ฐานิษคือคนที่ไปหยิบวิดีโอมาสเตอร์นั้นจริงๆ
วันนี้เธอได้รับโอกาสมาพบกับคณาธิปที่บินตรงมาจากเจแปน ดังนั้นงานที่ได้รับมอบหมายครั้งนี้ยิ่งใหญ่นัก แน่นอนว่าก็ต้องมอบหมายให้เธอทำ
แต่ หลังจากที่เธอมาถึงประตูของศาลแห่งนี้ สิ่งที่เธอคิดไม่ถึง คือเต็มไปด้วยคนที่ด่าทอคณาธิป!
“ไอ้พวกคนโง่ มีสิทธิ์อะไรมาพูดถึงซาจาพวกเราอย่างนี้? คุณชายต่อสู้เพื่อปกป้องตัวเองแล้วจะทำไม? พวกแกไม่รู้เหรอว่าเขาเป็นทนายความที่ฝีมือดีที่สุดในโลก?”
ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธเคือง แทบทนไม่ไหวที่จะหาอะไรมายัดใส่ปากพวกคนเหล่านี้
และในเวลานี้เอง รถของคณาธิป ก็ค่อยๆ ขับเข้ามา
“มาแล้ว มาแล้ว ใช่คุณชายรองตระกูลหิรัญชาที่ลี้ภัยไปเจแปนไหม?”
“คุณชายรองตระกูลหิรัญชาอะไรกัน? เขาก็คือเป็นคนเจแปนโดยกำเนิด คุณไม่รู้เหรอ? เขาคือคนรับผิดชอบซาจากรุ๊ป!”
“……”
เมื่อคำพูดนี้ออกไป บรรดานักข่าวที่ยืนมุงอยู่ ต่างก็ยิ่งรุมล้อมไปข้างหน้ามากยิ่งขึ้น
กระจกหน้าต่างรถปิดอยู่ และยังติดฟิล์มความเป็นส่วนตัวด้วย
ดังนั้น ตอนนี้คนที่นั่งอยู่ในรถ คือไม่สามารถมองเห็นได้ชัดถึงอารมณ์ของเขา แต่ก็ขับรถด้วยความเร็วมุ่งเข้าไปในศาล ไม่แม้แต่จะสนใจบรรดานักข่าวเหล่านี้
สามารถมองออกว่า สีหน้าของคนที่นั่งอยู่ในรถ ก็ไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก
ฐานิษ ได้แฝงตัวเข้ามาในกลุ่มคนเหล่านี้ได้แล้ว ก็ตามรถคันนี้ไปยังลานจอดรถ ในที่สุดเธอก็มองเห็นคนในรถออกมา ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นทันที และรีบวิ่งเข้าไปหาอย่างระมัดระวัง
“คุณชาย ฉัน…..ฉันคืออากิโกะ คือคุณนายให้ฉันมาหาคุณค่ะ”
เธอไม่แม้แต่จะเงยหน้ามอง ถ่อมตนราวกับว่าคนคนนี้เป็นเจ้านายผู้สูงส่งของเธอ แต่เธอ เดิมก็ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะมองดูเขาอยู่แล้ว
สีหน้าของคณาธิปไม่ค่อยสู้ดีจริงๆ ด้วย
เขาสวมแว่นกรอบทองบางๆ ใส่เสื้อคลุมตัวใหญ่สีดำ เนื่องจากเป็นหน้าหนาว แต่ ตอนนี้หลังจากที่เขาออกมาจากรถแล้ว ใบหน้าอันอ่อนโยนที่เคยมีรอยยิ้มบางๆ อยู่เสมอนั้น ตอนนี้ก็จ้องไปยังนิติเวชนี้ สิ่งที่เปิดเผยให้เห็นกลับเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก
“คือเธอที่แฝงตัวอยู่ในหิรัญชากรุ๊ป?”
“หา?” อากิโกะที่กำลังยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความตื่นตระหนก ทันใดนั้นก็ถูกประโยคที่ไม่มีแม้แต่ความอ่อนโยนใดๆ ถามขึ้นจนถึงกับตัวสั่นระรัว
“ใช่…..ใช่ค่ะ คุณชาย”
“……”
ก็ไม่มีเสียงใดๆ ต่อ หลังจากเห็นเพียงเฉพาะความรังเกียจอย่างมากที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้ชายคนนี้แล้ว เขาก็ก้าวท้าวเดินไปยังห้องโถงในศาล
แม้แต่ทำไมเนติถึงส่งอากิโกะ นากาจิมะ มา เขาก็ไม่ได้ถามเลยแม้แต่น้อย
อากิโกะ นากาจิมะอึ้งไปไม่กี่วินาที ก็รู้สึกตัวกลับมา ทันใดนั้น ดวงตาของเธอกลายเป็นสีแดง น้ำตาอุ่นๆ ก็ค่อยๆ ไหลร่วงหล่นลงมาจากดวงตาทั้งสองข้างของเธอ
เขาไม่เคยชายตามองเธอเลยแม้แต่น้อย ข้อนี้เธอรู้ดี
แต่ เมื่อเธออุตส่าห์เดินทางไกลมาถึงที่นี่ และยังเสี่ยงอันตรายเพื่อทำงานให้กับแม่ลูกสองคนนี้มาแล้วมากมาย สิ่งที่ได้กลับคืนมากลับเป็นเพียงแต่สายตาและความเย็นชาแบบนี้จากเขา
เธอรู้สึกเสียใจและน้อยใจเป็นอย่างมากจริงๆ
คุณชาย ฉันส่งรูปภาพผู้หญิงสุดที่รักของคุณไปให้แล้ว หรือว่า คุณยังไม่ดีใจอีกเหรอ?
