีแสนรักคิดจะไปหาแผนกจิตเวชโดยตรง แต่หลังจากภารานินเข้ามา จู่ๆ เธอกลับหิ้วตะกร้าเล็กๆ ใบนั้นและวิ่งไป
“แม่จะไปไหน? อย่าวิ่งสิครับ!”
“…………..”
ภารานินไม่สนใจเขา เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งไปยังทางเดินนั้นที่เธอพบเส้นหมี่เมื่อครั้งที่แล้ว
ผลคือ เมื่อเธอมาถึง เธอก็ต้องไม่พบกับคนที่กระชากเส้นหมี่ครั้งก่อนแล้ว
“เอ๊ะ? เขาล่ะ? ไปไหนแล้ว?”
ภารานินยืนมองทางเดินอันเงียบสงัด สมองที่เดิมทีก็ไม่ค่อยจะปกติ ตอนนี้ก็ยิ่งเต็มไปด้วยความมึนงง
แสนรักตามมาถึง มองเห็นกับฉากนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะโมโห: “แม่ทำอะไร? เขาเป็นใคร?”
ภารานินกะพริบตารัวๆ มองหน้าเขาอย่างไร้เดียงสา: “เพื่อนของน้องหนูน่ะสิ เชอะ ครั้งก่อนยังอยู่ตรงนี้ เขาไม่มีอะไรกิน ก็เลยกดเธอไว้ ไม่ให้เธอไป”
ภารานินชี้ไปยังทางเดินเส้นนั้น
ยังกดไว้ด้วย?
ภายในใจของแสนรัก ในที่สุดเกิดความ “ตึกตัก” ขึ้นมา และใบหน้าอันหล่อเหลานั้น ก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมเป็นที่สุด
หลังจากนั้นไม่กี่นาที ที่แผนกจิตเวชชั้น 3
เห็นว่าเป็น ท่านประธาน เดินทางมาเอง หมอเจ้าของไข้ของภารานินก็ประหลาดใจยิ่งนึก: “ประธานแสนรัก? ทำไมวันนี้คุณมาเองล่ะครับ? ภรรยาของคุณล่ะครับ?”
“ไม่ว่าง!”
ตอนนี้น้ำเสียงของแสนรักไม่เป็นมิตรยิ่งนัก
คุณหมอเห็นเข้า ก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อมากมาย จากนั้น เขาก็รีบไปทำการตรวจร่างกายให้กับคนไข้
เมื่อตรวจร่างกายเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขากับภารานินออกมาจากห้องตรวจ พบว่าสีหน้าของท่านประธานที่รออยู่ด้านนอกยิ่งไม่เป็นมิตรมากกว่าเดิม ขณะนั้นในใจของเขาก็ยิ่งตื่นตระหนก
“ประธานแสนรัก คือ…… แม่ของคุณหลังจากที่ทำการสะกดครั้งก่อนหนึ่งครั้งแล้ว ผลลัพธ์คือดีเลยทีเดียว ก็คือก่อนหน้านี้เรื่องที่ผมคุยกับคุณ ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณจัดการไปถึงไหนแล้วครับ?”
“หาไม่เจอ!”
ผู้ชายที่ไม่สบอารมณ์สุดขีด เปิดปากพูดประโยคนี้ออกมา
ปัญหานี้ ตอนนี้ยังไม่ยังเรียบร้อยจริงๆ
ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น? หลังจากมอบหมายให้เคไปสืบหา เกี่ยวกับพ่อแท้ๆของเขาคนนี้ กลับไม่มีเบาะแสอะไรเลยจากในเมืองนี้
ลูกสาวคนรองของตระกูลวิไลการ ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ตระกูลดัง แต่แต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่ง ยังมีลูกด้วยหนึ่งคน เรื่องแบบนี้ กลับเป็นว่าไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย
สิ่งเดียวที่รู้ ก็คือคำพูดของคุณท่านที่สั่งเสียไว้กับพี่ภาตอนนั้น
พ่อแท้ๆ ของเขาเป็นคนจากเมืองอื่น หลังจากมาอยู่ที่นี่ ก็คบหากับลูกสาวคนรองตระกูลวิไลการ แต่ว่าเกิดอุบัติเหตุอย่างไม่คาดคิด เหลือไว้เพียงแต่แม่ลูกสองคน สุดท้ายก็ต้องพึ่งพาธนากรเลี้ยงดูอุปการะ
ยุ่งยากอะไรปานนี้!