อากิโกะ นากาจิมะอดทนต่อความเสียใจในก้นลึกของหัวใจ ก็รีบเดินตามไป
ตอนนี้เป็นเวลาที่ทั้งสองฝ่ายของคดีนี้เข้าสู่ศาล ยังมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมง ก็จะทำการพิจารณาคดีอย่างเป็นทางการ คุณนายบอกแล้วว่า ถ้าหากสิ่งของในมือเธอนี้ไม่สามารถส่งให้กับคุณชายได้ อย่างนั้นการต่อสู้คดีวันนี้ ก็จะไม่มีทางชนะได้
อากิโกะ นากาจิมะ ไม่สนใจต่อการเมินเฉยเมื่อสักครู่ ก็ยอมทนหน้าด้านเดินตามเข้ามา
“คุณชาย อันนี้….อันนี้คุณนายให้ฉันเอาให้คุณค่ะ เธอบอกว่า วันนี้ตอนสู้คดี ถ้าหากพวกเราต้องการจะเอาชนะพวกเขา วิธีที่ดีที่สุด ก็คือลงมือจากมาสเตอร์เทปนี้ เอามันมาเปลี่ยนเป็นธนากรไม่ได้บีบบังคับพี่ชายของฉัน แต่เป็นการยินยอมสมัครใจ”
“……”
คณาธิป ในที่สุดก็หยุดเดินลง
จากนั้น เขาหันขวับกลับมา จ้องเขม็งมองเธอราวว่าเป็นผี
อากิโกะ นากาจิมะไม่เคยเจอสีหน้าท่าทางน่ากลัวแบบนี้ของเขามาก่อน ด้วยความตกใจ ทันใดนั้นก็รีบก้าวถอยหลังออกไปในขณะที่มือกำลังถือของสิ่งนั้นอยู่
“คุณชาย………”
“คุณผู้ชาย ท่านใจเย็นๆ คุณนายก็เพื่อหวังดี อีกอย่าง สำหรับพวกเราในตอนนี้ ก็แย่จริงๆ มีหมากตัวหนึ่งไว้ในมือ ก็ดีกว่าไม่มีนะ”
โชคดีที่ตอนนี้ผู้ช่วยคนหนึ่งที่อยู่ข้างเขารั้งเขาไว้ เขาเกลี้ยกล่อมเขาอย่างมีความอดทน และอธิบายความสัมพันธ์ข้อดีข้อเสียของมัน
สองนาทีผ่านไป อากิโกะ นากาจิมะ ที่ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความตกใจจนแทบไม่กล้าเอ่ยปากพูด ในที่สุดก็เห็นผู้ช่วยคนนี้ก็รับของสิ่งนั้นไปจากมือตัวเอง
และนับจากนั้น สายตาอันน่าหวาดกลัวของผู้ชายคนนี้ ก็ละสายตากลับไป
“โอเค คุณออกไปเถอะ ตรงนี้ไม่ต้องการคุณแล้ว”
รับสิ่งของไปแล้ว ผู้ช่วยคนนี้ก็รีบไล่คนออกไปทันที
อากิโกะ นากาจิมะเต็มไปด้วยน้ำตา เป็นเวลานานมาก กว่าเธอจะชะเง้อมองอย่างมีเยื่อใยไปยังด้านหลังคนที่เดินจากไปตั้งนานแล้ว จากนั้นก็ไม่ค่อยอยากจะเดินออกไป
คุณชาย คุณจะต้องชนะ
ฉันจะรอคุณอยู่ด้านนอก
ผู้หญิงเจแปนคนนี้ก็ออกไป…….
และหลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ศาลก็เปิดพิจารณาคดี
เส้นหมี่กลับไม่ได้ให้ความสนใจมากกับการพิจารณาในคดีนี้ เธอนั่งอยู่ในห้องทำงาน ความสนใจเธอต่างมุ่งเป้าอยู่ที่คนเหล่านั้นที่เธอว่าจ้างมา เพื่อให้ช่วยภารานิน
แต่ สิ่งที่ทำให้ใจเธอไม่สบายใจก็คือ เมื่อคนของเธอหารถขบวนนั้นเจอแล้ว แม้ว่าจะโทรศัพท์มาแล้ว แต่กลับบอกว่าไม่เจอตัวภารานิน
“คุณเส้นหมี่ ผมได้ให้คนของผมไปตรวจสอบแล้ว บนรถขบวนนี้ ตอนนี้ไม่มีผู้หญิงคนนั้นในวิดีโอที่คุณส่งมาให้ แต่ ผมได้ยินมาเรื่องหนึ่ง”