แสนรักคิดถึงสิ่งเหล่านี้ ภายในใจก็ยิ่งหงุดหงิดรำคาญ “พรึ่บ” จู่ๆ ก็ยืนขึ้นมา
“แผนกรักษาความปลอดภัยพวกคุณล่ะ?”
“ห๊ะ?” คุณหมอจิตแพทย์ตกใจตะลึงไปชั่วขณะ “ผะ…..แผนกรักษาความปลอดภัย? ประธานแสนรักจะเรียกหาแผนกรักษาความปลอดภัยทำไมครับ?”
“คุณยุ่งอะไรด้วย? รีบตามคนมาให้ผมด่วน!”
ผู้ชายที่หมดความอดทนถึงขีดสุด อ้าปากและตะโกนออกไป ทำให้ภารานินที่ยืนอยู่ข้างๆ ถึงกับตกใจจนต้องรีบจับตะกร้าเล็กๆ ในมือไว้แน่น
น้องหนูโมโหแล้ว
ทำอย่างไรดี? เธอทำอะไรผิดไปใช่ไหม?
ไม่นานคนของแผนกรักษาความปลอดภัยก็มา ยังมีผู้อำนวยการก็รีบวิ่งมาอย่างไวเช่นกัน
แต่ สิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจจนเข่าแทบทรุดก็คือ เมื่อพวกเขากลุ่มนี้มาแล้ว ท่านประธานจู่ๆ ก็จับผู้รับผิดชอบแผนกรักษาความปลอดภัยเข้าไปยังในห้องตรวจ แบบไม่มีปีไม่มีขลุ่ย
“ปัง–!”
ประตูปิดสนิท
ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมาโดยทันที
จนเวลาผ่านไปสักพัก ก็เห็นคนของแผนกรักษาความปลอดภัยออกมา พร้อมถือวิดีโออัดข้อมูลกล้องวงจรปิดออกมากองใหญ่ พวกเขาทุกคนจึงเข้าใจแล้ว
——
วันนี้เส้นหมี่ทำงานที่บริษัทค่อนข้างยุ่งมาก
หลังจากที่มอบหมายงานแผนกการวางแผนและปฏิบัติการของบริษัทให้เธอดูแล มีเรื่องมากมายที่เธอต้องไปทำความเข้าใจ หลังจากนั้นต้องจัดระเบียบแผนงาน ทำการตัดสินใจ ถ้าจะบอกว่าไม่ยุ่ง นั่นก็โกหกแล้วแหละ
“ผู้อำนวยการเส้นหมี่ นี่คือหนังสือเชิญประมูลโรงแรมที่เพิ่งได้รับ คุณว่าบริษัทพวกเราจะต้องไปเข้าร่วมไหม?”
“ประมูลโรงแรม?”
เส้นหมี่ที่เพิ่งจะจัดการกับแผนงานในช่วงสามเดือนนี้เสร็จ มองเห็นแผนงานหนึ่งที่พนักงานคนหนึ่งในแผนกนี้ยื่นส่งมาให้ ดูท่าจะต้องปวดหัวอีกแล้ว
ตระกูลหิรัญชาเงินเยอะเหรอ?
งานบ้าบออะไรก็อยากที่จะต้องมีส่วนร่วมเหรอ?
เส้นหมี่คิดว่ามีความจำเป็นต้องจัดประชุมกับคนในแผนกนี้ก่อน
“เอาแบบนี้ คุณไปแจ้งแก่คนในแผนกก่อน อีกสิบนาที พวกเราจะมีประชุมย่อยที่ห้องประชุม”
“ได้ค่ะผู้อำนวยการเส้นหมี่”
พนักงานทำได้แค่นำหนังสือเชิญของตัวเองถือกลับไป จากนั้นก็ไปแจ้งให้เพื่อนร่วมแผนกทราบ
